Έχει δικαίωμα μια/ένας υποτακτικός να διεκδικήσει;

Χαρακτηριστική μου φράση: "Να ζητάς. Ασχετα αν θα σου δίνω..."

Dream

 

Από μικρή δεν ζητούσα ποτέ τίποτε. Ούτε ρούχα, ούτε χαρτζιλίκι ή παπούτσια. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως: "Αν δεν ζητάς, δεν παίρνεις".

Αστάρτη

 

Απάντηση: Έχει δικαίωμα μια/ένας υποτακτικός να διεκδικήσει;

Η σκλάβα πάνω απ' όλα είναι ένα ευφυές άτομο. Όπερ σημαίνει πως οφείλει να αντιληφθεί πότε το τέλος είναι οριστικό και να σεβασεί την επιθυμία Του, όσο πλήγμα κι αν είναι αυτό για την προσωπικότητά της (θα χρησιμοποιούσα τη λέξη εγωισμός, αλλά είναι απαγορευτική).
Σκέψεις του στυλ: "μα εγώ Του τα έδωσα όλα κι Αυτός δε με θέλει" δε της αρμόζουν.
Όπως περήφανα φόρεσε το κολάρο Του έτσι περήφανα πρέπει να Του το δώσει πίσω από τη στιγμή που της το ζήτησε.
Και πάνω απ' όλα να μη ξεχνά πως ο Αφέντης της, δε θα έκανε ποτέ κάτι που θα την πλήγωνε, άρα, όσο κι αν σε πρώτο επίπεδο πονάει, στο βάθος η αποδέσμευση είναι για το καλό της.

 

χμ..να κατι που πρεπει να μαθω.. κι ειναι πολυ δυσκολο γμτ...

 

Αυτό ήταν και για μένα ένα από τα πιο δύσκολα αλλά απαραίτητα μαθήματα.
Τώρα γνωρίζω πως η δική μου δουλειά είναι να ζητώ, να ικετεύω και όχι να υποθέτω, να αναρωτιέμαι αν θα μου Δώσει.

Είχα περιγράψει στο νήμα Release, τι έκανα όταν κάποια στιγμή με Έδιωξε Ο Κύριος μου. Δεν είχα σκεφτεί, δεν είχα λογική να σκεφτώ, κι ενώ συνήθως πάντα είχα ανάγκη να σκέφτομαι πριν αντιδράσω, σ΄ αυτή την περίπτωση απλά σαν κουρδισμένο πήρα το εισιτήριο και πήγα Αθήνα, αποφασισμένη να ικετεύω έξω απ΄ την πόρτα Του στο χαλάκι για συγχώρεση και να με Πάρει πίσω.
Δεν ξέρω αν είναι ή όχι ορθό κάτι τέτοιο, δεν ξέρω αν επιτρέπεται σε μια σκλάβα να ικετεύει γι΄ αυτό.
Ο Κύριος μου με Έμαθε πως όταν μια σκλάβα επιθυμεί πολύ κάτι, πρέπει να φαντάζεται την εξής εικόνα: είναι στον πάτο ενός πηγαδιού και πεινά και Εκείνος από πάνω κρατάει φαγητό. Με ποιο τρόπο μπορεί η σκλάβα να «πείσει» Τον Κύριο να της Δώσει να φάει?
Μήπως αυτό να είναι και ο τρόπος που μια σκλάβα "διεκδικεί" οτιδήποτε?
Έχει κανείς κάποιες σκέψεις επ΄ αυτού?

 

Απάντηση: Re: Έχει δικαίωμα μια/ένας υποτακτικός να διεκδικήσει;

Συμφωνώ μαζί σου lara[E_p]  

 

Ωραία η μεταφορά. Μόνο που το αίσθημα της πείνας είναι ανάγκη και πρέπει να εκπληρώνεται. Αν αδυνατεί να την εκπληρώσει έχει καλώς, διαφορετικά δεν βρίσκω τον λόγο που κάποιος θα στερήσει το "φαγητό" αν δεν ζητηθεί ικετεύοντας.

Φυσικά στον χριστιανισμό υπάρχει και το "Μακάριοι οι ικέτες γιατί αυτοί θα μπουν στην βασιλεία του Θεού".
Τελικά όλο και πιο κοντά κλείνει το Μπου-Ντου-Σου-Μου προς την έννοια του χριστιανισμού.

Αστάρτη

 

Μέχρι ποίο βαθμό lara; Οι επιθυμίες και οι αποφάσεις κάποιου δεν πρέπει να γίνονται σεβαστές από τις subs/slaves;;;

 

ο παραλληλισμός της lara[E-p θα άρμοζε σε μανιακή/ό σκλάβα/ο , αν είμουν Κυρίαρχος θα τρόμαζα με τέτοια άτομα (anyway δεν είμαι ! )

αγαπητή sapfw το θέμα δεν είναι αν μας Αφήσει Ο/Η Κυρίαρχος αλλά αν εμείς δεν νίωθουμε να Τον/ην ευχαριστούμε, παρόλα αυτά στα υπόλοιπα περι περηφάνειας και αυτοσεβασμού έχεις δίκιο ..

 

Γίνονται απολύτως σεβαστές. Ωστόσο σε μία τέτοια κατάσταση και μέχρι η σκλάβα να μπορέσει να ξαναπάρει στα χέρια της την πλήρη ευθύνη του εαυτού της, δεν αφήνεται στην τύχη της από τον (πρώην έστω) Κύριό της.
Και σ αυτό το διάστημα μπορεί να αλλάξει η πορεία κάποιων πραγμάτων.

Όσο για τον τρόπο που ζητά η σκλάβα, στην πράξη είναι αυτός ακριβώς που περιγράφει η lara[E-p].

Όχι δέν είμαστε παρλιακές αγαπητέ και τον τρόπο αυτόν δεν τον επιλέγουμε. Μας επιλέγει.

Γιατί και η σκλάβα κάπως όπως η Αστάρτη και η ζίννια ξεκίνησε, κι αυτή κάποτε δεν ήξερε να παρακαλά. Και ίσως δεν ήθελε να παρακαλά. Κατσαρίδας γέννημα είναι η σκλάβα ως γυναίκα; Δεν είχε και έχει επιτυχίες στο ενεργητικό της; Δεν την έχουν παρακαλέσει αυτήν; Δεν της είχε μάθει η μάνα της ότι τις πετυχημένες γυναίκες τις παρακαλάνε και δεν παρακαλάνε;

Όταν λοιπόν η σκλάβα νιώθει ότι το μόνο πράγμα που της μένει είναι να ζητήσει, όσο πιό πειστικά μπορεί, ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα άλλο γι αυτήν, τότε έτσι ακριβώς κάνει. Και όταν το "να ζητάς" παύει να είναι τακτική και μανιέρα αμφισβητούμενη ή μη, όταν γίνεται απόλυτη ανάγκη και το μόνο πράγμα που υπάρχει στον κόσμο, τότε λειτουργεί.

 

Απάντηση: Έχει δικαίωμα μια/ένας υποτακτικός να διεκδικήσει;

Γιατί να μην έχει δικαίωμα και ο/η υποτακτικός?
Τι πράγματα είναι αυτά και που ζούμε?
Μιλάμε για ανθρώπους εδώ και όχι για ζώα χωρίς βούληση και χωρίς θέλω !
Είναι αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα στο να διεκδικούμε τις επιθυμίες και τα θέλω Μ/μας. Ο τρόπος μόνο που χρησιμοποιούμε κάνει την διαφορά. Κάποιοι διεκδικούν επιθετικά, απαιτητικά κλπ...και άλλοι διεκδικούν ικετεύοντας η επαιτώντας κλπ
Ο σκοπός όμως αγιάζει τα μέσα.

 

Είναι φυσικό για άτομα εκτός χώρου, να είναι αδύνατη η κατανόηση εκείνων των βαθιών εννοιών που απευθύνονται προς άτομα που ζουν το Ms ή την κατανόηση για το τι ορίζεται ως ανάγκη μέσα σ΄ αυτό και να βγάζουν από μέτρια μέχρι και έντονη αντίδραση.

Στο άρθρο που μετάφρασα για τις διαφορές ανάγκες και θέλω, ως ανάγκη ορίζονται αυτά που χρειαζόμαστε για να παραμείνουμε υγιείς στην ψυχή και στο σώμα. Αυτά που μας επιτρέπουν να εξελισσόμαστε συναισθηματικά και πνευματικά.
Και η υποταγή είναι ανάγκη για κάποιους, παρόμοια με την πείνα, απλά δεν μας χρειάζεται για να παραμείνουμε υγιείς στο σώμα αλλά στη ψυχή.

Το μέχρι πιο βαθμό, είναι μια πολύ καλή ερώτηση, αν και η απάντηση είναι σχετικά απλή. Όσο Εκείνος της το Επιτρέπει.   Πίστεψε με όταν όλα είναι τελειωτικά έχουν τους τρόπους να το κάνουν ξεκάθαρο.
Στο νήμα Release, ένας από τους 2 σκλάβους που γνώρισα και εκτιμώ και λυπάμαι που δεν διαβάζω συχνότερα (εκτιμώ και αρκετούς υποτακτικούς αλλά σκλάβους που να ανταποκρίνονται στον ορισμό σκλάβου μόνο 2 είχα τη χαρά να γνωρίσω) έγραψε:

Θα τονίσω για τα πρακτικά, πως όλα σε όσα αναφέρομαι αφορούν release από σχέση ενός/μιας σκλάβας με κολάρο, μιας σκλάβας που ήταν ιδιοκτησία και όχι για κάποια άτομα που απλά άρχισαν να γνωρίζονται και κάτι δεν κόλλησε ή μια σχέση που υπάρχει μόνο στη φαντασία της σκλάβας.

Προσωπικά στη δεύτερη περίπτωση, θα διατηρούσα αν μου επιτρεπόταν μια φιλική σχέση, αλλά θα αποχωρούσα αμέσως μετά από τη συζήτηση που θα μου ξεκαθαριζόταν πως δεν με Θέλει.

Αν ήσουν, τότε θα σκεφτόσουν αλλιώς, έτσι δεν είναι? Ή θεωρείς πως είναι δυνατό ένας υποτακτικός να σκέφτεται όπως κι ένας Κυριαρχικός?
Και εκείνο που δυσκολεύονται πολλοί να κατανοήσουν, είναι πως όταν μιλάμε για Ms, ακριβώς επειδή είναι ανάγκη και όχι επιθυμία ή βίτσιο, όλα έχουν και την ανάλογη ένταση της ανάγκης. Τις διαφορές ανάμεσα στις ανάγκες και τα θέλω τις έχουμε συζητήσει για όποιον ενδιαφέρεται εδώ. https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=5030

Ένα σημαντικό σημείο έχει θίξει η tender lilly, το οποίο θα ήθελα να αναπτύξουμε στο Release μια κι εδώ το θέμα μας είναι άλλο, το θέμα της προετοιμασίας της σκλάβας για release.

Για επίλογο θα πω μόνο κάτι, που έχω δει να συμβαίνει στο χώρο μας.
Πολλές φορές οι υποτακτικές, μέσα στην μεγάλη τους ανάγκη να βιώσουν την υπακοή τους, με το που αρχίζει και τις γνωρίζει ή/και παίζει μαζί τους κάποιος Κυρίαρχος, θεωρούν πως αυτόματα Αυτός γίνεται Κύριος κι Αφέντης τους. Το θεωρώ ανάλογο με μια γυναίκα βανίλλα που θέλει πολύ να παντρευτεί και με το που κάνει σεξ, ακούει στο μυαλό της να χτυπάνε γαμήλιες καμπανούλες.
Το λυπηρό είναι πως αφήνονται στη φαντασίωση τους και όχι στην πραγματικότητα.
Αφέντης σου είναι κάποιος όταν σε έχει διεκδικήσει για σκλάβα Του. Το λένε, δεν ντρέπονται ξέρετε και αν δεν σου Έχει πει πως θέλω να γίνεις σκλάβα μου με τον ένα ή άλλο τρόπο, μάλλον συμβαίνει όχι επειδή ντρέπεται, αλλά επειδή δεν Θέλει.
Γι΄ αυτό και καλό θα ήταν, αν στόχος δεν είναι τα περιστασιακά παιγνίδια, που κι αυτά καλά είναι, αλλά μια σχέση, να είμαστε λίγο περισσότερο προσγειωμένες και να έχουμε καλύτερη επαφή με την πραγματικότητα και να βλέπουμε τα γεγονότα όπως είναι κι όχι όπως θα θέλαμε ή φανταζόμαστε πως είναι.