Όρια BDSM και ψυχικών διαταραχών...

Πόσα ζευγάρια έφεραν παιδιά στο κόσμο και έχτισαν τις προσωπικότητες τους , χωρίς πτυχία ;

Πόσες φορές κάποιος σε μία σχέση δεν προσπάθησε συνειδητά ή ασυνείδητα να διαμορφώσει την προσωπικότητα του άλλου ;

Ή μήπως δεν προσπαθήσατε ποτέ να νουθετήσετε φίλο που κατά τη γνώμη σας είχε ξεφύγει ; Πάνω σε πιο επιστημονικό υπόβαθρο ;

Πόσες φορές ένας ερωτευμένος δεν έκανε κατά την γνώμη σας «τρέλες» ; Δεν πήρε το αυτοκίνητο και άρχισε να τρέχει μέσα στην καψούρα ; Δεν μέθυσε , δεν έκλαψε , δε πόνεσε , δεν πληγώθηκε ; Τον αποτρέψατε να παθιαστεί ; Και αν το επιτύχατε πως ήσασταν σίγουροι ότι ήταν για το καλό της ψυχικής του υγείας ;

Βρείτε μου οικογένεια ή σχέση που δεν συμβαίνουν ή έχουν συμβεί τα παραπάνω …

 

Η προσπαθεια επηρεασμου της προσωπικότητας συνανταται συχνα σε πολλες εκφανσεις της ζωης. Τα μεσα που χρησιμοποιούνται εκει ειναι περισσοτερο η πειθώ , τα επιχειρήματα και γενικα μεθοδοι που επευθύνονται στο συνειδητό.
Στο bdsm η γκαμα των μεθόδων επηρεασμου ειναι πολυ περισσότερες και ισχυρότερες.
Ο πονος , η ταπεινωση ο εξευτελισμος η εξουσία που εχεις πανω στον αλλο, εχουν μεγαλο αντικτυπο στον ψυχισμο αυτου που τα δεχεται κυρίως. Το σώμα οσο και ο εγκεφαλος ειναι τρομερα προσαρμοστικες κατασκευες και προκειμενου να ανταπεξελθουν σε εμπειριες εντονες οσο και τραυματικες, μια και το bdsm ειναι συναινετικη κακοποίηση σωματικη οσο και ψυχική , θα δημιουργήσουν πραγματικότητες ωστε να καταστησουν ανεκτες η απολαυστικες τετοιες καταστασεις.
Μεσα στη μεθη της ηδονης της οδύνης δημιουργουνται ισχυρες δυναμεις και συσχετισμοι που μπορουν να επηρεάσουν δραστικα καποιες ευαλωτες προσωπικότητες . Ο επηρεασμος μιας προσωπικοτητας στο bdsm ειναι πολυ ισχυροτερος απο οποιαδηποτε αλλη, γιατι προκειμενου να καμφθουν αντιστασεις (που ειναι για πολλους το ζητουμενο ) χρησιμοποιειται η βια σε ερωτικα πλαισια ή μη . Αυτο απαιτει πολυ μεγαλη ωριμοτητα απο τους συμμετεχοντες και ειδικα απο τον Κυριαρχο ωστε να μην εκμεταλευτει αυτη την ευάλωτη κατασταση της υποτακτικης

 

Απάντηση: Re: Όρια BDSM και ψυχικών διαταραχών...

Στο στρατό, προσπάθησαν να με "συμμορφώσουν", γνωρίζοντας (αφήστε το πως) την ιδιαιτερότητά μου. Ο σαδιστής "γιωτάς" όμως, τους έριξε "άκυρο" και χόρεψε και μερικούς απο δαύτους στο ταψί... κι ας του κόστισε. Ως έσχατη λύση (γιατί δέν μπορείς να βγάλεις άκρη μαζί μου), προτείνεται η ψυχανάλυση. Αυτή εγγυημένα, αν όχι να σε κάνει βανίλλα, μπορεί να αντιμετωπίσει το "πρόβλημα". Χωρίς φάρμακα. Εγώ πάντως, δε γουστάρω να "θεραπευτώ". ΕΣΕΙΣ;

 

Το θέμα είναι τόσο απλό, αλλά και τόσο και σύνθετο....

Ε/είμαστε ψυχικά ασθενείς όταν Ε/εμείς αισθανόμαστε έτσι σε μια κατάσταση.
Θέλουμε και έχουμε ανάγκη την βοήθεια ψυχιάτρου, όταν Ε/εμείς αντιμετωπίζουμε τις επιθυμίες μας ενοχικά, σαν αρρώστια η σαν μια ψυχική ασθένεια, με συνέπεια να φερόμαστε και στην καθημερινότητα Μ/μας σαν ψυχικά ασθενείς και με ότι αυτό συνεπάγεται

Η μικρή εμπειρία μου λέει ότι, δυστυχώς υπάρχουν πολλά ενοχικά άτομα μεταξύ Μ/μας που χρήζουν ψυχιατρικής βοήθειας.
Θα τολμήσω να πω ότι, πολλοί από Μ/μας χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη, ρισκάροντας να με θεωρήσετε ακόμα και υπερβολική. Φυσικά όταν λέω Ε/εμάς, δεν εννοώ άτομα από τα μέλη της Κοινότητας και μόνο, αλλά μιλώ γενικότερα για πολλά άτομα του χώρου BDSM.

Θα δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοώ.
Μια μέρα μπαίνει στο dungeon ένας νεαρός καλοβαλμένος γύρο στα 33-35. O Μανος στην απαραίτητη συζήτηση που προηγήθηκε μεταξύ Μ/μας πριν προχωρήσουμε σε παιχνίδι, ανέφερε ότι έχει ψυχολογία σκλάβου, την οποία εκφράζει μόνο σε ανάλογους χώρους, είπε ότι του αρέσει πολύ η ποδολατρεία, η σωματική τιμωρία, ο εξευτελισμός και επίσης αρέσκετε να τον χρησιμοποιούν παθητικά σαν τσουλίτσα.

Έως εδώ, δεν είπε τίποτε το ασυνήθιστο στην πραγματικότητα την οποία ζω.
Μου έκανε εντύπωση όμως, το πόσο νευρικός ήταν κατά την διάρκεια της συζήτησης Μ/μας και επίσης εντύπωση Μου έκανε και ο τόνος της φωνής του ο οποίος ήταν ασυνήθιστα επιβλητικός και ιδιαίτερα αυστηρή δυνατή και σκληρή, για κάποιον ο όποιος έχει ψυχολογία σκλάβου και ήταν εκεί γι αυτόν ακριβώς τον λόγο.
Μας είπε εν ολίγης ότι. κατά την διάρκεια του session είναι για τις Κυρίες που τον χρησιμοποιούν, ένα πειθήνιο όργανο Τους ένα υπάκουο σκυλάκι, μια αισθησιακή τσουλίτσα.
Μας είπε με έμφαση ότι, μετά την ολοκλήρωση του session που θα κάναμε, θα πρέπει οι Κυρίες να αλλάξουμε τακτική απέναντι του. Ζήτησε να μη συνεχίσουμε να του απευθυνόμαστε σαν να μιλάμε σαν σε ένα σκλάβο. Θα πρέπει επίσης, να προσέξουμε ακόμα και το βλέμμα Μας οταν τον κοιτάμε, να μην είναι τέτοιο ώστε να νιώσει ταπεινωμένος και προσβεβλημένος από αυτό που έζησε.

Τον παρότρυνα και άλλο να μιλήσει γι αυτήν του την επιθυμία και μας τόνισε με ιδιαίτερη δυσκολία ότι, θα ήταν καλύτερα να μην του μιλήσουμε καθόλου μετά το πέρας του session και να τον αφήσουμε να φύγει αθόρυβα. Ούτε γεια να μην πούμε.
Εκεί στάθηκα. Όχι μόνο εκεί στάθηκα, αλλά εκεί κόλλησα.
Τον "κούρδιζα" να μιλήσει περισσότερο γι' αυτό. Με το ζόρι Μ/μας εξήγησε ότι, μετά από ένα session δε αισθανόταν καθόλου καλά με τον εαυτό του και με αυτό που έχει κάνει και έχει ζήσει...έτσι Μας εξήγησε…
"Μετά το session είμαι πολύ θυμωμένος. Θέλω να σκοτώσω κόσμο γι αυτήν μου την επιθυμία που με φέρνει έως εδω... Και επειδή ξέρω τον εαυτό μου δεν θέλω να την πληρώσετε Εσείς που δεν μου φταίτε σε τίποτε".

Χαριτολογώντας και για να ελαφρύνω το βαρύ κλίμα που είχε δημιουργηθεί την συγκεκριμένη στιγμή του είπα…
"Δηλαδή Μάνο, αν κατάλαβα καλά θες να Μ/μας πεις ότι, επειδή εσύ γουστάρεις ολ΄ αυτά, που νομίζεις ότι δεν πρέπει να τα γουστάρεις επειδή σε κάνουν να αισθάνεσαι "κάπως", Εμείς πρέπει μετά το session και αφού έχεις περάσει καλά, να φύγουμε από τον χώρο Μας, τρέχοντας πανικόβλητες έως την πλατεία, κρατώντας το μαστίγιο στο χέρι και φορώντας το strapon που χρησιμοποιήσαμε?

Ε, Δεν πάμε καθόλου καλά!

Τον τύπο τον κρατήσαμε στον χώρο αρκετά για συζήτηση. Του είπαμε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι, θα πρέπει να επιστρεφθεί ψυχολόγο. Ότι πρώτα απ΄ όλα θα πρέπει να απενεχοποιήσει τις επιθυμίες του, τέλος πάντων και να Μας ξανάρθει.
"Θα κάνεις Εμάς που είναι και οι πεποιθήσεις Μας αυτές, να αισθανόμαστε άσχημα, επειδή εσύ εισπράττεις αυτό που κάνεις και επιθυμείς σαν αρρώστια η σαν ένα απαγορευμένο πάθος?

Φυσικά και δεν τον δεχθήκαμε για session....Ενοχές και τύψεις λοιπόν...

Σας πληροφορώ ότι, αυτό ήταν μια ακραία περίπτωση αλλά όχι και μοναδική στον χώρο που ζω και κατ΄ επέκταση λειτουργώ και από τον οποίο περνούν καθημερινά καινούρια πρόσωπα. Το θέμα αυτό το αντιμετωπίζω συχνά.
Από αυτά τα άτομα, το 70% έρχονται μεσ΄ την καλή χαρά λόγω του ότι θα εκπληρώσουν την επιθυμία η φαντασίωσή τους και μετά από αυτήν τους την ολοκλήρωση φεύγουν, με την ουρά στα σκέλια και γεμάτα ενοχές γι’ αυτό που έχουν ζήσει, το έχουν απολαύσει και το οποίο κρατούν κρυφό σαν επτασφράγιστο μυστικό, είτε από τους φίλους, είτε από την οικογένεια τους και το χειρότερο το κρατούν κρυφό από τον ίδιο Τ/τους τον Ε/εαυτό. Μερικοί από αυτούς ακόμα θα σας έλεγα ότι κλαίνε – Ναι κλαίνε, μη Σ/σας κάνει καθόλου εντύπωση.

Έχω αρχίσει να κάνω διατριβή στην ψυχολογία...!!
Ομολογώ ότι, επισκέπτομαι γνωστό ψυχολόγο που ασχολείται με αυτά τα θέματα και τον συμβουλεύομαι, προκειμένου να με κατευθύνει για να ξέρω το πώς να αντιμετωπίζω άτομα που αισθάνονται ενοχές, η τύψεις συνείδησης γι αυτήν τους την σκοτεινή πλευρά.
Δεν θα σας κρύψω ότι περνώ τον χρόνο μου πιο πολύ συζητώντας μαζί τους, για να νοιώσουν καλά με τον εαυτό τους, παρά κάνοντας session.

Θέλω να διευκρινίσω ότι, ανασφαλείς και ενοχικοί δεν είναι μόνο οι υποτακτικής ψυχολογίας, οι σαδιστές, οι μαζοχιστές η οι Crossdressers, όπως ίσως νομίζετε.
Το ίδιο ισχύει και για τα Κυριαρχικής ψυχολογίας άτομα, απλά αυτά τα αντιμετωπίζω σε μικρότερο βαθμό.
Οι λιγότερο έως και καθόλου ενοχικοί είναι οι φετιχιστές και ιδιαίτερα οι ποδολάτρες, που ότι κάνουν το χαίρονται χωρίς φόβο αλλά με πάθος.

Χρειάζεται πολύ προσοχή λοιπόν!
Aς μην Ε/είμαστε φειδωλοί, επιπόλαιοι η αδιάφοροι με τον εαυτό Μ/μας και με τους γύρω Μ/μας σε ότι αφορά τα θέματα αυτά…
Παροτρύνω λοιπόν όλους Μ/μας, πρώτα απ΄ όλα να μιλήσουμε ειλικρινά με τον εαυτό Μ/μας και να συνειδητοποιήσουμε, το αν αυτά που επιθυμούμε η φαντασιωνόμαστε Μ/μας δημιουργούν προβλήματα συνείδησης, συμπεριφοράς η ότι άλλο. Είναι σημαντικό για τον εαυτό Μ/μας και για τους γύρο Μ/μας. Αν δεν μπορούμε να πάρουμε βοήθεια από αλλού, δεν είναι κακό να επισκεφτούμε ειδικό ψυχολόγο που να κατέχει καλά τα θέματα αυτά.

* Για Μένα ο χώρος αυτός της μικρης online Κοινότητας, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο και να συμβάλει ακόμα και στο θέμα της ψυχικής υγείας, σε Ο/όσους-ες συμμετέχουν σε αυτήν η και απλά σε Ο/όσους-ες διαβάζουν τα posts.
Θα έλεγα επίσης ότι, μπορεί κατά κάποιο τρόπο να παίξει και τον ρόλο ενός group therapy!

* Ό/όποιος-α επιθυμεί να μιλήσει με κάποιον ειδικό γι' αυτά τα θέματα, ας Με ενοχλήσει με pm και θα προτείνω κάποιον που είναι άριστος γνώστης αυτών των καταστάσεων.

 

Συνυπογράφω.

 

Re: Απάντηση: Όρια BDSM και ψυχικών διαταραχών...

Εμένα καθόλου. Δεν καυτηρίασα αυτήν την στάση και όσους την ακολουθούν, έθιξα ότι δεν είναι για όλους ένα απλό "παιχνίδι ρόλων". Ούτε στήριξα ποτέ τους "καθαρούς" lifestylers έναντι των "τυχάρπαστων kinky players".
Το ζητούμενο είναι να εκφράζει εσένα αυτό που επιλέγεις, όχι τους γύρω. Δεν ζουν οι άλλοι την ζωή σου.

Προσωπικά θα αποκαλούσα το lifestyle ως "ιδιόμορφη ζωή" , όχι φανατική μορφή 

 

Γλυκύτατες εκλογικεύσεις.  )) Θα γίνω κυνικότερη.

Η ουσία είναι οτι όσο πιο πολύ καταστρέφεται η άλλη, (συναινετικά ή όχι) τόσο πιο πολύ τη βρίσκει ο πραγματικός σαδιστής. Οι αντιστάσεις που θα καμφθούν θα επιτρέψουν όλο και περισσότερη καταστροφή - του σώματος τουλάχιστον. Αληθινή και όχι επιφανειακή. Νομικές και κοινωνικές αναστολές μπορεί να αποτρέψουν ίσως πολύ ακραίες καταστάσεις. Το ζητούμενο είναι σε τελική ανάλυση η διέγερση που προκύπτει (σχεδόν αποκλειστικά) από αυτή την κλιμακούμενη, έστω, κακοποίηση και η χαρά της καταστροφής του άλλου - και όχι καμιά βελτίωση ή επικοινωνία.

​

 

Η λεπτομέρια κάνει τιν διαφορά.Σκεφτείτε λίγο τι θα μπορούσε να γίνει αν κάτι πήγαινε στραβά μετά το session.Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω...

 

Απάντηση: Όρια BDSM και ψυχικών διαταραχών...

Κατοπιν Αδειας Του Κυριου μου
Η αληθεια ειναι πως δεν κατανοω την σχεση της κακοποιησης και του bdsm. Οταν σκεφτομαι κακοποιηση φανταζομαι μια γυναικα δαρμενη ασχημα για καποιον λογο που δεν καταλαβαινει γιατι ο ψυχασθενης αντρας της εβαλε κατι στο μυαλο του, φοβισμενη προσπαθει να βρει την εξοδο κυνδινου και δεν κανει το βημα να φυγει γιατι σκεφεται πως θα την ακολουθησει βρει κακοποιησει χειροτερα.
Φανταζομαι μια γυναικα που ηταν στον δρομο να παει για δουλεια/στις φιλες της και καταληγει βιασμενη σε καποιο νοσοκομειο και φοβισμενη και διαλυμενη.
Μια γυναικα που εξαναγγαζεται απο τον υποτιθεμενο αντρα της να ζει με εναν τροπο που δεν θελει επειδη εκεινος ετσι το σκεφτηκε εκεινη την ωρα ολα φτιαγμενα μεσα σε ενα καθεστος φοβου. Και πολλες αλλες παρομοιες εικονες μου ερχονται στο μυαλο.
Δεν κατανοω πως μια τετοια ενοια μπορει να συνδεθει με μια σχεση Κυριαρχιας/υποταγης. Και τελοσπαντων πιο απλα εγω γιατι δεν εχω νιωσει ποτε κακοποιημενη αν ειναι ετσι οπως τα λετε;Η μηπως κανω εγω το λαθος και δεν ζω σε μια σχεση Κυριαρχιας/υποταγης και ειμαι σε λαθος φορουμ; Μηπως να εμπενα σε ενα απο εκεινα που σε βοηθανε σε καταστασεις κακοποιησης; Αντε ομως να τους εξηγησω πως ειχα μια χαρα παιδικη ηλικια και δεν φταιει σε τιποτα η νταντα μου ουτε η μαμα μου που μου κολησε το βιτσιο για τα δερματινα χειροποιητα παπουτσια και μποτες. Αντε να τους εξηγησω πως καλυτερα να μεινω ξυπολιτη παρα να φορεσω φτηνα παπουτσια, αλλα μαλλον αυτο θα φτεει...
Προσπαθησα να πω και στο δευτερο μου ποστ πως προσπαθουμε να μιλησουμε για κατι με λεξεις, σε μια γλωσσα που δεν εχει τις λεξεις και με μυαλα που δεν χωρανε τις ενοιες. Δε μπορω να καταλαβω την σχεση αναμεσα στον φανατισμο και στον τροπο ζωης που με εκφραζει και με ολοκληρωνεi.Δε νομιζω πως καποιος απ εξω μπορει να κατηγορησει εμενα πως καθομαι και με κακοποιουν η καποιος περνει ηδονη απο την κακοποιηση μου η πως ο Κυριος μου ειναι ψυχασθενης, αλλα ακομα και να το λενε (και ειδικα ατομα που ασχολουνται με το bdsm) που το υποστηριζουν;


Θα προτεινα να ριξετε μια ματια στο παρακατω θεμα
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=7369

 

Οι συναισθηματικες αναγκες υπαρχουν σε ολους. Ο καθε ενας εχει τις δικες του ιδιαιτερες μεθοδους να τις ικανοποιεί. Η εκφραση του συναισθηματος και η καλυψη των αναγκων αυτων συχνα μπλοκαρεται απο αναστολες η απο ανυποφορες τραυματικες μνημες ελλειψης αγαπης. Στην τελευταια περιπτωση η καθε εκφραση συναισθηματος απορριπτεται γιατι θυμιζει την ανυποφορη ελλειψη της κατα την παιδικη ηλικια. Αλεξυθιμικοι χαρακτηρες που απορριπτουν το συναισθημα αν και το αναζητουν απεγνωσμενα εστω και ασυνειδητα. Ενα Υπερ εγω , αυστηρο αμειλικτο που δεν επιτρεπει καμμια παιδικοτητα να εκδηλωθει , στραγγαλιζει τη ζωντανια του παιδιού που θα επρεπε να εχει σε καποιο βαθμο οποιοσδηποτε μεσα του. Μια απολυτη ταυτιση με αυταρχικα γονεικα προτυπα στα οποια καθε αποκλιση απο την καθωσπρεπει συμπειρφορα και τους κανονες που αυθαιρετα εθεσαν στα παδια ηταν τιμωρητεα η αντιμετωπιζοταν με περιφρονηση και ως αδυναμια . Οταν η τρυφεροτητα αντικατασταθηκε απο την αυστηροτητα , οταν ο στραγγαλισμος του συναισθηματος φανταζε ως αρετη. Οταν η αγαπη προσφεροταν ανταλακτικα ως προς τη συμορφωση με βαση τους λογικους κανονες που θα οδηγουσαν σε μια ακαθοριστη "βετλιωση " και εξελιξη. Οταν ο παραλογισμος της τιμωριας φανταζε ως δικαιη "εμφαση" λες και το μυνημα δεν μπορουσε να περασει με αλλο τροπο. Οταν η ταυτιση με τον επιτιθεμενο φτανει στο σημειο της δικαιολογησης του ως "δικαιο αλλα αυστηρο" και διαφορες αλλες δικαιολογιες-παπαρολογιες .
Οταν οι συνασθηματικες αναγκες φανταζουν περριτη πολυτελεια και περνουν σε τριτη μοιρα, οταν η "σοβαροτητα" εξειδανικευεται τοτε....
αν καποιο απο τα παραπανω ενα η περισσοτερα αγγιξαν κατι μεσα σας , η εν μερει ισχυουν για σας keep in mind οτι κανενα μαστιγωμα δεν μπρει να αντικαταστησει το χαδι και απο τις δυο πλευρες Κυριαρχικη και υποτακτικη.
Ειναι κριμα να ειναι το bdsm ενα θλιβερο ατελες υποκαταστατο για ανικανοποιητες συναισθηματικες αναγκες. Αν το παραπανω ισχυει τοτε η πορτα για καθε ειδος ανισορροπιες- ψυχικες ασθενειες ειναι ανοικτη διαπλατα.

 

Σωστά DeSade   και για να το κάνω πιο λιανά....

Πόσες φορές έχετε ακούσει πως η τάδε ή ο τάδε ασχολείται με το χώρο γιατί έχει απωθημένα (!!!) με τους άντρες ή τις γυναίκες;

Αν είχαν δίκιο τώρα, κρίνετέ το εσείς......