Όταν απαιτείς αυτά που δεν δικαιούσαι – Δικαιωματισμός, η μεγάλη παγίδα του νάρκισσου

Κάποιος, ο οποιοσδήποτε, Μ/μας καλεί να συζητήσουμε επάνω σε ένα άρθρο που θεωρεί ότι υπάρχει συσχετισμός της διεκδίκησης των δικαιωμάτων με την Ναρκισσιστική Διαταραχή της Προσωπικότητας. Και δεν είναι μόνο συσχετισμός αλλά ο δικαιωματισμός, όπως αποκαλείται, αποτελεί και την παγίδα του νάρκισσου λέει…

Τρία πουλάκια κάθονταν λέω Εγώ…

Και Ε/εμείς το παίρνουμε στα σοβαρά όλο αυτό...

Ψυχιατρικοποιούνται κάποιοι άνθρωποι στο όνομα κάποιου ακαθόριστου και θολού δικαιωματισμού.

Φυσικά και Μ/μπορούμε να κάνουμε μια συζήτηση για τα δικαιώματα χωρίς αυτή να δίνει «στίγμα» στους ανθρώπους.

Την επιστροφή των κοινωνιών στην εποχή του δακτυλοδεικτούμενου «τρελού» του χωριού δεν το λες και πρόοδο…

Προχθές στη Θεσσαλονίκη εκατό άτομα προπηλάκισαν με χουλιγκάνικο τρόπο δύο ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Την επομένη οργανώθηκε συλλαλητήριο για να υπερασπιστεί το δικαίωμα αυτών των ανθρώπων στο είναι ορατοί.

Κάποιοι, όπως η αρθρογράφος, αντιλαμβάνονται όλο το παραπάνω ως δικαιωματισμό και τους ανθρώπους που το πλαισιώνουν ως δικαιωματιστές.

Κατά την αρθρογράφο αυτοί οι άνθρωποι που διαμαρτύρονται για την καταπάτηση ενός δικαιώματος έχουν

ενώ

Αυτά τα

είναι

Κατά την αρθρογράφο οι άνθρωποι αυτοί

και

Και καταλήγει η αρθρογράφος πώς

Σοβαρά τώρα;

 

Kαι γιατί να μην ονομαστεί το νήμα "Αγροτουρισμός και BDSM";

ήρεμα ρωτάω

 

Γιατί οι αγροτουρίστες σύμφωνα με έγκυρες μελέτες πάσχουν από την "διαταραχή της μουχρίτσας" και θα μπλέξουμε χειρότερα...

Μήπως να το ονομάζαμε "Κομπογιαννιτισμός και BDSM" ;

Ιδέες να υπάρχουν και η λύση θα βρεθεί...

 

εκτός από την με bold "διευκρίνιση", θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς οτι είναι μιά εύστοχη περιγραφή του φαινομένου, που εκδηλώνεται κυρίως σε απελπισμένους, δυσφορικούς και "πονεμένους", παρά

η πριγκηπική αντίληψη εαυτού είναι το αντίθετο της αυτοπεποίθησης. είναι περισσότερο η εκλογίκευση της αίσθησης υστέρησης, που μεταγλωττίζεται σε πεποίθηση "αδικίας", φυσικής ή περιστασιακής, η αυτοθυματοποίηση.

πολιτικά, η εξασφάλιση εγγυήσεων έναντι της αυθαιρεσίας της θεσμικής εξουσίας, που είναι απαραίτητες γιά την μετάβαση απ την αυλική στην αστική οργάνωση, μας έδωσε τον όρο "δικαίωμα", εγγύηση που απορρέει απ το δικαϊκό σύστημα. ο δικαιωματισμός, ως ρεύμα, "επεξέτεινε" το περιεχόμενο σε "εγγυήσεις έναντι των άλλων", των μη πριγκήπων, των μη φωτισμένων, των μη "υποψιασμένων".
αν και το ρεύμα προέρχεται απ το χολλυγουντ με ξεκάθαρα ιδεολογικά χαρακτηριστικά, δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί οτι έχει και ψυχολογικές διαστάσεις, αλλά και αντίστροφα.

 

ήμουνα σε μια σχέση που η κοπέλα μου είχε ένα ατύχημα. ήταν 3,5 χρόνια στο κρεβάτι μη μπορώντας να πάει ούτε τουαλέτα τους πρώτους μήνες. όταν έβγαλε τα σίδερα απο το πόδι και άρχισε να περπατάει όλο και καλύτερα μέρα με την μέρα αρνιότανε να πάει για δουλειά έχοντας ως πρόφαση το πόδι....με την ίδια δικαιολογία απέφευγε να κάνει τις δουλειές του σπιτιού... γυρνάει κάποια μέρα απο την βόλτα της, ενώ εγω της έχω κάνει ήδη νύξη για τα χρήματα πως τελειώνουν (και οι καβάτζες μου), και μου λέει με ύφος 10 καρδιναλίων πήρα αυτό σήμερα( δεν θυμάμαι τι ακριβώς κάπου στα 10Ε έκανε), γιατί μου αξίζει... έπλυνα τα πιάτα...

εμένα προσωπικά κάθε πρόταση απο το άρθρο μου θύμισε αυτή την κοπέλα που έχω αγαπήσει όσο καμία και με πλήγωσε όσο καμία...
το αν είναι ακριβές ή όχι το site δεν το ξέρω μιας και δεν μπήκα καν στον κόπο να δω την πηγή... έτσι όπως έχω βιώσει εγώ την ζωή με έναν νάρκισσο, το άρθρο είναι αληθές...
όπως και αυτά που είπε ο @NobodyKP

και

τώρα πως απο τον δικαιωματισμό του ναρκίσσου φτάσαμε να γίνεται κουβέντα γύρο απο τις απόψεις ενός ατόμου βασισμένο στην εξωτερίκευση της άποψής του για την εγκυρότητα κάποιων site ενώ το άτομο δεν μπορεί να αντιληφθεί κάποια βασικά...
δεν ξέρω τι να πω παρά μόνο να ζητήσω πληροφορίες για το σε ποια site να ενημερώνομαι για μια ανέμελη ζωή!

 

@GreatA σας Γράφω επειδή κάνατε quote σε κείμενο Μου... σας Λέω λοιπόν ότι για προσωπικά σας θέματα, που σας πλήγωσαν, μπορείτε να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό να σας βοηθήσει... Λυπάμαι δεν μπορώ να Βοηθήσω..

Εδώ Σ/συζητάμε κάτι ευρύτερο... και όχι τα προσωπικά του καθένα...

Με απεριόριστη ενσυναίσθηση

Iagos

 

@Iagos σου απάντησα σε κάτι που ρώτησες με ένα προσωπικό βίωμα σχετικό με τον τίτλο του άρθρου γιατί προφανώς δεν σου ερχότανε κάποιο παράδειγμα.
αν δεν το κατάλαβες πολύ ευχαρίστως να σου το αναλύσω περισσότερο και πιο διεξοδικά.

το να βγαίνεις και να μου λες οτι θέλω κάποιον ειδικό δείχνει, σε εμένα τουλάχιστον, οτι

1) δεν μπορείς να καταλάβεις τι διαβάζεις
2) ρωτάς μόνο και μόνο για να απαντήσεις κάτι αδιαφορώντας και για την ουσία του θέματος
3) απαντάς μόνο για να πυρπολήσεις μια κουβέντα (και δεν είναι η πρώτη φορά)
4) ολα τα παραπάνω που είπε ο @NobodyKP και πολλά ακόμη...

λόγω του οτι είναι ένα ωραίο νήμα και θα ήθελα να διαβάσω τις απόψεις ανθρώπων με κριτική και οχι επικριτική σκέψη θα σταματήσω εδώ

Με απεριόριστη εν συναίσθηση

GreatA

 

Δεν ξέρετε πόσο χαρούμενο με κάνει η απόφαση σας...

Με βαθιά συν κίνηση

Iagos

 

Δεν θ αναφερθώ στο προσωπικό σας βίωμα, αλλά γενικότερα παρατηρώντας όλο αυτό το ρεύμα κατά του ναρκισσισμού, δικαιωματισμού, "τοξικισμού" κτλ κτλ που όλο και μεγαλώνει, με προβληματίζει.
Όταν κρατάμε ανθρώπους ακατάλληλους για εμάς στην ζωή μας, χωρίς να μας το επιβάλει κανείς και καμία συνθήκη, παρά μόνο η ψυχούλα μας, δεν έχουμε ευθύνη? Ποιος δίνει το δικαίωμα στο δικαιωματισμό? Όταν υπομένουμε έναν μαλάκα, δεν γινόμαστε και εμείς μαλάκες?

Δεν ψάχνω τον φταίχτη, μην παρεξηγηθώ, πάω πέρα από αυτό, αναφέρομαι στην ευθύνη με την σημασία της επανόρθωσης και εξέλιξης. Αυτό το ρεύμα που ρίχνει το φταίξιμο στους "κακούς ανθρώπους" και τσουβαλιάζει όλα τα "συμπτώματα" που μπορεί να έχει ο καθένας μας σε μια άσχημη φάση της ζωής μας, πως μας βοηθάει να μάθουμε από τα λάθη μας και να δομήσουμε καλύτερα τις επόμενες επιλογές μας?

Όταν είμαστε παιδιά και παίζαμε στις αλάνες και στις γειτονιές, γυρνούσαμε στο σπίτι γεμάτα μελανιές, γρατζουνιές, αίματα, καρούμπαλα, λάσπες και το ξέραμε όλοι ότι έτσι είναι το παιχνίδι και έτσι το ευχαριστιόμαστε και έτσι γινόμαστε καλύτεροι και καλύτεροι σε αυτό.
Στο παιχνίδι των ενηλίκων γιατί φοβόμαστε τόσο τις μελανιές της ερωτικής απογοήτευσης? Και πως μπορούμε να απολαύσουμε αυτό το παιχνίδι και να γίνουμε καλύτεροι και καλύτεροι σε αυτό παίζοντας με τόσο ...φόβο "be aware τον κακό γκόμενο"?

Και τελικά, όταν μπορούμε να προχωρίσουμε ανεμπόδιστα αλλά συνειδητά μένουμε στο ίδιο σημείο πιστεύοντας σ ένα δικό μας δικαίωμα να απαιτούμε να αλλάξει ο μαλάκας, δεν γινόμαστε και εμείς με έναν τρόπο "δικαιωματιστές"?

Κάποια τραύματα δεν πρέπει να συμβαίνουν, δεν τα αξίζει κανενας άνθρωπος να τα ζήσει ποτέ, αλλά δυστυχώς τα ζούμε.
Κάποια τραύματα όμως, είναι απαραίτητο να συμβούν στην ζωή μας γιατί αλλιώς ..δεν μαθαίνουμε, δεν ωριμάζουμε, δεν δυναμώνουμε, δεν απολαμβάνουμε.. δεν ζούμε.

 

Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ πως γίνεται μια κατάχρηση εννοιών τύπου τοξικ@, τοξικότητα, ναρκισιστ@, ναρκισσισμός... Ίσως φταίνε τα social και οι αυτοαποκαλούμενοι life coaches, ίσως φταίνε οι influencers και το ολοένα αυξανόμενο wellbeing-ness, ίσως φταίνε τα φεγγάρια, ξέρω γω;
Αυτό που ξέρω είναι πως κι εγώ μπορεί να είμαι τοξική για καποι@ αλλ@...

 

Μπορέι όντος να γίνεται κατάχρηση των διαφόρων όρων, όπως "τοξοκός" "ρατσιστής", Χ+"φοβικός" κλπ κλπ κλπ, ωστόσο...
μολονότι ο "ναρκισιστής" και ο "δικαιωματικός" είναι πάντα "τοξικοί" το αντίθετο δεν συμβαίνει πάντα.

Και μόνο που το σκέπτεσαι αποτελεί ένδειξη πως δεν είσαι.

 

Ισως γιατί η ζωή δεν είναι παιγνίδι χωρίς ουσιαστικές μακροχρόνιες συνέπειες όπως το "κλέφτες και αστυνόμοι".
Ωστόσο ούτε όλοι την παίρνουν στα σοβαρά, αλλά ούτε και όλοι φοβούνται να τσαλακωθούν.

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Αλλά το πρόβλημα ξεκινάει οταν δεν γίνεται να τους αποφύγεις... και αυτοί έρχονται, ξανάρχονται και για Χ λόγους πρέπει κανείς να τους ανεχθεί γιατ'ι δεν γίνεται αλλιώς...