Έρευνα : Οι υποτακτικές είναι απαθείς στον πόνο του άλλου

Μήπως όλο αυτό περιστρέφεται γύρω απο τον μαζοχισμό, όταν βλέπουμε κάποιον να βασανίζεται πώς αντιδράμε εμείς; Μας αρέσει; Η έρευνα έδειξε ότι δεν δείχνουμε συμπόνια, ίσως γουστάρουν να είναι σκύλες γιατί "καυλώνουν" με το θέαμα.

 

Ίσως το να το παίξουν σκληρές και ανένδοτες (όπως φαντάζομαι έχουν στο μυαλό τους τον Κυρίαρχο να είναι έτσι) να είναι μια ευχαρίστηση για αυτές (συνειδησιακή ή ασυνείδητη).

Στην διάρκεια της μέρας εισπράττουμε ερεθίσματα από άσχετους αποστολείς, που μας ανεβάζουν την λίμπιντο χωρίς να το αντιληφθούμε...

 

Η έρευνα δεν μίλησε για τη συμπόνοια, αλλά για την ενσυναίσθηση. Άλλη μεγάλη συζήτηση ως προς το ΤΙ όρισαν ως ενσυναίσθηση εν προκειμένω οι δύο έρευνες, που η μία δεν είδα να είναι κάπου δημοσιευμένη, εννοώ σε επιστημονικό περιοδικό.

Η άλλη από το research gate δεν παρατίθεται ολόκληρη. Τη βρήκατε εσείς κάπου και τη διαβάσατε ή μείνατε στη περίληψη; Η συγκεκριμένη πλατφόρμα για το άρθρο αυτό, ζητάει στοιχεία για να επιτρέψει το κατέβασμα της έρευνας.

Καλό είναι να ΜΗΝ μένουμε στα abstracts ερευνών, αλλά να τις διαβάζουμε ολόκληρες, αν θέλουμε να τις χρησιμοποιήσουμε ως επιχείρημα προς επίρρωση των λεγομένων μας.

Συν τοις άλλοις, όταν διαβάζουμε μία έρευνα, ή οτιδήποτε άλλο, καλό είναι να βάζουμε και το μυαλό μας να δουλεύει. Αν δω μία σκηνή βιασμού σε ταινία, ένα κομμάτι μου θα καυλώσει, γιατί σε ένα πλαίσιο ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ είναι μία πρακτική που απολαμβάνω τρομερά! Αλλά ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν θα μείνω αναίσθητη σε έναν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ βιασμό ενός ανθρώπου! Αν συνέβαινε ποτέ αυτό, δεν θα είχε ΚΑΜΙΑ σχέση με την υποτακτικότητά μου, αλλά με άλλα σοβαρά θέματα που θα βίωνα.

Αναρωτιέμαι συν τοις άλλοις τι ΕΙΔΟΥΣ εικόνες έδειξαν; Έδειξαν ας πούμε πραγματικές φωτογραφίες ανθρώπων που κακοποιήθηκαν και εξήγησαν κιόλας τι και πώς; Ή έδειξαν απλά εικόνες που με τη πρώτη ματιά παραπέμπουν σε κάτι κακοποιητικό που ενδεχομένως δεν είναι κιόλας, στο κατάλληλο πλαίσιο;

Το ΠΩΣ μελετάει κανείς αυτό που τον ενδιαφέρει είναι μεγάλο θέμα και πολύ σημαντικό στη διασικασία της έρευνας. Και μέσα σε όλο αυτό υπάρχουν και οι προσωπικές προκαταλήψεις του κάθε επιστήμονα/ερευνητή και πολλά πολλά άλλα. Τα τελευταία ως τροφή για σκέψη αναφορικά με ό,τι ερευνητικό μπορεί να διαβάσετε, το οποίο θα εισπράξετε άκριτα χωρίς προβληματισμούς.

 

Συμπόνια ονομάζεται στα Ελληνικά, η ενσυναίσθηση δεν έχει καμία σχέση με το εμπάθεια (empathy) που λένε οι βλάκες οι ξένοι που τα πήραν όλα έτοιμα απο εμάς, και τους έχουν βγάλει τα μάτια... αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Αυτό με τον βιασμό ας μην το πιάσουμε καλύτερα, γιατί θα ανοίξουν οι πύλες του Χάους και θα μας καταπιούν μέσα...(τελευταία φορά που άνοιξε τέτοιο θέμα είχαμε 10 απώλειες μελών και άλλα τόσα αγνοούνται ακόμα).

Καταλαβαίνω όμως τι θές να πείς και συμφωνώ.

 

Λίγο άνοιγμα στο πλαίσιο παρακαλώ. Ο πόνος το χρειάζεται για να χωρέσει και ο μαζοχισμός επίσης.
Το δώρο που έχουν δεχτεί οι υποτακτικές, να κάνουν μια διαδρομή μέσα από το πόνο και να μπορέσουν μέσα από αυτόν να έρθουν σε επαφή με τα ίχνη που έχουν σβηστεί, να τα επαναεπενδύσουν με ηδονή ,μόνο σκύλες και άκαρδες δε τις κάνει.
Αντίθετα έχουν αναπτύξει μια εξαιρετική ενσυναίσθηση και αντίδραση απέναντι στο πόνο και σε όσους πονάνε ή "πονάνε".Αναγνωρίζουν τη καύλα και τη διαδρομή που κάνει κάποι@ μέσω αυτού,αναγνωρίζουν την υπομονή και το κόπο να βρεθείς να περπατήσεις και να φτάσεις εκεί που έχεις αποφασίσει να βρεθείς εμπιστευόμεν@ τον Κ σου,μαθαίνοντας και διευρύνοντας τα όρια και την αντίληψη σου. Γνωρίζοντας πώς είναι να αλληλεπιδράς δεχόμεν@ μια ανταλλαγή που φτάνει στο βάθος σου και δεν ελέγχεται από εσένα.
Σκύλες και άκαρδες γίνονται απέναντι σε όποιον πονέσει τον άλλο με σκοπό να τον βλάψει,να τον εξαφανίσει ή να εκμεταλλευτεί την όποια αδυναμία του.Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις γίνουν με κάποι@ που χειραγωγεί μέσω του πόνου του τον άλλο,γεμίζοντας τον ενοχές.
Η μη ανοχή του λίγου ,της βλακείας και της σπατάλης είναι πάλι κάποια από τα δώρα που μια/ενας υποτακτικ@ έχουν δεχθεί από τον Κ τους και η όποια αυστηρότητα τους μάλλον τη ποιότητα της Κ/υ σχέσης τους απεικονίζει και όχι απωθημένα όπως παιδικά και κακομαθημένα ο όποιος δέκτης τους θα μπορούσε να ισχυριστεί.

 

Θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε ποιες εικόνες οδύνης και πόνου χρησιμοποιήθηκαν για αυτή την έρευνα.

 

Συμφωνώ με όσα αναφέρεις. Ακόμη και με το γεγονός ότι οι υ άντρες σκέφτονται και λειτουργούν διαφορετικά από τις υ γυναίκες. Δεν ξέρω αν έγκειται στο φύλο και την ιδιοσυγκρασία μας να σκεφτόμαστε άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο με το κάτω κεφάλι.

Ωστόσο θελω να επισημάνω τα εξής:

Ως switch ίσως δεν αποτελώ και το πιο αυθεντικό και αντιπροσωπευτικό δείγμα υποτακτικού και επομένως τρόπου σκέψης του.

Όμως έχω την αίσθηση ότι υπάρχει ένα σεβαστό (και ικανοποιητικό για Εσάς) ποσοστό υποτακτικών, οι οποίοι έχουν μάθει ή τουλάχιστον επιδιώκουν να βάζουν πάντα την Κ τους στο επίκεντρο και να την ικανοποιούν με όποιον τρόπο τους ζητηθεί.

Είναι δεδομένο ότι η υποτακτικότητα ξεκινά από το μυαλό. Πρώτα εκεί διεισδύετε και μετά στα υπόλοιπα. Όποιος άντρας αδυνατεί ή απλά δεν θέλει να το αντιληφθεί και κυρίως να το παραδεχτεί και αποδεχτεί όλο αυτό, προφανώς και χάνει το δρόμο. Το ταξίδι αλλά και τον τελικό προορισμό.

Εν κατακλείδι ταυτίζομαι με τα λεγόμενά σου Και, αν πραγματικά είναι τόσο λίγοι όσο αναφέρεις, τόσο καλύτερα γι'αυτούς τελικά. Υπό την έννοια ότι θα έχουν Εσάς (γενικώς), τις τύχες τις καλές.

Γιατί να ξέρετε (και βάζω και τον εαυτό μου εδώ απερίφραστα) σας θέλουμε ικανοποιημένες , χαμογελαστές και ευτυχισμένες. Ακόμη κι αν χρειαστεί να πιαστούμε, να στεγνώσει το στοματάκι μας, να πονέσουν τα γονατάκια μας ή ό,τι άλλο νομίζετε.  

Η χαρά του να δίνεις και να δίνεσαι είναι ανυπέρβλητη, εκτιμώ. Σε όλα τα επίπεδα.

 

Μύθος...