Έμφυτη ανάγκη ή αποτέλεσμα εμπειριών το BDSM

What a fucking good opinion?
Και τι γκραβούρα...

Με έστειλες...

 

Απάντηση: Έμφυτη ανάγκη ή αποτέλεσμα εμπειριών το BDSM

καλησπέρα και ένα μεγάλο συγγνώμη για τη τόσο μεγάλη καθυστέρηση αλλά δεν γινόταν να απαντήσω από εκεί που βρισκόμουν. το προσωπικό μου e-mail είναι [διαγραμμένο] θα χαρώ να μου απαντήσεις.

 

Γεια χαρά και από μένα.
Θα ήθελα να πω διάφορα πράγματα καθώς νομίζω ότι οι απαντήσεις που έχουν δοθεί μέχρι στιγμής εγείρουν κατ' εμέ αρκετά θέματα προς συζήτηση.
Σχετικά με το αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα θα ήθελα να πω τα εξής:

Νομίζω ότι έχει γίνει μια παρεξήγηση όσον αφορά το ρόλο της επιστήμης στην αναζήτηση της ταυτότητάς μας.Αν κατάλαβα καλά μου δημιουργήθηκε η αίσθηση μιας άτυπης σύνδεσης των επιστημών με μια προσπάθεια απόδειξης του γεγονότος ότι τελικά αυτό το οποιό "είναι" ο κάθε ένας από μας απορέει από μία προοριοθετημένη γενετικά κατασκευή.
Θα ήθελα να πω ότι , αν και αυτή η τάση υφίσταται , δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή δεν αποτελεί παρά ένα από τα πεδία ενασχόλησής της που σχετίζονται με την προσπάθεια αποκωδικοποίησης του ανθρώπου σαν οντότητα.
Δε θα αναφερθώ περαιτέρω στο συγκεκριμένο ζήτημα μιας και κινδυνεύω να χαρακτηριστώ ως πολυλογάς και αερολόγος αν δεν έχει συντελεστεί ήδη αυτό από προηγούμενα ποστ μου.
Αυτό που θα ήθελα να πώ είναι ότι με λύπη μου παρατήρησα μια δυστοκία από πλευράς των συμμετεχώντων σε αυτό το νήμα , σχετικά με την εξιστόριση της προσωπικής τους διαδρομής μέσα στο χώρο και μια ανάλωση σε γενικόλογες τοποθετήσεις γύρω από τη διαμόρφωση του ανθρώπινου χαρακτήρα.Ίσως κάνω λάθος , αλλά η δική μου εντύπωση είναι ότι η ερώτηση της Soft_Crystal αναφέρεται στη προσωπική διαδρομή του καθενός από εμάς κι όχι σε μία γενική τοποθέτηση πάνω σε θεωρίες που αφορούν τον τρόπο με τον οποίο κάποιος/α θα μπορούσε κάποια στιγμή να αρχίσει να ασχολείται με το χώρο του bdsm.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να αποφύγω τις γενικολογίες και να δώσω το προσωπικό μου ιστορικό δίνοντας και κάποια στοιχεία από το οικογενιακό backround ώστε να έχετε όσο το δυνατό πληρέστερη εικόνα.
Η δική μου , λοιπόν, ενασχόληση με το χώρο του bdsm νομίζω ότι έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία των 7-8 ετών.Μεγάλωσα με γονείς ανοικτόμυαλους , βιβλιοφάγους αλλά και παράλληλα πολύ πρακτικούς άνθρωπους , οι οποίοι έζησαν για αρκετά χρόνια σε χώρες του εξωτερικού , ευρωπαϊκές και μη.Το οικογενειακό περιβάλλον ήταν πάντα πολύ ανοικτό και λίγα είχε να κάνει με μια τυπική Ελληνική οικογένεια.(Οι δικοί μου παντρεύτηκαν μετά από 15 χρόνια συγκατοίκησης , όταν εγώ ήμουν πλέον στα 18) Κάπου εκεί λοιπόν ανακάλυψα μέσα στα εκατοντάδες βιβλία των βιβλιοθηκών , μια σειρά από comics (Pilote,Harakiri.αλλά και κάποιες εικονογραφημένες ιστορίες των Κρέπαξ και Πισαρ κ.α.) καθώς και αρκετά βιβλία που αφορούσαν τον ερωτισμό στις τέχνες γενικότερα.
Αυτό το οποίο παρατηρώ τώρα εκ των υστέρων , είναι ότι σε όλα αυτά τα βιβλία έδειχνα πάντα ένα ανεξήγητο ενδιαφέρον , γύρω από εικόνες (σκίτσα,ilustrations,πίνακες) των οποίων η θεματολογία αφορούσε γυναίκες σε καταστάσεις δέσμευσης και υποταγής γενικότερα.Αργότερα και όταν σα καλό παιδί και γω άρχισα να παίζω με το πουλάκι μου , το ενδιαφέρον μου αυτό συνέχισε με αυξανόμενη ένταση.Μάλιστα από ένα σημείο και μετά άρχισα να σχεδιάζω κι εγώ τις δικές μου "φιγούρες υποταγής" , στο οποίο ομολογώ ότι έγινα και καλός σιγά σιγά.
Κάπου στα 12-13 , κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης μιας οικογενειακής μας φίλης , βρέθηκα για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα μόνος με την κόρη της η οποία θα έπρεπε να ήταν τότε κάπου στα 10-11.Στο διάστημα λοιπόν που μείναμε μόνοι κι αφού εξερευνήσαμε ο ένας τον άλλο όπως μπορούσαμε , για ανεξήγητους λόγους βρέθηκα κάποια στιγμή με ένα σχοινί στα χέρια το οποίο και χρησιμοποίησα για να της δέσω τα χέρια στην πλάτη.Σε όλη τη διάρκεια της προσπάθειάς μου να τη δέσω ένοιωθα μια απίστευτη διέγερση και μου φαινόταν σαν να υπήρχε κάτι βαθύτερο μέσα μου που μου οδηγούσε σχεδόν μηχανικά τα χέρια.Όταν τελείωσα δε και γύρισα να κοιτάξω το δημιούργημά μου , έμεινα πραγματικά με ανοικτό το στόμμα από τον ενθουσιασμό.Τη στιγμή εκείνη πρέπει να ήμουν σε τόσο μεγάλη διέγερση που φαντάζομαι ότι και ένα χάδι στον αγκώνα θα αρκούσε για να χύσω επιτόπου.Κάποια στιγμή η κοπέλα παραπονέθηκε ότι αισθανόταν άβολα κι εγώ τσακίστηκα να τη λύσω βέβαια.Κάπου εκεί , λοιπόν , τελείωσε η πρώτη μου εμπειρία με το bdsm.
Anyway όλα πήγαιναν καλά γι' αρκετό καιρό μέχρι που κάποια μέρα με τσάκωσε ο πατέρας μου να ζωγραφίζω.Κάπου στα 15 πρέπει να ήταν.Η φράση που είπε τότε ,έμελλε να με συνταράξει όσο τίποτα άλλο στη μέχρι τώρα ζωή μου.

"Τις γυναίκες τις έχουμε για να τις πηδάμε και όχι για να τις δένουμε ή να τις μαστιγώνουμε" είπε.

Αυτό ήταν.Με μιας , όλοι μου οι απροσδιόριστοι μέχρι τότε φόβοι , μετουσιώθηκαν σε ένα σαφή προβληματισμό που αφορούσε στο κατά πόσο ενδεχομένως αυτή μου η προτίμηση στην εικόνα υποταγής μιας γυναίκας από μια αντίστοιχη απλής συνουσιακής πράξης , αφορούσε τελικά κάτι το αλλόκοτο ή περίεργο πάνω μου το οποίο με έφερνε σε αντινομία με αυτό που κοινωνικά εθεωρείτο νορμάλ.Αυτός ο προβληματισμός εξακολούθεισε να υφίσταται για πολλά χρόνια.Μεγάλη δυσκολία συνάντησα ιδίως στο να μπορέσω να καταλάβω από ένα σημείο και μετά , το πώς η ενασχόλησή μου με το χώρο του bdsm μπορούσε να συνδυαστεί με τις κατά τα άλλα φεμινιστικές μου απόψεις που είχε πολλές φορές σαν αποτέλεσμα να θεωρώ τον εαυτό μου , διχασμένη προσωπικότητα.Δεν πτοήθηκα όμως.Συνέχισα να ψάχνω.Του πούστη.Δε μπορεί να είμαι τόσο κακός εκ γενετής , σκεφτόμουν.
Σε ηλικία των 18 πήρα την πρώτη μου τσόντα που αφορούσε καθαρά το χώρο του bdsm.Το θυμάμαι σαν τώρα.Επρόκειτο για μια γιαπωνέζική παραγωγή από ένα sm studio με πολύ "σκληρό" περιεχόμενο.Ένα περιεχόμενο το οποίο με συντάραξε αλλά και με διέγειρε αφάνταστα παράλληλα.Από κει και μετά και καθώς άρχισα να αποκτώ ολοένα και μεγαλύτερη συναίσθηση του εαυτού μου , παρατηρώντας τον κοινωνικό μου περίγυρο και κάνοντας και μια διαρκή αυτοψυχανάλυση , έφτασα στο σημείο να καταφέρω να αποδεχτώ τον εαυτό μου και να απενεχοποιήσω αυτή μου τη διαφορετικότητα.Ίσως γιατί τελικά διαπίστωσα σιγά σιγά , ότι τελικά όλοι γύρω μου είναι λίγο πολύ περίεργοι και όλοι διαφέρουν από αύτο που θα χαρακτήριζε κάποιος "κοινωνικά αποδεκτό".Το μόνο το οποίο αλλάζει είναι το αντικείμενο.Από τότε άρχισα σταδιακά να δημιουργώ bdsm σχέσεις , περνώντας και δοκιμάζοντας διαδοχικά αρκετά από τα διαφορετικά στοιχεία που εντάσσονται σε αυτό το χώρο.Έτσι στο παρελθόν , έχω παίξει κατά καιρούς το ρόλο του Top,bottom,crossdresser,switch κλπ , για να καταλήξω τελικά να θεωρώ τον εαυτό μου Dom.

Τώρα το τι βγάζω εγώ από τα παραπάνω:

Το γεγονός ότι σε μια ηλικία που ακόμη δεν έχει αρχίσει να λειτουργεί καλά καλά το ένστικτο της αναπαραγωγής , εγώ εμφάνισα μια σαφή προτίμηση γύρω από κάποια πράγματα εμένα τουλάχιστον μου αφήνει το υπονοούμενο μιας άλφα γονιδιακής προδιάθεσης.Από την άλλη έχω να αντιπαραβάλω τις μελέτες διαφόρων επιστημόνων (βλ. Wilhelm Reich) που κάνουν μνεία στο γεγονός ότι το 70-80% της διαμόρφωσης του χαρακτήρα μας συντελείται κατά τη διάρκεια των πέντε πρώτων ετών , σε ηλικία δηλαδή όπου το άτομο δεν έχει προλάβει να αναπτύξει ακόμη ένα στοιχειώδες σύστημα κρητηρίων και ώς εκ τούτου λειτουργεί απλά σαν ένας συλλέκτης εμπειριών.Επιπρόσθετα , αναρωτιέμαι το κατά πόσο η αποτυχία κάποιων σχέσεων μου με οδήγησε σε μια ποιό συνειδητή αναζήτηση του χώρου του bdsm.Κι όταν λέω αποτυχία,δεν αναφέρομαι στο χωρισμό και όλα τα αρνητικά συναισθήματα που απορέουν από κάτι τέτοιο ,αλλά σε μια αίσθηση του ανεκπλήρωτου και του μη ολοκληρομένου κατά τη διάρκεια μιας σχέσης.

Τώρα όσον αφορά σε κάποιες απόψεις που ακούστηκαν , θα ήθελα να πω ότι αν και συμφωνώ με το γεγονός ότι η πολλή σκέψη τρώει τον αφέντη , εντούτοις το παρελθόν και η ιστορία γενικότερα , ήταν , είναι και θα είναι το πιο πρόσφορο έδαφος για να ψάξει κανείς και να βρει απαντήσεις για το παρόν αλλά και το μέλλον και είμαι υπέρμαχος μιας προσέγγισης διαρκούς αυτοψυχανάλυσης την οποία και θεωρώ ως απαραίτητη για μια συνεχή αναβάθμιση της αυτοσυναίσθησης και συνειδητοποίησης του ποιός/α είμαι και πού πάω.
Θα μπορούσα να αποδεχτώ απλά τα πράγματα ως έχουν και να ζήσω ευτυχισμένος μέσα στην πλήρωση των επιθυμιών του.Αλλά κάτι δε μου κάθεται καλά.
Σίγουρα δεν είμαι ο τελευταίος κρίκος στην αλυσσίδα του ανθρωπίνου γένους για να τα ξέρω όλα.Παρόλα αυτά όμως δεν πάυω να είμαι μέρος της αλυσσίδας αυτής και από αυτή μου την ιδιότητα και μόνο νομίζω ότι απορέει και μία ευθύνη σχετικά με τί θα παρουσιάσω σε αυτούς που έπονται σε αυτήν.Και το σίγουρο είναι ότι δε θα ήμουν καθόλου ευχαριστημένος αν αντιλαμβανόμουν ότι το μόνο που θα είχα τελικά να τους δώσω θα ήταν μια ρέπλικα των όσων πήρα από τους προηγούμενους υπό τη μορφή ξαναζεσταμένου πιάτου.

Anyway αυτά τα ολίγα από μένα.Τα συμπεράσματα δικά σας.Θα ήθελα να ακούσω και τη δική σας άποψη για τα παραπάνω καθώς και την προσωπική σας διαδρομή στο χώρο του bdsm , ανεξάρτητα του κατά πόσο έχετε εντρυφήσει σε αυτόν.Και προς θεού μη βαράτε όλοι μαζί.

Με σεβασμό προς όλους , Γρηγόρης.

 

Απάντηση: Έμφυτη ανάγκη ή αποτέλεσμα εμπειριών το BDSM

προς Ntyrse , επειδή δεν έχω άλλη πρόσβαση σου γράφω σε αυτή τη σελίδα. απαντησέ μου αν θέλεις στο προσωπικό e- mail μου.

 

Απάντηση: Έμφυτη ανάγκη ή αποτέλεσμα εμπειριών το BDSM

προς Ntryse, το e-mail μου ειναι edited

 

Απάντηση: Έμφυτη ανάγκη ή αποτέλεσμα εμπειριών το BDSM

Καλησπέρα,

Απαντάω επίτδες χωρίς να διαβάσω το νήμα για να μην επιρεαστώ στην απάντησή μου.

Δεν θυμάμει ποτέ τον εαυτό μου να μην είχε αυταρχικές απαιτήσεις στο sex. Οι εμπειρίες όμως (και δεν μιλάω για το περιβάλλον μου αλλά για την ζωή και τις ευκαιρίες που δίνει για αναζήτηση) απλά μου έδωσαν τη δυνατότητα να εκφράσω με συμπαγή τρόπο τις απαιτήσεις μου, να αποκρυσταλώσω τις επιθυμίες μου, και να αναζητώ ξεκάθαρα αυτό που ψάχνω. Άρα παρόλο που το "γεννιέται ή γίνεται" δίχνει λίγο πεπλεγμένο μερικές φορές, μάλλον στην πραγματικότητα το "γίνεται" είναι η διαδικασία του να εκφραστεί αυτό που "γεννήθηκε".

Πάντα παραμένει η απορεία όμως τι γίνεται όταν αυτό το κάτι δεν εκφραστεί ποτέ!!! Αυτό λέγεται "καταπιεσμένο εγώ" ή "άλλος δρόμος"?

 

Η επιλογή ρόλου έχει να κάνει τόσο με τα γονίδια που καθορίζουν την ορμονική ισορροπία μας όσο και με τις εμπειρίες που διαμορφώνουν την επίκτητη προσωπικότητα μας ..Αυξημένα ή μειωμένα ποσοστά σερατονίνης, τεστοστερόνης, οιστρογόνων κοκ μπορούν να προκαλέσουν επιθετικότητα, κατάθλιψη, ευφορία κοκ διαμορφώνοντας έτσι το υπόβαθρο για να αναπτυχθεί μια κυριαρχική ή υποτακτική προσωπικότητα ή σεξουαλική τάση... Οι εμπειρίες που ακολουθούν και διαμορφώνουν συνειδητές και ασυνείδητες ανάγκες έχουν πολύ πιο καθοριστικό ρόλο και με πολύ πιο απρόβλεπτους τρόπους... Ένας αυστηρός γονιός μπορεί εξίσου να αποτελέσει αιτία δημιουργίας κυριαρχικής προσωπικότητας (μίμηση) αλλά και το ακριβώς αντίθετο (αντίδραση)... Ακόμη οι ρόλοι που αναλαμβάνουμε στην καθημερινή ζωή στη δουλειά ή στην οικογένια μπορούν να έχουν αντίστοιχα καταλυτικές επιδράσεις... Για παράδειγμα κάποιος που λόγω επαγγέλματος είναι φορέας εξουσίας μπορεί να επιλέξει sub ρόλο στο sex σαν αντιστάθμισμα (ή ακόμη και σαν αυτο-τιμωρία) ή να αναπαράξει τον εξουσιαστικό του ρόλο και στο sex... Συνεπώς ο μηχανισμός που ρυθμίζει την επιλογή του ρόλου είναι μάλλον υπερβολικά πολύπλοκος και απρόβλεπτος για να τον περιγράψουμε ολοκληρωμένα...
Αυτό που είναι ίσως πιο εύκολο να απαντήσει κανείς είναι το γιατί οι "ακραίες" σεξουαλικές συμπεριφορές που συζητάμε εδώ βρίσκονται σε άνθιση..
Αυτό ευτυχώς το έχει απαντήσει η ιστορία...
Οι "ακραίες" σεξουαλικές αναζητήσεις δεν ήταν ποτέ γνώρισμα συγκεκριμένων ομάδων ή φυλών ή εθνικοτήτων.. Ήταν και είναι και σήμερα φαινόμενο και αποτέλεσμα συγκεκριμένων κοινωνικών οικονομικών συνθηκών. Σε μια φράση είναι συνυφασμένες με τις μεταβατικές περιόδους παρακμής των πολιτισμών.. Η παρακμή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας , η παρακμή του διαφωτισμού, η μυθική παρακμή στα Σόδομα και τα Γόμμορα ήταν εποχές που το sex προσεγγίστηκε σαν απόλαυση της οποίας τα όρια αναζητήθηκαν μετά μανίας.. Σήμερα η παρακμή του σύγχρονου καταναλωτικού πολιτισμού, ο κορεσμός των αισθήσεων μας, και η "απενοχοποίηση" της αναζήτησης της προσωπικής απόλαυσης δημιουργούν γύρο μας και μέσα στο κεφάλι μας και πάλι τις κατάλληλες συνθήκες για να αναζητήσουμε τα όρια της ικανοποίησης που μπορεί να μας προσφέρει το sex.. ΄
Κατά πάσα πιθανότητα οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μας κατατάξουν ανάμεσα στις γενιές που φρόντισαν περισσότερο την πάρτη τους απ' ότι την εξέλιξη του είδους έστω κι αν δεν ήταν δικές μας οι επιλογές που διαμόρφωσαν τις κατάλληλες συνθήκες για αυτό...

 

Ετσι ακριβώς.


Αν υποθέσουμε ότι κάθε ένας γεννιέται με μια τάση αλλά ζει μέσα σε ένα κοινωνικό κλουβί πώς είναι δυνατόν να εκδηλώσει αυτήν την τάση?
Είμαστε αυτό που είμαστε ο καθένας με την ιδιαιτερότητά του, τα φετίχ του, τις μοναδικές του φαντασιώσεις αλλά για να θεριέψει η πρώτη πρώτη φαντασίωση χρειάζεται περιβάλλον, οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό. Ανάλογα με την προδιάθεση ο καθένας παλεύει την ζωή του και την διαμορφώνει αναλόγως.