Έρευνα : Οι υποτακτικές είναι απαθείς στον πόνο του άλλου

Εγώ εσάς ρώτησα. Θεωρείτε ότι βγαίνει κάτι καλό για κάποιον από αυτά που εσείς γράφετε; Για τους άλλους θα ρωτήσω χωριστά αν χρειαστεί.

 

Θεωρώ πως όποιος θέλει κάτι να πάρει, θα πάρει. Και δεν σας απαντώ διπλωματικά. Αλλά δεν σας κρύβω πως σε κάποιες απαντήσεις νιώθω πως κουράστηκα (και ενδεχομένως κούρασα).

 

Στην ουσία αυτό που λέει η @kaissa, αν κατάλαβα σωστά, είναι ότι η ενσυναίσθηση είναι η λήψη της πληροφορίας, το "αντιλαμβάνομαι". Το "νιώθω" είναι η επεξεργασία της πληροφορίας. Ο διαχωρισμός υπάρχει, άσχετα αν δεν μπορούμε να το καταλάβουμε.
Η ενσυναίσθηση υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους, κάποιοι είτε φυσικά είτε με εξάσκηση την έχουν σε πιο εξελιγμένο βαθμό από άλλους. Τα μηνύματα πάντως, όλοι τα λαμβάνουμε, εκτός αν έχουμε κάποιο ψυχικό ή διανοητικό ζήτημα που μπλοκάρει την "επαφή".

Πολύ συχνά συναντάμε στην συμπόνια δικές μας προβολές.
Για παράδειγμα όταν βιώνουμε θλίψη ή ψυχικό πόνο εμείς οι ίδιοι, επεξεργαζόμαστε πιο συναισθηματικά φορτισμένα τις πληροφορίες που λαμβάνουμε.

Επίσης έχουμε αναφερθεί στο "σύνδρομο" του σωτήρα και του θυματοποιημένου. Σε αυτές τις περιπτώσεις , που δεν είναι καθόλου σπάνιες, ο "επεξεργαστής" των πληροφοριών βρίσκεται ήδη σε κατάσταση που να αντιλαμβάνεται τις πληροφορίες με έναν συγκεκριμένο τρόπο και μόνο, πριν καν έρθει το μήνυμα.
Ένα καλό παράδειγμα είναι στον τρόπο που "αποκωδικοποίησε" τις έρευνες που διάβασε ο ίδιος ο νηματοθέτης. Από την θέση θύματος επίθεσης υποτακτικών γυναικών, οι πληροφορίες που λαμβάνει είναι μόνο προς αυτήν την κατεύθυνση.


Το ότι κάποιος βιώνει πόνο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι χρειάζεται βοήθεια. Ο πόνος είναι άλλη πληροφορία από την ανάγκη.

Ένα παιδάκι ή ένα ζώο θα δώσουν εκτός από την πληροφορία του πόνου και την πληροφορία του αβοήθητου που έχει ανάγκη.

Μπαίνοντας στον χώρο το βδσμ, ως νιούμπι, αν δεν είσαι εξοικειωμένος με τις μαζοχιστικές σου τάσεις, αρχικά, ο κυριότερος ίσως φόβος σου, είναι το ζήτημα του σωματικού πόνου.
Στην πορεία αντιλαμβάνεσαι ότι ο φόβος και διάφορες άλλες συστολές είναι που κάνει τον πόνο αφόρητο και για να μπορέσεις να τον απολαύσεις, απαλλάσσεσαι από αυτά τα φίλτρα που έδιναν την ψευδαίσθηση του αφόρητου χωρίς να είναι.
Θυμάμαι τα πρώτα μου βήματα στον πόνο του σέσιον με τον Κ, πόσο με τρόμαζαν το βράδυ και το επόμενο πρωί πήγα για αποτρίχωση λέιζερ, που σε μεγέθη πόνου ίσως να ήταν πιο έντονα από αυτά που είχα βιώσει το προηγούμενο βράδυ, αλλά τα δέχτηκα άφοβα.


Η πληροφορία του πόνου είναι διαφορετική από αυτήν που ήταν πριν το βδσμ. Μπορείς να διαχωρίσεις την πληροφορία του πόνο από την πληροφορία του φόβου και από την πληροφορία των συστολών, ίσως και από μια μόνο φωτογραφία. Μπορείς να διακρίνεις περισσότερες πληροφορίες για τον πόνο του άλλου, γιατί τις έχεις βιώσει.
Μπορείς να δεις αν ένα άτομο δεν βιώνει τόσο τον πόνο όσο το σοκ της κατάστασης ότι πονάει. Αυτό δεν σε κάνει λιγότερο συμπονετικό. Για την ακρίβεια σε κάνει περισσότερο, αλλά όχι με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται οι ερευνητές.



Στα ζώα, η λήψη πολλών πληροφοριών γίνεται μέσω της όσφρησης. Ο σκύλος μου μυρίζει την χαρά μου, την λύπη μου, τον θυμό μου...κτλ. Έχει πιο εξελιγμένο σύστημα "ενσυναίσθησης" από το δικό μου και παρόλ' αυτά ελάχιστες φορές έχει μπει στην διαδικασία να με παρηγορήσει... ο μπαγάσας.

 

Προσωπικά πήρα και απόλαυσα.  

 

Ειλικρινά χαίρομαι  

 

Όχι, @rea.. μου δεν λέω αυτό. Και έχω επίγνωση πως η αναλογία στα γραπτά μου μεταξύ του τι είναι και τι δεν είναι ενσυναίσθηση, γέρνει προς το δεύτερο, που γενικά δεν το βρίσκω ορθό (όμως δεν μπορούσα να μην απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις ή εσφαλμένες αντιλήψεις περί του όρου). Ωστόσο, για να ορίσω πλήρως και σωστά την ενσυναίσθηση, χρειάζεται χρόνος και μακροσκελής απάντηση, για να καλυφθεί η ιστορική της πορεία, η μετεξέλιξη και τα τωρινά παρακλάδια της (φιλοσοφικά και ερευνητικά). Ίσως το κάνω κάποια στιγμή, που θα έχω χρόνο και σε ένα άλλο νήμα.

Εγώ, προσωπικά, καταλήγω στο ότι η ενσυναίσθηση είναι σαν το D/s (ή M/s). Θεωρητικά προκαλεί απορίες, ερωτήματα, έκπληξη κι ενδεχομένως αντιδράσεις υποτίμησης, αποστροφής, περιφρόνησης. Όμως, μόνο όταν γίνει βίωμα, μπορεί κανείς να τα συλλάβει πλήρως. Φυσικά, για να γίνει αυτό σωστά, χρειάζονται και οι κατάλληλες παράμετροι: να θέλω, να ξέρω και να μπορώ.

 

@kaissa
πολύ, πολύ μου αρέσεις!

Και, επίσης, αν και το νήμα ξεκίνησε ως παιδότοπος του σ/κ, αποκάλυψε κοσμήματα. Thank you  

 

  <3

 

Αγαπητη @kaissa παρά τις προσπάθειές σας, τις οποίες εκτιμώ και για τον χρόνο που διαθέσατε αλλά και την ευγένεια σας στον τρόπο που γράφετε, εξακολολουθω να μην αντιλαμβάνομαι γιατί να μην μπορεί ένας άνθρωπος να μπει στη θέση ενός ζώου και να αντιληφθεί και να νιώσει τον πόνο του όπως θα έκανε και για έναν άνθρωπο, σα να αισθάνεται κι εκείνος τα ίδια.

Μάλιστα μπορεί κατά την άποψη μου να νιώσει και συναισθηματικά και γνωστικά την θέση που βρίσκεται το ζώο. Η πείνα και η αρρώστια ειτε έχουν βιωθει είτε όχι δεν είναι πέρα από την φαντασία μας.

Δεν χρειάζεται, εφόσον διαφωνείτε, να συνεχίσουμε αυτή την διαφωνία απλά εκφράζω την "ένσταση" μου επί του θέματος.  

 

Εμένα πάντως το μόνο που με κούρασε στην συζήτηση είναι οι επαναλαμβανόμενες ανακρίβειες που μετ' επιτάσεως υποστηρίζονται πέρα από την επιστημονική παραδοχή και την αποδεδειγμένη γνώση.
Παρέπεμψα στην παλιά μας κουβέντα, η οποία κινήθηκε περίπου στο ίδιο μοτίβο, μη παραδοχής των ορισμών.

Ωστόσο, το ορισμό τον ανέφερε ο συμφορουμίτης @vautrin :

Η @kaissa από τότε φαινόταν πως είναι διαβασμένη και πώς ψάχνεται εμπεριστατωμένα προτού διατυπώσει θέσεις:

Κι εγώ ανάμεσα στις πολυλογίες μου απομόνωσα την συναισθηματική ενσυναίσθηση σε ό,τι αφορά τους σαδιστές, καθώς εκείνο ήταν το θέμα προς συζήτηση.
Αν θέλει κανείς σοβαρά και όχι με αυτοσχέδιους ορισμούς να συζητήσουμε για την συναισθηματική ενσυναίσθηση των υποτακτικών γυναικών, καλό θα ήταν να ξεκολλήσουμε από τους ορισμούς, τους οποίους έτσι κι αλλιώς δεν φτιάχνουμε εμείς και να πάμε στην ουσία του θέματος όπου έχει όντως μεγάλη αξία η βιωματική εμπειρία:

 

Γιατί αναγκαστικά θα νιώσει με ανθρώπινο τρόπο . Δεν ξέρουμε στην πραγματικότητα πως ''νιώθει'' ένα ζώο ,οπότε θα κάνουμε προβολές στο πως θα ένιωθε ενας άνθρωπος σε ανάλογη κατάσταση . Δεν είναι όμως το ιδιο γιατί το ζωο δεν εχει ούτε τις ιδιες γνωστικές διαδικασίες ,ούτε την ίδια αντίληψη με τον άνθρωπο .

 

Ξέρω ότι βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση και δεν είναι καλά, αυτό αρκεί πιστεύω.

Άλλωστε και με τους ανθρώπους νιώθουμε ενσυναίσθηση μέσα από τα προσωπικα μας φίλτρα.