Αλλαζω και μετατρεπομαι σε υ για να ειμαι κοντα σε αυτον/η που επιθυμω

Μια ερώτηση: Αλήθεια, όταν ένα πρόσωπο αλλάζει και από βανίλα μεταρέπεται σε υποτακτικό, τις κατινιές τις αφήνει στην άκρη ή συνεχίζει; Γιατί τελικά από ότι διαβάζω τις περισσότερες κατινιές τις κάνουν οι υποτακτικοί, παρά οι βανίλα.

 

Δεν πιστεύω στις μετατροπές ( πόσο μάλλον στις μεταμορφώσεις ). Στους σπόρους οι οποίοι με το κατάλληλο νερό θα γίνονταν τουλάχιστον μπουμπούκια ( ποιος ξέρει? Ίσως και λουλούδια) ναι. Με την ίδια λογική κάποιος/α θα μπορούσε να μετατραπεί σε Κ, για να είναι κοντά σ' αυτόν/η που επιθυμεί.

Για μένα το κίνητρο για να μπει κάποιος στην υποθετική διαδικασία που πραγματεύεται το νήμα ( αφού δεν έχω χειροπιαστό και δικό μου παράδειγμα, μόνο σαν υποθετική μπορώ να την εκλάβω ), είναι λανθασμένο. Αλλά κρίνω εξ ιδίων τ' αλλότρια, αφού εγώ δεν θα έμπαινα καν σε σκέψη μετατροπής και για κανέναν λόγο.
Ούτε θα μου άρεσε κάποια, να προσπαθήσει να μεταμορφωθεί για την αφεντομουτσουνάρα μου. Αφού, αργά ή γρήγορα θα "έσκαγε" μέσα στα χέρια μου και θα έπαιρνε και μένα η "μπάλα".
Σε κάθε περίπτωση κάποιος/α θα μπορούσε να είναι και μαζοχιστής/ρια, θα μπορούσε να είναι και switch, bottom ή vanilla. Ίσως και οι περισσότεροι/ες απ' το vanilla status θα είχαμε ξεκινήσει τις ερωτικές/συναισθηματικές μας "αναζητήσεις". Αλλά, θέλεις η περιέργεια, θέλεις κάποιο "ακατανόητο" - και ίσως διαφορετικό - σαράκι/πετριά/γλίστρημα στη μαρμίτα με το μαγικό ζωμό/πείτε το όπως θέτε, αλλάξαμε πορεία. Δεν είναι σίγουρο ότι στην διαδικασία μετατροπής θα έμπαινε μόνο ένας/μια perv - που να ήταν επιτυχής ή όχι -.

Αν αποδυναμώνεται ο χαρακτήρας ή αν φθείρεται η ψυχή εκείνου/ης που θα το δοκίμαζε/προσπαθούσε? Αυτό μπορεί να τ' απαντήσει μόνο όποιος/α θα έβαζε τον εαυτό του/της στην διαδικασία. Εγώ συνεχίζω να μην θέλω, ν' αλλοιώσω τον εαυτό μου για κανέναν λόγο.

* Γεννημένοι ή "γεννημένοι" υ? Μάλλον κι αυτό θα μπορούσε να τ' απαντήσει μόνο ένας/μια υ και πάντα βάσει δικών του/της κριτηρίων και βιωμάτων.
Τις γονιδιακές προδιαθέσεις στην όποια Κυριαρχία ή υποταγή δεν τις ασπάστηκα ποτέ μου. Ως προς τις ψυχολογικές αναλύσεις των άλλων, τις αφήνω στους καταλλήλως εκπαιδευμένους ( που δεν είμαι ένας εξ αυτών ).

Αν επιτύχει και ανακαλύψει ότι μπορεί να είναι ευτυχισμένο έτσι, δεν βλέπω για πιο λόγο να καθίσω να "μηρυκάσω" τα κίνητρα του/της υ.
Θα είμαστε ευτυχισμένοι/χαρούμενοι/πείτε το ξανά όπως θέτε και οι δυο μας/δυο τους και όλα καλά.
Εγώ τουλάχιστον στα σχεδόν 43 μου, άνθρωπα που να μην ήθελε ποτέ τίποτε απ' τον/την όποιο/α έτερο/η του/της, δεν τον έχω γνωρίσει ακόμη.

Κλείνοντας, η ουσία της υποταγής ποια θα ήταν? Γίνομαι το "χαλάκι" σου και δεν προσδοκώ τίποτε? Ή με γεμίζει μονάχα να σε υπηρετώ τυφλά, η μοναδική μου ώθηση θα ήταν η ανάγκη μου για υπηρεσία και τίποτ' άλλο?
Δεν αποκλείω να συμβαίνουν τα παραπάνω, απλά εγώ δεν τα έχω συναντήσει ( όχι διαβάσει/ακούσει απλά, αλλά να τα έχω ζήσει ) και ειλικρινά δεν μ' ενδιέφερε και ποτέ, να τα ζήσω.

** Αν κι έχουν περάσει χρόνια απ' το άνοιγμα αυτού του νήματος και μάλλον η νηματοθέτρια δεν θα με διαβάσει και ποτέ. Την ευχαριστώ για την φιλοξενία και μιας που είναι και οι μέρες, στο διάλειμμα ( εγώ σίγουρα δεν σκοπεύω να "πλακωθώ/ξαναπλακωθώ" με κανέναν/καμία εδώ μέσα ), θα προτιμούσα μελομακάρονα ( ακόμη βαμμένα και κόκκινα, θα είχε το chicε του χαχα   )