ΑΠΟΔΈΣΜΕΥΣΗ. ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ?

1. Καλά το πας...
2. Φυσικά και όχι, υπάρχουν και κανονικοί άρθρωπες, δεν είναι όλοι οι άρθρωπες, οιωνεί αυτοναφερόμενες περσόνες αναζητούσες παιχνιδομηχανές σε μόνιτορ επιθυμιών...

 

Χωρίς να θέλω να σας πικράνω, όποιος από τους δύο του τελείωσε!!
Και όλα αυτά που διάβασα πιο πάνω για πρωτόκολλα μόνο ως αστείο μου μοιάζουν.
Δηλαδή τι θα κάνει ο κ αν η υ δεν ζητήσει αποδέσμευση αλλά την πάρει από μόνη της; Θα τις χαλάσει το όνομα στην αγορά του bdsm; Σε ποιους; Σε ένα σαιτ;
Μου μοιάζει τόσο μεγαλεπήβολο και ανεδαφικό. Ίσως και να ζούσαμε πολύ καλύτερα αν δεν παίρναμε τους εαυτούς μας τόσο στα σοβαρά..

 

Άλλο υ,άλλο σ.Οπότε και ακολουθούνται άλλες διαδικασίες.
Γι αυτό λέμε ότι δεν γίνεται και είναι λάθος το να γίνεται κάποιος/α σκλάβος/α από την πρώτη στιγμή που συναντά κάποιον/α.
Επίσης γι αυτό δεν πρέπει να παίρνουμε τους ορισμούς υ ή σ έτσι στα ανάλαφρα χωρίς να οδηγούμαστε από την καύλα και μόνο!

 

@Δίας ,
Είμαι γνώστης της διαφοράς σ και υ. Απλώς για εμένα η έννοια του όρου της σκλάβας περιέχει τεράστια πορεία για να δοθεί, και για αυτό δεν κάνω χρήση του όρου. Έχω καταλάβει ότι δεν υσχιει το ίδιο για πολλούς εδώ, και έτσι χρησιμοποιώ το υ.
Από όσο γνωρίζω η αποδέσμευση από την σχέση βάση πρωτοκόλλου, περιέχεται και για τους δύο ρόλους. (σ και υ).
Και μπορεί εγώ να παίρνω τους ορισμούς πιο ανάλαφρα, αν και όχι από καυλα.. Αλλά και ο απεριόριστος στόμφος στην χρήση τους επίσης είναι πλεονασμός..

 

Αγαπητή @Amelie το μήνυμα μου ήταν απλά μια απάντηση στο νήμα γενικά,δεν αφορούσε απάντηση αποκλειστικά στα δικά σας γραφόμενα.
Σας ζητώ συγνώμη εάν σας δημιούργησα κάποια σύγχυση με τα γραφόμενα μου.

 

Πολύ λίγα πράγματα μου δημιουργούν σύγχυση σε αυτή την ζωή πια, και η απάντηση από ένα άγνωστο πάνω στην άποψη μου δεν ανήκει σε αυτά.
Έκρινα και συνεχίζω να πιστεύω ότι το κείμενο σου ήταν απάντηση στο πιο πάνω δικό μου. Για αυτό και η επισήμανση διαχωρισμού σκλάβας με υποτακτικής.
Έτσι κι αλλιώς, κανένα πρόβλημα. Συζήτηση κάνουμε και για αυτό το λόγο υπάρχουν τα θέματα άλλωστε.
*Ευχαριστώ για την χρήση πληθυντικού αλλά προτιμώ τον ενικό, αν δεν σε πειράζει

 

Καλύτερα ένα τέλος με πόνο
Πάρα ένας πόνος δίχως τέλος

 

@Amelie μάλλον συμπέρανες ότι μιλήσαμε, δηλαδή εγώ μίλησα, για πρωτόκολλα. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Το θέμα της αποδέσμευσης δεν είναι πρωτόκολλα γενικώς εκτός και αν θεωρηθεί πρωτόκολλο ότι η σκλάβα ζητά αποδέσμευση, κάτι που έτσι και αλλιώς δεν μου φαίνεται να είναι η περίπτωση του αρχικού ερωτήματος σε αυτό το νήμα.

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι όταν ο Κ θέλει να τελειώνει, παίρνει την υ ή την σκλάβα κατά μέρος, της λέει ότι το τελειώνει και κάποιον λόγο γι αυτό και από κει και πέρα κανονίζουν πώς θα χωρίσουν οι δρόμοι τους. Όταν η σκλάβα θέλει να τελειώνει μπορεί να κάνει πάνω κάτω το ίδιο. Βρίσκω πολύ χρήσιμο να ζητά η σκλάβα αποδέσμευση όχι χάριν πρωτοκόλλου αλλά επειδή έτσι θα έχει σκεφτεί πραγματικά τί θέλει και θα έχει κλείσει τον δρόμο των παλλινωδιών και των ιστοριών χωρίς τέλος. Στην πραγματικότητα, η σκλάβα που ζητά αποδέσμευση έχει πια πάρει τον έλεγχο πίσω έτσι και αλλιώς, γνώμη μου και αυτή. Κάπως πρέπει να ενημερώσει το Κ για αυτό, με τρόπο που να μην υπάρχει περιθώριο άλλης ερμηνείας. Αν θέλει άλλον τρόπο, στο φινάλε, αυτό μας μάρανε;

Η γνώμη μου είναι ότι είτε το Κ είτε το υ ξεκαθαρίζουν την θέση τους, ότι πάπαλα, για να μην αφήνουν στον άλλο άνθρωπο περιθώριο να νομίζει άλλα. Μερικές φορές συμβαίνει να μαθαίνουν άνθρωποι ότι μάλλον χώρισαν από τρίτους ή από λόγια που φτάνουν στα αυτιά τους. Αν ο τρόπος για να μη συμβεί κάτι τέτοιο είναι ένα γαμοπρωτόκολλο, στην περίπτωση αυτή εγώ θα προτιμούσα το "πρωτόκολλο".

Κλείνοντας, ας μην ξεχνάμε όλοι ότι πρόκειται για ευαίσθητα θέματα και ίσως όχι για νήματα όπου μπορεί ο καθένας να ξαναπεράσει ένα χέρι ασβέστωμα τις διαχωριστικές γραμμές του  

 

ΑΠΟΔΈΣΜΕΥΣΗ. ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ?

Συχνότατα, οι συγκυρίες.

 

@gaby ,
Εγώ έγραψα την άποψη μου και η έννοια του πρωτοκόλλου είχε αναφερθεί ήδη σε πιο πάνω απόψεις. Ειλικρινά, για μένα δεν έχει καμία βαρύτητα από ποιον ή ποια.
Πιστεύω ότι δεν έχει κανένα νόημα να κρατήσει (το πως είναι ολόκληρη ιστορία) ενας κ μια υ (ή και σκλάβα, αν για κάποιους είναι πιο αρεστός ο όρος) μαζί του χωρίς αυτή να το επιθυμεί.
Και δεν βλέπω κανένα λόγο να το κάνει.
Για αυτό και έγραψα ότι το τελειώνει αυτός που θα του τελειώσει πρώτος. Γιατί εκεί είναι η ουσία.
Το πρωτόκολλο υπάρχει όσο υπάρχει η διάθεση να υπάρχει και από τους δύο. Όλα τα άλλα είναι να 'χαμε να λέγαμε..

 

Σε κάποιο απ' τα "αρχαία" νήματα, είχα διαβάσει μια σκέψη κάποιου πρώην "συγκατοίκου" ( αφού είναι "εξαφανισμένος" από καιρό ), η οποία - πάντα κατ' εμέ - έπεφτε διάνα. Αν δεν απατώμαι ήταν ο @Ηλίας .
Παραφράζοντας τον - και μάλλον απευθύνοντας την σκέψη του στους Α/Κ - έλεγε πάνω κάτω, ότι είχε γνωρίσει ή διακρίνει αρκετούς "στρατηγούς", αλλά που θα τους έλειπε κάτι μάλλον σημαντικό, η λεγόμενη συναισθηματική ευφυΐα. Αν δεν τους έλειπε και η προσαρμοστικότητα σε καταστάσεις ( όχι ο συμβιβασμός, "μάτι" ), όπως και το άλλο "μονοπάτι" αν και όταν χρειαζόταν/θ' άξιζε τον κόπο, αλλά δίχως ν΄αλλοιώνονται.
Τουτέστιν - και αν δεν είχα καταλάβει λάθος - ήταν ικανότατοι και "διαβασμένοι", αλλά ίσως και να σκάλωναν σε σημεία, που θα ήταν κατά κανόνα ασυνήθη ή ακόμη και τελείως "άπιαστα" και μάλλον άχρηστα για την αποφυγή κάποιων υφάλων.

Το "ζήτημα" είναι, ότι όποιο θέμα κι αν ακουμπήσουμε εδώ πέρα, η λούμπα της γενίκευσης ελοχεύει για όλους. Και θα ήταν αφύσικο να μην γίνει, αφού μάλλον όλοι/ες μας σκεφτόμαστε και εκφραζόμαστε βάσει ιδίων φίλτρων ( εκτός κι αν κάποιος/α επεξεργάζεται κι εκφράζεται μ' ενδοφλέβιες ή γιατί κάποιος/α θα του/της κινούσε τα "νήματα". Πράγματα και τα δυο, που εγώ τουλάχιστον αρνούμαι να πιστέψω για τον/την οποιονδήποτε/οποιαδήποτε εδώ πέρα ).

Λοιπόν, αν μείνουμε στις ράγες του "στενού/πρωταρχικού/αυθεντικού" βουδουσουμού κι αν αποδεχτούμε τις όποιες διδαχές του σαν τις μοναδικές σωστές ( δηλαδή να τις αποδεχτούμε στην ολότητα και παραμικρή λεπτομέρεια τους, σαν σχεδόν ζηλωτές/ριες ), μάλλον αυτό το μη μέρος που τώρα συχνάζουμε, δεν θα είχε καν λόγο υπάρξεως. Και ίσως η συντριπτική πλειονότητα από μας, να έκανε από κυνήγι φώκιας σε κατασκευή κιουπιών από τερακότα, όχι bdsm πάντως.
Ή πάντα αυτό το μη μέρος καθώς και άλλα του είδους του, θα χρησίμευαν σαν μια ξεχασμένη βιβλιοθήκη ( άλλο που τουλάχιστον τα 9/10 των νημάτων και παρεμβάσεων θα ήταν off topic, αφού με το "στενό/πρωταρχικό/αυθεντικό" βουδουσουμού θα απείχαν από ελάχιστα έως έτη φωτός ). Αν όμως συνεχίσουμε στις ράγες του "εξελισσόμενου και μεταβαλλόμενου" βουδουσουμού, που ναι, θα είχε κάποιες σταθερές, οι οποίες όμως θα μπορούσαν ν' ακολουθηθούν ή όχι απ' τους όποιους/ες θιασώτες του, μάλλον η όποια συζήτηση ( ακόμη και "μαλλιοτράβηγμα" ) θα είχε κάποιο νόημα.

Τεσπα, το δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης, σε μένα τουλάχιστον δεν δίνει καμία αίσθηση του διαφορετικού. Πολλά "προβλέπονται", πολλοί "ορισμοί", πολλά "εξωγήινα", αλλά αν το bottom line είναι το ίδιο, μένουν άδεια πουκάμισα.
Βέβαια, αν φτάνει να είναι η κρεμάστρα ξύλινη κι όχι σιδερένια, για ν' αλλάξει ακόμη και η υφή του πουκάμισου, πάω ειλικρινά πάσο. Ο καθένας όπως "χαίρεται", ας φορέσει και στο κεφάλι ένα μποξεράκι και ας βγει μέρα μεσημέρι στο Σύνταγμα να τραγουδήσει Rigoletto και γι' αυτό να θεωρεί εαυτόν Pavarotti. Ούτε θα τον ακούσω, ούτε θα του πω ότι δεν είναι ( ή ότι θα ήταν απλά σαλτάρας και όχι τενόρος ).

Το 99,9% των "συζητήσεων" εδώ - για τα δικά μου τα μάτια τουλάχιστον και βάζω και τις δικές μου σκέψεις στο χορό - είναι ή " μ' άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε " ή " πετάμε και καμιά μαλθακία που και που, για να περνάει η ώρα ".  

 

Όπως είπαν και οι προλαλήσαντες @underherfeet και @cadpmpc , αποφασίζει όποιος νιώθει ότι δεν υπάρχει πια λόγος να μένει σε αυτή τη σχέση.
Και βέβαια υπάρχουν ΚΑΙ Κ/υ ζευγάρια που θέλουν να είναι για πάντα μαζί. Αλλά αυτό είναι επιθυμία. Το αν θα γίνει όντως, μπορεί κανείς να το πει μόνον στην τελευταία του ανάσα