Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες

μονο τα δικα μου ποστ σβηνουν οι υπευθυνοι του σαιτ......χαιρε ελευθερια και δημοκρατια........

 

http://www.toperiodiko.gr/οι-κυρ-παντελήδες-κλείνουν-την-πόρτ/#.V9pKOfbRoiG

 

Κανένας δεν επιλέγει να γίνει πρόσφυγας

Από τον Γιώργο Μουργή

Κανένας δεν επιλέγει να γίνει πρόσφυγας, κανένας δεν θέλει να είναι μετανάστης.
Με αυτά τα αληθινά λόγια, ανοίγουν οι εικόνες σε ένα βίντεο συλλογής φωτογραφιών, που δημιουργήθηκε από μαθητές της πρώτης τάξης του Καλλιτεχνικού Λυκείου Ηρακλείου.



Οι φωτογραφίες αποτυπώνουν άλλοτε το πικρό πέρασμα του δρόμου της προσφυγιάς και άλλοτε τη φρίκη και την απόγνωση των προσφύγων, με τραγικά ρεαλιστικό τρόπο, μετατρέποντας την δουλειά των μαθητών, σε ένα άτυπο βίντεο κλιπ, μα τόσο εύστοχο, αφυπνιστικά καίριο στα κενά της μνήμης μας.

Κιβωτός δραματοποιημένων συναισθημάτων όχι για χάρη μιας γουστόζικης επιθυμίας.

Οι εικόνες συνταιριάζονται από τον ήχο του θαυμάσιου τραγουδιού «Περιπλανώμενο», αλλά κυρίως με τους στίχους, σε κάθε καρέ του βίντεο κλιπ.

Το βίντεο δημιουργήθηκε στα πλαίσια της Ερευνητικής Εργασίας των μαθητών του Καλλιτεχνικού Λυκείου με την επιμέλεια της θεατρολόγου Ευανθίας Αλατσάκη το 2013. Προφητικά επίκαιρο.

Η ίδια η εργασία έχε τίτλο: «Υπάρχουμε! Συνυπάρχουμε; Το εγώ, το εσύ και το εμείς στη σκηνή του κόσμου», σε συνεργασία με το Πολιτιστικό Πρόγραμμα: «Συνυπάρχουμε, συμβιώνουμε, συνδιαλεγόμαστε»
Το γνωστό τραγούδι ερμηνεύει η Ανδριάνα Μπάμπαλη, ενώ συμμετέχει ο Στάμος Σέμσης, εμπνευστής της μουσικής μελωδίας σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη, εκτός από τα σημεία του ρεφρέν που χρησιμοποίησε από το Ικαριώτικο:

«εγώ που χρόνια τώρα τριγυρνώ

σαν πουλί περιπλανώμενο

μες στη μοναξιά, μες στην ξενιτιά

που δεν την αντέχω άλλο πια».

Είχα σκοπό να αποτυπώσω παρακάτω τους στίχους, αλλά νομίζω ότι θα χαθεί η έκπληξη που αξίζει να κρύψω, από όσες και όσους μπουν στο κόπο να δουν την δουλειά των παιδιών. Την ταύτιση κάθε λέξης με κάθε εικόνα.

Θα μεταφέρω μόνο τα λόγια του στιχουργού. δημοσιογράφου Νίκου Μωραΐτη γραμμένα πριν τη εργασία των μαθητών, όταν ο Στάμος Σέμσης του έδωσε τη μελωδία.

Νίκος Μωραΐτης:
«Υπάρχει μία εικόνα στο μυαλό μου μπροστά στην οποία μένω ακίνητος.

Άνθρωποι από αλλού, στοιβαγμένοι σε μία βάρκα να προσπαθούν να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα, από το Μαρόκο στα Κανάρια, από το εκεί στο εδώ.

Άνθρωποι με ξεραμένα χείλη, με μαραμένα σώματα, με σύννεφα βλέμματα.

Τα αδέσποτα του κόσμου

Με αυτή την ταινία να παίζεται μέσα στο κεφάλι μου, δεν μπορώ να πω «ναι» σε μια επιχείρηση – σκούπα ή στον κύριο που φωνάζει μπροστά σ’ ένα μικρόφωνο ”να φύγουνε όλοι, να καθαρίσει ο τόπος”.

Γεμίζω ένα μπουκάλι μέσα μου καιρό.

Την ευκαιρία να αδειάσω μου την έδωσε ο Στάμος Σέμσης όταν, γράφοντας το δίσκο ”Ο Τζον Τζον ζει” για την Ανδριάνα Μπάμπαλη, μου έδωσε μία μελωδία του:

«Αυτή είναι. Θέλω στίχους μόνο στα κουπλέ.

Στο ρεφρέν θα μπουν οι στίχοι από το Ικαριώτικο: ”εγώ που χρόνια τώρα τριγυρνώ σαν πουλί περιπλανώμενο / μες στη μοναξιά, μες στην ξενιτιά που δεν την αντέχω άλλο πια”».

Χορός. Πανηγύρι. Δεκαπενταύγουστος.

Ποιος έγραψε αυτά τα λόγια, τα κόντρα στα βήματα;

Ένας χαμένος κάπου στο χρόνο.

Ξενιτεμένος Έλληνας. Ή καμένος από τον ξενιτεμό των δικών του.

Και τότε μου κατεβαίνει σαν σεντόνι όλο το κείμενο και πιάνει αστραπιαία τον χώρο που έχω, μια σελίδα νότες.

Τη μαχαιριά όμως συνεχίζει να τη δίνει η αντίθεση με το ρεφρέν του Ικαριώτικου. Εκείνος ο έλληνας μετανάστης ”που δεν την αντέχει άλλο πια” την ξενιτιά και ο σημερινός έλληνας ιδιοκτήτης ”που δεν τους αντέχει άλλο πια” τους μετανάστες στην περιοχή του.

Πώς γίναμε έτσι;

Βλέπω στα γκάλοπ τις πλειοψηφίες του 70 – 80% που λένε ”έξω”!.

Δεν είπα γνώμη στην εταιρεία δημοσκοπήσεων. Έγραψα όμως ένα τραγουδάκι. Μικρό, μειοψηφικό, μόνο του. Στο ποσοστό του».

Υγ. Την ιδέα για την παρουσίαση του βίντεο κλιπ της δουλειάς των μαθητών του Καλλιτεχνικού Λυκείου Ηράκλειου, μου την έδωσε ο Χάρης Γολέμης, από τον φεησμπουκικό τοίχο του, που το αλίευσα.

Θα συμφωνήσω μαζί του, με το σαρκαστικό σχόλιο όπως το συνοδεύει:

«Αφιερωμένο στους πελάτες και τους διαχειριστές του ”καλύτερου” ξενοδοχείου της Ευρώπης. Όταν κλείσει και θέλετε να το ξανακούσετε πατήστε το βελάκι πάνω δεξιά».

Να συμπληρώσω, μάλλον καλύτερα, ότι είναι σίγουρο μόλις τελειώσει, θα πατήσετε το βελάκι να το ξανακούσετε, κυρίως για να το ξαναδείτε.

http://www.nostimonimar.gr/kanenas-den-epilegi-na-gini-prosfigas-2/

 

Ανοιχτή επιστολή από τους Σύριους και Ιρακινούς πρόσφυγες

Με την επιστολή αυτή θα θέλαμε να ενημερώσουμε την Κυβέρνηση της Ελλάδας, τα πολιτικά κόμματα, τη διεθνή κοινότητα καθώς και την ελληνική κοινωνία για τις συνθήκες διαβίωσης στον καταυλισμό της Ριτσώνας.

Βρισκόμαστε στο στρατόπεδο της Ριτσώνας ΑΝΘΡΩΠΟΙ πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία και το Ιράκ. Σεβόμαστε τη χώρα και το κράτος σας αλλά κυρίως τον περήφανο λαό σας. Το ίδιο περήφανος ήταν και ο δικός μας λαός μέχρι την ώρα που ο πόλεμος κατέστρεψε τις ζωές μας και την αξιοπρέπειά μας. Ο δρόμος της προσφυγιάς μας έφερε στην Ελλάδα και εγκλωβισμένοι πια στην Ριτσώνα σας μεταφέρουμε το μήνυμα μιας ζωής που εξακολουθεί να είναι τραγική και απάνθρωπη.

Είμαστε Σύριοι και Ιρακινοί που ξεφύγαμε από το άδικο και παγιδευτήκαμε στην εξαθλίωση, ζούμε σε σκηνές μέσα στον καυτό ήλιο σε θερμοκρασίες κόλασης ενώ τους προηγούμενους μήνες το κρύο ιδιαίτερα την νύχτα ήταν αδυσώπητο. Ο στρατός έχει αναλάβει τη σίτισή μας και ευχαριστούμε γι’ αυτό, ωστόσο το φαγητό δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας καθώς υπάρχουν στον καταυλισμό μικρά παιδιά και ηλικιωμένοι που χρειάζονται ιδιαίτερη μέριμνα στην διατροφή τους.

Η αναμονή καθώς και το ότι κανείς δεν είναι σε θέση να μας πει τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον δημιουργεί ένα περιβάλλον έντονου στρες που οδηγεί ανθρώπους σε κατάσταση διατάραξης της ψυχικής τους υγείας. Ζούμε κυριολεκτικά απομονωμένοι μέσα σε ένα δάσος σε συνθήκες άθλιες που ευνοούν τις μολύνσεις και τις ασθένειες εκτεθειμένοι σε έντομα και ζώα(κουνούπια, σφήκες, σκορπιούς και φίδια).

Πρόσφατα εμφανίστηκαν μολυσματικές ασθένειες όπως η Ηπατίτιδα όπου μετράμε ήδη 20 καταγεγραμμένα κρούσματα. Ως αιτίες είναι η έλλειψη ζεστού νερού, οι ελάχιστες κοινές τουαλέτες που δεν λειτουργούν σωστά και επιτρέπουν στα λύματα να ξεχειλίζουν, η αποκομιδή των σκουπιδιών, που γίνεται μόλις δύο φορές την εβδομάδα μέσα από τον καταυλισμό καθώς και η πλημμελής ιατρική μας υποστήριξη.

Το υγειονομικό προσωπικό είναι ελάχιστο και ας λάβετε υπόψη σας πως ανάμεσά μας βρίσκονται έγκυες, νεογέννητα και γέροντες, που έχουν ανάγκη από ειδικούς γιατρούς. Τις δε βραδυνές ώρες δεν υπάρχει γιατρός όταν η πλησιέστερη πόλη, η Χαλκίδα βρίσκεται σε απόσταση 20 χιλιομέτρων και ο καταυλισμός δεν διαθέτει ασθενοφόρο.

Συνοψίζοντας τα προβλήματα της δικής μας καθημερινότητας και αξιώνοντας, έστω και σ’αυτές τις ειδικές συνθήκες που περιήλθε η ζωή μας χωρίς να φταίμε, το δικαίωμα της αξιοπρέπειας ζητούμε:

Περισσότερο φαγητό προσαρμοσμένο στις ανάγκες μας (σπάνια στο συσσίτιο συναντά κανείς κρέας)

Οι σκηνές είναι ακατάλληλες για την διαβίωση οικογενειών σε ανθρώπινες συνθήκες

Εγκατάσταση περισσότερων τουαλετών που να απολυμαίνονται συστηματικά

Συχνότερη αποκομιδή των απορριμάτων από τον καταυλισμό.

Ψεκασμοί στο γύρω περιβάλλον για έντομα και απομάκρυνση ποντικιών και φιδιών.

Καλύτερη συμπεριφορά από μερίδα υπευθύνων του καταυλισμού (δεν ξέρουμε αν είναι εθελοντές ή υπάλληλοι)

Η παρουσία και η ενασχόληση του Ερυθρού Σταυρού να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων καθώς είναι επιεικώς ισχνή και δυσανάλογη του ονόματος και της ιστορίας του.

 

 

Η ελληνική αστυνομία συνέλαβε προσφυγάκια, επειδή το θεατρικό στο οποίο συμμετείχαν απαιτούσε να κρατούν πλαστικά όπλα.

H ελληνική αστυνομία συνέλαβε προσφυγάκια, επειδή το θεατρικό στο οποίο συμμετείχαν απαιτούσε να κρατούν πλαστικά όπλα

Xτες, ενώ μια ομάδα από μικρά παιδιά Σύρων κατευθυνόταν προς ενα κτήριο για να «παίξει» μια θεατρική παράσταση για τον συριακό πόλεμο και την προσφυγική κρίση, η ελληνική αστυνομία τους συνέλαβε και τους οδήγησε στο αστυνομικό τμήμα. Οκτώ αστυνομικοί και δύο αυτοκίνητα γεμάτα με άντρες της αντιτρομοκρατικής ομάδας έκαναν αυτή την απάνθρωπη και φρικτή ενέργεια επειδή είδαν τα παιδιά να μεταφέρουν πλαστικά όπλα στα χέρια τους, τα οποία ήταν ουσιαστικά μέρος του ρόλου των παιδιών στην παράσταση.

Στο αστυνομικό τμήμα, τα παιδιά διατάχθηκαν να βγάλουν τα ρούχα τους, συμπεριλαμβανομένων των εσωρουχων τους, τους έκαναν πολλές φορές, σωματική έρευνα και τα τρία παιδιά που αρνήθηκαν να βγάλουν τα εσώρουχα τους χτυπήθηκαν από τους αστυνομικούς. Αυτά τα παιδιά τρομοκρατήθηκαν,, παρενοχλήθηκαν και ταπεινώθηκαν από αυτή την απαράδεκτη, απάνθρωπη και καταχρηστική συμπεριφορά της αστυνομίας.

Επίσης, αυτά τα παιδιά κρατήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα για πάνω από 7 ώρες χωρίς να τους δοθεί τροφή ή κάποια εξήγηση για το λόγο της σύλληψης. Η αστυνομία κατέσχεσε επίσης τα κινητά τους τηλέφωνα και ένα φορητό υπολογιστή, και δεν είχαν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν με κανέναν έξω από το αστυνομικό τμήμα.

Η Ένωση Ελεύθερων Σύρων Μεταναστών έμαθε για αυτό το τρομακτικό και απάνθρωπο περιστατικό, αφού τα παιδιά κρατήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα για πάνω από 7 ώρες και κατά την άφιξή της στο τμήμα, έφερε σάντουιτς για τα πεινασμένα παιδιά και απαίτησε την άμεση απελευθέρωση τους, κάτι με το οποίο συμορφώθηκε ο αξιωματικός υπηρεσίας.

Ο εκπρόσωπος της Ένωσης Ελεύθερων Σύρων Μεταναστών απαίτησε μια συνάντηση με υψηλόβαθμους υπαλλήλους στα γραφεία της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και ζήτησε εξηγήσεις για τις καταχρηστικές, τρομοκρατικές και ταπεινωτικές πράξεις που πραγματοποιήθηκαν από την αστυνομία σε βάρος των παιδιών. Θα ενημερώσουμε εκτενέστερα μόλις γνωρίζουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτή τη συνάντηση.

Πηγή: fb Syrian Solidarity House in Lesvos – بيت التضامن السوري


http://www.kar.org.gr/2016/09/28/h-...ymmetichan-apetouse-na-kratoun-plastika-opla/

 

 

Όπως οι σκλάβοι: Νεκροί και ζωντανοί πρόσφυγες στην ίδια βάρκα

Οι φωτογραφίες του Άρη Μεσσήνη είναι αποκαλυπτικές

Τα πάντα ξεκίνησαν με την ειδοποίηση στα ραντάρ. Δώδεκα μίλια από τις λιβυκές ακτές. Οι διασώστες πλησίασαν στο σημείο που τους οδήγησε το σήμα κινδύνου για να βρουν υπερφορτωμένα ξύλινα σκάφη και σχεδίες που φέρνουν στο μυαλό σκηνές δουλεμπορίου.

Εκατοντάδες Αφρικανοί πρόσφυγες ήταν στριμωγμένοι στα σκάφη που κατευθύνονταν προς την Ιταλία. Στη μία μόνο βάρκα πάνω από 20 άνθρωποι ήταν νεκροί. Από ασφυξία.
Το ίδιο και στις υπόλοιπες βάρκες. Όλες υπερφορτωμένες. Νεκροί από ασφυξία, στιβαγμένοι στο πάτωμα. Οι ζωντανοί για να φτάσουν στους διασώστες τους πρέπει να περάσουν πάνω από τα πτώματα των συμπολιτών τους, των συνταξιδιωτών τους και ίσως των δικών τους ανθρώπων.

Ο Έλληνας φωτορεπόρτερ Άρης Μεσσήνης βρίσκεται πάνω στο διασωστικό Astral. Λέει, στους New York Times, ότι δεν έχει ποτέ τίποτα σαν κι αυτό. Οι φωτογραφίες του για το Γαλλικό Πρακτορείο πραγματικά συγκλονίζουν.

Οι πρόσφυγες – από την Ερυθραία, την Αιθιοπία, τη Σομαλία, τη Νιγηρία και άλλες χώρες της υποσαχάριας Αφρικής – βρέθηκαν από τους διασώστες του Astral την Τρίτη. Ήταν λίγοι μόνο από τους 11.000 πρόσφυγες που διασώθηκαν στη Μεσόγειο από ομάδες διάσωσης και την ιταλική ακτοφυλακή αυτή την εβδομάδα.

Οι πρόσφυγες πάνω σε μια μεγάλη ξύλινη βάρκα μπορεί να ήταν ακόμη και 1.000, δηλαδή πέντε φορές περισσότεροι απ’ ότι κανονικά θα χωρούσαν. Περιμέναν γεμάτοι απελπισία για βοήθεια. Μερικοί πήδηξαν στο νερό.

Ακόμη και με τα σωσίβια δυσκολεύονταν να φτάσουν στα διασωστικά. Κατά την επιχείρηση διάσωσης επικρατούσε πανδαιμόνιο παρά τις προσπάθειες του πληρώματος του Astral να τους ηρεμίσουν. «Οι άνθρωποι βρίσκονταν σε πανικό» λέει ο Άρης Μεσσήνης. «Μας είπαν ότι αρκετοί ήταν νεκροί πάνω στις βάρκες από το προηγούμενο βράδυ».

Πάνω στις βάρκες βρίσκονταν και βρέφη που οι πρόσφυγες προσπαθούσαν απεγνωσμένα να σώσουν. Στο αμπάρι της βάρκας στοιβάζονταν τόσοι πολλοί άνθρωποι που δυσκολεύονταν να κινηθούν για να βγουν. «Ακριβώς όπως στα δουλεμπορικά» λέει η Λάουρα Λανούζα από την ισπανική ομάδα διάσωσης του Astral.

Ο Άρης Μεσσήνης έχει καλύψει τις συγκρούσεις σε Λιβύη και Συρία και εδώ και χρόνια έχει καταγράψει με τον φακό του την προσφυγική κρίση στην Ευρώπη. Όμως αυτό που είδε στη Μεσόγειο, το περιέγραψε ως κάτι διαφορετικό.

«Δεν υπήρχε καμιά διαφορά με τα δουλεμπορικά που κάποτε διέσχιζαν τον Ατλαντικό εκτός από το ότι από τότε πέρασαν μερικές εκατοντάδες χρόνια. Έχω δει πολύ θάνατο. Αλλά ποτέ κάτι τέτοιο. «Είναι σοκαριστικό. Αισθάνεσαι ότι δεν ζεις σε έναν πολιτισμένο κόσμο».

 

 

 

http://www.nostimonimar.gr/opos-i-sklavi-nekri-ke-zontani-prosfiges-stin-idia-varka-1/

 

Βρέ @charlotte μου κι εσύ, οι άνθρωποι δεν κλείνουν την πόρτα, απλά είναι μικρά τα σχολεία και δεν τους χωράνε. Είναι και η εποχή της γρίπης, μην κολλήσει κανείς και χρειαστεί γενόσημα...
Άσε που από τον καταυλισμό έχουν και μια απόσταση τα σχολεία, ταλαιπωρία να ξυπνάνε τα παιδιά στα άγρια χαράματα. Αυτά σκέφτονται οι φιλεύσπλαχνοι πατριώτες, για τα παιδιά το κάνουν.
Μη δείτε να κλείνουν ένα σχολείο, το μυαλό σας στο κακό...

 

Πριν πάω σε ενα απο τα σχολεία υποδοχής που μου είχαν ορίσει, πέρασα απο τον Ελαιώνα. Ήθελα να αγκαλιάσω τον Μοχάμεντ και τα άλλα παιδιά στη πρώτη αυτή ημέρα σχολείου.
Ατμόσφαιρα γιορτής επικρατούσε. Το πουλμαν θα ερχοταν στη 1.30μμ αλλά από τις 12 τουλάχιστον τα παιδάκια ειχαν κάνει σειρές για το ποιος θα μπει πρώτος στο πούλμαν.
Είχαν φορτώσει στις πλάτες τις σχολικές τσάντες που τους είχαν χαρίσει οι οργανώσεις και φώναζαν συνθηματικά: ΣΧΟ-ΛΕΙ-Ο !!! ΣΧΟ-ΛΕΙ-Ο!!!!! Αυτές οι τσάντες δεν βγήκαν ουτε στιγμή απο τις πλάτες τους. Σα να είχαν κολλήσει πάνω τους
Έφυγα πριν τα πούλμαν και πηγα στο σχολείο που μου ειχαν πει. Από εξω παρά την εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ και την ανακοίνωση του Συνήγορου, υπήρχαν κάμερες και δημοσιογράφοι.
Στην αίθουσα εκδηλώσεων είχε τοποθετηθεί ενα μεγάλο τραπεζι με λιχουδιές και χυμούς. Τετραδια και μολύβια περιμεναν τα παιδιά στα θρανία.Δώρα από την εκκλησία.
Μια ατμόσφαιρα γιορτής επικρατούσε κι εδώ..Δάσκαλοι, γονεις, εθελοντές, και διάφοροι τοπικοί παράγοντες πηγαινοέρχονταν ανάμεσα στις αιθουσες. Τηλεφωνήματα, γέλια, ανυπομονησία. Τα παιδια του ολοήμερου ξέφευγαν από τη επιβλεψη των εφημερευοντων για να τρυπώσουν στην αιθουσα και να τσεκάρουν μπας και είχαν μπει τα προσφυγάκια και δεν τους το είχε πει κάνεις. «Μα γιατι αργούν;» Μας ρωτούσαν συνεχώς.
«Πως αισθάνεσαι;» Ρώτησα μερικά.
«Ανυπομονησία…Αγωνία..Αισθάνομαι Περιέργεια».
Κάποια είχαν μάχη μέσα τους. Από τη μία κάποιος τους είχε μεταφερει το μήνυμα : «Να προσέχετε τα πράγματά σας μην σας τα κλέψουν!» Αλλά από την άλλη ειχαν δουλέψει το θεμα πολύ καλά με τους δασκάλους τους. «Πιστεύετε στ αλήθεια πως μπορεί να σας κλέψουν τα πράγματα , ρωτησα την παρέα που είχε θέσει τη σκέψη αυτή..
«Ακόμα και αν συμβεί αυτό θα καταλάβω…Δεν θα στεναχωρηθώ, είπε ένα κορίτσι.
Το πούλμαν ηρθε. Η πύλη ανοιξε. Και τα παιδιά των προσφύγων μπήκαν μεσα στο προαύλιο του σχολείου.
Αυθόρμητα όλος ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Σαν να υποδεχόμαστε ολυμπιονίκες που είχαν κερδίσει σπουδαία μετάλλια…
Τα παιδάκια γελουσαν σαστισμένα.
Αφου κάθισαν στα θρανία, ένας από τους παλιούς μαθητές του σχολείου, αραβόφωνος, βοήθησε στη διερμηνεία. Χωρίς αυτόν δεν θα ειχαμε καταφέρει πολλά.
Μετά πήραν το λόγο οι δάσκαλοι και ο διευθυντής, . Μετά έπαιξαν παιχνίδια γνωριμιας . Ενας Αφγανός μπομπιρας ρωτησε : «Μα γιατί είστε όλοι τόσο χαρουμενοι που ήρθαμε;Δεν το καταλαβαινω» (που να σου εξηγουμε μικρουλη!)
Μπήκαν τα μεγαλύτερα παιδιά του σχολείου και τραγουδησαν ελληνικά τραγουδια στα παιδακια που κοιταγαν με τα μάτια και το στόμα διάπλατα.
Εκεί ξεσπασα σε κλάματα που δεν μπορούσα να συγκρατήσω. Τα παιδια αυτα τα ξέρω απο τις δράσεις στον Ελαιώνα. Με κάποια είχα παιξει μαζί τους και πάνω στις λάσπες της Ειδομένης… Τα ιδια αυτα παιδια τωρα βρισκονται πάνω στα πράσινα ελληνικά θρανία..κρατούν μολύβι και μπλε τετραδιο.. Κάποια απο αυτα δεν έχουν πάει ποτε σχολείο εξαιτίας του πολέμου..
Την ωρα που τα βάζαμε στο πουλμαν για την επιστροφή, η Φατιμέ με ρώτησε, πότε θα ξαναρθουνε εκδρομή στο σχολείο.
«Κάθε μέρα εδώ θα ερχεσαι Φατιμέ»..
Με ρωτησε αλλες 2 φορές μηπως και δεν το καταλαβε καλα…
Κάθε μέρα εδώ θα είσαι Φατιμέ.
Κάθε μέρα εδώ.
Και η παρουσία σου θα αλλάζει λίγο λίγο την χωρα μου και θα την κάνει πιο ομορφη και πολυχρωμη!

 

http://www.kar.org.gr/2016/10/11/ime-exantlimeni-alla-thelo-na-sas-metafero-oti-ida-simera/

 

Σας ευχαριστώ!
Μου Φτιάξατε τη μέρα!
 

 

να είσαι καλά.

 

Λαμία:«Δεν διαχωρίζουμε τις παιδικές ψυχές» δηλώνουν οι δάσκαλοι για τα γεγονότα με τα προσφυγόπουλα.

Τις τελευταίες μέρες έχει πάρει μεγάλη έκταση το θέμα της φοίτησης των προσφυγόπουλων στο 6ο Δημοτικό σχολείο Λαμίας.

Διαβάστε τη θέση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Α/θμιας Εκπ/σης Φθιώτιδας για το ζήτημα που έχει αναστατώσει γονείς, εκπαιδευτικούς και το Δήμο τις τελευταίες μέρες:

«Με θλίψη παρακολουθήσαμε στα Μ.Μ.Ε τις αντιδράσεις για την ένταξη των παιδιών των προσφύγων και μεταναστών του κέντρου φιλοξενίας Θερμοπυλών στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Λαμίας και στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Γοργοποτάμου καθώς και την προσπάθεια στοχοποίησης των Δ/ντών και των Συλλόγων Διδασκόντων των παραπάνω σχολείων. Παρακολουθήσαμε εικόνες που δεν τιμούν το κύρος και τον κοινωνικό ρόλο του γονιού αλλά ούτε και τις αξίες και τις ευαισθησίες της ελληνικής κοινωνίας.

Οι εκπαιδευτικοί αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε για την ένταξη όλων των παιδιών, ρομά, προσφύγων και μεταναστών στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης και δεν διαχωρίζουμε τις παιδικές ψυχές με κριτήριο τη φυλή, τη θρησκεία, το χρώμα και την καταγωγή.

Θεωρούμε την εκπαίδευση βασικό δικαίωμα όλων των παιδιών που ζουν στην Ελλάδα συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών των προσφύγων και των μεταναστών. Το κράτος είναι υποχρεωμένο να κάνει την εκπαίδευση ελκυστική σε όλες και όλους και τα δημόσια σχολεία χώρο κάλυψης των εκπαιδευτικών αναγκών του κάθε μαθητή.

Καταδικάζουμε την προσπάθεια στοχοποίησης των συναδέλφων για το αυτονόητο. Ως δημόσιοι λειτουργοί υπηρέτησαν τον σχεδιασμό του Υπουργείου και ως εκπαιδευτικοί προασπίζουν το δικαίωμα όλων των παιδιών στην εκπαίδευση.

Κατανοούμε τις ανησυχίες και τα ερωτηματικά των Συλλόγων γονέων. Όμως οι τυχόν καθυστερήσεις και δυστοκίες στον σχεδιασμό του Υπουργείου δεν δικαιολογούν τέτοιου είδους αντιδράσεις και ξενοφοβική ρητορική, την οποία θεωρούμε πως δεν υιοθετούν αλλά παρασύρθηκαν από «εθνικοπατριωτικά» παραληρήματα εξωσχολικών νεοφασιστικών στοιχείων που κάνουν πολιτική στις πλάτες αθώων ψυχών.

Καλούμε όλους τους αρμόδιους φορείς να προχωρήσουν στην άμεση, ενδελεχή και ειλικρινή ενημέρωση των γονέων ώστε να κατευναστούν οι εύλογες ανησυχίες τους και όλοι μαζί, εκπαιδευτικοί και γονείς να κάνουμε τα σχολεία ανοιχτές αγκαλιές αλληλεγγύης για τα παιδιά των αποκλεισμένων ομάδων, όλων των φτωχών του τόπου μας ντόπιων,
προσφύγων και μεταναστών!»

Πηγή: http:// www.kar.org.gr/2016/11/09/lamiaden-diachorizoume-tis-pedikes-psyches-dilonoun-i-daskali-gia-ta-gegonota-me-ta-prosfygopoula/


 

 

καλη η αλληλεγγυη στουσ προσφυγες ....

αλληλεγγυη σε εμας ποιος θα δωσει να δουμε