Αμφιθέατρο ανατομίας

Έκανες υπομονή.
Η σφήνα που υπάκουα έσπρωξες βαθιά μέσα στην τρύπα σου,
σου θύμιζε την θέση σου.
Κάποια φωνή μέσα σου,
σου λεγε να τρέξεις να φύγεις μακριά.
Η σφήνα πίεζε σε κάθε μικρή σου κίνηση τα τοιχώματα του πρωκτού
και έτσι έμεινες, έκανες υπομονή.
Και οι ώρες παιρνούν.
Κρυμμένη είσαι λοιπόν μέσα στο αμφιθέατρο ανατομίας.

Άδειο τώρα και έπιασε να σκοτεινιάζει.
Κλαακ κλαακ. Η πόρτα κλείδωσε και ο φύλακας σέρνει τα βήματα μακριά.
Είμαστε οι δυό μας.
Το αμφιθέατρο βυθίζεται σιγά σιγά στο σκοτάδι. Ένα αχνό φως μπαίνει από το φεγγίτη της οροφής.
Είναι το φως του φεγγαριού που λούζει το παλιό δρϋινο τραπέζι στη μέση της οβάλ αίθουσας. Το μάρμαρο σκληρό στους τοίχους και στο πάτωμα αντανακλά το φως πάνω το τραπέζι. Εκεί πάνω γενιές γενιές φοιτητών ανακαλύπτουν τα μυστήρια του ανθρώπινου σώματος.
Εκεί πάνω σε θέλω.
Μπότες ζαρτιέρές κορσέ. Τά υπόλοιπα τα αφαιρείς γρήγορα και επιδέξια.
Έχεις μάθει πολύ καλά πόσο με θυμώνει να αργείς
στο γδύσιμο.
Σε δένω πάνω στα ξύλινα πόδια του τραπεζιού. Σφιχτά στους αστραγάλους.
Το ξύλο είναι τραχύ.Γεμάτο με σκλήθρες. Κλαψουρίζεις. Ηρέμησε, ψιθυρίζω στο αυτί σου και σου χτυπάω απαλά το κωλαράκι δυο φορές.
-Μάλιστα Κύριε.
Δένω τους μηρούς. Τα σκέλια σου είναι τώρα ανοιχτά,
εκτεθειμένα
-Αααααα
Σου αρέσει να δέρνω τα κωλομέρια σου με τη ραχιαία επιφάνεια του χεριού μου.
-Αααααααααα
-Σας ευχαριστώ Κύριε και Αφέντη μου.
Αρπάζω τα χέρια σου και τα δένω πισθάγκωνα.
Έτσι τα θέλω σφιχτά πολύ να φουσκώνει τα στήθια σου. Να
πνίγονται μέσα στον κορσέ και να παλεύουν να πεταχτούν απέξω.
- κύριε τα βυζάκια μου λαχταρούν σήμερα να παίξετε μαζί τους
Τα κουνάς πάνω κάτω και κάτω πάνω.Με κοιτάς αθώα…
-Σκασμός πουτανάκι! Εδώ είσαι για να ικανοποιείς εμένα.
Σου κρεμάω δυο καμπανάκια από τις ρώγες. Ο πόνος από τις πιάστρες και ο ήχος να σου θυμίζουν
πόσο μεγάλη πουτάνα είσαι.

-Αααααα
Σου τραβάω τα μαλλιά κάτω. Κοιτάς ψηλά. Πιέζω τη σφήνα πιο βαθειά.
-Τι είσαι;
-Η μεγαλύτερη πουτάνα
-και τι λες;
- Σας ευχαριστώ που επιλέξατε να με χρησιμοποιήσετε απόψε
-Μπράβο πουτανάκι
και σου χτυπάω το μουνάκι
δύο φορές.

Σήμερα δεν θα σου βάλω φίμωτρο,
προτιμώ τη σχάρα.
Θέλω να ακούω τα βογκητά σου καθαρά.
Έχουμε όλο το βράδυ μπροστά μας και ο φύλακας ποτέ δεν πλησιάζει το αμφιθέατρο.
Οι φήμες που υπάρχουν για αυτό τον κρατάνε αρκετά μακριά.