Αίτια και αντιδράσεις

Tελικά όσες φορές και να διαβάσεις κάτι ποτέ δεν είναι αρκετές. Πάντα υπάρχει και κάτι ακόμα που δεν είδες την προηγούμενη.

Δεν είναι λίγες οι φορές που η απάντηση στο γιατί έκανα κάτι που μου ζητήθηκε ήταν "δεν ξέρω" ή η αφωνία προσπαθώντας μέσα μου να βρω απαντήσεις που να μοιάζουν λογικές.

Πράγματι, οι κώδικες που αναπτύσσονται σε μια σχέση είναι μεταξύ των μελών της και μόνο αυτοί μπορούν να ξέρουν τι βιώνουν και πως το βιώνουν.

Αυτό το quote θα έπρεπε να αποτελεί προυπόθεση να διαβαστεί πριν από κάθε νήμα που αφορά D/s και M/s.

 

Μπράβο ρε συ @kinvara τι ωραία quotes! Διαμάντια!

 

Αυτό το νήμα είναι από τα διαμάντια και τι καλά να ξαναέρχεται στην επιφάνεια από καιρού εις καιρόν!!!

 

Τις προάλλες μου έλεγε μια γνωστή μου ( βανιλάκι άσχετη με τον χώρο) για κάποιον από την δουλειά της που γουστάρει. Αυτός οδηγός, εκείνη ταμίας και στο διάλειμμά της, το οποίο ήταν στρατηγικά καθορισμένο την ώρα που είναι εκεί γύρω και ο οδηγός βγήκε να απολαύσει το τσιγαράκι της με την ελπίδα ότι θα τον έβλεπε. Αυτά τα εργασιακά διαλείμματα που θα ανταλλάξουν τα καυλωμένα βλέμματα μεταξύ τους, μπορεί να είναι και το highlight όλης της ημέρας της.

Τον είδε στο αυτοκίνητο της εταιρίας μαζί με έναν άλλον, ετοιμαζόταν να φύγει με αναμμένη την μηχανή και πριν προλάβει να βγάλει το πακέτο από την τσέπη της, τον ακούει να της λέει:
- Έλα εδώ τώρα!

Μου λέει "Αν μπορούσα να βγάλω φτερά και να φτάσω εκεί θα το έκανα! Παράτησα και τσιγάρα και τα πάντα!"
Μέχρι και ο άλλος ο τύπος που ήταν στο αμάξι το σχολίασε, πως έφτασε αμέσως εκεί.
Φτάνοντας στο παράθυρο του αυτοκινήτου δίπλα του, στην ουσία δεν είπαν τίποτα περισσότερο από τα τυπικά τύπου τι κάνεις και τέτοια και έφυγε για το δρομολόγιό του.

" Άστα! Δεν μπορούσα να ηρεμήσω μετά, να συγκεντρωθώ στο ταμείο!"
Το έκανα εικόνα, μια καυλωμένη ταμίας να προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω της τα μαγικά ξόρκια και την δόνηση του ήχου "Έλα εδώ τώρα!" για ν ασχοληθεί με αριθμούς και κουμπάκια, σαν να προσπαθείς μόνη σου να προσγειώσεις στην γη ένα τεράστιο αερόστατο τραβώντας το από κάτω μένα σχοινί.

"Φοβόμουν ότι είχα κοκκινήσει! Δεν ξέρω τι έπαθα!"
Εγώ ήξερα! Αλλά τι να της έλεγα? ..και τελικά τι ήξερα και τι ξέρω? Τι συμβαίνει με αυτό το μαγικό "Έλα δω τώρα!" που σε γαντζώνει και σε πάει εκεί αυτόματα? Διακτινίζεσαι! Δε πα να σαι πεθαμένη.. το σώμα σε πάει εκεί και ούτε κατάλαβες πως έφτασες..

- Έλα εδώ τώρα!
Ω Beat me up Scotty!