Όταν το safeword δεν εισακουεται

Κι αν το βρειτε, τι το κανετε?
Τιποτα.
Τιποτα. Γιατι δεν ξερετε να παιζετε μπαλα, Σουτακια στην αυλη παιζετε, με μια μπαλωμενη καλτσα.

 

Ποιος να βρει τι;
Μπορείς να το εξηγήσεις λίγο;

 

Εχω πονοκέφαλο τώρα.

 

Είναι δύσκολο τη σημερινή εποχή να είσαι λύκος.
Περαστικα

 

Όπως λέμε και στα Γιάννενα..
α;

 

Όπως λέμε εμείς, τους τραβάς την ουρά και κοιτάς ποιος θα γυρίσει να δαγκώσει.

Ερε κάτι ονόματά ξεχασμένα που είδα σήμερα.

Πιο συχνά έχει Ολυμπιάδα βρε.  

 

Και εδώ παρατηρούμε, κύριες και κύριοι, μια παραμελημένη αλήθεια: και οι κυριαρχικοί χρησιμοποιούν σέιφγουορντ.

 

Γάτα....

 

Σωστό είναι αυτό, όπως και το ότι αγοράζεται επίσης.

 

Λυπάμαι.

Υπάρχουν κ και υπάρχουν Κ.

Edit: Βέβαια εκ των υστέρων κι απ' την απέξω πολύ εύκολο να κρίνεις μία κατάσταση και να φαίνεσαι καλός με μια φρασούλα. Όλοι μπορούν να ξεφύγουν των ορίων τους και να δαγκώσουν το σημείο βρασμού.

Η δική μου θέση είναι πως η φράση ασφαλείας δεν πρέπει να ορίζεται σε μια κουβέντα, αλλά να είναι ένα αποτέλεσμα του συγκερασμού αυτών που έχει πει καθένας στον άλλο για τον εαυτό του και να έχει δύναμη μεγαλύτερη κι απ' τους δύο. Να μην είναι φράση που θα ενοχοποιήσει, αλλά που θα ξεθολώσει. Αυτομάτως.

 

Kατά την άποψη μου και την όποια δική μου εμπειρία, θα σας έλεγα ότι το safeword σε αυτού του είδους σχέσεις είναι η εμπιστοσίνη. Με το Κ μου δεν χρειάστηκε να συζητήσουμε καν για κάτι τέτοιο, διότι από την πρώτη μας συνάντηση αισθάνθηκα ότι είμαι απόλυτα ασφαλής. Παρότι έχει τον απόλυτο έλεγχο και κάποιες φορές φτάνει στα όρια δεν τον έχω σταματήσει, διότι αυτό χαλάει την ένταση της στιγμής. Ξέρει πάντα που θα σταματήσει και τον τρόπο με το οποίο η διαδικασία θα γίνει απόλυτα ηδονική!

 

Αγαπώ safeword. Δε Με χαλάει καθόλου να το ακούσω, δε θεωρώ ότι είναι οποιασδήποτε μορφής απόρριψη ή δείγμα ότι κάπου έκανα κάτι λάθος. Μόνο ότι έκανα αυτό που γούσταρα μέχρι εκεί που μπορεί να το αντέξει και ο άλλος άνθρωπος. Μου χρειάζεται να ξέρω ότι και ο άλλος το χρησιμοποιεί με αλήθεια, την αλήθεια της στιγμής που βιώνει και όχι ως "βαρέθηκα" και είπα στοπ. Ξοδεύω αρκετό χρόνο στην αρχή της σχέσης Μου με έναν άλλον ανθρώπο για να ξεκαθαρίσω ότι μπορώ να τον εμπιστευτώ ως προς την ορθή χρήση του. Αν δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ σε αυτό δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ σε τίποτα. Κατά τα άλλα, μου δίνει ηρεμία και ελευθερία και σε καμμία περίπτωση δε θεωρώ ότι χαλάει την ανισσότητα και την ασυμμετρία. Την ηρεμία και την ελευθερία ότι μπορώ κι Εγώ από πλευράς Μου να βυθίζομαι στη δική Μου καύλα και αισθήσεις, να φεύγω κι Εγώ στο δικό Μου space χωρίς να Με απασχολεί διαρκώς ο άλλος γνωρίζοντας ότι αν κάτι του συμβαίνει θα ειδοποιήσει. Σίγουρα, όσο περνάει ο καιρός και γνωρίζεις τον άλλον καλά και σε γνωρίζει κι εκείνος η χρήση του γίνεται όλο και λιγότερη, αλλά αυτό δε σημαίνει και τίποτα. Μπορεί για χίλιους λόγους σε μία σκηνή το ίδιο πράγμα στην ίδια ένταση να μην είναι υποφερτό. Δεν Έχω καμμία όρεξη να παίρνω ευθύνη παρά μόνο όση Μου αντιστοιχεί. Τόση και ούτε παραπάνω ούτε λιγότερη. Δεν Έχω επίσης καμμία καύλα στο να μετράω τον εαυτό Μου είτε ως dominant, είτε ως top, είτε ως Μ. από τη συχνότητα χρήσης του. Αν γίνεται σε βαθμό που Με διακόπτει ή Με ξενερώνει, τότε υπάρχει θέμα ασυμβατότητας που κι αυτή δεν είναι δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά είτε με Εμένα είτε με τον άλλον, απλά δεν ταιριάζουμε... Και όσο πιο νωρίς φαίνεται αυτό τόσο το καλύτερο. Και φυσικά, όταν κάποιος λέει το τελικό safeword όλα σταματούν. Βρε αμέσως, βρέ κάποια δευτερόλεπτα αργότερα, βρε τρεις "ξυλιές" μετά, το τελικό safeword είναι τελικό και αδιαπραγμάτευτο. Και όλα καλά... Δεν καταλύω τη χρήση και την ύπαρξη του ούτε στο M/s. Αλλού εγκειται ο εξαναγκασμός του σκλάβου και όχι στη μη δυνατότητα χρήσης του...

Α.