Ανάγκη ή Θέλω...

Καθημερινά απο το πρωί που ξυπνάω, βομβαρδίζομαι με μνμ απο τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εκμετάλλευσης) του τύπου, τι έχω ανάγκη, τι θέλω... Τα μνμ είναι τόσο προσεγμένα, τόσα πολλά που λαβμάνω, που δυσκολέυομαι να διακρίνω τι έχω ανάγκη, τι θέλω ή τι δεν θέλω!
Οπότε ήθελα να ρωτήσω μέσα σε όλη αυτή την ασυμμετρία του BDSM υπάρχει ανάγκη, υπάρχει θέλω; Η ανάγκη με το θέλω είναι ταυτόσημα; Πάνε παράλληλα ή είναι κάτι ξεχωριστώ που πρέπει να τα διαχωρίζουμε;

 

Θα έλεγα, δίχως υπερβολή, πως η ιστορία του ανθρώπου είναι η αέναη πάλη ανάμεσα στις ανάγκες και στις επιθυμίες του. Το θέμα του διαχωρισμού των αναγκών από τις επιθυμίες είναι κοινωνικό.

Παραθέτω έναν ορισμό που μοιάζει ξεπερασμένος, αλλά προσεγγίζει την καρδιά του θέματος

Ανάγκη = το αναπόφευκτον, το υπό των πραγμάτων επιβαλλόμενον, η έμφυτος ορμή, το ορμέμφυτον.
Επιθυμία = ροπή προς απόλαυση ή κτήσιν τινος.

Από τον ορισμό αυτό προκύπτει αβίαστα οτι η ικανοποίηση των αναγκών μας είναι ζωτικής σημασίας, ενώ των επιθυμιών όχι. Κι όμως...
Ο ορισμός των αναγκών έχει ήδη αλλάξει (β.λ. πυραμίδα των αναγκών του Μάσλοου). Εχει διευρυνθεί πέρα από τα φρουδικά ορμέμφυτα, καλύπτοντας ανάγκες όπως η αυτοπραγμάτωση (που σηκώνει πολλή συζήτηση), αλλά και άλλες, που αναφέρονται στη σχέση του ατόμου με τον κοινωνικό περίγυρο.

Ενα χαρακτηριστικό των επιθυμιών είναι το ακόρεστο. Ικανοποιώντας μία επιθυμία ησυχάζω μόνο για λίγο μέχρι να έρθει πιεστικά στο προσκήνιο η επόμενη...

Τι είναι λοιπόν οι επιθυμίες? Είναι έξωθεν επιβαλλόμενες και τεχνιέντως παρουσιαζόμενες ως ανάγκες? Ναι και όχι.
Αποψή μου είναι πως, πίσω από οτιδήποτε αντιλαμβανόμαστε ως επιθυμία, υπάρχει μεταμφιεσμένη μιά ανάγκη. Επομένως, το να απορρίψουμε την επιθυμία χωρίς να ερευνήσουμε το λόγο ύπαρξής της δεν είναι η σοφότερη λύση. Μπορεί να είναι φρόνιμο να μην υποκύπτουμε αναφανδόν σε όλες τις επιθυμίες μας, αλλά αφείλουμε στον εαυτό μας και στην ψυχική μας ισορροπία να το ψάξουμε παραπάνω. Αν π.χ. επιθυμώ κάθε λίγο νέο αυτοκίνητο, είναι μάλλον δεδομένο πως δε θα ενδώσω σε αυτή την επιθυμία, αλλά θα διαγνώσω την ανάγκη που κρύβεται πίσω από αυτή.

Για να έρθουμε στο βδσμ, η επικρατούσα άποψη είναι πως η ασσυμετρία που χαρακτηρίζει τις κ/υ σχέσεις, καθώς και οι εκφράσεις σαδομαζοχισμού είναι εξωτερικευμένη έκφραση (= επιθυμία) κάποιων καταπιεσμένων αναγκών, που αναφέρονται κυρίως στην ασφάλεια, τον έλεγχο, την αποδοχή, την αυτοεκτίμηση. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, η "θεραπεία" εντός μας των συγκρούσεων που προκύπτουν από αυτές τις καταπιεσμένες ανάγκες ακυρώνει το λόγο ύπαρξης βδσμικών στοιχείων στις ανθρώπινες σχέσεις. Επομένως, το βδσμ είναι απλά έκφραση-διέξοδος μιάς ψυχοπαθολογίας!

Κατά μία πιό διευρυμένη και πιό υγιή -κατά την άποψή μου- θεώρηση, εφ' όσον μιά σχέση είναι λειτουργική και καλύπτει τα μέρη σε προσωπικό και σχεσιακό επίπεδο, εφ' όσον δηλαδή οι συμμετέχοντες νιώθουν όμορφα στη σχέση τους σε ψυχικό, νοητικό και σωματικό επίπεδο, η έννοια της ψυχοπαθολογίας μένει στα εγχειρίδια, και καλά κάνει. Αυτό όμως, όπως καταλαβαίνεις, προϋποθέτει οτι ο καθένας έχει κάνει πολλή δουλειά με τον εαυτό του, πράγμα απαραίτητο για το ευ ζην γενικά, πόσο μάλλον όταν εμπλέκεται σε ασύμμετρες σχέσεις, όπου έννοιες όπως "όρια", "ρόλοι", "κανόνες" είναι θέματα καθημερινής τριβής του ζευγαριού.

Ανάγκες και επιθυμίες βγαίνουν στον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους άλλους και καθορίζουν εν πολλοίς αυτό που λέμε ευτυχία. Το θέμα του διαχωρισμού ανάγκης και επιθυμίας παραμένει στο προσκήνιο του βίου, επηρεάζοντας την καθημερινότητα, αλλά και τη βαθύτερη ύπαρξή μας...

 

«Δεν ήξερε προς τα πού πήγαινε. Και δεν το ένοιαζε! Κυλούσε!!«

 

Μη σταματήσεις να είσαι η φωνή του alter ego μου...

 

I stand in the distance
I view from afar
Should I offer some assistance
Should it matter who you are

We all get hurt by love
And we all have our cross to bear
But in the name of understanding now
Our problems should be shared

Confide in me, confide in me

I can keep a secret
And throw away the key
But sometimes to release it
Is to set our children free

Stick or twist the choice is yours
Hit or miss what's mine is yours
Stick or twist the choice is yours
Hit or miss what's mine is yours

 

Προσωπική μου εκτίμηση ειναι οτι η ανάγκη και τα θέλω ή τα θέλω και η ανάγκη είναι 2 όψεις του ίδιου νομίσματος απλά έχει να κάνει με τις προτεραιότητες την προσωπικότητα και την λογική που χαρακτηρίζουν κάθε άνθρωπο ξεχωριστά
Οι οποίες επιλογές του είναι αυτές που τον χαρακτηρίζουν αλλά και πάλι αυτό είναι κάτι υποκειμενικό και έχει να κάνει με το πως αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος τι είναι αυτό ή τι νομίζει ότι είναι αυτό που θα τον κάνει πιο ολοκληρωμένο

 

Οι ανάγκες μας νομίζω εξελίχθηκαν μέσα στα χρόνια και τις ονομάσαμε ''θέλω''.
Κάποτε ο τροφοσυλλέκτης άνθρωπος μπορούσε να τρέφεται με βολβούς και
αυτό να ικανοποιούσε την ανάγκη του για τροφή,όμως δε χρειάζεται ακόμα
να τρώμε βολβούς ούτε απλά να πετάμε κάτι στο στόμα μας για να γεμίζει
το άδειο μας στομάχι.Σε αυτή την περίπτωση θα λέγαμε πως η ανάγκη μας
για τροφή μας πίεσε να μαγειρεύουμε καλύτερα φαγητά για να γίνει πιο
απολαυστική η στιγμή του γεύματος.Άρα μια ανάγκη γέννησε ένα θέλω και
ουσιαστικά αυτά τα δυο πορεύονται μαζί

Τα ΜΜΕ και οι εταιρίες απλά εκμεταλεύονται τα θέλω που εκπορεύονται από
τις ανάγκες μας και δημιουργούν προϊόντα ικανά να τις ικανοποιήσουν ή να
τις κάνουν λάστιχο τις περισσότερες φορές.Όλα θα έλεγα πηγάζουν από την
τάση της ανθρώπινης φύσης να εξελίξη τον τρόπο διαβίωσης του ανθρώπου
πιέζοντας ίσως το πράγμα ακανόνιστα και άναρχα πολλές φορές

Το bdsm δε διαφέρει από τον κανόνα

 

Μήπως ισχύει ακριβώς το αντίθετο και τα θέλω μας μέσα στα χρόνια έγιναν ανάγκες?

 

Κανείς δε λέει ότι έχει την ανάγκη να τρώει νόστιμο φαγητό.
Οπότε θέλουμε να τρώμε νόστιμο φαγητό,δεν το έχουμε ανάγκη.
Για την ακρίβεια θα έλεγα ότι στο δέντρο που ονομάζεται ανάγκη
για τροφή βγήκε ένας καρπός που ονομάστηκε ''θέλω να τρώω
καλύτερη τροφή''.Σε άλλους αυτός ο καρπός είναι περισσότερο
ανθισμένος,ενώ σε κάποιους άλλους λιγότερο ή καθόλου

 

@sexypara θα στο πω και με το παραδείγμα σου για να το κάνω πιο κατανοητό... όταν πρωτομαγείρεψαμε το φαί μας το κάναμε επειδή ήταν πιο νόστιμο... τώρα είναι ανάγκη μας να μην τρώμε ωμό το φαγητό... δες και με τα κινητά πριν από κάποια χρόνια ήταν στα θέλω μας, τώρα είναι σχεδόν ανάγκη μας το κινητό...

 

Ο άνθρωπος τυχαία έψησε το κρέας ή δοκίμασε τυχαία ψητό κρέας.
Ανακάλυψε ότι του άρεσε περισσότερο έτσι.Δεν επιζήτησε να το
κάνει καλύτερο από μόνος του.Και κανείς δεν έχει ανάγκη ένα κινητό
για να επικοινωνεί.Απλά ο άνθρωπος έχει ως ανάγκη την επικοινωνία
με άλλους όμοιους του και χρησιμοποιεί το κινητό ως μέσο για να
επιτύχει το αποτέλεσμα αυτό.Το κινητό απλά εκπολιτίζει και κάνει
ευκολότερη την ανάγκη του για επικοινωνία στη σύγχρονη κοινωνία,
επειδή η ανάγκη για άμεση επαφή δεν εκπληρώνεται λόγω περιορισμένου
χρόνου.Και επίσης το κινητό ανήκει στην κατηγορία των αναγκών και
των θέλω που πήραν οι εταιρίες και φρόντισαν να τραβήξουν τόσο
ώστε να βγάζουν κέρδος.Ζούσαμε χωρίς κινητά παλιότερα και αν
σταματήσει να υπάρχει αυτή η τεχνολογία πάλι θα ζούμε χωρίς κινητά
και θα χρησιμοποιούμε ταχυδρομικά περιστέρια.Απλά κάπου καταφέραμε
το ταχυδρομικό περιστέρι να το κάνουμε ταχυδρομική υπηρεσία,την
υπηρεσία τηλέφωνο και το τηλέφωνο μετατράπηκε σε κινητό.Λέμε
έχω την ανάγκη να επικοινωνήσω,όχι έχω την ανάγκη ένα κινητό
για να επικοινωνήσο.Το μέσο που εκπληρώνει μια ανάγκη ανήκει
πάντα στα θέλω

 

χμμ... μάλλον πιο ουσιαστικοί ήταν οι λόγοι, μπορέσαμε π.χ,εμείς οι σάπιενς , να φάμε σιτάρι , ρύζι, πατάτες, η φωτιά και το μαγείρεμα σκότωνε τα παράσιτα και τα μικρόβια, ήταν πολύ πιο εύκολο να μασήσουμε και να χωνέψουμε ψοφίμια, άσε που το ψημένο κρέας διατηρούνταν πολύ περισσότερο...