Όταν ο Κ αφήνει το υ...

Έχει ένα ρομαντισμό η εξάρτηση.
Μα στα μακροβούτια καλό είναι να έχεις διδαχθεί να αναπνέεις μόνος.

 

@libra
Δε σου διαφεύγει κάτι, δίκιο έχεις. Εγώ σκεφτόμουν σε περιπτώσεις που ο/η υ είναι εξαρτημένος/η από την ύπαρξη κυριαρχίας στη ζωή του/της όχι από αυτό καθέ αυτό το Κ άτομο. Ότι δηλαδή θα παραλύσει χωρίς αυτή και ίσως χρειάζεται καθοδήγηση στο να βγει από αυτή την κατάσταση. ( Μη ρωτάς τι συνειρμούς έκανα και έφτασα εκεί.. είχα διάβασμα και σκεφτόμουν ότι άλλο εκτός από αυτό που έπρεπε  )

 

Inexperienced,
δε ρωτώ, καταλαβαίνω έως ένα βαθμό
(κάτι μου θυμίζει το τελευταίο σου σχόλιο, αλλά τεσπα)

 

Χμμμ... δεν είν' καλά μαντάτα τουτανά. Ίσως θα έπρεπε τότες ν'απευθυνθεί σε "άλλον αρμόδιο" και όχι στον/στην τέως Κ.

 

Με την ίδια λογική και ο οδηγός ενός αυτοκινήτου που κρατά τις ζωές των επιβατών στα χέρια
του πρέπει να αγχώνεται ;.
Πρέπει όμως να έχει το νου του στο δρόμο και το κάνει γιατί είναι σίγουρος για τον εαυτό του.
Δε σημαίνει ότι είναι αλάνθαστος.Όσο για το αν κάνουμε το σωστό, αυτό δυστυχώς το καταλα-
βαίνουμε μετά εκ του αποτελέσματος.

 

Ακριβώς. Το αποτέλεσμα λοιπόν κάποιες φορές μας δικαιώνει και άλλες μας κάνει να αναθεωρούμε. Επομένως, γιατί αν ένας Κ αλλάξει γνώμη στην πορεία και αναθεωρήσει, κάτι δεν πάει καλά με αυτόν;

 

Δεν πιστεύω ότι είναι κατακριτέο να αλλάζει άποψη ο Κ.Μου δόθηκε η εντύπωση ενός Κ που
ενώ πήρε μια τόσο σοβαρή απόφαση που δεν είναι αρεστή στην υ του,αυτή καταφέρνει να
τον μεταπείσει και να την αλλάξει. Αν το κατάλαβα καλά , αυτό το βρίσκω λίγο ανεύθυνο
από την πλευρά του. Όχι ότι άλλαξε γνώμη , αλλά γιατί πήρε τόσο σοβαρή απόφαση
χωρίς να βάλει κάτω όλες τις παραμέτρους. Δεν θα έλεγα το ίδιο για μια άλλη πιο
ανώδυνη απόφαση.
Στα υπόλοιπα συμφωνούμε.

 

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί να φέρει πίσω κάποιον που δεν επιθυμεί να γυρίσει. Σίγουρα όχι για πολύ.
Και πέρα απ' αυτό, δεν σημαίνει ότι όλοι οι Κ είναι υπεύθυνα άτομα. Άλλωστε, στην Ελλάδα ισχύει το "ό,τι δηλώσεις, είσαι".
Ένας "τίτλος" δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι.

 

You must be new here....

Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τον Κυρίαρχο τον αφήνουν, δεν αφήνει. Στην Ελλάδα ζούμε, remember.

Και για όσους γράφουν παραμύθια, παιδιά, να τα γυρίσετε και ταινία, να βγάλετε και κάνα λεφτό. Εκεί τουλάχιστον πληρώνεται η δυνατή φαντασία.

 

Μια πανοραμική θεώρηση των πραγμάτων, χωρίς να το ταλαιπωρήσω περισσότερο το θέμα  

Χωρίς να είναι γραμμένο σε πέτρα, είθισται ο Κυρίαρχος να έχει δώσει οδηγίες προς το υποτακτικό άτομο που αποδεσμεύει. Η ασυμμετρική σχέση σημαίνει ότι σε αυτό το υποτακτικό άτομο έχει γίνει δεύτερη φύση να υπακούει, να ακολουθεί, να αφήνεται και να είναι τρωτό και ευάλωτο απέναντι σε έναν άνθρωπο που σημαίνει από πάρα πολλά ως τα πάντα γι αυτό. Χρειάζεται πραγματικά ένα μεταβατικό στάδιο μέχρι το υποτακτικό αυτό άτομο να αποκαταστήσει τις άμυνές του σε έναν κόσμο που δεν είναι φτιαγμένος για να εκφράζουν τα υποτακτικά άτομα την διάθεσή τους για υποταγή.

[Πριν από αρκετά χρόνια, βρισκόμουν σε ένα στάδιο όπου η βάρκα της σχέσης ναυαγούσε διακριτικά και κάθε μέρα ήταν και ελάχιστα πιο βαθιά βουτηγμένη σε μια ήρεμη θάλασσα. Όλοι το είχαν καταλάβει εκτός από εμένα. Η αγαπημένη μου και εκτός χώρου φίλη, υπέφερε. Ανησυχούσε για μένα. "Έχεις αφήσει όλες σου τις πόρτες ανοιχτές, είσαι τρωτή και νωπή. Έτσι που δεν αμύνεται η ψυχή σου, θα μπουν μέσα σου σκόνες, σκουπίδια και κάθε μορφής παράσιτα." Τίποτα κακό δεν μου συνέβη. Γιατί υπήρξε φροντίδα και σταδιακή αποδέσμευση. Δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι χωρίς τις οδηγίες του Κυρίαρχου δεν θα τα είχα βγάλει πέρα και πολύ σπουδαία. Δεν λέω ότι θα είχα πάθει κάτι, απλά η σχέση μου με το BDSM θα είχε πάψει να είναι καλή, όσα είχα νιώσει και μάθει το προηγούμενο διάστημα θα είχαν ακυρωθεί και ... ας μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον νοιάζει η υστεροφημία του σε μια σχέση που μετρούσε και γι αυτόν, όσο κράτησε.

Αυτό είναι στ' αλήθεια, πιστεύω, ένα κομμάτι όπου υπάρχει ισχυρή αλληλεπίδραση ανάμεσα στο ακόμα ή μέχρι χθες ζευγάρι. Εξαρτάται από ένα πράγμα, κατά τη γνώμη μου, αν η αίσθηση που έχει μείνει είναι ότι υπάρχουν ακόμα πράγματα να ειπωθούν, πράγματα να γίνουν. Στην πραγματικότητα κανένας δεν ελέγχει από μόνος του πότε λήγει μια σχέση στην οποία μετέχει.

Δεν εξαρτάται. Θέμα αρχής είναι, χωρίς να είναι και υποχρεωτικό και καλά να τηρηθεί έτσι. Η ανάγκη του υποτακτικού ατόμου, μετράει.

Το ένα δεν αποκλείει το άλλο  

Ζητά αποδέσμευση  

Έχεις δίκιο, είναι   Το θυμάμαι κι εγώ αυτό το εντυπωσιακό, που όταν τελειώνει μια σχέση μένει αυτό που υπήρχε στην πολύ αρχή, πριν καν ξεκινήσει   Πλην, δεν μπορούν να το δουν αυτό οι εμπλεκόμενοι. Αν μπορούσαν, θα ζούσαν μαρτυρικές μέρες όσο διαρκούσε η σχέση, τα πάντα θα γίνονταν ένα pain body με πονεμένα νεύρα όλες τις παλιές τους ιστορίες...

Δεν αποδεικνύεται έτσι στην πράξη, όμως   Οι οδηγίες αυτές δεν έχουν δοθεί και ο λόγος είναι αυτό που λέω πιο πάνω, θα ήταν συναισθηματικά αβάσταχτο κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα.

Αν πράγματι του ανήκε και έφερε την ευθύνη του, αντιλαμβάνεται αυτός. Αν δεν αντιλαμβάνεται, τότε δεν του ανήκε και δεν έφερε την ευθύνη του   Τα αξιόλογα βιώματα πάντα κρατάνε περισσότερο από την αντικειμενική τους χρονική διάρκεια.

Ουσιαστικά το υποτακτικό άτομο είναι εξαρτημένο από τον έλεγχο που του ασκείτο. Στην πολύ αρχή υπάρχει αυτό, περνάει όμως γρήγορα και εύκολα. Αν όχι, ίσως χρειαστεί λίγη προσοχούλα, γιατί είναι σαν μια κανονική εξάρτηση όπως π.χ. στη νικοτίνη και άλλα διάφορα.

 

Αυτός που περιγράφεις δεν είναι Κυρίαρχος  

 

Ισχύει όπως γνωρίζουμε   Δε χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα έμπειρος για να το διαπιστώσει.