Αισθητική και Καύλα. Έννοιες ασύμβατες στο bdsm;

υπαρχουν πολλα στοιχεια στο ιαπωνικο τελετουργικο δεσιμο (kinbaku-shibari bondage) που εχουν υψηλη αισθητικη.

η νοοτροπια, η Τεχνη,οι κομποι

 

Το έχετε μεγάλο...
ή Υψηλό?

Το υψηλό δεν προκαλεί -όπως το ωραίο- ένα καθαρό συναίσθημα ηδονής, αλλά μια «αρνητική ηδονή».
Ο Καντ εντόπισε τις ακόλουθες διαφορές του ωραίου από το υψηλό. Οι βασικές διαφορές τους είναι οι ακόλουθες:

α. Το ωραίο είναι συνυφασμένο με την έννοια του σχήματος, της μορφής. Έχει κάποιο σχήμα, γι? αυτό και προκαλεί την αίσθηση ότι έχει κάποια όρια, ότι περιορίζεται στο χώρο. Αντίθετα ένα αντικείμενο που χαρακτηρίζεται από την έννοια του υψηλού δίνει την εντύπωση του απεριόριστου, που δεν περιορίζεται σε σημείο, γι? αυτό και δεν έχει σχήμα.
β. Όποτε ερχόμαστε αντιμέτωποι με αντικείμενα που υπάγονται στην έννοια του υψηλού, μάς προκαλούνται έντονα αισθήματα που φθάνουν τα όρια του δέους και φόβου. Απεναντίας το ωραίο ασκεί στο μυαλό ανακούφιση και μας κάνει να αισθανόμαστε άνετα απέναντί του: «Το υπέροχο (=υψηλό) ταράζει, το ωραίο γοητεύει. Το πρόσωπο αυτού που διαπερνιέται από το αίσθημα του υπέροχου αποπνέει την αυστηρότητα και συχνά, την έκπληξη, το ζωηρό αίσθημα του ωραίου αναγγέλλεται από το φωτεινό βλέμμα, το χαμόγελο και συχνά από τη θορυβώδη ευθυμία» (Im. Kant, Παρατηρήσεις πάνω στο αίσθημα του ωραίου και του υπέροχου).
γ. Το ωραίο δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται υπό τον έλεγχό μας, ενώ το υψηλό εξαιτίας του μεγέθους του, φαίνεται ότι δεν μπορεί να περιοριστεί στη φαντασία μας και να δαμαστεί από τις δυνάμεις του μυαλού μας.
δ. Το ωραίο, καθώς υπακούει σε κανόνες δεοντολογίας, υπάγεται στην κανονικότητα της φύσης. Το υψηλό ξεφεύγει από κάθε περιοριστικό όρο και δημιουργεί την αίσθηση ότι δεν υπάγεται στην κανονικότητα της φύσης.

http://www.artmag.gr/articles/art-thinking/item/587-emmanouelkant

Το αίσθημα του Υψηλού προκαλείται για τον Kant, από απόκρημνους βράχους που υψώνονται απότομα, σχεδόν απειλητικά, καταιγίδες με αστραπές και βροντές, ηφαίστεια σε όλη την καταστροφική τους βία, μεγαλειώδη μνημεία, όπως ο Άγιος Πέτρος στη Ρώμη, οι Πυραμίδες κτλ..όλα αυτά προκαλούν τέρψη μαζί με τρόμο.
Είναι αυτή η γοητεία των ηδονικών ιδιαιτεροτήτων που φλερτάρουμε,η ελξη απο το γοητευτικά σκοτεινό και μυστηριώδες..απο το απαγορευμένα ποθητό..και το συνωμοτικό μιας σύζευξης των αντιθέσεων της Ηδονής με την Αισθητική.

 

Πολλά έχουν δει τα μάτια μου μ αυτό μου φέρνει... τρόμο!!!

Στα παραπάνω που παρέθεσες, απότομους βράχους, καταιγίδες, αστραπές, βροντές, ηφαίστεια, σεισμούς, τσουνάμια κλπ οφείλουμε να προσθέσουμε απαρεγκλίτως και το Άικιού του @no_Taboo


Υ.Γ. Σε ευχαριστώ ιδιαιτέρως για το ποστ αποσαφήνισης της έννοιας

 

το Άι Κιου του @no_Taboo αποτελεί συνώνυμο των παραπάνω και κατακλείδα της αποσαφηνίσεως του ορισμού βεβαίως.

 

@MυρΤώ και @soutzoukakia , να βγείτε για καφέ! Θα τα βρείτε μια χαρά!

Το ΑϊΚιού μου είναι τόσο ωραίο, επειδή είναι Υψηλό! Αν έλειπε η μία εκ των δύο μεταβλητών θα ήμουν κοινός θνητός σαν τον @guruni .

ΥΓ Ελπίζω να μου πιστωθεί το γεγονός ότι ταγκάρισα την καινούργια μας φίλη.
ΥΓ1 Δε σας φταίω εγώ, αν δεν παρακολουθείτε ολάκερο το φόρουμ και δεν πιάνετε τα αστεία μου!  
ΥΓ2 Από μία συζήτηση που είχα σήμερα γεννήθηκε η εξής παρατήρηση: Αυτό που υπό κανονικές συνθήκες θεωρούμε χυδαίο / εκτός της αισθητικής μας, μπορεί να μας φανεί από αποδεκτό, μέχρι ωραίο (και καυλωτικότατον), όταν το ακούμε από συγκεκριμένο άνθρωπο σε συγκεκριμένο χρόνο. Θα το τραβήξω δε ένα βήμα παρακάτω αναφερόμενος στα αλήστου μνήμης μουσικά παίγνια στο τσάλλεντζ, για να παρατηρήσω πως, μολονότι τα άσματα που παρατέθηκαν πόρρω απείχαν της αισθητικής των συμμετεχόντων, το αποτέλεσμα ήταν ένα θετικού προσήμου γαργάλημα των αισθήσεων. Εικάζω πως ο βαθύτερος λόγος ήταν η σε γενικές γραμμές κοινή άποψη περί αισθητικής όλων. Αναρωτιέμαι ως εκ τούτου, μήπως εκτός της καύλας, η οποία τελικά καταλήξαμε ότι γεννάται και κόντρα στην αισθητική, η ίδια η αισθητική είναι και αυτή κατά ένα της μέρος εύπλαστη, δεκτική μεταβολών, όταν οι συνθήκες μεταβάλλονται;

 

Αναπόφευκτα τώρα, θυμήθηκα τον γνωστό καυλό και την επική Καυλωνία, στο νήμα της clarisse... 
Μάλλον έχουμε πολύ ελεύθερο χρόνο, άρα γι αυτό παράγουμε τόσο πολιτισμό  και τόση καύλα εδώ μέσα... Δεν εξηγείται αλλιώς...
(μάλλον πάσχω από κάποιον ψυχολογικό καταναγκασμό τελικά, όλο αυτήν την κακιά λέξη χρησιμοποιώ, εδώ και καιρό...πιπέρι )

 

Μεταξύ ομοϊδεατών και κατεργαρέων, επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να ξωκέλει η Υψηλή μας...Αισθητική, μέσα στην ασφάλεια ότι ο άλλος μας γνωρίζει, δεν θα μας κακοχαρακτηρίσει για την εκτόνωση που προσφέρουμε στον εαυτό μας...
Μην ξεχνάτε ότι ενίοτε γινόμαστε δέσμιοι της αισθητικής μας, από την οποία θέλουμε καμιά φορά να αποδράσουμε...
Κι εγώ με τον κολλητό μου, που θεωρώ ότι έχει άψογο μουσικό γούστο, αρεσκόμαστε τα καλοκαίρια να αλλάζουμε τα μπρέκια σε αγαπημένα μας κατά τα άλλα τραγούδια...
Τα πονήματά μας αυτά, έχουν σαν αποτέλεσμα δημιουργίες Πανύψηλης Αισθητικής,  ενδεικτικά θα αναφέρω κάποιους τίτλους...
''Μες τα Σύβοτα, εσύ να με γαμάς''
''Η Ωδή του αναιμικού Σκουϊρτοπροβοκάτορα''
''Φτάνει, φτάνει, φτάνει, η ψωλή θα με πεθάνει''
''Τα μουνόχειλά σου λάμπουν''

Συνήθως το ρεπερτόριό μας είναι ελληνικό, αλλά από διεθνή, έχουμε και ένα επίκαιρο, σχετικό με την έννοια της Βεβήλωσης, το 'Fuck me to church'....
Σε σας τώρα δεν φαίνονται και πολύ αστεία, αλλά εμείς, ουκ ολίγες φορές έχουμε κοντέψει να πνιγούμε μέσα στην θάλασσα από τα γέλια...

ΥΓ ''Πόρρω-σε'' με κι άλλο... 
ΥΓ1 Αλήστου μ΄είπες μια βραδιά, χωρίς καμιάν αιτίααααα....
ΥΓ2 Χιουμορίστε...Τα καλύτερα γκομενάκια θα καυλώσουν με την χιουμοριστική σας αισθητική, είμαι βεβαία... 

 

Μην είσαι υπερβολικά κομ-ιλ-φ-ατζής. Το αντίθετο του "διανοούμενος" θα μπορούσε κάλλιστα να είναι "αδιανόητος"....

 

Πες τα, ανθηρόστομε...  

Η αισθητική, ως πρόταγμα, δεν είναι ενιαία και αδιαίρετος. Αφού μπορεί να συνυπάρχουν ο Τισιάνο και ο Αντι Γουόρχολ στην παλέτα της αισθητικής μου, γιατί να μη συνυπάρχει η Πλισέσκαγια με την pole dancer. Τι με εμποδίζει να εντάσσω στη σφαίρα της αισθητικής μου το μπαρόκ και το κίτς (εξ άλλου όταν πρωτοεμφανίστηκε το μπαρόκ, ξεσήκωσε αντιδράσεις παρόμοιες με αυτές που ξεσήκωσε το κιτς στην εποχή του), τον Μπαχ και τον Στραβίνσκι (για τους θιασώτες του Μπαχ ο Στραβίνσκι είναι τόσο βέβηλος όσο μιά pole dancer).

Aντιπαραθέτουμε την καύλα (σόρρυ, @lexy ) με την αισθητική, θεωρώντας την αισθητική κάτι ιερό και ακλόνητο, ένα τοτέμ της ύπαρξης, ένα άσυλο προς βεβήλωση. Ε, λοιπόν, η καύλα (σόρρυ, @lexy ) δεν είναι ο τυμβωρύχος της αισθητικής. Και η μεν και η δε αλληλοδιαμορφώνονται από τις προσλαμβάνουσες του βίου (ΜΜΕ, διαφήμιση, συνήθειες) και επηρεάζουν η μία την άλλη. Και ξέρετε κάτι? Εϊναι ΟΚ....

 

Aπολαυστικότατο! Μη με ρωτήσεις βάσει ποίων αισθητικών κριτηρίων  

ΥΓ1 Το χιούμορ μπορεί κάλιστα να αποτελέσει γέφυρα μεταξύ αισθητικής και καύλας
ΥΓ2 Ο Καζαντζίδης της Ζιγκουάλα είναι ο ίδιος αισθητικά με τον Καζαντζίδη που ερμήνευσε Θεοδωράκη?

 

ναι @no_Taboo μας, κάλλιο co-milf-ατζής  

 

Milfιάδης παρακαλώ!
Να θυμίζει και την καταγωγή μου!