Έρωτας μέσω διαδικτύου!

Απάντηση: Έρωτας μέσω διαδικτύου!

Δεν χρειάζεται να γίνεις Champion των ασθενεστέρων. Αρκεί να ανακοινώσεις ότι είσαι.

 

Όταν καταπιανόμαστε με την κοινωνική λειτουργία του διαδικτύου, καλό είναι να προσπαθούμε να μη γινόμαστε αφοριστικοί, καθώς η ταχύτητα των αλλαγών στον χώρο αυτό είναι ιλιγγιώδης, τόσο σε τεχνολογικό όσο και σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο. Ας παραδειγματιστούμε από το ότι πολλές σχετικές αναλύσεις που έγιναν πριν μόλις δέκα χρόνια είναι ήδη είτε απαρχαιωμένες είτε απλώς γραφικές. Έτσι, δε θα ήθελα να συζητήσω αναλυτικά τις απόψεις της κ.Βάρβογλη καθώς θεωρώ ότι πρόκειται για δουλειά του ποδαριού που στηρίζεται σε σαθρές επιστημονικές υποθέσεις και βρίθει μεθοδολογικών σφαλμάτων.

Ένα είναι σίγουρο: το internet ήρθε για να μείνει. Συμφωνώ με όσους το βλέπουν σαν ένα νέο κοινωνικό χώρο (βλ.post # 17 του MindMaster), που έρχεται να καλύψει ένα μέρος των αναγκών που προκύπτουν από το σχεδόν πλήρες ξήλωμα του κοινωνικού ιστού (υπάρχει ένα ρητό που λέει ότι σε αυτή τη ζωή ερχόμαστε και φεύγουμε μόνοι, θα πρόσθετα ότι μόνοι βλέπουμε και τηλεόραση) (βλ.post # 4 του Dolmance). Στο βαθμό λοιπόν που θεωρούμε το διαδίκτυο ως ένα εντευκτήριο, είναι απολύτως εύλογο να αναπτύσσονται εκεί πάσης φύσεως σχέσεις: ερωτικές, φιλικές, εχθρικές, επαγγελματικές, κλπ. Επιπλέον, σίγουρα ευνοούνται οι ομάδες κοινών ή/και ειδικών ενδιαφερόντων (βλ. post # 15 της lara). Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν ούτε για δαιμονοποίηση ούτε για ενοχοποίηση του προφανούς (βλ.post # 19 της Syrah α και β).

Ασφαλώς όμως, η φύση ενός μέσου επικοινωνίας επιδρά ουσιαστικά στην ίδια την επικοινωνία. Πολύ συχνά τείνουμε να καταφεύγουμε σε μια συγκριτική επισκόπηση της εικονικής και της δια ζώσης επικοινωνίας, γιατί αυτό μας βοηθά να ξεκαθαρίσουμε πράγματα. Η ανάπτυξη ερωτικών σχέσεων σε εικονικό περιβάλλον είναι πάντα ένα ζήτημα που προκαλεί έντονες συζητήσεις, καθώς πρόκειται για την κατεξοχήν μορφή σχέσεων που προϋποθέτουν αισθητηριακή επαφή. Πώς είναι δυνατόν να αναπτυχθεί ερωτική έλξη όταν είσαι μερικώς (προγράμματα επικοινωνίας που περιλαμβάνουν video και φωνή) ή και πλήρως (chat, email) στερημένος αισθητηριακών ερεθισμάτων; Προκύπτουν εδώ σίγουρα ζητήματα ταυτότητας, φαντασιακών αναπαραστάσεων, ναρκισσιστικών προβολών, ανικανοποίητων επιτακτικών επιθυμιών, ευσεβών πόθων και λοιπών κοινωνικών, νοητικών και συναισθηματικών επιπλοκών. Επειδή όμως έχω πάρει φόρα και θα καταλήξω σε πολύτομη πραγματεία, θα αυτοσυγκρατηθώ και θα αρκεστώ σε σκόρπιες παρατηρήσεις σχετικά με ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα που εθίγησαν:

post # 23 Dolmance. Είστε απόλυτα σαφής στη θέση σας ως προς την επικράτηση της ασφάλειας των αισθήσεων και της οικειότητας των δια ζώσης επικοινωνιακών δρόμων επί της elusiveness των σημείων. Ωστόσο δε βρίσκετε αξιοθαύμαστο το γεγονός αυτής της απροσδόκητης μαζικής «επιστροφής» στoν γραπτό λόγο με κίνητρο τη σεξουαλικότητα; Προσωπικά, μπορεί να γίνομαι επιτιμητική όταν μου βγαίνουν τα ματάκια από τα αλαμπουρνέζικα που διαβάζω, μα κατά βάθος συμπαθώ όλ’ αυτά τα παιδιά που στο σχολείο απέφευγαν το γράψιμο και το διάβασμα σαν ο διάολος το λιβάνι, αλλά τώρα προσπαθούν πάση θυσία να εκφραστούν γραπτώς. Για να το δούμε και παιδαγωγικά δηλαδή, δε συγκινείστε από τη διαπίστωση ότι ένα ισχυρό κίνητρο κινεί ακόμα και βουνά και συντελεί (έστω σαν side effect) στη χαρούμενη γνώση; Ακόμα ακόμα, δε νομίζετε ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε με μεγαλοθυμία το γεγονός ότι τα περισσότερα γράφουν σε greeklish με το πρόσχημα «to xo sinithisei» επειδή ντρέπονται που είναι ανορθόγραφα; Αχ, ας μη συνεχίσω γιατί μου βγαίνουν τα μητρικά μου. Απλώς νομίζω ότι δεν είναι σωστό να αποκαρδιώνουμε τους νέους αντί να τους παροτρύνουμε θερμά: «γράψε κι εσύ μια ερωτική επιστολή, μπορείς! Απέναντί σου δεν έχεις την ξινή κι αγάμητη φιλόλογο, αλλά τη μουνάρα συμμαθήτρια που τότε δε σου ‘κατσε». Ειρήσθω εν παρόδω, είμαι λάτρης της επιστολικής λογοτεχνίας του 18ου αιώνα και μη με πληγώνετε!

post # 29 female. Σχεδόν με κάθε σας post με γοητεύετε ακόμα περισσότερο, ώστε να έχω φτάσει στη δεινή θέση να κατηγορούμαι από το αυτόματο σύστημα για φαβοριτισμό και να μου απαγορεύεται να σας συγχαρώ ρεπιουτεϊσιονικώς αν δε δώσω πρώτα συχαρίκια και αλλού. Συμφωνώ απολύτως ότι το είδος των «ψεμάτων» μας προσδιορίζει πολύ καλά την «αλήθεια» μας, την πραγματιστική, την εμπράγματη ή την ευκταία. Συμφωνώ επίσης για τις εξομολογητικές δυνατότητες αυτής της μορφής επικοινωνίας (λέτε να ‘χει πέσει τώρα τελευταία η δουλειά των παπάδων και των ψυχαναλυτών  Τέλος, μην πέφτετε στην παγίδα του Dolmance. Αυτός στο τέλος θα σχετικοποιήσει και το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο Θρύλος εδρεύει στο Καραϊσκάκη (και στην καρδιά της «μετανεωτερικής μαζικής δημοκρατίας της αγοράς») !

Tip: το cybersex κορώνει όπου υπάρχει δυνατότητα για οπτικοακουστική επαφή και κοπάζει όπου ισχύει αποκλειστικά ο γραπτός λόγος ή είναι η ιδέα μου; Και αν είναι όντως έτσι, πού το αποδίδετε αυτό; Στην επιδίωξη προσομοίωσης μιας δια ζώσης επαφής, στις αναστολές που ενδεχομένως δημιουργεί η ρητή γλωσσική έκφραση, στην ευκολία / δυσκολία χρήσης προγραμμάτων και τρόπων έκφρασης, στην απίσχνανση της φαντασίας ελλείψει οπτικοακουστικών ερεθισμάτων, σε κάτι άλλο;

 

Νομίζω, πως η απουσία σάρκας , δρα καταλυτικά στο face-control που ενεργοποιείται στις κανονικές γνωριμίες, αφήνοντας "χώρο" στο μυαλό και στην καρδιά. Είναι πιο εύκολο να παλινδρομήσουμε σε παλιά μας μονοπάτια έτσι. Γι αυτό βλέπουμε να εντείνονται όλα μας τα συναισθήματα. Όλα είναι στον υπερθετικό βαθμό. Ερωτας, επιθετικότητα, χαβαλές, μίση, πάθη, και δεν έχει σταματημό η λίστα. Γοητευτικό μεν το ταξίδι, αρκεί να ξέρεις πως δεν είναι μόνο αυτό. Η πραγματικότητα είναι πιο πεζή και επίπεδη και δε γεννά ή δεν διατηρεί τόσο έντονα και μερικές φορές ακραία συναισθήματα.

 

[nomedia=""]YouTube - Queensryches "I Dont Believe In Love"[/nomedia]

 

Το ίντερνετ δεν είναι κάτι διάφορο από την πραγματικότητα. Είναι πραγματικότητα, μέρος αυτής και έκφανσή της. Η όποια παθολογία της πραγματικότητας είναι και δική του παθολογία...

 

Δεκτό το επιχείρημα. Όμως δεν μπορείς να παραβλέψεις ότι ακριβώς λόγω της απρόσωπης/(επιλεκτικά) απόμακρης μορφής επικοινωνίας*, δίνει το πάτημα στον χρήστη να χτίσει μια personna (λόγω αυξημένου ego ή/και ανασφάλειας ή/και άλλων συμπλεγμάτων), την οποία ενδεχομένως να μην μπορεί να στηρίξει real life. Συνεπώς, ως εργαλείο δίνει κάθε δυνατότητα δημιουργίας κλίματος "εγκλωβισμού σε μια εικονική πραγματικότητα". Επιπλέον, οι συναισθηματισμοί που μεταφέρονται από την μια άκρη της γραμμής στην άλλη ως bits and bytes, είναι αρκετά πιο "εύθραυστοι", την στιγμή που δεν μοιράζεσαι την καθημερινότητά σου με τον/την άλλο/η. Τέλος, η δυνατότητα της επιλεγμένα περιορισμένης τριβής μεταξύ 2 ατόμων δεν δείχνει (κατ' εμέ) διάθεση για συναισθηματική κάλυψη, αλλά ερωτική εκτόνωση.

*απαραίτητη υποσημείωση είναι πως η επικοινωνία θα μείνει σε "επίπεδο διαλόγου" για πεπερασμένο και σύντομο χρονικό διάστημα και θα περάσει σε καθημερινή δια ζώσης επαφή, ειδάλλως δεν μπορώ να αντιληφθώ "έρωτα" σε αυτήν την βάση παρά ορμονική εκτόνωση και μόνο.

 

Λέμε ακριβώς μα ακριβώς το ίδιο.    Εν τέλει στο τέλος της ημέρας, αυτός που περιγράφεις, θα νιώθει το ίδιο άδεια εντός και εκτός διαδικτύου, με διαφορά λίγων ωρών.
Και αντίστροφα. Αν η κατάσταση εκεί έξω είναι τόσο απαγορευτική για τη δημιουργία σχέσεων, γιατί να ισχύει το αντίθετο για το ίντερνετ. Εκτιμώ ότι θα είναι το ίδιο δύσκολο, αφού το ίντερνετ είναι πραγματικότητα.

 

Όλα καλά με όσα προαναφέρθηκαν,αλλά τι γίνεται με τους ανθρώπους εκείνους,που συνειδητά αναζητούν να ζήσουν ολα αυτά που δεν μπορούν να ζήσουν στην πραγματικότητα? Που αρέσκονται στο να φλερτάρουν μέσα από μια οθόνη? Πόσο "άδεια" είναι τελικά η καθημερινότητά τους,που πασχίζουν να της δώσουν κάτι τις διαφορετικό,χτίζοντας ένα παραμύθι?

 

Απάντηση: Έρωτας μέσω διαδικτύου!

Δεν υπαρχει μεγαλυτερη βλακεια απο αυτό. Ναι στισ γνωριμιες μεσα από το ιντερνετ αλλα οχι στο σεξ μεσω διαδικτυου
Ειναι μια εικονικη πραγματικοτητα που η απελπισισια σε οδηγεί σε μεγαλυτερα μονοπατια μοναξιας...

 

Placebo για την μοναξιά, μακροπρόθεσμα αναποτελεσματικό. Είτε πρόκειται για φαινόμενο άτομων που αρέσκονται να προκαλούν (και να το βιώνουν εκ του ασφαλούς και από απόσταση, χωρίς προσωπική εμπλοκή - σε κάθε επίπεδο) ως απόδειξη ότι "περνά η μπογιά τους", είτε για φοβικές καταστάσεις που επιλέγουν να κοινωνικοποιούνται μέσω προσωπείου που θεωρούν πως θα τους κάνει πιο "αρεστούς", το οποίο δεν μπορούν να στηρίξουν στην πράξη.

 

Τι σημαίνει ''αδεια" καθημερινότητα; Από τη στιγμή που το επιλέγουν συνειδητά, μάλλον αυτό τους κάνει να περνάνε πιο ευχάριστες στιγμές.

Οι άνθρωποι που βιώνουν τον έρωτα εκτός ίντερνετ δεν χτίζουν ένα παραμύθι; Η μόνη διαφορά είναι ότι μέσω ίντερνετ ο αυτισμός μπορεί να είναι συνειδητός.

 

θεωρεις οτι οι ανθρωποι αυτοι θα μπορεσουν συνειδητα να ζησουν ολα αυτα?για να τα ζησουν θα πρεπει να ξεκολλησουν απο το διαδικτυο να ξεχυθουν στους δρομους εχοντας την αυτοπεποιθηση στα υψη οτι μπορουν και εκεινοι να τα ζησουν.θα αναφερθω σε ενα περιστατικο που μου συνεβη παλαιοτερα, για αρκετο διαστημα συνομιλουσα μεσω του διαδικτυου με καποια γυναικα αφου δωσαμε τις απαραιτητες συστασεις και καταληξαμε στο να εχουμε ενα κοινο σημειο επαφης,αρχισαμε να καταστρωνουμε το σχεδιο συναντησης του πως,που, τι θα κανουμε,που θα παμε.οταν εφτασε η ωρα της συναντησης η αμηχανια ηταν τετοια που οχι μονο δεν εγινε τιποτα απο ολα οσα κανονισαμε αλλα κοιταζομασταν σαν δυο βλαχοι που τους εφερε κοντα η κυρα προξενητρα!!!!!!που θες να καταληξεις ειναι αμεσως το ερωτημα που σου ερχεται στο μυαλο.οτι δεν μπορει να μου προσφερει τιποτα παραπανω απο μια απλη εικονα "ενα παραμυθι"οπως ειπες που φτιαξαμε αρμονικα με τις ωρες.η πραγματικοτητα μερικες φορες ειναι πικρη και μπορει να σου προξενησει ασχημα συναισθηματα οταν ομως ειναι στην καλη της πλευρα μπορει να σου ξυπνησει τα αισθηματα με τις εκληξεις της.οι λεπτομερειες κανουν την διαφορα.ειναι διαφορετικη η χαρη της γνωριμιας του δρομου και διαφορετικη η χαρη του διαδικτυου!!!!!!!!