Έχω θυμώσει μαζί σου Μεγάλε!

Ο θυμός,η λυπη,η χαρά,η αγάπη και ο φοβος είναι βασικα συναισθήματα.
Μέσα σε αυτά υπάρχουν δευτερεύοντα.
Μην τα μπερδεύουμε.

 

Να είδες έχεις δίκιο...
Η επικοινωνία με κοινούς κώδικες είναι ένα από τα βασικά κλειδιά για να μην ερχόμαστε σε κατάσταση θυμού π.χ.
Δεν το βλέπουμε από την ίδια οπτική οπότε ναι σύμφωνα με τα γενικά και απλά δεδομένα που είναι γνωστά ο θυμός είναι συναίσθημα.
Συγνώμη που σας μπέρδεψα επικοινωνόντας μέσα απ το δικό μου γνωσιακό πλαίσιο χωρίς να το αναλύσω.

 

Θα συμφωνήσω σε αυτό... και θα συμπληρώσω ότι για μένα είναι υγιές συναίσθημα... πάντα σε «λογικό» πλαίσιο... γιατί εξελίσσεσαι και εξελίσσεται και η σχέση μέσα από αυτόν, τον θυμό.
Για να θυμώσεις με κάτι ή κάποιον συνεπάγεται ότι αυτό το κάτι ή ο κάποιος σε ενδιαφέρει... όλα ξεκινούν από εκεί... και αυτό το κάτι ή ο κάποιος έχει «χτυπησει» κάποιο νεύρο... για να θυμώσεις...
Η διαχείρηση του θυμού πάλι, είναι μεγάλη κουβέντα...
Σε μια εκπαίδευση, για την δουλειά μου, ένα από τα βασικά ήταν η διαχείρηση του θυμού...
Λέγεται εναλλακτική σκέψη.
Υπάρχει το ερέθισμα, περνάει στην αυτόματη σκέψη, το «νεύρο» που έλεγα πριν που χτυπάει... πχ δεν με εκτιμά, δεν αξίζω αυτό που έγινε, δεν είμαι αρκετή κλπ κλπ..., και... έρχεται το συναίσθημα.... ο θυμός.
Η λύση είναι η εναλλακτική σκέψη...
Γιατί έγινε αυτό; Τι εννοεί ο ποιητής; Τι ήταν αυτό που προσπαθεί να πει; Έστω και με λάθος τροπο...
Προσπαθώ να βγω από το πρόβλημα... για να βρω την λύση...
που στην ουσία δεν έχει να κάνει και με μένα... ή τέλος πάντων κάτι που έκανα εγώ...
Και φυσικα το να μιλήσεις και να ρωτήσεις , τι εννοείς με αυτό; γιατί το λες αυτό; τι έγινε τώρα; κλπ κλπ είναι νομίζω πολύ χρήσιμο...
Πάντα όμως παίζει το να θέλεις να μάθεις τι συνέβη και όχι μόνο να θυμώσεις για να θυμώσεις...
Και πάλι διορθώστε με ... μιλώ από την βανιλοεμπειρια μου...!!!

 

Θυμος και σκλαβιά είναι 2 διαφορετικά μην συμβατά χαρακτηριστικά σε εναν άνθρωπο !
Εκτός και αν μιλάμε για μπραττ κατάστασής που εκεί το γνωρίζεις εξαρχής και φέρεσαι ανάλογα .
Μιλαω πάντα στα πλαίσια του βδσμ !

 

Νομίζω ότι υπάρχει μια παρεξήγηση ως προς την έννοια του θυμού γενικά σε αυτό το χώρο. Άλλο θυμός που μπορώ να τον διαχειριστώ, άλλο η υστερία που σπάει κόκκαλα. Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω τον όρο του brat, τον οποίο απεχθάνομαι από την ώρα που τον άκουσα. Γιατί είναι αναγκαίο να χαρακτηριστεί έτσι το υπό που για κάποιους λόγους μπορεί να θυμώσει για κάτι, να τον επηρεάσει κάτι; Υπάρχει ένας δρόμος και στάδια που ακολουθούνται στο οτιδήποτε προκειμένουν να επιτευχθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αν πάραυτα, αυτός ο θυμός εξακολουθεί να υπάρχει είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάποιο λάθος γίνεται.

 

Ο θυμός προέρχεται από την αρχαία λέξη ‘θυμός’ που σημαίνει ψυχή. Άρα από την στιγμή που όλοι έχουμε ψυχή, δηλαδή αισθήματα, κάποια στιγμή θα νιώσουμε και θυμό με τον Κ μας. Κάποιοι περισσότερο φορές κάποιοι λιγότερο και σε διαφορετική ένταση ανάλογα την σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον Κ και στον υ, αλλά θα πρέπει μετά να επανέλθει η ηρεμία. Πως θα γίνει αυτό;
Ο Robert j. Landy, (2001), αναφέρει πως για να βρεις την ηρεμία <<πρέπει να διαπραγματευτείς με την τάση να διαταράσσεις την ηρεμία. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να αφήνουμε να εκφραστεί ο θυμός και να ακούσουμε προσεκτικά το μήνυμά του>> και θα συμφωνήσω μαζί του.

 

@pilote

O Robert είναι BDSmer?  

 

χαχα από όσο ξέρω όχι (δεν παίρνω και όρκο βέβαια), αλλά θα μπορούσε να ήταν, θα ήταν χρήσιμος εδώ μέσα    

 

26 ζωή νάχουν είναι τα συναισθήματα όπως κατεγράφησαν στις τελευταίες εκλογές, με το μπαρδόν, απέ την επιστήμη που κάνει να ασχολείται με δαύτα...
Στην πραγματικότητα μιλάμε για λέξεις ομπρέλες που τα περιγραφουν... Ένιγουέι...
Μάνες των συναισθημάτων είναι τα εξής δυο: αγάπη και φόβος.
Και καταπώς είπε ένας παλιός δικός μας είναι παράγωγα ενός και μοναδικού: του σώζεσθαι, που μένει βάθος-κήπος και καλά κάνει, απλά εμείς είμαστε λίγο στόκοι κι ακόμα να καταλάβουμε τι ήθελε να πει ο μεγάλος.
Τα συναισθήματα είναι πολύ κωλόπαιδα και ανακατεύονται μαζί τους και παρτουζώνονται ξετσίπωτα κι οι πολλοί αθρώποι δεν το καταλαβαίνουν αν και το αισθάνονται.
Πα να πει πως μπορεί να αναδύεται ένα συναίσθημα από διαφορετικά ελατήρια, πώς λέμε κλαίω από χαρά, ένα πράμα..?
Αυτά τα ολίγα...

 

Drama Therapy φάση, χιχιιχ μπα δεν είναι χρήσιμος, ψυχάκια δεν υπάρχουν.

 

Έχεις κάποια πηγή να μας δωσεις ώστε να διαβάσουμε αυτά που λες?

 

Η δική μου εκτίμηση είναι ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν να συμπεριφέρονται με ένα συγκεκριμένο τρόπο (τον οποίο εγώ θεωρώ κακομαθησια) και επειδή είναι αποδεκτό να το κάνουν στους φίλους τους ή στους συγγενείς τους κάποια στιγμή αυτό κάνει spill out στις ερωτικές τους σχέσεις.

Δεν μπορώ να φανταστώ έναν άνθρωπο που is giving the silent treatment στον σύντροφό του να αντιμετωπίζει ώριμα μια άλλη διένεξη στη δουλειά ή όπου. Εάν όντως το κάνει τότε μιλάμε για κάτι ακόμα χειρότερο από κακομαθησια αφού θεωρεί ότι μπορούμε να φερόμαστε έτσι στον σύντροφό μας.

Για εμένα απλά δεν είναι αποδεκτό. Από τα ελαχιστοτατα πράγματα που δεν είναι αποδεκτά. Και είναι ίσως το μόνο πράγμα που δίνω τόσο λίγο χρόνο στον άλλο να αλλάξει αν, ΑΝ αποφασίσω καν να ασχοληθώ μαζί του παραπάνω σε οποιοδήποτε πλαίσιο (φιλικό ερωτικό επαγγελματικό κλπ)

Δεν λέω αν είναι ή όχι σωστό ή δεν μιλώ σε θεωρητικό επίπεδο. Πες το pet peeve αν θέλεις. Δεν γίνεται. Εχω χάσει καλές κατά τα άλλα φίλες επειδή αποφάσισαν να με βάλουν στον πάγο ή να περιμένουν να ρωτήσω για 25η φορά τι συμβαίνει. Απλά δεν υπάρχει αυτό.