Ένας BDSM κόσμος...

Απάντηση: Ένας BDSM κόσμος...

Μπορείτε να με πληροφορήσετε τί είναι το τατάμι και το σαμιζέν; Επιτρέπεται να τα τα χρησιμοποιούν και λιμπερτίνοι ξένοι προς το bdsm;
Πάντως, αυτή η δημόσια υπηρεσία μοιάζει αρκετά σοφιστικέ. Πού εδρεύει;

 

Απάντηση: Ένας BDSM κόσμος...

Τατάμι είναι ένα είδος λεπτού στρώματος-πατώματος-μαξιλαριού.
Είναι ένα κομμάτι λεπτού μαξιλαριού μεγάλων αλλά πάντα συγκεκριμένων και αναλογων διαστάσεων.
Χρησιμοποιείται στα πατώματα των Σπιτιών του Τσαγιού, ωστε συν τοις άλλοις να είναι βολικά για τις Γκέισες να είναι γονατιστές επι ώρες.
Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τα παλιά και φθαρμένα πατώματα.

Πλέον οι Ιάπωνες στα σπίτια τους έχουν ένα δωμάτιο με τατάμι στο πάτωμα,
ωστε να το χρησιμοποιούν για τα μαθήματα γιόγκα τους, ή την εκγύμναση τους,
αλλά ακόμα και σαν τραπεζαρία για την οικογένεια,
είναι πράγματι βολικό ένα δωμάτιο με αντικραδασμικό πάτωμα, (η φωνή της νοικοκυράς!)

Το σαμιζέν είναι έγχορδο (τρίχορδο συγκεκριμένα) μουσικό όργανο.

~
Ως προς τη χρήση των, τη προτείνω σαφώς ανεπιφύλακτα.


Όσο για την υπηρεσία φίλτατε Ντολμάνς, δεν έχετε παρα να αναζητήσετε σοφιστικέ υπηρεσίες
στο καθ'ύλην αρμόδιο Υπουργείο Πολιτισμού (also known as Ερωτικό Υπουργείο!).

 

 

Re: Απάντηση: Ένας BDSM κόσμος...

Ερωτικό υπουργείο με τον Λιάπη υπουργό; Θα πέσει το μουσείο της Ακρόπολης να μας πλακώσει.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ένας BDSM κόσμος...

Ω μα γιατί;

Ερωτικό Υπουργείο είναι στη βάση του και όχι στη κεφαλή του αγαπητέ.

Όσοι δεν αυνανίζονται, πηδιούνται -μετα συγχωρήσεως στη δουλειά.
Και υπάρχουν και σαφείς ενδείξεις μαζοχισμού και ανωμαλίας,
εν παραδείγματι ο φίλτατος Μιχαήλ τυγχάνει πράγματι συν τοις άλλοις τρε ασεξουέλ,  
γνωρίζω ωστόσο αρκετές κορασίδες αλλά και μεγαλοκοπέλες
οι οποίες μη αντέχοντας τις συμβάσεις επι συμβάσεων
θα έκαναν το ψυχικό αλλά και άλλες περιοχές.

Το θέμα είναι πως δε θα ταίριαζαν τα στάτους βέβαια,
αλλά μπορείτε να διακρίνετε τις σαφείς ροπές μπιντιεσέμ.  

Παραδείγματα στο εγγύς παρελθόν.  

 

Μην αρχίσουν να πηδάνε από τα μπαλκόνια φοβάμαι.
Τέλος πάντων, σαν τον Μπομπ Βουλγαράκη κανείς

 

Έχει και η γιαλαντζί παρανομία τη χάρη της. (Μάλλον απάντησα και σε κανά δυο νήματα ακόμα με τούτο δω).