Αδέσποτο. Επιλογή ή οχι;

Η άποψη σου είναι λάθος αγαπητέ @el pastigio
Έχω γνωρίσει κι έχω σχετιστεί.
Κι αυτός είναι ο λογος,που εχω γινει "δυσκολη" στο να δεχτώ να με αναλάβει κάποιος.

 

Να σου πω , ας εισαι δυσκολη στο να σε αναλάβει κάποιος, δικιο έχεις και εσύ  
Τουλάχιστον -εύκολη- στο να το γλεντήσεις με κάποιον παίζει να γίνεις ;
Ετσι λίγο... δώστο μας, έτσι για αλλαγή.
Δώστο μας Ντινα  
Το θέλουμε.
Το χουμε ανάγκη πολύ.




 

 

Αρκεί να μην το βαφτίζουμε bdsm.
Ω...Μπουμπλε...

 

Δεν μπορεί να στέκεται αυτή η επιλογή. (Θέλω να είμαι, αλλά επιλέγω να μην είμαι)
Όταν υπάρχει η προδιάθεση για υποταγή, το άτομο είναι σε αναζήτηση Κυριαρχικού.
Το να μην βρίσκει, πολλές φορές είναι θέμα συνθηκών και κριτηρίων επιλογής.
Όταν λέω συνθήκες και κριτήρια επιλογής, δεν αναφέρομαι μόνο στον Κυριαρχικό αλλά και στην υποτακτική.
Είναι πολύ πιθανόν, μια καθόλα υποτακτική γυναίκα, να λαχταρά μια σχέση Κυριαρχίας υποταγής, αλλά οι συνθήκες του περιβάλλοντος και της ζωής της να την κάνουν μη επιλέξιμη ή ακόμη και η ίδια να μην μπορεί να διαχειριστεί τις συνθήκες της, ώστε να ευδοκιμήσει μια τέτοια σχέση.
Το φαινόμενο αυτό δεν είναι σπάνιο, είναι συνηθισμένο, παρουσιάζεται κυρίως σε νεαρά άτομα, που προσπαθούν να ιεραρχήσουν τις προτεραιότητες τους.
Ο λόγος που οι πλέον σταθερές σχέσεις D/s γίνονται από γυναίκες μεγαλύτερες των 35 ετών δεν είναι καθόλου τυχαίο.

 

Δεν είναι στη φύση τους, έτσι τις έμαθαν.

 

Υπέροχο το νήμα σου λατρεμένο μου μωρό! Ξεκινώ να απαντώ σιγά σιγά..
1. Το σωστό είναι να είναι επιλογή της.. Αν δεν είναι επιλογή της και μονίμως δεν ανήκει κάπου (την απορρίπτουν) σημαίνει ότι κάτι δεν κάνει σωστά μάλλον.. Η ότι δεν είναι υποτακτική άσχετα αν εχει υιοθετήσει μόνη της αυτό τον τίτλο.

2. Μιλώντας προσωπικά ,δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να ανήκει κάπου αν δεν υπάρχουν συναισθήματα καί από τις δύο πλευρές.. Το να βρω τον πρώτο τυχόντα που γνώρισα στο ιντερνετι και να του πω "πάρε με υποταξε με ω τρανε αφεντη!!!" δεν μου λέει κάτι.. Λογικά ουτε σε αυτόν θα λέει!!

Επίσης να πω ότι δε με τρομάζει η μοναξια της αγαμίας η της αbdsmίας!

Προτιμώ μόνη παρά με τον λάθος άνθρωπο..

 

Η άτιμη κακούργα κενωνία ( στην οποία μεταξύ άλλων υπάγονται και η μαμά κι ο μπαμπάς...)

 

Αυτά είναι γαλβανιζέ, δεν κωλώνουν πουθενά.

 

Αν μία υποτακτική δεν θέλει (όχι δεν έχει τη δυνατότητα) να ανήκει, μάλλον δεν θέλει και να υποταχθεί. Θέλει να περάσει καλά με Κάποιον και να χαρεί τη σεξουαλικότητά της. Άρα, με τους παραδοσιακούς όρους, δεν είναι υποτακτική αλλά bottom. Σωστά?
Το να ανήκεις σε οποιονδήποτε, απλά για να ανήκεις, είναι σαν να κάνεις σχέση γιατί φοβάσαι να είσαι μόνος και όχι γιατί θέλεις να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο, με αυτόν και με κανέναν άλλο. Είναι πάρα πολύ συνηθισμένο δυστυχώς, συμβαίνει συνέχεια, είτε σε σχέσεις, είτε σε γάμους.
Ο φόβος της μοναξιάς μας κάνει πολλές φορές να μοιάζουμε απελπισμένοι. "Πρέπει να ανήκω, πρέπει να ανήκω, γιατί δεν ανήκω?" Αυτό το "πρέπει" καθοδηγεί το "θέλω". Τώρα η μοναξιά από επιλογή δε μοιάζει και τόόόσο κακή, ε?  

Ας το κάνω λίγο πιο προσωπικό.
Θέλω να ανήκω. Το θέλω πάρα πολύ. Θέλω να το βιώσω, θέλω να το νιώσω αυτό το πράγμα, πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί δεν ανήκω και με πιάνει η θλίψη και ο φόβος της μοναξιάς.
Αλλά θέλω να ανήκω σε Κάποιον που θα με κάνει να το θέλω. Να είμαι δική Του. Και να γίνει δικός μου.
Γενικά, είμαι λίγο της άποψης ότι δεν ανήκει μόνο ο ένας, μοιάζει τελείως μονόπλευρο. Ανήκουν ο ένας στον άλλο.

Oh well. Rambling over.