Όταν μιλούν οι στίχοι

Seen through these dreamless eyes
Blind buildings stark to the sky
Silhouettes as dividing walls
Guarding the eternal secret

Where is the flame to haunt you
Who do you answer to
My lies are always wishes
Lies that make me
See beyond the rationale

Accept the fate that nothing is meant to be
Be the least connected
Stay true to the last original
Apply layers to reality
Things only you can see
Add a beat to normality
To tap the core of insanity

I let my dreams cross over
To days of endless gray

If I could merge the mundane and the magic

We'd forge a new unknown
I let my dreams cross over
To nothingness and back again
If I could merge the mundane and the magic

Where is the dark I came to find
In latter days as time will find you
Memories will never let you get closer
The silent sighs in useless company
Wish for darkness and death again
In the face of ignorance and fear
I cast it right back

Some things were never there to begin with
Objectivity is truth denied
Apply layers to reality
Things only you can see
Add a beat to normality
To tap the core of insanity

I let my dreams cross over
To days of endless gray

If I could merge the mundane and the magic
We'd forge a new unknown

I let my dreams cross over
To nothingness and back again
If I could merge the mundane and the magic

Where is the dark I came to find

 

Μη λες πολλά, μη θες πολλά, μην κάνεις το δικό σου.
Μην πας ψηλά, μη θες πολλά, μείνε στο μερτικό σου.
Μείνε στο μαύρο σου κενό, στη γκρίζα σου την πόλη.
Μην έχεις μνήμη, μη ρωτάς, κάνε όπως κάνουν όλοι.

Βολέψου αναπαυτικά, πιάσε μου το τιμόνι.
Παντρέψου στα περιοδικά, σμίξε με την οθόνη.
Μέσα απ' της κάλπη τη σχισμή, ξεγέννα τα παιδιά σου.
Κι ήσυχος κλείσ' τα μάτια σου κι από τον κόσμο χάσου.

Σου δίνω Σάββατο να βγεις, στη νύχτα του άλλου κόσμου.
Μια Κυριακή να βαρεθείς κι αύριο ξανά δικός μου.
Ζήτα μου αν θέλεις δανεικά, στέγη, τροφή κι αμάξι.
Δική μου η γη που σε γεννά, κι η γη που θα σε θάψει.

Αν μου σταθείς αντίπαλος, σου εκδίδω και βιβλίο.
Και καπετάνιο κάμνω σε, σ' ένα μεγάλο πλοίο.
Στης πλάνης σου τ' απόνερα, ελεύθερος κολύμπα.
Και κάθε χρόνο μια φορά, σπάσ' τα και κάν' τα λίμπα.

Μείνε η ομίχλη στο μυαλό κι ο φράχτης στη καρδιά σου.
Και στο πανί του ύπνου σου, προβάλω τα όνειρα σου.
Γίνε εσύ κι είσαι εγώ και πως να με νικήσεις.
Χωρίς εμένα, δε μπορείς να ζήσεις ή να σβήσεις....

 

Πολύ μου άρεσε.

 

Every generation
Blames the one before
And all of their frustrations
Come beating on your door

I know that I'm a prisoner
To all my Father held so dear
I know that I'm a hostage
To all his hopes and fears
I just wish I could have told him in the living years

Oh, crumpled bits of paper
Filled with imperfect thought
Stilted conversations
I'm afraid that's all we've got

You say you just don't see it
He says it's perfect sense
You just can't get agreement
In this present tense
We all talk a different language
Talking in defence

Say it loud (say it loud), say it clear (oh say it clear)
You can listen as well as you hear
It's too late (it's too late) when we die (oh when we die)
To admit we don't see eye to eye

So we open up a quarrel
Between the present and the past
We only sacrifice the future
It's the bitterness that lasts

So don't yield to the fortunes
You sometimes see as fate
It may have a new perspective
On a different day
And if you don't give up, and don't give in
You may just be okay

So say it loud, say it clear (oh say it clear)
You can listen as well as you hear
Because it's too late, it's too late (it's too late) when we die (oh when we die)
To admit we don't see eye to eye

I wasn't there that morning
When my Father passed away
I didn't get to tell him
All the things I had to say

I think I caught his spirit
Later that same year
I'm sure I heard his echo
In my baby's new born tears
I just wish I could have told him in the living years

Say it loud, say it clear (oh say it clear)
You can listen as well as you hear
It's too late (it's too late) when we die (it's too late when we die)
To admit we don't see eye to eye

So say it, say it, say it loud (say it loud)
Say it clear (come on say it clear)

 

Μην πάμε απόψε πουθενά
Μόνο μια βόλτα μακρινή στην παραλία
Των βαποριών τα φώτα κοίτα
Πως σκορπάνε στα νερά
Του λούνα παρκ τη ρόδα πως γυρίζει
Μες στη νύχτα

Τίποτα άλλο


Μην πάμε απόψε πουθενά
Πέφτει μια ήσυχη δροσιά στα καφενεία
Στη σιδερένια σκάλα γείρε
Μ’ όλα τ’ άστρα στα μαλλιά
Του φεγγαριού το σώμα πως γλιστράει
Μες στις γρίλιες

Τίποτα άλλο

 

The fire in the sky is extinguished
Blue waters no longer cry
The dancing of trees has stopped
The stream of freshness from cold winds
Exists no longer
The rain has stopped to drip
..

And the soul
Must return to his world
But this time as
A lost forgotten sad spirit

V.V

 

Λες και τρώμε τον χειμώνα παγωτό
λες και πέφτουμε σε τοίχους με εκατό
έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό
του νου τη βέργα

Λες κι η στάθμη της αγάπης πάει να βρει
πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί
πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί
γι' ανθρώπων έργα



Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί
λες και βγήκε τ' ανσανσέρ σ' ένα κελί
που ο ένας το 'βλεπε το φως γι' ανατολή
κι ο άλλος για δύση

Λες και μέσα μας τ' αντίθετα τραβάν
να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν
του ανθρώπου η φύση

Λίνα Νικολακοπούλου

 

..Πώς με βρίσκεις κάτι βράδια που σε θέλω
και μαζί σου ξημερώνω κι ανατέλλω,
πώς τις νύχτες, τη φωνή την κάνεις χάδι
στου σπιτιού μου το τετράγωνο σκοτάδι.

Κι οι μικρές αναπνοές σου
πυρκαγιές στο πρόσωπό μου,
το λαχάνιασμα του κόσμου στο κορμί σου,
τα μαλλιά σου τυλιγμένα
στη γροθιά μου, στον καρπό μου,
έτσι θέλω να πεθαίνω παραβγαίνοντας μαζί σου.

Φίλιππος Γράψας

 

 

ήταν εκείνη η πρώτη μέρα που μου είπες μπορώ
που μου χαμογέλασες γλυκά και βγήκες απ' την σορό

είχες την αύρα του νερού και την μορφή της φωτιάς
ήταν η μέρα που δεν έγινε η ψυχή μας κιμάς
ήταν η πρώτη μας ημέρα που σκεφτήκαμε εμάς

Χplicit

 

~~Κρυώνω κρυώνω μα πάγο δεν πιάνω
γιατί είμαι η Ελλάδα.
Μια πικρή μαντινάδα
για όσους μένουν εδώ.

Μαγειρεύω για μένα
φαγητά που σου αρέσαν.
Δε σ αρέσουν τα λόγια.
Δεν σου λέω πολλά.
Κρατώ μυστικά.

Όταν τρέχω χτυπάω
στον αόρατο τοίχο.
Δε μ’αφήνει να φύγω.
Μ’αναγκάζει να δω
τι θα γίνω εδώ.

Σου ανάβω τσιγάρο.
Να μου κλείσεις τα μάτια.
Συγνώμη σε σένα.
Συγνώμη και σε μένα.
Τώρα πως φεύγουμε από δω.

Θα έρθει η μέρα.
Μου πες πως κάποια στιγμή θα ρθει.
Η μέρα αυτή.

Τελειώσαν τα λόγια.
Άλλες δυο γραμμές και τελειώνουν τα λόγια.
Ας πάμε σινεμά για να δούμε τα φιλιά. ~~

 

Ζούμε τις μικρές μας ιστορίες
στο κέντρο και τις συνοικίες
όνειρα μεθυσμένα σχέδια ματαιωμένα
τηλέφωνα απεγνωσμένα

Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ
ό,τι ονειρεύτηκα
όμως θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης
να μου χαμογελάνε

Ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ό,τι ονειρεύτηκες
έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες
Το νιώθω πως σε χάνω...
γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα



στον Α.