Ένα ακόμη κακοποιητικό βίωμα

@esmarol είναι κατανοητό νομίζω τι σου λέει ένα μέρος των ανθρώπων που αποφάσισε να γράψει στο νήμα σου.

Είτε κομψά είτε άκομψα, έως προσβλητικά σε κάποιες περιπτώσεις, σου λέει πως "συμπάσχει με το κακοποιητικό σου βίωμα...αλλά και εσύ κοπέλα μου, ας πρόσεχες."

Σου λέει ένα μέρος των ανθρώπων που αποφάσισε να γράψει στο νήμα σου να είσαι προσεκτική.

Γιατί τα "προσεκτικά κορίτσια" δεν μπλέκουν σε τέτοιες ιστορίες.

Αν τώρα @esmarol αρχίσουμε και ξύνουμε την διατύπωση "προσεκτικά κορίτσια" θα βρούμε από κάτω την ηθική βάση που στηρίζει την παραπάνω σκέψη.

Αυτή η ηθική υπόσταση δεν ενδιαφέρεται για το τι στο διάολο συμβαίνει και πολλαπλασιάζονται οι απανταχού Α.

Δεν αγωνιά για το πώς θα παραγκωνιστούν οι Α. έτσι ώστε τα κορίτσια να νιώθουν ελεύθερα και ασφαλή.

Αυτή την ηθική υπόσταση το μόνο που την νοιάζει είναι τα κορίτσια να είναι όπως πρέπει.

"Προσεκτικά και να μην δίνουν δικαιώματα."

Iagos

 

Πρέπει γενικά να είμαστε προσεκτικοί στην ζωή μας και να ζούμε με ισσοροπία, οι ακρότητες δεν βοηθάνε πουθενά.

Όταν κάποιος είναι ηθικός δεν σημαίνει ότι δεν κάνει σεξ αλλά ότι δεν το χρησιμοποιεί για να πετύχει άλλους σκοπούς.

 

Δεν θα κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλό μας, πάνω κάτω τα κορίτσια συμφωνούν μεταξύ τους.
Την σέβομαι όμως την Κατερίνα γιατί είναι πιο μετρημένη.

 

Ό,τι να ναι!!! Καλό μας ξημέρωμα!!!

 

Το ίδιο το ζήτημα στην ουσία του δεν βλέπω πως μπορεί να δίνει περιθώρια για ποικιλία κατευθύνσεων.
Κάποιες κατευθύνσεις δεν είναι παρά αυτοματισμοί από μπερδεμένες θέσεις και προθέσεις. Κατά την δική μου κρίση οι εύλογες αντιδράσεις πάνω σε τέτοιου είδους μπερδεμένες θέσεις δεν είναι αυτοματισμοί.

 

Kαι τα ΄΄προσεκτικά΄΄ και τα ΄΄απρόσεκτα΄΄ κορίτσια μπορεί να εμπλακούν σε οποιαδήποτε ιστορία. Με τον όποιο βαθμό ευθύνης. Πίσω από τις λέξεις κάποιων ανθρώπων όμως κρύβεται άγνοια, κρύβεται πρόθεση ή μη, κρύβεται ημιμάθεια, ανεπάρκεια μετάδοσης της πληροφορίας (τους). Το να προσάπτουμε ότι η φράση΄΄τα προσεκτικά κορίτσια΄΄ κρύβει από κάτω ηθική υπόσταση -απαραίτητα- ισούται με στενομυαλιά. Το ΄΄αυτό μόνο΄΄ θέλω να δω και αυτό βλέπω δεν είναι έχω το μυαλουδάκι, τα αυτάκια, τις αισθήσεις, την πληροφορία, την επεξεργασία ανοιχτά μέσα μου, σε καμία περίπτωση.
Η ευθύνη είναι μια λεξούλα που αν βάραινε όλους μας με όλη τη σημασία της και όπως της πρέπει, θύτες και θύματα τώρα δεν θα ήμασταν εδώ να κάνουμε (διάλογο ελπίζω).
Σα μεγάλα παιδιά που είμαστε γνωρίζουμε πολύ καλά πως όταν εκτιθέμεθα η κρίση είναι δεδομένη. Από ανθρώπους που δεν μπορούν να μεταδόσουν επαρκώς αυτό που θέλουν, από ανθρώπους που δεν θα χρησιμοποιήσουν σωστά τον γραπτό ή προφορικό λόγο, από ανθρώπους που θα ειρωνευτούν, που θα μας σηκώσουν το δάκτυλο, από καλοπροαίρετους και κακοπροαίρετους. Ένα βίωμα αποτελεί ακόμη μεγαλύτερη έκθεση τη στιγμή που είναι βαθιά εσωτερική υπόθεση. Το πως βιώνει ψυχικά- νοητικά κανείς μια κακοποίηση έχει να κάνει με το είδος της κακοποίησης και κυρίως με την ίδια την ψυχοσύνθεση του θύματος. Θέλει τόλμη να εκτεθείς, θάρρος να αντιμετωπίσεις την κριτική. Μα όταν το κάνεις οφείλεις να έχεις από πριν θωρακίσει τον εαυτό σου να αντιμετωπίσει όλα αυτά, να ξέρεις ότι μέσα από την κίνησή σου θα πάρεις δύναμη και δεν θα βιώσεις την κακοποίηση σε reward, θα έχεις πετάξει από μέσα σου τα σκουπίδια που σε έριξαν και θα ξέρεις πως είσαι πιο δυνατή.
Δεν είναι τα ΄΄δικαιώματα΄΄ που δίνουν τα κορίτσια αυτά που κάνουν κάποιον να κακοποιήσει. Και ακόμη και αν υποθέσουμε ότι τα δίνουν όλα μα όλα τα δικαιώματα δεν εξουσιοδοτεί αυτό κανέναν να προβεί σε κακοποίηση. Επαναλαμβάνουμε συνεχώς το αυτονόητο.
Σε έναν διάλογο περί κακοποίησης συνειδητοποίησα ευχάριστα πόσο είχε εμπεδωθεί ότι ΄΄γυμνή να βρεθείς απέναντι σε κάποιον΄΄ δεν έχει το δικαίωμα να σου κάνει το παραμικρό χωρίς την συναίνεσή σου. Και έτσι ακριβώς είναι. Και αυτός που θα σεβαστεί τον εαυτό του και μετά εσένα, δεν θα το κάνει. Θα ξέρει και θα έχει μάθει τι σημαίνει ευθύνη και η ευθύνη που θα νιώθει θα είναι να σε σκεπάσει, να σου δώσει ένα ρούχο, να σε περιθάλψει ή να σε στείλει στο καλό εάν πρόθεσή σου ήταν να τον προκαλέσεις.
Ταυτόχρονα στον ίδιο διάλογο με τα ίδια άτομα, συνειδητοποίησα ότι οι περισσότεροι που ισχυρίζονταν τα παραπάνω δεν είχαν μεγαλώσει με την ίδια ευσυνειδησία που περιμένουν να δείξει ο οποιοσδήποτε ΄΄θύτης΄΄, ούτε με την ίδια υπευθυνότητα.
Το να έχουμε μυαλουδάκι στο κεφαλάκι μας δεν είναι ζήτημα ηθικής υπόστασης. Είναι υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας.

 

Δεν συμφωνώ, προφανώς και το «ας πρόσεχες» είναι ηθικολογία, όπως και το «ας θωρακιζόσουν».

Ηθικολογία και αοριστολογία γιατί στην ουσία δεν λέει κάτι άλλο από το να υπονοεί κάποια ασαφή υπαιτιότητα στα θύματα.

Κατά την γνώμη μου οι θέσεις σας και η διατύπωση τους είναι πολλές και μπερδεμένες.

Βλέπετε ανθρωποφαγίες εκεί που δεν υπάρχουν, βλέπετε ευθύνες σε θύματα που επίσης δεν υπάρχουν και μετά τις αντιδράσεις αναιρείτε και δηλώνετε ότι δεν εννοείτε αυτό που υπάρχει διατυπωμένο στις θέσεις σας. Διαμαρτύρεστε για κακοήθεια και επίθεση των άλλων που διαβάζουν και κρίνουν αυτά που γράφετε ενώ εννοείτε κάτι άλλο τελικά, που δεν είναι ξακάθαρο.
Δεν έχω καταλάβει ακόμα αν τελικά προσάπτετε ευθύνες στο θύμα και με ποιο σκεπτικό.

Επίσης λέτε ότι το θύμα οφείλει να θωρακίζεται από την κριτική, ενώ εσείς που δεν είστε θύμα εκφράσατε επανειλημμένα έντονες διαμαρτυρίες για επιθετικές κριτικές των θέσεων σας.

 

@rea..
Δεν είναι ζητούμενο να συμφωνούμε. Αν βλέπεις ασάφεια σε ότι λέω προσπέρασε. Αν διαφωνείς δικαίωμά σου. Ειναι σαφές ότι δεν επικοινωνούμε και δεν υπάρχει πρόβλημα με αυτό.

Θα μείνω μόνο εδώ γιατί έχω πρώτον να πω ότι το τελευταίο ποστ μου ήταν γενικόλογο και δεν αφορούσε τη νηματοθέτιδα αλλά κάθε εν δυνάμει θύμα. Το θεωρώ αυτονόητο αλλά μάλλον δεν είναι.
Και δευτερον ναι έχεις δίκιο. Έχω εκφράσει διαμαρτυρίες με σωστό, με λάθος, με έντονο τρόπο. Άλλοτε ευγενικά και άλλοτε όχι τόσο. Και θα συνεχίσω να το κάνω. Αυτό δεν αλλάζει το δικαίωμα της κριτικής των άλλων , όπως ακριβώς με κρίνεις κι εσύ τωρα. Και ο τρόπος αντίδρασης είδος θωράκισης είναι. Δεν είναι όμως δικό μου πρόβλημα που το μόνο που μπορείτε να δεχθείτε κάποιοι ως απάντηση στο παρών νήμα είναι το μπράβο, εύγε και τα συγχαρητήρια για την ανάρτηση. Ούτε θα το υιοθετήσω. Συγγνώμη.

 

Η φράση ότι κάποι@ περιμένει ο θύτης (χωρίς εισαγωγικά) να δείξει ευσυνειδησία και υπευθυνότητα που έγραψε η @kinvara θεωρώ πως και μπερδεμένη είναι κ έρχεται από μια θέση που μου προκαλεί δυσφορία ως προς τη πρόθεση και τη σκέψη που κρύβεται πίσω από αυτή.
Κανείς δε περιμένει τίποτα από το θύτη πέρα από το να υποστεί τις συνέπειες των πράξεων του και αυτό από το κοινωνικό πλαίσιο και μόνο. Απο τον ίδιο κανείς δε θα ήθελε τίποτα,πόσο μάλλον ένα ψυχογραφημα του,που προσωπικά μου ερχεται στο μυαλο ως διαδικασία ξεπλυματος . Ο διάλογος δε γίνεται για να εξεταστούν φαντασιακες προσδοκίες ή κατασκευές μας για το κόσμο όπως ισχυριζομαστε πως είναι ή θα έπρεπε όλοι να δεχτούν πως ειναι. Ούτε χωράνε επιχειρήματα του τύπου " αφού και εσύ έχει σκεφτεί να το κάνεις,δεν είσαι καλύτερος από εμένα που το εκανα,οπότε δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς". Είναι ύπουλη κ ενοχική η διατύπωση αυτή. Η αναφορά σε χαρακτηριστικά προσωπικότητας δεν αναιρεί τη ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στα λόγια/σκέψεις κ τη πράξη.
Επισης όσον αφορά το άτομο που δέχεται τη κακοποιητικη συμπεριφορά τη στιγμή της κακοποίησης δε σκέφτεσαι "να ήταν λίγο ευσυνείδητος ο κακοποίητης, να με άφηνε να απευθυνθώ στις ανώτερες ποιότητες της προσωπικότητας του". Θελει να επιβιώσει κ να γλιτώσει από τα χέρια του. Επίσης θέλει απόσταση, όσον το δυνατόν μεγαλύτερη ακόμη κ τη στιγμή που μιλάει για όλο αυτό
Επισης κάθε εικασία των άλλων ή φράση που θέλει να τ@ κάνει να το "πλησιάσει" τον θύτη για να "καταλάβει" ,να θυμηθεί, να "εξηγήσει" είναι εξίσου επώδυνη.

 

Αν δεν μπορούμε να δώσουμε χώρο σε αντίλογο, ποιο είναι το νόημα του διαλόγου και τι ευθύνη έχει τελικά ο λόγος μας αν ζητάμε να μας προσπεράσουν όσοι διαφωνούν ή δεν καταλαβαίνουν?

Ασαφές.

Δεν συμφωνώ, είναι μόνο δικό σου πρόβλημα να καταλογίζεις συνέχεια σε άλλους συμπεριφορές που δεν υπάρχουν.
Από εμένα συγκεκριμένα το μόνο που ζητήθηκε είναι η σαφήνεια που προφανώς δεν σε ενδιαφέρει και ευχαρίστως το προσπερνώ με μεγάλη ευκολία.

Ελπίζω σε μια άλλη θεματολογία να υπάρχει καλύτερη συνεννόηση.

 

έχετε κάνει σαφές οτι δεν βλέπετε παρά μιά μόνον επιλεγμένη κατεύθυνση. με προαποφασισμένη αναγωγή ισχυρισμών ή βιωμάτων σε γεγονότα. με μονή διάσταση και μονή κατεύθυνση. αυτό είναι αυτοματισμός.

σε αυτήν την διατύπωση συμφωνούμε απολύτως. αλλά μάλλον από διαφορετική κατεύθυνση.

λέτε οτι έχετε αξιολογήσει τα γεγονότα, έχετε βρει τους ρόλους κακοποιηθέντα και κακοποιητή, και διαφωνείτε στην επιμέτρηση;

 

Όχι

Ρωτάω αν η οπτική του @trterterterterter που από τα γραφόμενά του δέχεται ως υπόθεση εργασίας -αν το ασπάζεται δεν το γνωρίζω- την κακοποίηση της OP όπως αυτή έχει αναγνωριστεί από τα δικά της μάτια, είναι αν το θύμα της κακοποίησης έχει την κύρια ευθύνη (δηλαδή φταίει) για το ίδιο το γεγονός της κακοποίησης.