Αλληλεγγύη για τους βιασμούς γυναικών

Οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις δεν μου δίνουν τέτοια δυνατότητα.
Ελπίζω και στις επόμενες ανακοινώσεις και καταγγελίες να μην μιλάτε μόνο για λευκούς , str8 , άνδρες.
Σας εύχομαι τα καλύτερα .

 

Το σχόλιό σου ήτο πολύ...Πατριαρχικό. Respect

 

(ή μήπως το κάρφωμα του Τζώνυ είναι και αυτό...φαλλοκρατικό; )

Υ.Γ.: Περιττό να πούμε ότι είναι καταδικαστέα η πράξη τους (ο,τιδήποτε άλλο θα ήταν αρρωστημένο/εμετικό) καθώς και περιττό να πούμε ότι εάν οι τρεις βιαστές ήτο Έλληνες, θα καιγόταν το κέντρο της Αθήνας...

 

Εντελώς όμως. Πιο κακοπροαίρετο δε γίνεται...

 

 

«…Για να σε βοηθήσει κάποιος σε αυτήν την κατάσταση, πρέπει να σου δείξει ότι είναι παρών , ότι θα συνεχίσει να είναι σε πείσμα όλων. Να σου δώσει να καταλάβεις ότι δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ, ότι η κατάσταση που ζεις δεν έχει τίποτα φυσιολογικό και ότι θα δηλώσει παρών, όταν επιτέλους θα βρεις τη φωνή σου. Πρέπει να βρεις υποστήριξη για να κάνεις αυτό το βήμα . Μόνη σου δεν θα τα καταφέρεις…».

Όσο αρνούμαστε να δούμε τις συνέπειες της πατριάρχιας σε ολ@ ,οσο αλλάζουμε τη κατεύθυνση της οποίας δράσης/κουβέντας κατά το δοκούν και κρατάμε ίσες αποστάσεις χωρίς ξεκάθαρη θέση κ λόγο ,το μίσος θα συνεχίζει να αυτονομειται.
Εις βάρος αντρών, γυναικών,όλων.
Τη θέση μου για την ειρωνεία την έχω εκφράσει και για τις ίσες αποστάσεις.
Το παρόν νήμα είναι απίστευτα χρήσιμο για όλους,νέους και παλιούς. Είμαστε ο λόγος μας.


https://www.mcaounilaw.gr/δράσεις/changemediaforher/451-«ρωτάει-ο-πινόκιο»-και-για-τον-όρο-γυναικοκτονία-όταν-η-λέξη-ενοχλεί-περισσότερο-από-τον-θάνατο

 

Ο χαρακτηρισμός "ισαποστάκηδες" είναι μέρος της ίδιας συλλογιστικής. "Δεν είσαι μαζί μας άρα είσαι με τους άλλους. Δεν είσαι μέρος της λύσης άρα είσαι μέρος του προβλήματος".

Η αφέλεια πίσω από την παραδοχή ότι όλοι ντε και σώνει συντάσσονται με κάποιον ή ότι το οτιδήποτε θα είναι είτε μέρος της λύσης είτε μέρος του προβλήματος, θα ήταν σχεδόν συγκινητική αν δεν ήταν επικίνδυνη.

 

Πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση
Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι μια ανασκόπηση του νήματος.
Εστιάζοντας την προσοχή στους υβριστικούς χαρακτηρισμούς που υπάρχουν.
Είναι εντυπωσιακό ότι ελάχιστα, συγκεκριμένα άτομα, χρησιμοποιούν υβριστικούς, απαξιωτικούς ή προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
Αξίζει να το προσέξετε.

 

@rea..
Σας ευχαριστώ για τη τοποθέτηση σας.
Δε διαφωνώ στο γενικότερο πλαίσιο που τοποθετήστε και όπως όλοι μας ξέρω πως είμαστε σε διαδικασία ζυμωσεων εντός,με τους άλλους και με όσα συμβαίνουν γυρω μας.

Μια ένσταση όμως σε αυτό το κομμάτι

Καμία θηλυκότητα κατά τη γνώμη μου δε χρειάζεται εξήγηση για το τι ΔΕΝ είναι κακοποίηση.
Καμία θηλυκότητα, θύμα εμφυλης βίας (και όχι μόνο φυσικά)δεν προβάλλει το παλιό της τραύμα σε περιπτώσεις που δεν είναι κακοποιητικες,τουλάχιστον όχι συνειδητά. Δε λειτουργούν έτσι ούτε τα trigger, ούτε και τα τραύματα που γνωρίζουμε.Η προβολή είναι άμυνα όταν συμβαίνει δε γίνεται συνειδητά.
Η ίδι@ μπορεί να διαχωρίσει αυτό που νιώθει με αυτο που συμβαίνει. Είναι η πραγματικότητα πολύ δύσκολη κ με ερεθίσματα άπειρα ώστε να ενεργοποιουνται άμυνες, ευαισθησίες κοκ
Το τραύμα,η κακοποίηση δημιουργούν ένα δυσπρόσιτο και απειλητικό χώρο που οι άμυνες, οι φοβίες, τα μπλοκάρισματα θέλουν πολύ δουλειά,χρόνο και συμπαράσταση για να λυθούν,να κατανοηθουν, να μαλακωσουν κ το κακοποιημενο άτομο να μπορέσει να ισορροπήσει πάλι.
Δε χρειάζεται λοιπόν σε κανένα θύμα οποιασδήποτε μορφής βίας να εξηγησουμε ότι κάνει προβολές γιατί δε κάνει, έτσι τουλάχιστον όπως κατάλαβα ότι το γράψατε.Το τραύμα δε λειτουργεί ως εργαλείο που το θύμα το στρέφει όπου το εξυπηρετεί ή όπου δε καταλαβαίνει απολυτα τι συμβαίνει .
Θέλει δουλειά στο συναίσθημα, το σώμα, τη λογική κ μια πάλη διαρκή απέναντι σε μνήμες, θέλει ευαισθησία απο το περιβάλλον κ προστασία από trigger.

 

Κατανοώντας τις έννοιες

«Η ψυχολογική πατριαρχία είναι η δυναμική μεταξύ εκείνων των χαρακτηριστικών που θεωρούνται ‘αρρενωπά’ και ‘θηλυπρεπή’ ώστε τα μισά από τα ανθρώπινα γνωρίσματά μας εξυψώνονται ενώ τα άλλα μισά απαξιώνονται. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες συμμετέχουν σε αυτό το βασανισμένο αξιακό σύστημα. Η ψυχολογική πατριαρχία είναι ένας ‘χορός περιφρόνησης’, μια διεστραμμένη μορφή επαφής που αντικαθιστά την πραγματική επαφή με περίπλοκα, κυφά στρώματα κυριαρχίας και υποταγής, σύγκρουσης και χειραγώγησης. Είναι το μη αναγνωρισμένο παράδειγμα σχέσεων που έχει εξαπλωθεί στον Δυτικό πολιτισμό, γενιά μετά τη γενιά, παραμορφώνοντας και τα δύο φύλλα, και καταστρέφοντας τον παθιασμένο δεσμό μεταξύ τους».

https://geniusloci2017.wordpress.com/2019/10/23/understanding_patriarchy/

 

@Iagos,

Ας συμφωνήσουμε λοιπόν, κατ' αρχήν, ότι συμφωνούμε για τον προορισμό και διαφωνούμε για την διαδρομή. Μικρό το κακό.

Αντιλαμβάνομαι την θεωρητική ανάλυση της χρήσης της ορολογίας, αλλά μην ξεχνάμε ότι εδώ, ως προς την ελλάδα, λέγοντας "γυναικοκτονία" συζητούμε για κάτι που αναδύθηκε και προβλήθηκε σε συγκεκριμένη στιγμή από την αναγκαστικά υστερική ποπ κουλτούρα των σόσιαλ μίντια, δεν μας ήρθε απ' τη Μαραγκοπούλου, για να κάτσω να δω τη λεπτή σημειολογία του. Διαβλέπω πως ήρθε για να κατευνάσει, όχι για να διαταράξει τα "κείμενα" - οπότε και θα με ενδιέφερε.

Η ιδέα ότι τη λάτσαινα και την εργάτρια γης τις ενώνει η λέξη "γυναικοκτονία" ως "δείκτης" του κινδύνου απ' τον άνδρα, είναι καλή - αλλά όχι για το μέλλον που ονειρεύτηκα και επιδίωξα όσο μπόρεσα (αν κι όχι όσο θα θελα). Εξακολουθώ να μην την θεωρώ ούτε καν ουδέτερη, παρά επιβλαβή τη διαδρομή που ακολουθιέται γενικά τα τελευταία χρόνια από ένα συγκεκριμένο επαμφοτερίζον (και με την Ιστορία και με την υστερία) γυναικείο "κίνημα" επειδή δεν την βλέπω να αντανακλά στην πραγματικότητα. Τουναντίον.

Μου λέτε εμένα και της @subwhat για νομιναλιστικές παγίδες και σας ερωτώ:

Στις μέρες μας, με έναν κλυδωνισμό απονομιμοποίησης στους δυτικούς μικροαστούς ενός συστήματος που προτιμά να τους αφήσει να ψοφήσουν, παρά να ενοχληθεί το ιδιωτικό σύστημα υγείας ή να χρεωθεί το κράτος έξτρα υποδομές και προσλήψεις (μπας και διασώσει πόρους που ίσως στερηθούν οι πλούσιοι στο μέλλον) κλονίζοντάς έτσι στους μικροαστούς την ασφάλεια, την μία ιδρυτική τους αντιπαροχή για να το βουλώνουν απέναντι στις ανισότητες (η άλλη ιδρυτική τους αντιπαροχή είναι η πιθανότητα ανοδικής κοινωνικής διαπίδυσης, εγχρήματης πλέον, που το σύστημα έσπευσε να τους την γαργαλήσει με τους πακτωλούς που ΘΑ έρθουν για την πράσινη ανάπτυξη, οπότε, σου λέει, θα πέσει από το τραπέζι και κάποιο ψίχουλο) για π ο ι ό λ ό γ ο ένας προοδευτικός άνθρωπος να θέλει να επιρρώσει την νομιμοποίηση του συστήματος μέσω μιας ανέξοδης "κατ' 'ονομα" παραχώρησης συμβολικού, αλλά πάντα διχαστικού, αυτοπροσδιορισμού;

Τώρα;;; Τώρα που έκαψαν και το χαρτί της επιστήμης βάζοντας κλόουν με PhD να "αποδεικνύουν" με διαγράμματα κυκλοφορίας αέρα ότι με 20 και πλέον παιδιά στην τάξη είναι μικρότερος ο κίνδυνος μόλυνσης απ'ότι με 15;

Εγώ καταλαβαίνω ότι δεν απετράπησαν οι πρόσφατες δολοφονίες γυναικών, παρότι ήδη επί μήνες η τηλεόραση μάς διαφήμιζε ότι συγκεκριμένη εταιρεία κινητής βεβαιώνει πως "οι γυναίκες διακρίνονται στην επιχειρηματικότητα" και πρέπει να προτιμηθεί, ενώ παράλληλα οι τράπεζες μας διαφήμιζαν ότι τα δάνεια γυναικείας επιχειρηματικότητας συνεχίζονται, απρόσκοπτα. Το καταλαβαίνω γιατί το σύστημα που στηρίζεται στην κατανάλωση χρειάζεται καταναλωτές, και εν πάσει περιπτώσει κάποιος πρέπει να δανειστεί και να πληρώσει ΙΚΑ τώρα που η κονομία μπλόκαρε. Δεν το μπερδεύω όμως με νίκη του γυναικείου κινήματος και βήμα αναγνώρισης της αξίας των γυναικών. Εσείς;

Αλλά κάθε τι δικαιούται να κριθεί στην πράξη. Και, τί καλύτερο παράδειγμα από το πώς δρουν οι εισηγητές του, σε στιγμές κρίσης;

Είδα τις προάλλες το εξής: έρχεται ο αρχι-έμπορος των ονείρων, γυναικών και ζευγαριών που θέλουν να κάνουν παιδί, και οργανώνει ψευτοσυνέδριο υπογεννητικότητας (wtf? είπαν τα σόσιαλ ότι δεν κινδυνεύουμε απ' τον υπερπληθυσμό και την κλιματική αλλαγή από το μεθάνιο στις κλανιές αγελάδων αυτό το μήνα; ) με πάτρωνες το κράτος (υπό την αιγίδα ΤΗΣ που-του-δου) και την εκκλησία, θέλοντας δλδ. να στήσει το σδιτ του αιώνα: με δωρεάν μακρόχρονη διαφήμιση από το κράτος να κάνει επ΄αμοιβή του τις ελληνίδες κουνέλες ή να μοιράσει στίγμα σε όσες δεν ακολουθήσουν. Και τί βγαίνει και λέει το λάιφο-κίνημα; "Αίσχος, αφού δεν έχει γυναίκες στην οργάνωση και στο πάνελ".

Αν είναι δυνατόν!!!!

Ούτε εκεί δεν μπόρεσαν να καταγγείλουν την απροσχημάτιστη ξεφτίλα της κονόμας που παιζόταν στην ίδια τους τη μήτρα!!! Ούτε ρώτησαν τί είναι αυτή η υπογεννητικότητα και γιατί να τις ενδιαφέρει. Και ο μικροαστισμός της γυναίκας-μανούλας ολόκληρος, και το "κίνημα" χορτάτο από τη νίκη της ακύρωσης.

Κι εκεί το ότι ήταν άντρες έφταιξε, ε; Λοιπόν, θα ξανάρθουν πιο διαβασμένοι, γιατί θα βρουν και γυναίκες. Τόσες τον γλείφαν την επόμενη της ακύρωσης "Κρίμα, και τι άξιος επιστήμων!" - θα έχουν διαβάσει τα papers του, φαίνεται. Και παπά λοάτκη+/- θα σας φέρουνε στο πάνελ, μόλις βρουν έναν πι-αρ-ατζή της προκοπής. Τί θα του πείτε τότε, λαϊφοφίλες και φίλοι, του παπα-λοάτκη+/- ; Να το βουλώσει επειδή εκφράζει τον αρχι-πατριάρχη;

Αλλά μην αδικώ, είπαν και το άλλο οι πιο "μάχιμες": τις σπρώχνουν, λέει, στη γέννα οι άντρες, για να μην κάνουν αυτές καριέρα στελέχους και τους φάνε των αντρών τη θέση 16ωρης εργασίας τζένεραλ γκλόμπαλ πρόντακτ μάνατζερ (υπεύθυνος για τον κλάδο "γκοφρέτες"), με 1,100 μικτά και μπόνους θέση πάρκινγκ στην εταιρεία. Μπράβο τους, πώς να συνδυάσουν την "καριέρα" που λαχταρούν και παιδί; ιδού η απορία!

Πόσα δεκάλεπτα θα πάρει λέτε στα αφεντικά να σκεφτούν ποιές είναι τέλειες μάνατζερ για 16ωρη τηλεργασία - ανάμεσα σε δύο κωλ, μπούκωσέ το τό παιδί κι ένα γάλα, να σκάσει κι αυτό, να μην έρχεται συνέχεια στο ζουμ και λέει "αμπού-αμπού", και πες κι ευχαριστώ για τα 800 μικτά αφού είσαι σπίτι σου κι αναθρέφεις το παιδί σου.

Κανά μισό δεκάλεπτο θα τους πάρει να το σκεφτούν, ή παραπάνω; Πάμε ολοταχώς για μία ακόμη νίκη του "κινήματος".

Είναι σχεδόν ασύλληπτο να είσαι σε κινούμενη άμμο με τον άλλον να πατάει στο κεφάλι σου και από μόνη σου να χοροπηδάς, αρκεί να σε αφήσουν να το ονομάζεις sand-aerobics που θα σε κάνει λυγερόκορμη...

Αυτά τα δείγματα γραφής βλέπω, αυτά κρίνω.

-----------------------------------

@all

Οτιδήποτε λοιπόν μπορεί να ειπωθεί απ'το εν λόγω "κίνημα", αρκεί να μην τρίξουν τα θεμέλια του εξαίσιου κοινωνικού "οικονομήματος" που έχουμε. Μη και τσαλακωθεί λιγάκι το γαμημένο το σύστημα που τις έχει τσακίσει, "γέννα μωρή, γιατί δε γεννάς, δε σκέφτεσαι την πατρίδα; Α, γέννησες; ε, αφού έκανες το κέφι σου, ψάξε τώρα να το θρέψεις, με ρώτησες όταν το κανες; να πα να βρεις το μαλάκα που σε γκάστρωσε και να του κάνεις τα χατίρια για να στο ταΐζει".

Είναι κατανοητός ο φόβος να αμφισβητηθεί το σύστημα, φημολογείται ότι σε κάποια λαϊφοφεμινίστρια που είχε πει παλιά "καπιταλισμός" χωρίς την επωδό "ευτυχώς, αλλιώς θα μας κυβέρναγαν κουμούνια" της πέσαν την άλλη μέρα όλα τα δόντια. Μια άλλη πάλι (ίσως - δεν είναι σίγουρο - το μεταφέρω με επιφύλαξη) είχε πει στην ίδια πρόταση "κεφάλαιο" και "εκμετάλλευση" και χωρίς ποτέ να προφέρει τη λέξη "επανάσταση" ούτε καν στη διάρκεια της ίδιας μέρας, έβγαλε το άλλο πρωί τρίχες εκεί που δεν έχει ούτε η λατινοπούλου.

Από ποιά ακριβώς κοινωνία ζητάνε οι γυναίκες να τις στηρίξει, στον αγώνα ενάντια στη "γυναικοκτονία", αποδεχόμενη η κοινωνία ότι δεν πρόκειται για μεμονωμένες οικογενειακές τραγωδίες;;


Οταν η Μάργκαρετ (πρώτη γυναίκα που έγινε πρωθυπουργός και αρχηγός κράτους στην ευρώπη) έλεγε "δερ ιζ νο σοσάιτι, δερ αρ ονλι ιντιβίτζουαλς!" γιατί δεν ούρλιαξαν τα λαϊφοειδή της εποχής; Επειδή τότε μίλαγε για πλεμπαίους ανθρακωρύχους (το πιθανότερο πατριάρχες), κι όχι για γυναίκες, ε; Ή επειδή της έκανε αποθεωτικά αφιερώματα και συνεντευξεις το Woman's Own, η μήτρα του σύγχρονου (λάιφστάιλ) φεμινιστικού κινήματος από τη δεκαετία του '30, γιορτάζοντας το "επιτέλους, οι γυναίκες πήραν την θέση που τους αξίζει";

Πώς φαντάζονται ότι ειδικά γι αυτές θα αλλάξει τοπικά μια κοινωνία ανοιχτά θεμελιωμένη στον παρτακισμό και την "ατομική ευθύνη" (γουατέβερ δε φακ δατ μινς..); Ολο το υπόλοιπο "οικονόμημα" θα μείνει ίδιο, για να μπορούν να γίνουν κι αυτές στελέχια, αλλά ειδικά σε αυτό το σημείο θα αλλάξει; Και θα τις βλέπει η κοινωνία σαν ίσες ανταγωνίστριες; Πόθεν αυτή η ιδιαιτερότητα "αξίας" για να προσκυνήσει τοπικά ο καπιταλισμός και να ακυρώσει για χάρη τους την ιεραρχία εξουσιών του; Περίεργη σκέψη, ακόμη και ως αυτοαναφορική...

Οπότε, τί μας λες κυρ-Ντριμ, δεν θα αλλάξουν ποτέ τα πράγματα; Μα, δεν με ρώτησε κανείς τί απέγινε στο Χουαρέζ και αν αλλάξανε τα πράγματα...

Στο επόμενο σίζον λοιπόν, κάποιοι άμοιροι γονείς και συγγενείς που δεν είχανε φου-μπου και ίνστα, πήραν τα ποδάρια τους και πήγαν και βρήκαν αργά ή γρήγορα κάποια από τα πτώματα των κοριτσιών και γυναικών. Τα νέα κυκλοφόρησαν και η πόλη έγινε προς αποφυγή για γυναίκες που έψαχναν δουλειά. Τα ντόπια αφεντικά (επιστάτες των επενδυτών) δε βρίσκαν κορίτσια και αναγκάστηκαν να ανεβάσουν το ωρομίσθιο από $0,55 σε $1,00 κι $1,20. Οι αμερικανοί επενδυτές τα πήραν στην κράνα, γιατί τους χαλάσαν τα εξέλ στη στήλη κέρδη, οπότε βάλανε τα μίντια τους να σηκώσουν το θέμα μπας και κάνουν επιτέλους σωστά τη δουλειά τους οι μεξικάνοι μπάτσοι - δουλειά η οποία φυσικά ήταν η προστασία των αμερικανικών επενδύσεων. Συγχρόνως, μάθανε και τα αλλα καρτέλ τί παίζει, οπότε η μεξικάνικη αστυνομία με συνδρομή από Ντέα που πήγε στο εξωτερικό για να σώσει την επένδυση των συμπατριωτών της αλλά και συνδρομή των άλλων καρτέλ (η τοπική αστυνομία έκανε μεταγραφή, για να μην κινδυνεύει) ξεκαθάρισαν λίγο τον τόπο. Σήμερα έχει μειωμένους ρυθμούς ανάπτυξης, λίγες γυναίκες που δουλεύουν, με ωρομίσθιο $2,00 - κάποιες έχουν και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Οπως καλά φανταζόσασταν λοιπόν, όλα οκ, η Αγορά αυτορρυθμίστηκε, τα ιερά και τα όσια του συστήματος έμειναν ουσιωδώς ανέπαφα. Ετσι "αλλάζουν" τα πράγματα.

Δεν ξέρω πως αλλάζουν τα πράγματα χωρίς να τα αλλάξουν με αγώνες οι άνθρωποι, αλλά η απουσία αλλαγής δεν μπορεί να είναι από την έλλειψη ναρκισσιστικής θωπείας της διαφορετικότητας και της ιδιαιτερότητάς των γυναικών, που πρέπει να καλυφθεί με τρομο-λέξεις. Αν υποψιαστώ ότι περνάνε τα χρόνια και η δυτική γυναικεία ενηλικίωση πρέπει να συνεχίζει να περνάει πάντα απ'την "Πεντάμορφη και το Τέρας", είτε απ'τον τζακ τον αντεροβγάλτη που σφάζει αλανιάρες, είτε απ'τα άρλεκιν που εξηγούν πώς τον κάνεις τον αλήτη άνθρωπο, είτε απ'τα λάιφο που ξεδοντιάζουν την κουλτούρα του βιασμού ποινικοποιώντας το πείραγμα στο δρόμο, θα χάσω κάθε ελπίδα.

Ενα τελευταίο σχόλιο (αλήθεια, δεν κάνω πλάκα!) για την παιδεία, αυτή τη μαγική λέξη που φέρνουν πάντα στο δημόσιο διάλογο όσοι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα απολύτως. Είναι μαγική, γιατί α) αφήνεται στα χέρια αυτών που έχουν κάνει έτσι τα πράγματα και β) αν ποτέ λειτουργούσε ή τα σκάτωνε δεν θα ζει κανείς που την προτείνει γιατί πρέπει να έχουν περάσει δυο-τρεις γενιές πριν αποφανθούμε.

Φρονώ ότι η μόνη παιδεία που θα είχε νόημα θα ήταν μια παιδεία ρήξης και ανατροπής. Αλλά αυτή έχει την προμηθεϊκή ιδιότητα. Δεν δίδεται. Κλέβεται.

Ενα καλό καλοκαίρι σε όλους, και το πολύ το Σεπτέμβρη εδώ θα είστε πάλι να συζητάτε για την τότε λαϊφο-διχαστική ανάγνωση της επικαιρότητας, τους ανεμβολίαστους, που θα ναι τα φθινοπωρινά κουμούνια - το μίσος, όπως ήξερε ο Οργουελ, πρέπει να αλλάζει γρήγορα αποδέκτη, μη και σβήσει.

Στο μεταξύ, ναι, να διαβάζουν οι γυναίκες τη Σιμόν, κι αν πιστέψουν το "Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι", ας ακολουθήσουν και την επωδό του που δυστυχώς δεν καταγράφτηκε: "Μη γίνεις!"

Μη γίνεις, επιτέλους, αυτή η γυναίκα που σου λένε, γίνε κάτι άλλο. Ζύγισε τί χάνεις αν δε γίνεις και πάρε τις αποφάσεις σου. Μακάρι το ζύγι σου να σου δείξει να μη γίνεις "επιθυμητό ον" αλλά "ον επιθυμούν". Ετσι, για την αλητεία. Και γιατί έτσι γεννήθηκες, ως γυναίκα. Ον επιθυμούν.

Dream

ΥΓ. Λυπάμαι, αλλά όσα γράφω, και όσα έχω γράψει γενικά, είναι απλώς οι απόψεις μου και δεν έχουν καμμία αυθεντία - δεν έχω καν φου-μπου και ίνστα να αντλήσω κάποιο κύρος. Πάρτε τα με μια πρέζα αλάτι, κατά προτίμηση θαλασσινό, λόγω εποχής.

 

Αυτά τα δύο σημεία  

 

https://m.imdb.com/title/tt6742252/