Ένας Κ πολλές υ. Μια υ πολλούς Κ;

υπάρχει το ενδεχόμενο η μοιρασιά να είναι εξ αρχής δεδομένη. αντικειμενικά ή από παραδοχή (από συνθήκες ή από επιλογή των κυριαρχικών).

η σύνδεση με υ ανάγκες με δυσκολεύει κι εμένα.

 

Το σχήμα Κ-Κ-υ, σε κάθε περίπτωση,ακόμα και στην καλύτερη των περιπτώσεων,προκειμένου να λειτουργήσει απαιτεί (αυτο)περιορισμό της κυριαρχίας στο ένα,συχνότατα δε και στα δύο κυριαρχικά μέλη.
Για κάποιους κυριαρχικούς οι εκπτώσεις είναι πιο εύκολες.
Ο λόγος που επιχειρείται είναι συνήθως(με 1-2 εξαιρέσεις) το να μη χαθεί εντελώς το κελεπούρι.Επαρκής λόγος για κάποιους και από εκεί και μετά ο καθένας κάνει τις επιλογές και τα κουμάντα του.
Θνησιγενές σχήμα,κατά την άποψη μου.

 

Ξέρω ότι θα ακουστω συναισθηματική ίσως αλλά εγώ δεν θα μπορούσα.
Και δεν θα μπορούσα γιατί δεν θα ήξερα που να δωθω ολοκληρωτικά. Η υποταγή για εμένα δεν είναι, υπακούω εντολές, δεν είναι δηλαδή το πρόβλημα μου αν θα άκουγα τον Α η τον Β και τι θα γινόταν αν η μια εντολή έπεφτε πάνω στην άλλη, τι πιο απλό εκεί απο το να το επικοινωνήσω και να τους αφήσω να μου πουν τι θα κάνω.

Το θέμα είναι πιο βαθύ για εμένα, ποιον σκέφτομαι συνέχεια? Για ποιόν θέλω να είμαι αυτό που θέλει ακριβώς? Για ποιον προσπαθώ ακόμη και όταν δεν έχω εντολές, ακόμη και οταν δεν είναι διπλα διπλα μου? Οταν ζορίζουν τα πράγματα ποιον θα σκέφτομαι να παίρνω δύναμη? Αν είναι δυο τα Κ, τι με " σταματά" οσο και αν δεν θέλω, να σκέφτομαι και να ταλαντευομαι κατα πως με " βολεύει" στιγμιαία? Ανάλογα με το ποιο Κ είναι πιο " κοντά " μου ανα περίοδο?

Εκπλήσσομαι μερικές φορές όταν βλέπω να γράφουν για το d/s τοσο..ψυχρά. δηλαδή το θέμα είναι ποιος θα μου πει πως θα κοιμηθώ? Η τι θα φαω? Οι εντολές προς εμένα είναι το θεμα? Η ότι η κάθε εντολή εξυπηρετεί ενα θέλω, του Κ μέλους?
Το θέμα είναι δλδ, πως θα οργανωθούν για να μου επικοινωνούν κάτι κοινό? Η το γεγονός οτι ο καθένας θα έχει άλλο χαρακτήρα, άλλη φιλοσοφία, αλλα θέλω που θα προκύπτουν και απο τις διαφορετικές συνθήκες ζωής τους? Η μιλάμε για δυο κλώνους Κ? Αν είναι έτσι, μεσααα!!!!

Σοβαρά ξανά, τα " θέλω" του Κ για εμένα δεν είναι μονοδιάστατα, χώνονται μέσα μου και ριζωνουν, σιγα σιγα συγκεντρώθηκαν και δημιούργησαν έναν στόχο που στην πορεία δεν χρειαζόταν καν μεμονωμένες εντολές για να υπάρχει.

Δεν είναι το πρόβλημα, αν θα τα έβγαζα πέρα. Τα βγάζεις πέρα, μουλτιτασκινγκ κτλ Μπορεί μάλιστα σε συγκεκριμένες φάσεις να είναι και πιο εύκολα για το υ ( δεν θα το αναλύσω )


Το D/s θέλω να το ζω, να το νοιώθω να το καταλαβαίνω μέσα μου. Αλλιώς δεν χρειάζεται να το κάνω και προσωπικά αν έπρεπε να αφοσιωθώ σε δυο ξεχωριστά άτομα, με την ίδια βαρύτητα για εμένα, τελικά δεν θα αφοσιωνομουν πουθενά. Είμαι και φουλλλ αναποφασιστη, διαλέγω D/s γιατι δυσανασχετω με τις επιλογές, με τους πολλούς δρόμους - στόχους. Γιατί εμένα μου φαντάζει κουραστικό σαν σύνολο?

Το απλό. Στην ειλικρινή κουβέντα μου προς Εκείνον " είμαι ο,τι θες, κάνε ο,τι θες" πως..πως μπορεί αυτή η κουβέντα να μοιραστεί? Πως θα μπορούσε να ισχύει για δυο ταυτόχρονα και να έχει την βαρύτητα που έχει? Και την ουσία που έχει? Για μένα πάντα.

Δεν ξερω τι κάνουν δυο αρσενικοι λύκοι κτλ η δύο σκύλοι σε μια αγελη, εγώ ξέρω ότι το σκυλάκι, για το σπίτι, ενα Αφεντικό γνωρίζει όσο χαρές και παιχνίδια, συμπαθειες και αγάπες να κάνει με την υπόλοιπη " οικογένεια" με τους φιλους κτλ κτλ, ακόμη και με άλλα σκυλιά. Έναν ακούει πάντα, πάνω απο όλους.

Τώρα αν οι δυο Κ, είναι σαν ενα. Ένα κοινό ζευγάρι ( ο,τι φύλου ) είναι τελείως άλλο. Εκεί μπορώ να τους δω σαν ένα και πια έχω D/s με το ζευγάρι, σαν σύνολο όχι με δυο ξεχωριστά Κ. Αλλά δεν νομίζω οτι θα επέλεγα κάτι τέτοιο για δικούς μου λόγους γιατί κάτι μου λέει πως πάλι θα ξεχώριζα καποιον λίγο παραπάνω, έστω και μη φανερά. Γιατί ανεξάρτητα απο την γραμμή Κυριαρχίας τους που σε αυτή την περίπτωση είναι ίδια ( στον πυρήνα, στα θέλω), ποτέ δυο άνθρωποι δεν είναι ίδιοι και σίγουρα αυτό εμένα πάλι θα με επηρέαζε.

Υ.Γ Για καυλοπαιχνιδα, Τοπ/μποτομ, σεσσιον είναι τελείως άλλο πράγμα, που και εκεί το Κ θα είχε κανονίσει ο,τι είναι να κανονίσει, δεν το βάζω καν στην κουβέντα.

 

recpect...

 

Έχετε δει δυο κοκόρια στο ίδιο κοτέτσι;

 

Τώρα αλήθεια... Εδώ δεν άρεσε ο συνειρμός με τους λύκους και το πας στην κατηγορία κικιρίκου;;; Βαρύ!!!    

 

Κάποιοι λένε ότι το ζουν και ότι είναι εφικτό.
Το ζουν δηλαδή, ή το έχουν ζήσει, δεν εννοούμε να το δεχτούμε, επ΄ουδενί.
Αλλά όοοοοοχι, εμάς δεν μάς κάνει και αφού εμάς δεν μας κάνει, γιατί ως γνωστό το δικό μας bdsm είναι πάντα το καλύτερο, ακυρώνουμε όλα τα υπόλοιπα.
Και είναι καυλοπαίγνιο, ψευδοκυριαρχία, ρηχότητα, ψευδεπίγραφο, θνησιγενές ή και όλ΄αυτά.
Same old stuff... 

 

Ζητώ Ταπεινά συγγνώμη !!!  

 

Όχι όχι, είναι οντόπικ ο συνειρμός, αλήθεια. Γιατί στις κότες υπάρχει, επιβεβαιώμενη, όχι αμφισβητούμενη, και τηρείται αυστηρά, μια απόλυτη ιεραρχία μεταξύ θηλυκών, το λεγόμενο pecking order. Ας μην έχουμε alpha males στους λύκους, έχουμε όμως καραμπινάτες alpha hens. Οφείλουμε την καταπληκτική μελέτη της κοτοκυριαρχίας στον Thorleif Schjelderup-Ebbe.

 

Μιας και το μοντέλο που στριφογυρνάνε τα πράγματα εν προκειμένω είναι το κ-κ-υ (για την ακρίβεια Κ1 - Κ2 - υ), μπορούν δυνητικά να υπάρξουν εφτά σχήματα με ξεκάθαρη ροή εκ μέρους του Κ προς το υ.
Δεν πρόκειται να το αναλύσω ούτε χρειάζεται, στο κάτω-κάτω ό,τι ήταν να γραφτεί ως εδώ, γράφτηκε.

Κανένα από αυτά δεν θα κλόνιζε την αντίληψη του ακολούθου μέλους, όπως εκφράστηκε συμπυκνωμένα από την @kinsha no onna , χωρίς καν να υπεισέρχεται θέμα multi-tasking.
Φυσικά και δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να είναι συνηθισμένο ή κάτι που θα μπορούσε να είναι δυνητικά προσιτό, παρά μόνο σε ιδιαίτερες συνθήκες, οι οποίες σε κάθε περίπτωση δημιουργούνται μόνο από το ένα Κ μέλος σε αγαστή συνεργασία με το δεύτερο και με την αποκλειστική ικανότητα του δημιουργού του μοντέλου να παύσει υφιστάμενο ανά πάσα στιγμή (εδώ είναι και το ζόρι) για τον οποιοδήποτε λόγο ή μη με τον μοναδικό τρόπο που απαιτείται ανά περίπτωση...

Προσωπικά θεωρώ οποιοδήποτε από τα εφτά σχήματα εξαιρετικά απαιτητικό στην δημιουργία και λειτουργία του, προϋποθέτει ιδιαίτερη κατανόηση και από τα τρία μέλη.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση μιλάμε για άτομα με πάρα πολλές κοινές αντιλήψεις και βιώματα και στάση ζωής.
Γι' αυτό άλλωστε και κάπου ανέφερα πως ως μοντέλο το έχω δει μόνο στην λογοτεχνία, χωρίς αυτό να αποκλείει την πιθανότητα ύπαρξής του.

Καταλήγοντας να υπενθυμίσω το γεγονός πως χρειάζεται να είμαστε συμφιλιωμένοι με κάτι που για τους όποιους λόγους διαφεύγει του ορίζοντα της αντίληψής μας για δυο λόγους:
1. Γιατί κανένας, αν και εφόσον βρίσκεται έξω από τον ορίζοντά σας, δεν έχει καμιά όρεξη να σας βάλει με το στανιό στον δικό του ορίζοντα, το πιθανότερο είναι να τον κατακτήσετε (τον ορίζοντα) εσείς.
2. Διότι η παραδοχή μας αυτή απέναντι σε κάτι που μας ξεπερνά, μάς κάνει δυνητικά να μπορούμε να το φτάσουμε ή και να το ξεπεράσουμε.

Η ενδόμυχη σκέψη πως αυτοί που είναι "πιο μετά" μπορεί να είναι κακοί άνθρωπες και να μας εκμεταλλευτούν και να μας κάνουν κακό, δεν στερείται ποιας τινός λογικής -εύλογες οι όποιες επιφυλάξεις- όμως έλλογη προσέγγιση είναι η επεξεργασία τους και όχι η τοτεμοποίησή τους.

Δεν υπάρχει κάποιος λόγος να διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας, μπορεί να είναι κατανοητό, αλλά δεν παύει να είναι, τουλάχιστον, αφενός αντιαισθητικό και ως μοντέλο σκέψης, αφετέρου, παρωχημένο.

 

"And that's why... birds do it, bees do it
Even educated flees do it
Let's do it, let's fall in love".. 

 

Παραφράζοντας την Έλλα, και απολύτως οντόπικ, θα έλεγα
"let's do it, let's peck together"