"Αγάπη" και "μίσος" πόσο κοντά είναι?

Το μίσος εμπεριέχει πάθος. Αρα είναι το αντίθετο του έρωτα.

Η αγάπη δεν είναι συναίσθημα. Είναι κατάσταση της ύπαρξης, που χαρακτηρίζεται από πληρότητα. Αρα το αντίθετο της αγάπης είναι η αδιαφορία, που σηματοδοτεί την κενότητα.

 

Η αγάπη σίγουρα δεν είναι γραμμένη στο dna μας. Είναι κατάκτηση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η αγάπη είναι εσωτερική (αγαπώ τον εαυτό μου) και μεταβιβάσιμη ταυτόχρονα (αγαπώ τους άλλους/τη φύση/τη ζωή).
Η αγάπη δε συμβαίνει υπό όρους. Συμβαίνει χωρίς εξωτερικά ερεθίσματα, αλλά εκδηλώνεται μέσω αυτών.
Η αγάπη δεν είναι συναίσθημα, αλλά εμπεριέχει μιά παλέτα συναισθημάτων.
Η αγάπη είναι η ανύψωση του ανθρώπου πάνω από τα ένστικτα.

 

Πόσα likes σε αυτό;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;            

 

Όπως ειπε ο Herman Hesse "όταν μισούμε εναν ανθρωπο, τον μισούμε για κατι που μας θυμίζει τον εαυτό μας. Κάτι που δεν έχουμε και εμείς μεσα μας, δεν μπορεί ποτέ να μας συγκινησει".
Η αγάπη υπερνικα το ΕΓΩ και τα παθη..αντίθετα το μίσος σχετίζεται άρρηκτα με το ΕΓΩ. Το πληγωμένο ΕΓΩ είναι αυτό που μας οδηγεί στο να μισήσουμε..

 

Αγάπη μου, σ' αγάπησα, αγάπη μου, μ' αγάπη
Κι αν μ' αγαπάς, αγάπη μου
Κι αν μ' αγαπάς μ' αγάπη
Η αγάπη μας, αγάπη μου, κατέληξε σ' αγάπη

 από τα γλυκά ποιηματάκια του δημοτικού, αν θυμάμαι καλά 

 

δεν θα τολμούσα να αναλύσω την αγάπη
δεν θα ήθελα να την εξηγήσω
δεν έχω καμία φιλοδοξία να μπω στη χορεία των στοχαστών και επιστημόνων που προσπάθησαν να την οριοθετήσουν σε ένα μίζερα μικρό σύνολο λέξεων ή σε μια λίστα βιοχημικών δεικτών
προτιμώ να μη γνωρίζω τι ήταν αυτό που με βρήκε....να μη έχω ιδέα για αυτό που (ελπίζω) να με ξαναβρεί

αλλά εδώ μιλάμε για το πόσο κοντά είναι στο μίσος.


ποιο μίσος; το λογικό; αυτό με το σαφές και ακριβές αίτιο; αυτό μπορεί να μας το προκαλέσει οποιοσδήποτε και συνήθως είναι άτομα με τα οποία δεν είχαμε ποτέ συναισθηματική σχέση. άρα αυτό δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη και εύκολα εμφιαλώνεται κάπου μέσα μας. αναδύει την οσμή του όταν δεχτούμε ένα σχετικό ερέθισμα.

υπάρχει όμως και ένα άλλο μίσος. αυτό που νιώθει κάποιος για ένα πρόσωπο που κάποτε αγάπησε. το έχω νιώσει και δεν νομίζω ότι αποτελώ μειοψηφία. αυτό το μίσος είναι ένα κουβάρι με την παρελθούσα αγάπη. η διακόρευση του 1+1 δεν γίνεται εύκολα και πολιτισμένα αποδεκτή. τώρα το μίσος διαχέεται σε όλο τον οργανισμό, ρέει παντού και διαρκώς. το νιώθεις στις αγρύπνιες, στη δουλειά, μπροστά στο ουίσκι, κοιτάζοντας το γεμάτο με αποτσίγαρα τασάκι, όταν σου μιλούν οι φίλοι και εσύ δεν τους ακούς. είναι ένα μίσος παχύρρευστο, δυσώδες και ανακατεύεται με τα δηλητήρια που ήδη όλοι έχουμε μέσα μας δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα.

δύσκολα μισείς τόσο έντονα κάποιον που δεν αγάπησες
και μάλιστα όσο πιο έντονο είναι το μίσος ...τόσο περισσότερο ηδονικό είναι, τόσο πιο μαυλιστικό.

αλλά και τόσο πιο προκλητικό. και η πρόκληση είναι απλή: να βρεις λόγους να το εξουδετερώσεις και να συγχωρέσεις. να βρεις το μερίδιο ευθύνης που σου αναλογεί και ταυτόχρονα την δύναμη που σου αξίζει για να δικαιώσεις τις ηδονές της αγάπης που αξιώθηκες.

να μπορέσεις στην τελική να πεις: είμαι ευγνώμων για αυτό που ένιωσα.

 

Η ΑΓΝΗ αγάπη (η πιο αληθινή κατά την γνώμη μου) μπορεί με μεγάλη ευκολία να μετατραπεί σε πραγματικό μίσος...

 

Πολύ δύσκολο να αναλύσεις την αγάπη, καταρχήν μιλάω για την αγάπη με ερωτική βάση.
Για μένα λοιπόν η αγάπη είναι η αποδοχή της συντρόφου γιαυτό που είναι.
Έρχεται ως συνέχεια του έρωτα, δεν μπορεί να υπάρξει πριν ή μαζί.
Είναι η φυσική συνέχεια του.
Δεν είναι συναίσθημα αλλά μια σειρά από νοητικες καταστάσεις.
Έχω ακούσει ότι σε κάποιους/κάποιες η αγάπη μετατράπηκε σε μίσος αλλά σε μένα δεν μου βγαίνει ποτέ μίσος πξ ερωτική σχέση (ίσως και γενικά).
Δεν κρατάω ποτέ επαφές με πρώην κι δεν μου έχω απωθημένα ίσως γιαυτό δεν μισώ κιόλας.

 

Η αμοιβαία αγάπη είναι η κατάσταση συναισθηματικής πληρότητας (ευδαιμονία) κατα τη διαδικασία μετάθεσης της θεώρησης του ατόμου απο το εγώ στο εμείς (εξέλιξη)
υπάρχουν ωστόσο διαφορετικά είδη αγάπης αναφορικά με τη συναισθηματική αφετηρία τους αλλα και με την ανταπόκριση του ετερου..
φιλική,ερωτική,μονόπλευρη,αιώνια...
το μίσος αποτελεί μια κακή έκβαση(αδιεξοδο)του πόθου με τον οποίο δε σχετίζεται ουδόλως η αγάπη..


"Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της,δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει."
Aπ.Παύλος(Α΄επιστολή προς Κορινθίους)