Αισθητική και Καύλα. Έννοιες ασύμβατες στο bdsm;

ΥΓ. Σας χαλάω την πλάκα που μπαίνω σαν άσχετη, σόρρυ γι αυτό   αλλά κουλάντριζα αυτό το ποστ για μέρες πριν το ανεβάσω  

 

Διάφορα σκόρπια...
Αφού, πάνω-κάτω, όλοι αντιλαμβανόμαστε και καταλαβαίνουμε την κερά-Αισθητική ως κλάδο τση Φιλοσοφίας και μια από τις βάσεις του αξιακού συστήματος ενός εκάστου εξ ημών, συμφωνούμε πως αυτή η Αισθητική, ως έννοια, είναι ένα πράμα... Πώς λέμε, ένα το κρατούμενο..?

Η αισθητική του Μπονιουέλ, του Ρομαντισμού, του "βδσμ", του μουσακά ή της φωτογραφίας, της μόδας ή του τρόπου ζωής είναι ένα άλλο πράμα, άλλο κρατούμενο.
Που μπορεί να κυμαίνεται οριζόμενη, από υποσύνολο έως και μανιέρα, γούστο, στιλ, και ό,τι πιθανόν ξέχασα.

Δηλαδής:
Η διαμορφωμένη αισθητική ενός ατόμου ή μιας ομάδας ατόμων, ας πούμε πως θεωρεί την Χ έννοια, το Χ έργο, την Χ προσέγγιση αδιαπραγμάτευτες στην αποδοχή τους.
Η διαμορφωμένη αισθητική ενός άλλου ατόμου ή ομάδας ατόμων, ας πούμε πως θεωρεί την ίδια Χ έννοια, Χ έργο, Χ προσέγγιση ελαστικές στην αποδοχή τους.
Φυσικά και οι μεν οι δε (αλλά και κάθε μεν και κάθε δε) θα περιγράψουν διαφορετικά την αισθητική που διέπει τα Χ.
Πιθανόν και οι δυο να συμφωνήσουν πως οι Πυραμίδες χρειάστηκαν περισσή μαστοριά και πόρους για να γίνουν και πως "συνέβαλαν" σε αυτό που λέμε πολιτισμό, αλλά για τους μεν ως έργα εντάσσονται αρμονικά στο τοπίο, για τους δε αποτελούν παραβίαση του τοπίου και πάει λέγοντας.
_______
Άλλο...
Οι συνθήκες επιβάλλουν / υπαγορεύουν την παραγωγή, την μορφή και την ποιότητα του εργαλείου την δεδομένη στιγμή, με αυτή την σειρά.
Η Αισθητική μας θα εντάξει την χρήση του ή μη, θα το επιβάλλει ή μη.
Αν και εφόσον είναι απαιτητή η χρήση του, οι υπόλοιπες παράμετροι του εργαλείου είναι αδιάφορες.
Η αισθητική του εργαλείου που θέλουμε να κάνουμε χρήση του υπό Κ.Σ, δεν έχει καμιά σχέση με το εργαλείο που θα χρησιμοποιήσουμε σε μη Κ.Σ.
Επίσης, αποτελεί Αισθητική η δημιουργία συνθηκών με σκοπό την χρήση ενός "πρόχειρου" εργαλείου.
________
Άλλο...
Το ότι υπάρχουν εργαλεία (άλλα εργαλεία αυτά), που μας επιτρέπουν να παράγουμε αισθητικά αποτελέσματα, που ως σήματα/μηνύματα να γίνουν σε κάποιο βαθμό αποδεκτά από το κοινό, ως γεγονός εντάσσεται στην κατηγοριοποίηση και μελέτη ορατών και ανιχνεύσιμων συμπεριφορών, που μπορεί μεν να αποδώσει τα ζητούμενα, χωρίς όμως τα αποτελέσματα αυτά να απηχούν ακόμα και στο παραμικρό την Αισθητική των ατόμων. (Σαντ μπατ τρου για όλους και όλες, που υπηρετούμε -μάλλον ανεξαιρέτως- το σαρκίον μας και δι' αυτού την κοινωνία μας).
______
Άλλο...
Άλλο το χρηματιστήριο της Τέχνης των παλαιότερων έργων, άλλο το χρηματιστήριο της Τέχνης των σύγχρονων έργων...
Μπορεί και τα δυο, όπως και το original χρηματιστήριο, να διαπραγματεύονται προσδοκίες επί τη βάσει ανταλλάγματος, αλλά αν το original έκανε τις μαλακίες των Τέχνης και δη της κατά καιρούς σύγχρονης Τέχνης, δεν θα υπήρχαμε ως είδος, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράματα (οι ελάχιστες εξαιρέσεις απλώς νομιμοποιούν τον κανόνα)...
Ρε λέτε να κινδυνεύουμε? (Έτσι, για λέμε και κανά χαριτωμένο)...
_______
Άλλο...
Ενδιαφέρον τα μάλα το Υψηλό, ομοίως και το Ωραίο ως έννοιες. Αραιά και πού, τους κάθεται και να ψιλοπαντρεύονται...
Εγώ όμως, που λέτε, ξέρω κάτι τύπους, άλλους τύπους -ζόρικους. που και τα δυο τα κύτταξαν στα μάτια και τα αγαπάνε, πανάθεμά τα και τα δυο.
Πόνεσε, δεν λέω..!

Πείνασα...

 

Παρακαλώ, μα τι λέτε τώρα!

 

Επειδή έκανα το σχετικό νήμα περί του Τι αποκομίζει ο Κυρίαρχος, εννοείται ότι ρώτησα!!!
Με την κλασική μου εισαγωγή "Δηλαδή τώρα Κύριε αλήθεια, αν Σας ρωτούσα..." (ναι κλασική εικόνα, ετοιμάζομαι να κάνω πόλεμο αλλά τελικά απλά πυροβολάω με το γλειφιτζούρι   -τέλος αυτοκριτικής ) και έθεσα το ερώτημα τι παίρνει, η απάντηση ήταν:
"Την χαρα που αποκομιζει ενας καλλιτεχνης απ το εργο του Χ 1000000 γιατι δεν μιλαμε για καμβα, μαρμαρο, πενταγραμμο, αλλα για ανθρωπο  " [sic]   Γαβ γαβ  

 

Κι επειδή νομίζω ότι από μένα και τα όσα είπα προέκυψε ο αμφιλεγόμενος όρος "αξίωση καθολικής εγκυρότητας", που πολλάν μας ταλαιπώρησε είδα, να πω τι εννοούσα εγώ τουλάχιστον.
Ο όρος αξίωση έχει μια έννοια αιτήματος, κατά τον τρόπο που κάπου αλλού συζητήσαμε με κάποιους μαθηματικόφιλους  
Δηλαδή ένας άνθρωπος (πχ Ο Ευκλείδης, σε αυτόν αναφερθήκαμε στην άλλη συζήτηση) συλλαμβάνει μια ιδέα. Και αξιώνει, αιτείται, δηλαδή την ίδια στιγμή απαιτεί και παρακαλεί, το ίδιο το Σύμπαν να δεχτεί/ να είναι αληθής αυτή του η ιδέα. Κατά τον ίδιο όρο το "αξίωση", τουλάχιστον όπως το χρησιμοποιώ εγώ: πιστεύω σε αυτό τόσο αλλά και την ίδια στιγμή παρακαλώ να είναι αληθής η παραδοχή μου αυτή.
Μικρότερη ή μεγαλύτερη.
Οι θρησκείες δεν νομίζω να αξιώνουν. Μάλλον απαιτούν ή και διατάζουν. Δεν λένε "μακάρι να" αλλά "ΕΧΩ την απόλυτη και μια αλήθεια".
Το καθολικής -για μένα πάλι- έχει την έννοια του μέγιστου δυνατού. Βεβαίως είναι θεμιτό όλοι να αμφισβητήσουν και να διαφωνήσουν. Παραμένει η ελπίδα όμως όσες φορές και αν το καρατσεκάρουν να τείνουν να συμφωνήσουν.
Και όπου εγκυρότητα, μπορώ να το αλλάξω με λέξεις "ισχύς" ή "εφαρμογή", όχι όμως με λέξεις όπως "δόγμα".

Ελπίζω να μην μπέρδεψα πολύ   Ήθελα απλώς να ξεκαθαρίσω  

 

Είναι θέμα αυτό...θέμα καυτό. Και δεν με χωράνε οι λέξεις οι γραπτές, θέλω να ξεράσω τα γράμματα μα με πνίγουν. Τόσο πολύ.

Όπως κι αν έχει, τόσες και τόσες αναρτήσεις με φωτογραφίες γίνονται καθημερινώς εδώ μέσα. Θέλουν όλοι αλήθεια να μας πουν για την αισθητική τους και όχι για την κιτσαρέλα;  
Αχ.

Κακό στόμα, κακό. Κλείνω, γεια σας.

 

Λαμβάνω το θάρρος να ενημερώσω τους φίλους και τις φίλες που αναφέρονται μετα βδελυγμίας στο κιτς, ότι και αυτό (το κιτς) αποτελεί αισθητική άποψη.

 

Ωχ.

 

May floriniotis force be with you

 

Που να βλεπες πριν κάτι χρόνια.
Αφίσα βουδουσουμάζωξης με κλεψιμέουα φωτό τον Ice-Τ (τον ράπερ ντε) με χρυσή καδένα
και μιά χοντρή κωλάρα για γλάστρα δίπλα του.
Το UBER κίτς.

 

Οι προτιμήσεις και τα γούστα μας προβάλλουν την αισθητική μας και αποτυπώνονται στις επιλογές μας.
Οτιδήποτε προβάλλεται και επιλέγεται αποτελεί αισθητική.
Και η συνειδητή απουσία αισθητικής, προφανώς και αποτελεί αισθητική.
Το κιτς αποτυπώνει μια αισθητική προσέγγιση.
Οποιοδήποτε άτομο έχει δικαίωμα να κρίνει αυτή την αισθητική΄δηλαδή τις προβολές και τις προτιμήσεις, του άλλου ατόμου.
Η κρίση του αυτή αποκαλύπτει, σαφώς πλην εμμέσως, την δική του αισθητική στον περίγυρο.
Και ο κρίνων και ο περίγυρος κρίνουν με βάση το δικό τους αντιλαμβανόμενο την προβολή και προτίμηση του κρινόμενου.
Από όλους αυτούς, ένα ελάχιστο ποσοστό μπορεί να εκφέρει τεκμηριωμένη άποψη έως ένα βαθμό, για τις συνολικότερες παραμέτρους της αισθητικής, και όχι μόνον, του υπό κρίσιν.
Τα βασικά στοιχεία από τα οποία κρίνεται η κρίση μας είναι η ειλικρίνεια, η εμβάθυνση και η αποστασιοποίησή μας, δηλαδή το τι λέμε, πώς το λέμε, πότε το λέμε, πού το λέμε και γιατί το λέμε. Όλα αυτά δεν συνιστούν ούτε κάτι αντικειμενικό ούτε κάτι το αληθές, αν θέλουμε να είμαστε 100% σαφείς.
Αυτά τα στοιχεία καθορίζουν την όποια αποδοχή της κρίσης μας και οι ασφαλείς κανόνες για την βασιμότητα των λεγομένων μας αποτελεί αφενός ο χρόνος, αφετέρου η συμμετοχή, αλλά και ο τρόπος της συμμετοχής του ευρύτερου περίγυρου (ομάδες ή και το κοινωνικό σύνολο) στον δυναμικό σχολιασμό των λεγομένων μας.
Εφαρμόζοντας λοιπόν αυτή την οπτική στο περιβάλλον σας, ας πούμε σε αυτό το νήμα, αμέσως θα καταννοήσετε πολλά - πολλά πράγματα...
Α, τι ωραία..!

 

Παραμένω πιστός στο άπλωμα του τραχανά...
Ούτε με θέλγει ή με ενδιαφέρει να αντιπαρατεθώ με απόψεις, που δεν "πατάνε" στο θέμα μας επί της ουσίας και μόνον.
Πολλώ δε μάλλον με τις, σε όλα τα φόρουμ -ανεξαρτήτως θεματολογίας, γλώσσας, περιοχής κλπ- εκτοξευόμενες τήδε κακείσε βολίδες κάθε μορφής και περιεχομένου (γενικεύσεις, τσουβαλιάσματα, μπερδέματα, ονειροφαντασίες, προσωπικά γαμώτο, υπαινιγμούς, συνήθειες και λοιπές εκφραστικές απόπειρες).
Με το μπαρδόν σε όσους δεν αρέσει ο τραχανάς, αντιλαμβάνομαι πλήρως και κατανοώ, άλλωστε σε μένα δε αρέσουν τα γεμιστά με κιμά!