ΑΜΟΡΙΛΕΣ....

Εξ' αφορμής των συζητήσεων / απόψεων στα thread "Toν είδα σήμερα" (κυρίως από εκεί) και "αποβανιλοποίηση", ένα νέο νήμα, σχετικό με το πνεύμα και την ηθικήν (Αυλωνίτης  ).
Πόσο αμορίλα (εκ του amoral / amorality) - δηλαδή ανήθικος - νιώθετε συγκριτικά με τα bdsmικά / βανιλίζοντα στάνταρ της Ελλ. κοινωνίας?

 

Καθόλου.

Έχοντας πάντα ως γνώμονα πως ο,τιδήποτε μεταξύ ενηλίκων ανθρώπων με σώας τας φρένας, ελεύθερη βούληση και κοινή συναίνεση είναι αποδεκτό δεν με απασχόλησε κανενός είδους standard και δεν έννοιωσα ποτέ "ανήθικη".

 

Για να το θέσω πιο καλά, νιώθετε πως η δική σας ηθική / κώδικας αξιών έρχεται συχνά σε κόντρα με το υπάρχων κοινωνικό γίγνεσθαι?

 

Ναι, άλλο εσύ....
Οι άλλοι πως το εξέλαβαν?

 

Καλημέρα @Seirios_79

Κατα τη γνώμη μου ειναι de facto οτι θα υπάρχει "κόντρα" οχι εξαιτίας του BDSMικου μου προσανατολισμού αλλά γιατί θεωρώ οτι η "ηθική" είναι κάτι εντελώς το υποκειμενικό.

Παρε παράδειγμα και τα νήματα που αναφέρεις...ακόμα και σε αυτά παρατηρείς οτι παρόλο που συζητιούνται μέσα σε μια κοινότητα με κοινό σεξουαλικό προσανατολισμό υπάρχουν διαφορετικοί κώδικες αξιών και κατά συνέπεια και κόντρες.

Οπότε όπως είπα και σε ένα απο αυτά τα νήματα το ζητούμενο είναι να αποδεχθούμε οτι υπάρχει διαφορετικότητα και να σεβόμαστε (αυτό δεν σημαίνει οτι συντάσσεσαι) τον διαφορετικό απο τον δικό μας κώδικα αξιών των άλλων.

Δεν υπάρχει πιο άσκοπη κόντρα απο την προσπάθεια να πείσεις τον αλλον για το οτι η ηθική σου είναι σωστότερη απο την δική σου.

 

Οι κοινωνίες πολύ καλά κάνουν να έχουν στανταρ που δεν περιλαμβάνουν το BDSM. Εμένα αυτό δεν με απασχολεί διόλου και ποτέ δεν με απασχόλησε. Ήμουν πάντα απολύτως βέβαιη στη ζωή μου ότι μπορούσα να κάνω αυτό που ήθελα και να έχω την υπόλοιπη κοινωνία στις αποστάσεις που επιθυμώ. Αν και απαιτεί μερικές λίγο σκληρές επιλογές στην πράξη αυτό για να μπορεί να γίνει και έχει κάποιες συνέπειες που δεν είναι πάντα ευχάριστες. Έχω τη γνώμη και τη βιωμένη αντίληψη ότι η ελληνική κοινωνία, με όλα της τα στραβά, αν δεν προκληθεί πολύ, δεν χώνει τη μύτη της στο σπίτι του καθενός για να του υπαγορεύσει και πολύ περισσότερο να του επιβάλει πώς πρέπει να ζει και πώς πρέπει να χειρίζεται και να εκφράζει τη σεξουαλικότητά του. Αυτό παρά το γεγονός ότι είναι ανελεύθερη και ότι δεν έχει σεβασμό για τον πολίτη ούτε αλληλεγγύη.

 

Σε ότι αφορά την ηθική, γνωρίζω μόνο ένα πράμα: είναι ηθικό εκείνο ύστερα από το οποίο νιώθεις τον εαυτό σου καλύτερα και είναι ανήθικο, αν νιώθεις χειρότερα - Ernest Hemingway

 

Η εποχη ειναι mixed....δν υπαρχει ηθικη κ οχι....τα εχουν κανει ετσι οπου ο καθενας το βλεπει απο τη μερια του κ ειναι ολοι καλα...για μενα ειναι ανηθικο για το αλλο ειναι ηθικο κ ολοι καλα

 

Δεν θέλω να μιλήσω για την ηθική οποιουδήποτε άλλου...
Θα ήταν κρίση για ένα ζήτημα, που βρίσκεται πέρα απ' τα "χέρια" μου...
Σαν αναγκαίο καλό η κακό την ηθική την αποδέχομαι...
Είναι μια από τις κολώνες πάνω στις οποίες βασίζεται το οικοδόμημα που ονομάζουμε κοινωνία...
Να ήμασταν ελάχιστοι, ίσως και να μην χρειαζόταν...

Εγώ? Ίσως και να είμαι πια ανήθικος ( δεν λέω περισσότερο η λιγότερο, για μένα δεν υπάρχει ποσοστό )...
Αναγνωρίζω σαν "ευγενή" και άξια "απυρόβλητου" ελάχιστα πια "αγαθά"...
Σίγουρα θα φταίει η πορεία ζωής μου μέχρι σήμερα...
Αντιμετωπίζω τα πράγματα και τους ανθρώπους περισσότερο υπό το πρίσμα της "ισορροπίας"...
Δηλαδή, του αν και κατά πόσο κάτι που εγώ θα θεωρούσα άσχημο η δύσκολο...
θα είχαν τις δυνατότητες/προσόντα να τ' αντιμετωπίσουν ανεξαρτήτως της για κείνους εκβάσεως...

ΟΚ, κόψτε μου τα δάχτυλα πριν συνεχίσω ν' αμπελοφιλοσοφώ χαχαχα...

Υ.Γ. Έχω την εντύπωση ότι ζούμε στα πρόθυρα ενός νέου Μεσαίωνα...
Όπου οι περισσότερες αξίες και διάφορες έννοιες έχουν ευτελιστεί...
Όπου έχουμε την ψευδαίσθηση της ελευθερίας...
Η αληθινά μας την έδωσαν απότομα σε τρομερά μεγάλη δόση και έχουμε πάθει την νόσο του δύτη...
Και τι έπεται για όλους μας, το ξέρουμε η το ψυχανεμιζόμαστε...