Αθεράπευτα ειλικρινής

έχω ακόμα μια απορία.
γιατί η ωμή αλήθεια να είναι και αναίσθητη;
πιστεύετε πως η ωμή αλήθεια δεν συμβαδίζει με την ευγένεια;

ναι είμαι αηδιαστικά ειλικρινής
τα άτομα που έχω γύρω μου (δεν είναι πολλά αλλά είναι αξιόλογα) ξέρουν πως όταν με ρωτούν θα ακούσουν μόνο την αλήθεια όπως φυσικά την βλέπω εγω
αυτό δεν σημαίνει ότι θα την επιβάλω και δεν σημαίνει ότι θα την εκφράζω δεξιά και αριστερά (αυτό είναι για γέλια και συνήθως το κάνουν άτομα που το παίζουν εξυπνάκηδες, όχι οι ειλικρινείς άνθρωποι)
όταν κάποιος άνθρωπος μπαίνει στην διαδικασία να ρωτήσει την γνώμη μας σημαίνει ότι έχει βρεθεί σε κάποια δύσκολη η δυσάρεστη θέση. ίσως ακόμα και σε αδιέξοδο.
για εμένα λοιπόν η καλύτερη τακτική είναι να του πω αυτό που θα έκανα εγώ και θα είναι η αλήθεια.
δεν έχω μάθει να χρυσώνω χάπια ούτε να χαϊδεύω αφτιά.
αν αυτό θεωρείται αγένεια η αναισθησία η δεν ξέρω κι εγω τι τότε το προτιμώ  
και το προτιμώ γιατί το θεωρώ πιο τίμιο από το να πω μισή αλήθεια η στολισμένη με φρου-φρου και αρώματα

 

Όχι? δεν είναι στα πλαίσια της κατανόησης της μεταξύ τους σχέσης?

 

μέχρι εκεί που ξέρω εγώ πρώτα θα απαντούσε κι έπειτα ίσως και να ρωτούσε γιατί ή που εξυπηρετεί η απάντησή της.
το αν θα έπαιρνε απάντηση και το πότε θα την έπαιρνε είναι απόφαση του Κ-Α.
ειλικρινά δεν το έχω σκεφτεί ποτέ και είναι μια πολύ καλή τροφή για σκέψη το συγκεκριμένο  

 

Είναι προτιμότερο να ξέρεις που βαδίζεις παρά να μην γνωρίζεις αν το επόμενο βήμα σου θα είναι πάνω σε σκατά.
Ειδικά αν υποψιάζεσαι ότι κάποιος κάτι σου κρύβει και ρωτήσεις και δεν πάρεις ειλικρινή απάντηση εκεί κι αν γίνεται το μυαλό σου τριαντάφυλλο.
Κι ο άλλος που υποτίθεται ότι σε αγαπάει (όχι απαραίτητα σύντροφος) σου κρύβει την αλήθεια για να μη σε πληγώσει με αυτή και καταφέρνει να υποτιμήσει τη νοημοσύνη σου αρχικά και να σε πληγώνει καθημερινά επειδή πλέον έχεις χάσει την εμπιστοσύνη σου. Τι ωραίααααα....
Να προσπαθούν οι άλλοι με το ζόρι να σε βάλουν να ζήσεις σε μια πλασματική πραγματικότητα... πόσο πιο άθλια θα μπορούσε να κάνει κάποιος τα πράγματα για να μην πει την αλήθεια που νομίζει ότι ο άλλος δεν θα αντέξει και που μπορεί ήδη να γνωρίζει!!!
Πόσο αξιολύπητος μπορεί να γίνει κάποιος που σε αναγκάζει να βρεις στοιχεία να του τα τρίψεις στη μούρη και απλά να του γυρίσεις την πλάτη και να φύγεις τελικά?
Αυτή την οπτική του ψέμματος και της αλήθειας την έχει σκεφτεί κανείς?

 

Σχόλιο (ειλικρινές): πολύ ωραίο νήμα .. και πολύ ενδιαφέρουσες οι μέχρι τώρα απαντήσεις ..

Προσωπικά αποστρέφομαι την ανειλικρίνεια .. την θεωρώ ως ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα, καθώς την έχω βιώσει στο παρελθόν και με έχει πειράξει σε μεγάλο βαθμό ..
Όσον αφορά τη δική μου συμπεριφορά, κοιτάω πάντα να είμαι ειλικρινής ..
Υπάρχουν ωστόσο στιγμές που προκειμένου να πω κάτι που θα στεναχωρήσει το συνομιλητή μου (και δεν το θέλω) .. προτιμώ να μην πω τίποτα, παρά να πω ψέματα.

 

καλη η ωμη αληθεια δε λεω. ας ξεκινησει ο καθενας απ τον εαυτο του. τελευταια πολλοι θελουν να πουν την αληθεια στους αλλους, ακομα κι αν δεν τους ζητηθει, ενω οι ιδιοι οχι απλα ψευδονται στον εαυτο τους αλλα ζουν εξ ολοκληρου σε εικονικη πραγματικοτητα..

 

Στην τοποθέτηση σου θίγω ότι ο φέρων την ειλικρίνειά του χέζεται πάνω του για τις συνέπειες, αυτό που σχολιάζεις είναι άσχετο.

 

Καλύτερα το άτομο που σε αγαπάει να κάνει το παν για να μη σε πληγώσει παρά να σου πει μια αλήθεια που ούτε ήθελες, ούτε χρειαζόταν να γνωρίζεις, ειδικά όταν δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να σου την πει και το μόνο που καταφέρνει είναι να σε πληγώσει βαθιά και να νιώθει και μετά άσχημα.

...Όχι ότι μου έχει συμβεί... ακαδημαϊκά λέω...

 

Ειλικρίνεια...'χμ....ποιός είναι έτοιμος να την αντιμετωπίσει...?
Η ειλικρίνεια για μένα δεν είναι αντικειμενική αφού σχεδόν πάντα ο καθένας μας θα την χρησιμοποιήσει κατά το πώς βλέπει τα πράγματα......και κατα πόσο είναι σε θέση εκείνη την στιγμή να εκφράσει την ειλικρίνεια.....πχ...θυμός,όχι καθαρό μυαλό,εκνευρισμός.....
Συνεπώς προσωπικά είμαι αισχρά ειλικρινής αλλά όχι όλες τις στιγμές....μόνο την ώρα που θα κρίνω ότι ο άλλος είναι σε θέση να κατανοήσει την την ειλικρίνεια μου....
Αλλιώς θα έχω την κατάληξη που πολύ σωστά προ ανέφερε ο αγαπητός @Xarhs νομίζω ...το μαχαίρι απο την πλάτη κτλ κτλ.....και σίγουρα δεν θα την εκτιμήσει....
Αλλά δυστυχώς ποιός πραγματικά εκτιμά την ειλικρίνεια...?Θεωρώ πως πολλοί λίγοι αφού όπως ειπα και στην αρχή πόσο έτοιμοι είναι οι άνθρωποι να την αντιμετωπίσουν....

 

Εκεί που αναρωτιόμουν πόσοι απ' όσους δηλώνουν απόλυτα ειλικρινείς θα άντεχαν να είναι δέκτες της απόλυτης ειλικρίνειας του απέναντι, συναντάω το εξής:

Εξαιρετικό.

 

Μέχρι τώρα δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν άνθρωπο που να έχει αντιμετωπίσει την αμείλικτη ειλικρίνεια του άλλου δίχως να αντιδράσει άσχημα ή να την αποδεχτεί όπως έχει (χωρίς εκλογικεύσεις κλπ), είτε λόγω εγωισμού, είτε λόγω ανασφάλειας, είτε εξαιτίας ενός συνδυασμού των δύο παραπάνω.
Αν τυχόν κάποιος γνωρίζει έναν άνθρωπο-ρομπότ, παρακαλώ να τον συστήσει και σε μένα. Ομολογώ παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον η περίπτωση του και αποτελεί αντικείμενο μελέτης.  

 

Βγάζεις ενα συμπέρασμα παίρνοντας ως δεδομένο οτι "ο φέρων την ειλικρίνεια χέζεται πάνω του" ...ΑΥΤΟ...ειναι καθαρά προσωπική σου οπτική και αυτό έθιξα.
Στα παραδείγματα μου συνειδητά δεν έβαλα συναισθήματα των πρωταγωνιστών για να μην οδηγήσω τον αναγνώστη.

Τώρα καταλαβαίνεις πόσο άσχετο ΔΕΝ είναι;

Το αν μια συμπεριφορά είναι αγενής δεν κρίνεται ως τέτοια απο αυτόν που συμπεριφέρεται αγενώς αλλά απο αυτόν που δέχεται τη συμπεριφορά ή απο κάποιον τρίτο παρατηρητή.

Δηλαδή...αν εσυ θεωρείς την ειλικρινεια σου ΜΟΝΟ αφοπλιστική αυτό δεν σημαίνει για τον δέκτη της ειλικρίνειας σου οτι του επιβάλλεται να την δεχτεί ως τέτοια και μόνο.