Έχω θυμώσει μαζί σου Μεγάλε!

Μου πήρε κι εμένα πολλά χρόνια να καταλάβω πως σχεδόν πάντα ό,τι με θύμωνε πήγαζε από μέσα μου, υπ΄ ευθύνη κι επιλογή του "μέσα μου", κι ας μην το έβλεπα.

Κι ό,τι μένει ακόμα έξω από το "σχεδόν" να τείνει ολοένα και συρρικνούμενο με τον καιρό.

Δεν σταμάτησα να θυμώνω, κάθε άλλο, αλλά πλέον ήταν όλα διαφορετικά.

 

Εξαρτάται. Πολλές διαφορετικές περιπτώσεις, πολλές διαφορετικές αποκρίσεις.

 

Έχω καταλήξει πως ΚΑΝΕΙΣ για ΚΑΝΕΝΑ λόγο δεν αξίζει τον θυμό μου. Και ό,τι με δυσαρεστεί και με εκνευρίζει προσωρινά το μετουσιώνω σε Φως, Αγάπη και Δύναμη.
Να είστε όλοι ευλογημένοι με αυτά.
Στέλνω σε όσους συμπαθώ, αλλά κυρίως σε όσους δεν συμπαθώ ή δεν με συμπαθούν όλες τις παραπάνω ποιότητες. Να είστε όλοι ικανοποιημένοι, υγιείς και χαρούμενοι.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους! 

 

Ακολουθεί εν δυνάμει "σεντόνι", μικρούλι μάλλον, όσο προλαβαίνω και με όσο μυαλό μπορώ να μαζέψω με τόσα που προσπαθώ να κάνω τώρα παράλληλα:

Εγώ από την άλλη @brenda , για εμένα μιλώ, έχω καταλήξει ότι κάποιες καταστάσεις και κάποιοι άνθρωποι αξίζουν τον θυμό μου.

Όχι εκείνον τον βαθύ, πρωτόγονο, ακατέργαστο, χαοτικό, που σε πλημμυρίζει και παίρνει τα ηνία του εαυτού σου και όποιον πάρει ο Χάρος. Που τρομάζει εκείνον στον οποίο γεννιέται μέσα του, παλεύει κανείς να τον τιθασεύσει, έχει μάνα τον φόβο στο βάθος, και αν δουλεύσει κανείς με τον εαυτό του σιγά-σιγά αποκτά ισχύ και έλεγχο να υπερισχύει όλων των αιτιών που τον γεννούν ανεξέλεγκτο.

Εννοώ τον άλλο θυμό, που έρχεται μεν αρχικά σαν καταιγίδα, προσφέρει προσωρινή ισχύ αλλά μεγάλη, αλλά τον ελέγχεις χωρίς να τον μειώνεις σε ένταση, αλλάζοντάς του μορφή σε κάτι που ακολουθεί τη στρατηγική σου.
Αν γίνει καλά αυτό, δεν το καταλαβαίνει κανείς εκτός από εσένα τον ίδιο που το ελέγχεις και ίσως κάποιος πολύ δικός σου άνθρωπος που σε γνωρίζει καλά και μπορεί να διακρίνει λεπτοφυείς διαφορές στη συμπεριφορά σου.

Και τα δύο γεννιούνται από τις ίδιες αιτίες εν πολλοίς, μόνο που ο δεύτερος μπορεί επίσης να προκληθεί και με πρόθεση από εμάς τους ίδιους ως εφόδιο και μέσο. Και στην εκδήλωση μπορεί να γίνει πολύ φοβερότερος, αφού διοχετεύεται με σκοπό και μέθοδο.

Αποτελεί μία έσχατη λύση. Εκεί που διαπιστωμένα όλα τα άλλα μέσα έχουν αποτύχει να δώσουν μία λύση, ή να απεγκλωβίσουν, ή τέλος πάντων να προχωρήσουν κάτι που πρέπει να προχωρήσει.

Δεν ξέρω κιόλας αν κάνουμε και καλά που τα ονομάζουμε με την ίδια λέξη, αφού έχουν πολλά κοινά, αλλά και μεγάλες διαφορές.

Ένα πλεονέκτημα του δεύτερου, σε σχέση με το απλώς να αφήσει κανείς μία κατάσταση έτσι επειδή καταπνίγει τον θυμό του,
και μεταξύ κάποιων άλλων πλεονεκτημάτων, είναι ότι φέρνει μετά την ηρεμία (σε σένα, όχι στον αποδέκτη του), και ικανοποίηση με τρόπο που εξελίσσει καταστάσεις ή λύνει εσωτερικά αφόρητα αδιέξοδα και δίνει ικανοποιητική απάντηση σε τυχόν αίσθημα απελπισίας.

Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι βοηθά να εκτονώνεται κανείς με τρόπο που φέρνει αποτελέσματα, και τα συναισθήματά του γίνονται αντιληπτά από τους πάντες.

Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι βοηθά να μην κρατάει κανείς κακίες και να μην κουβαλά μέσα του απωθημένα. Τα έχει λύσει επί τόπου και προχωρά καθαρός και χαρωπός.

Το μειονέκτημα είναι η έμμεση παραδοχή ότι δεν καταφέραμε να βρούμε εμείς οι ίδιοι κάποια λύση προληπτικά, δηλαδή είναι δοκιμασία να σκεφτούμε μετά τι άλλο μπορούμε να κάνουμε ή να σχεδιάσουμε ώστε σε ανάλογη κατάσταση να μπορέσουμε να γίνουν τα πράγματα με τρόπο που να μη χρειάζεται τέτοια δράση.

Άλλο μειονέκτημα είναι η κατανάλωση υπερβολικής προσωπικής ενέργειας σε υπερβολικά σύντομο χρόνο. Αν και εκεί μπορεί μακροπρόθεσμα το ισοζύγιο να αποδειχθεί θετικό, αν το να βράζει κανείς μέσα του αδύναμα και αδιέξοδα, ή να ανέχεται και να πικραίνεται ανίσχυρος, χρονίζει, που και αυτά καταναλώνουν σωρευτικά πολλή ενέργεια. Πάρα πολλή ορισμένες φορές, και σωρευτικά πολύ περισσότερη από οποιαδήποτε στιγμιαία εκτόνωση.

Ένα τρίτο μειονέκτημα είναι ότι μπορεί να προκαλέσει αναπάντεχα μελλοντικά προβλήματα που αλλοιώς δεν θα προκαλούνταν, ή να υπερβάλει και να αισθανθεί ο δρων ότι δεν πέτυχε τα προσδοκόμενα με τρόπο που έχει να συμμετρία ερεθίσματος-αντιμετώπισης, ειδικά αν κανείς δεν προσέξει τις λεπτομέρειες του τρόπου δράσης, που είναι μονίμως υπαρκτός κίνδυνος.

Πολλά άλλα τόσο τα πλεονεκτήματα όσο και τα μειονεκτήματα.

Και φυσικά δεν είναι η μοναδική, συνολικά, απάντηση ή μονοπάτι προς αίσια έκβαση σε όσα έχει να αντιμετωπίσει κανείς,
αλλά σε κάποιες ιδιαίτερες περιστάσεις είναι μονόδρομος.

Ο θυμός είναι γυμνό καλώδιο και δίκοπο μαχαίρι.
Κόβει μεν, αλλά αν δεν έχει μάθει κάποιος να τον χρησιμοποιεί προς όφελός του ελέγχοντάς τον και σεβόμενος αυτόν και τους άλλους, θα κοπεί ο ίδιος, και βαθιά.

Αλλά, γενικά και αλληγορικά μιλώντας, κατά τη γνώμη μου:

 

Θα το ξανακοιτάξω μετά, να δω αν θέλω να διορθώσω ή να προσθέσω κάτι στις σκέψεις μου, επειδή τώρα το έγραψα στο πόδι και εν μέσω κι άλλων πραγμάτων που κάνω ταυτόχρονα, οπότε όλο και κάτι θα μου έχει διαφύγει, θα το εξήγησα ανεπαρκώς ή θα το έχω γράψει όχι ακριβώς όπως το εννοώ.

Και βέβαια, ο θυμός είναι ένα από τα τόσα πολλά συναισθήματα, και σχετίζεται με αυτό το νήμα. Δεν είναι ο κόσμος όλος.

Αυτά για τώρα.

Καλά Χριστούγεννα @brenda

 

 

Ο θυμός μπορεί να γίνει πολύ εποικοδομητικός. Ακούγοντας τον εαυτό σου μπορεί να σε διδάξει. Η οργή από την άλλη είναι ένα πολύ τοξικό συναίσθημα, δύσκολα διαχειρίσιμο.

 

Δεν ξέρω για άλλες μεθόδους, πάντως αυτή της παντόφλας έχει να επιδείξει θαύματα στο ιστορικό της.

 

Και ο θυμός είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα. Με τοο να τον αγνοούμε η να κάνουμε σαν μην υπάρχει του δίνουμε χώρο να οξυνθεί και τελικά να πάρει μορφή μη διαχειρισημη -αλογη. Ο θυμός συνήθως πηγάζει από την απόγνωση , ένα συναίσθημα σκοτεινό άκαμπτο οδυνηρό. Πηγάζει από συνθήκες τις οποίες αδυνατούμε να κατανοήσουμε η να τις δούμε εξωτερικά. Συνθήκες που μας οδηγούν στο εσωτερικό χάος και τη φρίκη της αποδοχής του πεπερασμένου ορίου της δυναμικής μας. Ο θυμός λοιπόν είναι εκείνο το συναίσθημα που μας βοηθάει να εξωτερικευσουμε και να αποδεχτούμε με τρόπο διαλεκτικό την απόγνωση. ευθύνη του κάθε ενός μας να μετουσιοσουμε το θυμό σε δημιουργία και όχι αποσύνθεση. Ως συναίσθημα λόγο της έντασης του μπορεί να γίνει ένα εξαιρετικό εργαλείο κατανόησης τόσο του εαυτού μας όσο και της Κ/υ σχέσης. Ευθύνη του Κ να ενορχηστρώσει την όλη διαδικασία και να δώσει στο θυμό την κατεύθυνση που κρίνει με αξωνα τη μετατροπή του σε κάτι νέο και όμορφο. Το να αγνοούμε τον θυμό ή να παίζουμε με τα όρια του ανθρώπου που τον βιώνει είναι σαν να παίζουμε με τη φωτιά προκαλώντας τη νεμεση που προέρχεται από τα εγκατα της ανθρώπινης φύσης. Απλά απολαύστε υπεύθυνα  

 

Δέος;

 

Επιτρεπεται ομως η σκλαβα να θυμωνει, εαν δεν εχει παρεια αδεια; Μπορει ο Μ να της εχει απαγορεψει αυτο το συναισθημα και να το εχει προσυπογραψει αυτο και η ιδια οταν εγινε το Συμβολαιο.... Χμμμμμμ.

 

Επιτρέπεται η σκλάβα να πεινάει αν ο Μ της της το έχει απαγορέψει;

 

Αυτο χρειάζομαι!!!
Έναν Μ να μου απαγορέψει να πειναω!
@Arioch Είσαι ιδιοφυΐα!