Όρια.

Μα δεν διαφωνούμε, νομίζω ότι είναι κατανοητό αυτό! Όχι;

 

Διαφωνούμε γιατί δεν θεωρώ ότι είναι παραδείγματά που αφορούν τον χώρο...

 

Αυτό φίλε δεν είναι όριο με την έννοια του BDSM.

Είναι όριο, με την έννοια του νόμου.

 

Πάντως τα σαλιγκάρια, οι χοχλιοι, είναι όριο.

Τόσο σκληρό, όσο και να το βράσεις, μαλακό δε γίνεται.

 

Έσβησα την επίμαχη φράση με την ελπίδα να μην παρεξηγήθηκα!

 

καλά έκανες γιατί μας διαβάζουν και νέοι στον χώρο που δεν γνωρίζουν ακριβώς πως και τι..μην δημιουργηθούν λάθος εντυπώσεις.

 

Και της ηθικής
Και της ανθρωπιάς
Και.. Και... Και...

 

Η ατάκα που ακούς συχνά, αφορά Κ/υ.

Η ενότητα που δεν ασχολείται με Κ/υ αλλά καθαρά με σαδομαζοχισμό, μπορεί να έχει όρια αλλά δεν είναι απαραίτητη ούτε η εκπαίδευση ούτε η επιβολή για να ξεπεράσεις κάποια όρια. Ακόμα και αν υπάρχει κάποια εκπαίδευση ή διαχωρισμός ορίων τότε είναι κάτι πιο εξειδικευμένο και δεν αφορά την ατάκα που ακούς συχνά.

Είναι σαν να λες, ας μιλήσουμε για τηγανιτές πατάτες, μην εκτροχιαστεί το θέμα για σχόλια που αφορούν… τις πατάτες. 

Αν μιλάμε για τον σαδισμό των Κ και τον μαζοχισμό των υ τους, δεν βλέπω πως μπορούμε να βγάλουμε απ έξω την Κυριαρχία – υποταγή, είναι αλληλένδετα.

Επίσης, πολλά Κ και πολλά υ δεν απολαμβάνουν τόσο τον σαδομαζοχισμό ξέχωρα από Κυριαρχία και υποταγή.

Αν υπάρχει συναισθηματικός εκβιασμός στο να ξεπεράσεις όρια, σκληρά ή μαλακά και αν βιώνεται ως έτσι κάτι δεν πάει καλά και η μόνη εξέλιξη στο «υπακούω για να μη χάσω τον γκόμενο» είναι να χάσεις τον γκόμενο τελικά.

Υπάρχουν σίγουρα τα ζ-όρια αλλά είναι άλλης κατηγορίας που έχουν να κάνουν με Κυριαρχία και υποταγή.. το εκτροχιασμένο για σένα θέμα.

Ο άνθρωπος που ικανοποιεί τις ανάγκες του εξελίσσεται. Ο άνθρωπος που προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι καλός (?) πιθανόν να μην ικανοποιεί τις ανάγκες του αλλά περισσότερο τις ανασφάλειες του.

Ο μαζόχας που δεν είναι υποτακτικός δεν έχει λόγο να ξεπεράσει τα όρια του παρά μόνο καθαρά για την προσωπική του απόλαυση. Να απολαμβάνει περισσότερο με περισσότερο πόνο. Δεν ξέρω καν αν υπάρχει διαχωρισμός σκληρά και μαλακά όρια εκεί εφόσον δεν υπάρχει επιβολή και ορίζει ο ίδιος τι θέλει και τι όχι. Πάντως αν υπάρχουν θα είχε όντως ενδιαφέρον να μας το εξηγήσει κάποιος.

Σε μια αλληλεπίδραση s/m απολαμβάνεις χωρίς αναστολές εντός των ορίων που έχεις θέσει. Και άριστα κάνεις. Δίνεις το «1000%» σου στο παιχνίδι και στην απόλαυση σου. Άρα στην πραγματικότητα σε ποιον «δίνεις»?

 

ψψψψψψψψψψψψψψψψ
 

 

Γιατί οι ατάκες "τα όρια είναι για να ξεπερνιούνται" ή "θέλω να ξεπεράσω τα όριά μου" έχουν ένα je ne sais quoi! Πως να το κάνουμε!

Τι να πούμε; Ότι η οποιαδήποτε σχέση κι επαφή θέλει επικοινωνία, δουλειά, κούραση, βαρεμάρα, τρως τα σκατά του άλλου στη μούρη, τρώει τα δικά σου; Δεν είναι σέξι!

 

σε ευχαριστώ για την απάντηση σου!