Αμεσότητα επικοινωνίας, εκφράζουμε αυτό που θέλουμε και αν όχι γιατί;

Παρακάμπτοντας τους πανδροτέτοιους, που είναι τίγκα ο χώρος και το βρίσκω λίγο 'φτίλα, έχω μεγάλη αντίθεση με τη μη-ξεκάθαρη επικοινωνία.

Αναγιγνώσκω τους μουσυπέρμαχους να φέρουν παραδείγματα με σκυλάκια και παιδάκια. Ένας ενήλικος άνθρωπος καλό είναι κάποια στιγμή να αναπτύξει τις δεξιότητες που να μπορεί να διαχειριστεί την αλήθεια. Με την εξομοίωση με παιδάκια που δεν μπορούν να διαχειριστούν την αλήθεια, προσβάλλεις και αποδυναμώνεις τον άλλον.

Αναγιγνώσκω έναν ριζοσπαστικό σχετικισμό οτι κάθε άτομο έχει τη δική του αλήθεια και λοιπά μπάρμπουτσαλζ. Δυστυχώς, αν και καταρχήν δεν είμαι τόσο αντίθετος, όλη αυτή η θολοκουλτούρα έρχεται να αμβλύνει λίγο τις αιχμές που έχει το να μπορούμε (ή όχι) να διαχειριστούμε τα σκατά μας (πάρντον μάι φρεντς).

Αναγιγνώσκω επιχειρήματα του στυλ: αυτός φταίει, αν χάφτει τα ψέμματα. Είναι όπως η κοπέλα που τη βιάζουν επειδή ντύθηκε όπως γούσταρε και έρχεται ο αποψάρας και λέει ε, τα ήθελε ο κώλος της, καλά να πάθει. Τέτοια λογική.

Αναγιγνώσκω διαλεκτική του στυλ, αααα, εσύ λες πάντα την αλήθεια, δλδ; Είναι λίγο αστείο να θεωρείτε οτι ο,τιδήποτε είναι λιγότερο από το 100% εξισούται με 0% ή/και καθαγιάζει το mousch worship.

Αναγιγνώσκω μια γουτσίσια ουμανήθρα, οτι δήθεν λένε ψέμματα για το καλό του άλλου. Σας έχω νέα: δεν είστε αρμόδιοι να κρίνετε τι είναι καλό για τον άλλον και τι όχι, αν ο άλλος ανήκει στους 18+. Αν σας έπιασε τόσο ο πόνος για τον άλλο, σκεφτείτε πόσο χρόνο του στερείτε και πόσες επιλογές του κρύβετε πίσω από το πωγωνοπαραπέτασμα.

 

Kλασικό παράδειγμα αποτελεί αυτό το ίδιο το κείμενο που έγραψες...
Εξηγούμαι...
Ας πούμε πως το διαβάζουν 10 'ατομα...
Κάποια θα καταλάβουν αυτό ακριβώς που θες να επικοινωνήσεις...
Κάποια θα χαρούν πάρα πολύ, διγιότι θα το κουμπώσουν στα δεδομένα τους και θα τους λύσει τα χέρια και θα ισχυροποιήσει την πεποίθησή τους πως οι "άλλοι φταίνε" που δεν κλπ κλπ...
Κάποια θα πουν "καλά τα λέει" χωρίς να έχουν καταλάβει νάδα, αλλά για κάποιο λόγο κάτι τους καλοφάνηκε...
Κάποια θα πούνε "όλο θεωρία και μαλακίες" πάλι χωρίς να έχουν καταλάβει νάδα, αλλά για κάποιο λόγο κάτι τους τη σπάει...
Και κάποια θα πουν "το παν είναι νάσαι καλός άρθρωπας - και να πα να γαμηθούνε όλοι"...

 

Δεν θα διαφωνήσω.
Desperate measures.

Δεν σου λέω. Είναι προσωπικό.

 

Αυτό ακριβώς λέω σε κάποιους που αρνούνται την αναγκαιότητα του αμπαλαρίσματος της πραγματικότητας σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις.
Εσείς γιατί το παρεξηγήσατε, αναρωτιέμαι.

Το εκτιμώ ιδιαίτερα αυτό. Πιστέψτε με όμως, δεν είναι σε ηλικία ο γιος μου να καταλάβει το παραμικρό σχετικά με το τι είναι η νάρκωση και η προσωρινή αναισθησία πόσο μάλλον ο θάνατος. Είναι σε ηλικία που η επικοινωνία μας είναι σε πολύ υποτυπώδη μορφή. Συμφωνώ μαζί σας ότι είναι σημαντικό να βιώνει τα συναισθήματα του αλλά η συγκεκριμένη εικόνα του προκάλεσε κατα την κρίση μου ιδιαίτερα έντονα και αναίτια ως προς το ίδιο το γεγονός συναισθήματα πράγμα που εξακολουθεί να μου είναι έκπληξη. Δεν περίμενα ότι θα αναγνωρίσει ως έμβιο κάτι που πίστευα ότι βλέπει ως παιχνίδι, ίσα ίσα περίμενα ότι θα το αγνοούσε εντελώς ως εικόνα για αυτό και δεν έδωσα την δέουσα σημασία. Όντως τα παιδιά δείχνει να αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα από ότι ένας για πρώτη φορά γονιός πιστεύει. Ωστόσο ξέρω ότι δεν έχει την δυνατότητα σε αυτή την ηλικία να καταλάβει κάτι που θα του πω πέρα από τα πολύ βασικά για αυτό και όταν έγινε ότι έγινε, το οποίο ήταν έντονα συγκινησιακό και για μένα ως γονέα, προσέφερα μία διαφορετική ερμηνεία στην ίδια εικόνα προσθέτοντας μία δεύτερη εικόνα η οποία του ήταν οικεία.

Εάν ο πατέρας μου πέθανε από βαθύ γήρας σε ηλικία που ο γιος μου θα είχε την δυνατότητα να επεξεργαστεί λεκτικές πληροφορίες πέρα από εικόνες δεν νομίζω ότι θα του έλεγα διαφορετικά πράγματα από όσο ειπώθηκαν στα εγγόνια του δικού σας πατέρα. Η συγκεκριμένη περίπτωση όμως είναι πολύ διαφορετική από κάτι που θα συμβεί εντελώς απροσδόκητα και τα συναισθήματα που θα μπορούσε αυτό να προκαλέσει τα οποία ενδεχομένως να απαιτούν διαφορετικό χειρισμό από έναν κηδεμόνα. Τα συλληπτήρια μου για τον πατέρα σας. Θα ήθελα να προσθέσω ότι επικροτώ την αποτέφρωση και ότι μπράβο σας για την μετέπειτα τελετή, την λογίζω ως μία καλή και εποικοδομητική εμπειρία για αυτούς που την έζησαν.

Κατά τα άλλα είμαι της γνώμης ότι ως άνθρωποι ένα γεγονός, την αιτία του και τα αποτελέσματα του τα εξαργυρώνουμε πάντα ως συναισθήματα και αισθήσεις. Την δέουσα σημασία δεν θα την δώσουμε ποτέ στο ίδιο το γεγονός, το ίδιο το γεγονός είναι σχεδόν αδύνατο να το κρίνουμε αντικειμενικά και αναίσθητα. Τούτο μου το επιβεβαιώνει το ότι απολαμβάνω ένα ιδιαίτερης σημασίας για μένα feedback αυτές τις μέρες λόγω των απόψεων μου σε αυτό το νήμα. Βλέπω ότι άνθρωποι με τους οποίους σχετίζομαι και συσχετίστηκα στο παρελθόν άρχισαν να αναρωτιούνται για το τι από όλα όσα είπα ή ζήσαμε ήταν αληθινά και κάποιοι από αυτούς μάλιστα αισθάνθηκαν ότι με τις απόψεις μου στην ουσία δικαιολογώ όλους εκείνους που κάποτε τους είχαν πει ψέματα με σκοπό να τους εκμεταλλευτούν ή να τους εξαπατήσουν. Και όλα αυτά επειδή έγραψα ότι σε κάποιες περιπτώσεις το ψέμα κρίνεται αναγκαίο από αυτόν που θα το πει. Αλλά ας μη σας ζαλίζω άλλο με τα δικά μου.

Σας ευχαριστώ για την γνώμη σας και σας εύχομαι μία καλή, ευχάριστη και δημιουργική εβδομάδα.

 

Διαβάζω κάποιους που θα πεταχτούν όχι τόσο για να πουν την γνώμη τους ως προς κάποιο θέμα/ζητούμενο αλλά κυρίως για να κριτικάρουν την γνώμη άλλων. Κάποιους που θα γενικεύσουν και θα γενικολογίσουν με νόστιμα επίθετα κάνοντας την τρίχα τριχιά και που με περισσή ευκολία θα προσάψουν προθέσεις που δεν προκύπτουν από τα γραπτά αυτού που κρίνουν παρά μόνο από το σημείο στο οποίο επιθυμούν να οδηγήσουν την γνώμη κάποιου τρίτου.

Βλέπω αυτοαναίρεση της θεσμικής τους ιδιότητας από κάποιους που ενώ αρμοδιότητα τους είναι να κρίνουν το τι είναι καλό να γράφεται και να διαβάζεται και τι όχι για έναν δικτυακό χώρο και τα μέλη του παρουσιάζονται ως κομιστές νέων σύμφωνα με τα οποία ουδείς είναι αρμόδιος να κρίνει τι είναι καλό για τον άλλον και τι όχι. Τέτοιες αντινομίες έχω δει να εκφράζουν άπειρες φορές κάποιοι που είχαν μια ζωή προυσταμένους ουσιαστικά αρμόδιους για το καλό τους αλλά ποτέ ουσιαστικούς υφισταμένους στους οποίους να είναι οι ίδιοι αρμόδιοι για το καλό τους.

Αναγιγνώσκω ότι για κάποιους είναι αδύνατο να κατανοήσουν ότι ο σαρκασμός και η ειρωνεία είναι προνόμιο αυτών που ζουν γεμάτα την ζωή τους μέσα από έντονες εμπειρίες και έντονα συναισθήματα. Σινεφίλ ειρωνεία βασισμένη μονάχα σε μόρφωση που έχει αυτοσκοπό την μόρφωση με χαρακτηριστικά γλωσσικού νεοπλουτισμού εμπλουτισμένου με χιούμορ για λίγους θαρρώ ότι θα ήταν καλό να αποφεύγεται σε τέτοιες δόσεις.

 

Σάββατο βράδυ στις έντεκα και τριαντατέσσερα ένιωσα το δεξί μου να κουνιέται ελαφρώς.
Να που τελικά υπάρχει κάποια επιστημονική εξήγηση για όλα.

 

Ενώ αν είναι κάτω του 18 να τον γεμίσουμε στα ψέμματα ή μήπως δεν έχει κρίση για το τι είναι καλό και τι κακό?