Ανάγκη απόρριψης

Απάντηση: Ανάγκη απόρριψης

Με την ησυχία σου καλή μου,  

 

Απάντηση: Ανάγκη απόρριψης

Πριν αρχίσω να γράφω οτιδήποτε, οι απόψεις μου και η δομή του κειμένου, έχουν ως προπομπό την κωδικοποιημένη έκφραση αυτών, στο μυαλό μου.

Η οποία σε κάποιο της στάδιο είχε αναφορικά με το συγκεκριμένο την εξής μορφή:

Ανάγκη απόρριψης = Το αποτέλεσμα της πάλης ενός ηθικά μαζοχιστή, μεταξύ του δυνατού του συνειδητού και λογικής με το επίσης δυνατό ασυνείδητο, όπου το ασυνείδητο = ηθικός μαζοχιστής {ενοχικό, αυτουπονομευτικό, αυτοκαταστροφικό - λόγω πεποιθήσεων χαμηλής αυτοεικόνας κι αυτοεκτίμησης- το οποίο πεισματικά ηλίθια εντελώς βρεφικά, μπορεί να αντιληφθεί μόνο μία διάσταση***Πιστεύω πως δεν αξίζω και αφού πάντα πρέπει να έχω δίκιο, θα φροντίσω κάθε επιλογή να οδηγεί στην επιβεβαίωση αυτής ακριβώς της πεποίθησης, δεν δικαιούμαι να είμαι καλά***}και το συνειδητό = ηθικά υγιής (?) {δημιουργικό, λογικό, δυναμικό, επιδέξιο, φιλόδοξο ***Πείσθηκα πως αξίζω και δικαιούμαι να επιτύχω, να ευτυχίσω, να είμαι καλά***.}


Όταν λοιπόν νικά το ασυνείδητο, τότε εμφανίζεται η ανάγκη αποτυχίας/αυτοαπόρριψης/αυτουπονόμευσης, η οποία με τη σειρά της, στην περίπτωση που γίνεται προσπάθεια εκ των έξω αξιολόγησης και το εναλλακτικό κέντρο αξιολόγησης (στην περίπτωση του bdsm αυτός είναι ο Αφέντης) αξιολογεί θετικότερα (ή πιστεύει πως αυτό συμβαίνει) από το ασυνείδητο του ατόμου το οποίο αξιολογείται, τότε η ανάγκη αποτυχίας/αυτοαπόρριψης/αυτουπονόμευσης χρειάζεται να μετουσιωθεί σε ανάγκη απόρριψης από το εξωτερικό αυτό κέντρο αξιολόγησης.

Κι αυτό το ονομάζω Ανάγκη Απόρριψης και με 2 λόγια στο bdsm είναι η ανάγκη που οδηγεί μια σκλάβα ενώ επιθυμεί να υπακούσει, να βρίσκει μπροστά της συνεχώς δυσκολίες, παράλογες αλλά υπαρκτές για να καταλήξει να μην υπακούει και να μην κατανοεί η ίδια με τη λογική, γιατί δεν τα καταφέρνει!



Όποιος κατάφερε να καταλάβει αυτό που γράφω πιο πάνω, έχει γλυτώσει από την αναγκαιότητα να διαβάσει τα περεταίρω τα οποία ήταν οι αναλυτικότερες σκέψεις που ακολούθησαν την πιο πάνω εξίσωση.



________________



Για να μπορέσει να γίνει κατανοητός ο ορισμός αυτού που ονόμασα «Ανάγκη Απόρριψης» θα πρέπει να αρχίσω από τον ηθικό (σαδο)Μαζοχισμό -από δω και πέρα για χάρη συντομίας και ευκολότερου διαχωρισμού των δύο θα ονομάζω ψυχικό μαζοχισμό, όπως και τον ψυχικό Σαδ(ομαζοχ)ισμό θα ονομάζω ψυχικό Σαδισμό.

(οι έννοιες σαδοΜαζοχισμός και Σαδομαζοχισμός αφορούν την πεποίθηση μου πως ο Σαδισμός/μαζοχισμός αφορούν τις διαφορετικές όψεις Ενός νομίσματος και όχι δύο διαφορετικών.)



Στον σεξουαλικό μαζοχισμό, είναι σχετικά ευδιάκριτοι οι στόχοι.

Ο καθαρά και αμιγώς σεξουαλικός μαζοχιστής, είναι εκείνος που αποσκοπεί σε σεξουαλική διέγερση και ευχαρίστηση.

Ο σεξουαλικός μαζοχιστής λοιπόν, είναι εκείνος που απολαμβάνει τον πόνο που του προκαλούν ή ακόμα προκαλεί ο ίδιος στον εαυτό του, αλλά δεν επεκτείνεται ο μαζοχισμός πέραν του σεξ. (Δεν συμπεριλαμβάνω σ αυτή μου την θεωρία την μαζοχιστική συμπεριφορά που όλοι λίγο ή πολύ εκφράζουμε απέναντι στην κοινωνία, στα παιδιά μας κ.ο.κ.)

Δεν υπάρχουν δηλαδή επηρεασμοί και μαζοχιστικές εκφράσεις στους υπόλοιπους τομείς της ζωής του.

(Προσωπικά δυσκολεύομαι να αποδεχτώ την ύπαρξη σεξουαλικού μαζοχισμού, εν πλήρη απουσία ηθικού.

Γιατί η επιθυμία για πόνο και η μετουσίωση αυτού σε ηδονή σε σωματικό επίπεδο, δεν μπορεί κατά τη γνώμη μου, να μην έχει βαθύτερες ρίζες και να εκφράζεται έμμεσα σε κάποιους άλλους τομείς, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.)



Ο ηθικός μαζοχιστής είναι ένα άτομο που έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ανάλογο τρόπο έκφρασης αυτών.

Ο συνεχές χρόνιος πόνος που κουβαλά εκφράζεται σαν παράπονο.

Παράπονο προς τα πάντα ή τέλος πάντων προς όσα του φταίνε στη ζωή του.

Είναι εκείνο το άτομο που έχει ανάγει σε τέχνη την αυτοϋπονόμευση, αυτοκαταστροφή, αυτολύπηση, αυτοηττώμενη συμπεριφορά και προβολή ευθυνών.



Κι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη, παρά τη συνειδητή του προσπάθεια να νικήσει αυτές τις τάσεις.
Και το συνειδητό είναι εκείνο που τον σπρώχνει εξαρχής να ψάξει για σχέση τέτοιου είδους.

Μέσα σ αυτή τη σχέση, προσπαθούν λοιπόν να είναι «σωστοί» με κάθε ειλικρίνεια.

Το ηθικά μαζοχιστικό όμως βάζει τρικλοποδιές και αρχίζουν οι σκέψεις που αναφέρω και στην αρχική εξίσωση και το οδηγούν σε μια προσπάθεια ακύρωσης του Συντρόφου και κατ επέκταση της σχέσης.



Αυτό το ονομάζω Ανάγκη Απόρριψης: Την ασυνείδητη ανάγκη της σκλάβας –ψυχικού μαζοχιστή- να καταστρέφει κάθε απειλή στο μέχρι τώρα καθεστώς μιζέριας, αυτοϋπονόμευσης, ήττας και αποτυχίας, για να απολαμβάνει τον πόνο που εκλαμβάνει ως τιμωρία για το ότι είναι ένοχη, ανάξια, κακή, ανήθικη και η λίστα μπορεί να πάει πολύ μακριά.

Και απειλή είναι ο Κύριος της.

Αν την Απορρίψει το ηθικά μαζοχιστικό της μέρος θα στήσει γλέντι! Θα πάρει την απόλαυση που τόσα χρόνια έμαθε να παίρνει με τον τρόπο που ήξερε να την παίρνει και δεν το νοιάζει καθόλου τι θέλει το υπόλοιπο της είναι. Ή πόσο δυστυχισμένο γίνεται.

Δεν είναι λοιπόν τόσο απλό για αυτή να επιτρέψει τη διάρρηξη μιας υπάρχουσας ισορροπίας απολαύσεων από Αυτόν, αν δεν είναι βέβαιη πως δεν θα πετύχει να Δημιουργήσει Αυτός μια νέα ισορροπία απολαύσεων.


Εδώ είναι που καλείται η σκλάβα να είναι έτοιμη να κάνει ένα πήδημα στα τυφλά με μόνη της σιγουριά την ελπίδα πως Εκείνος δεν θα αποτύχει και δεν θα την διαλύσει μόνιμα ψυχικά.



Κι αν δεν μπορεί να το κάνει, αν ακόμα δεν είναι έτοιμη για ένα τέτοιο πήδημα, τότε παίρνει ευχαρίστηση σαν κακό παιδί από την απόρριψη Του.

Εκφράζει ανάγκη γι Αυτόν να είναι το στήριγμά της στην προσπάθεια της για λήψη απαντοχής κι αποδοχής των αδυναμιών, των λαθών και των απογοητεύσεων της, ανίκανη να προσφέρει η ίδια αποδοχή στον εαυτό της, κάνει προσπάθειες να «πείσει» σιγά σιγά και τον Άλλο πως είναι ανάξια αυτών σπρώχνοντάς τον προς τη φυγή για να συνεχιστεί ανεμπόδιστά η κούρσα αυτοκαταστροφής .



Γι αυτό θεωρώ πως ο ηθικός μαζοχισμός είναι τροχοπέδη για την οποιαδήποτε σχέση και είμαι πεπεισμένη πως ο ηθικός μαζοχισμός χρήζει θεραπείας.



Το συνειδητό το ίδιο που τους σπρώχνει εξαρχής να ψάξουν για σχέση είναι ίσως η μόνη ελπίδα για απεξάρτηση από την ανάγκη για ηθική οδύνη που γεννά η υπέρμετρη τους υπερμεγενθυμένη ενοχικότητα.

(Ενοχικότητα για τα πάντα, επειδή ήμουν όμορφος/άσκημος, περίεργος/αδιάφορος, απολάμβανα υπερβολικά το σεξ/ ήμουν γεμάτη συμπλέγματα και παγοκολόνα κ.ο.κ.)



Ελπίδα τους -το συνειδητό -να αποδεχτεί την πεποίθηση του ασυνειδήτου πως είναι κακό και χρίζει ποινής/τιμωρίας.

Πως για να είναι η ποινή ανάλογη της προσβολής, πρέπει να υπολογιστεί πόση τελικά ήταν η προσβολή για να μπορεί να καθοριστεί και η ποινή.

Κι αφού καθοριστεί να αποφασίσει αν έχει ήδη εκτίσει την ποινή ή αν χρωστάει ακόμα.



Αλλά επιπρόσθετα θα πρέπει να επιλέξει ποιος είναι αυτός στον οποίο ανήκει η τελική κρίση για το αν έχει εκτιστεί η ποινή...

Γιατί αν δεν βρεθεί Κριτής, τότε ποιος θα φροντίσει να εκτίσει την ποινή και ποιος μετά την έκτισή τους να τους ανοίξει την πόρτα πίσω στην κοινωνία με μία διαγραφή των «κακών» πράξεων και συγχωροχάρτι?



Και Κριτής μπορεί να είναι Αυτός που «απειλεί» το ασυνείδητο ηθικά μαζοχιστικό κομμάτι, αλλά θεωρεί σύμμαχο και σωτήρα το συνειδητό?



Θέλω να πιστεύω πως όταν σ ένα άτομο έχει ήδη γίνει αντιληπτή η γενικότερη του τάση για αυτοκαταστροφή, το μυαλό κι η λογική θα αντιδράσουν και θα θέλει να σωθεί! Πως το ένστικτο επιβίωσης είναι δυνατότερο από το ένστικτο θανάτου και προσπαθεί να κάνει όσα θεωρεί πως θα το σώσουν,

Το υποσυνείδητο -ο ηθικός μαζοχιστής- όπως έχω ήδη αναφέρει, επιμένει να προβάλλει την δική του ανάγκη για εκπλήρωση του ενστίκτου του θανάτου. βάζει εμπόδια και μόλις υπερπηδηθούν τα εμπόδια αρχίζει τις τρικλοποδιές….



Ολόκληρη η ύπαρξη του ηθικά μαζοχιστή είναι μια συνεχής πάλη μεταξύ ενστίκτων επιβίωσης/θανάτου, μια συνεχής πάλη για την ίδια του τη ζωή.

Κι ανάλογα με το πιο θα δυναμώσει στην πορεία ζωής περισσότερο εξαρτάται και η θεραπευτική του πορεία.

Με κάθε σοβαρότητα λέω την λέξη θεραπεία.

Πιστεύω πως κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, μέσο της σεξουαλικοποίησης του μαζοχισμού και ένταξης του σε πλαίσια Ds μπορεί να επιτευχθεί μια πολύ καλή πορεία προς τη θεραπεία του ηθικού μαζοχισμού.



Συγκεκριμένες προϋποθέσεις που το καθιστούν δύσκολο εγχείρημα βέβαια, μια και αφορούν ψηλό επίπεδο αυτογνωσίας και ωριμότητας του ιδίου του ψυχικά Μαζοχιστή που μεταβαίνει από τον ψυχικό στον σεξουαλικό μαζοχισμό, στην υπακοή/υποταγή, προς Κάποιον ανάλογου επίπεδου και δυνατότητων και αντίστοιχων με των δικών του αναγκών...

Τον ψυχικά Σαδιστή ο οποίος με τη σειρά του συνειδητοποιεί πως μέσω της αλληλεπίδρασης του με τον ψυχικά μαζοχιστή μπορεί να περιορίσει/ελέγξει και να εκφράσει το Σαδισμό του σεξουαλικά.



Γι αυτό ο ψυχικά Σαδιστής έχει ανάγκες που μόνο ένας ψυχικά Μαζοχιστής μπορεί να καλύψει και αντίστροφα.

Ανάλογα με το βάθος και την ένταση του ψυχικού σαδισμού/μαζοχισμού βρίσκουν ο ένας τον άλλο.

Αν το βάθος κι η ένταση διαφέρουν, κάποιος θα μένει ανικανοποίητος.



Αλληλοεξαρτιόνται για την ψυχική τους ισορροπία και υγεία.

Οι δυο μαζί μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα παρά ο καθένας μόνος του να φτάσουν…

 

Απάντηση: Ανάγκη απόρριψης

Δεν μπορώ να δώσω άλλα ρεπ . Αυτό το κείμενο είναι καταπληκτικό. Προσωπικά, σε ευχαριστώ για την παράθεση του.

 

Μαζοχιστής: Χτύπα με, δείρε με, πόνεσέ με (πες με άχρηστο, ηλίθιο, ανίκανο)...
Σαδιστής: Όχι, όχι σήμερα...

Αφιερωμένο στα απανταχού rejection junkies με αγάπη.

 

Απάντηση: Ανάγκη απόρριψης

Εγώ τα βλέπω λίγο πιο απλά. Όταν μια σκλάβα έχει ανάγκη να υπακούσει υπακούει, ζητάει βοήθεια αν αντιμετωπίζει πρόβλημα, συζητάει αλλά υπακούει. Καταλαβαίνω πως ο μαζοχισμός της ίσως την οδηγεί στην επιθυμία αδιαφορίας, αλλά απόρριψη;;; Απόρριψη σημαίνει πως δεν μου κάνεις. Δεν πληρείς τις προυποθέσεις που θέλω και χρειάζομαι ώστε να συνεχίσουμε. Βεβαίως κατάλαβα τι θέλεις να πεις αλλά ίσως επειδή εγω δεν λειτουργώ έτσι να μου φαίνεται πολύ ξένο...

 

Απάντηση: Ανάγκη απόρριψης

αγαπητή lara[E-p],

Eπί της ανάλυσης: только знаю что ничего не знаю ... άλλωστε, το είχα δηλώσει πως, είδα φως και μπήκα.

{Κι επίσης ότι δεν υπάρχει ψυχή.   ... Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.}

Επί του θέματος: ένας *σοφός* φίλος, μου είπε ότι "ορισμένοι άνθρωποι δεν αντέχουν να είναι ευτυχισμένοι". Προσωπικά, όπου τους συναντώ, αλλάζω γωνία. Τους αποκαλώ και ρουφήχτρες ενέργειας. Ενεργοβόρα πλάσματα. Καλό είναι να είμαστε παραγωγοί, если ты знаеш что я имею в виду.

Πολύ "ζεν" είμαι απόψε ...   θα με πείραξε κάτι που ήπια.  

 

Απάντηση: Ανάγκη απόρριψης

Είναι αλήθεια πως ο ηθικός μαζοχισμός είναι σαν μια μεγάλη ρουφήχτρα ενέργειας και τον πρώτο που στραγγίζει είναι ο ίδιος ο ηθ. μαζοχιστής, ο οποίος βέβαια δεν αντιλαμβάνεται πάντα τα παιγνίδια που παίζει μαζί του το ασυνείδητο του κι εκείνο που βλέπει -τόσο ο ίδιος όσο και οι άλλοι γύρω του που βλέπουν τα πράγματα απλά ,примитивно - είναι πως ενώ πραγματικά προσπαθεί να βρει την ευτυχία πάντα κάτι συμβαίνει και τα πάντα οι σχέσεις διαλύονται, οι ευκαιρίες χάνονται και αυτά βέβαια δεν περιορίζονται στα πλαίσια των ερωτικών του σχέσεων.
Όπως δεν σημαίνει βέβαια πως για όλα πάντα φταίει ο ίδιος και όλοι όσοι έτυχε να συναντήσει στο δρόμο του ήταν άψογοι σε όλα  
Αλλά επειδή είμαι υπέρ της προσωπικής ανάληψης ευθυνών των προσωπικών επιλογών και αναγνώρισης όσον άμεσα αφορούν το άτομο, θα πω πως όταν κάποιος βλέπει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο σε όσα αφορούν τη ζωή του και τις αποτυχίες του, αν μη τι άλλο θεωρώ λογικό πως θα αναρωτηθεί κατά πόσο ασυνείδητα ο ίδιος οδηγεί σε αδιέξοδα κάποια πράγματα.
Αυτό προϋποθέτει βέβαια την ύπαρξη σημαντικής αυτογνωσίας, μιας καλής νοημοσύνης και ικανότητα ανάλυσης και αντίληψης πολύπλοκων εννοιών, κάτι που πείστηκα πρόσφατα πως δεν διαθέτουν τόσοι πολλοί όσο πίστευα.

Μάλιστα λίγο πριν διαβάσω το μήνυμα σου, κάποια απάντηση που είχα διαβάσει κάπου, με έκανε και θυμήθηκα και το ζεν γνωμικό "Όταν κάποιος σου δείχνει το φεγγάρι, μην κοιτάς το δάχτυλο".
Η αλήθεια είναι πως μετά άθελα μου συνέχισα την σκέψη και κατέληξα πως αν δεν μπορείς να δεις το φεγγάρι επειδή είσαι μύωπας που να καταλάβεις καν που δείχνει το δάκτυλο?  

Οπότε θα συμφωνήσω με τον Απ. Ματθαίο πως τελικά Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, μπορεί να μην μπορούν να δουν το φεγγάρι αλλά θα έχουν τη βασιλεία των ουρανών όλη δικιά τους.  

 

Απάντηση: Ανάγκη απόρριψης

Ακόμη δε μπορώ να καταλάβω αυτή την..."ανάγκη"...στο λαιμό μου κάθεται. Το ξαναδιάβασα και εξακολουθώ να έχω την ίδια άποψη.

 

Απάντηση: Ανάγκη απόρριψης

Οταν αδιαφορώ για κάποιον ο άλλος δεν με αφορά, δεν υπάρχει. Εγώ είμαι αλλού! Αρα για το διάστημα αυτό η σχέση σχεδόν δεν υπάρχει
Η απόρριψη έχει κάτι διαφορετικό. Με την απόρριψη ο άλλος υπάρχει. Ο εαυτός σου τον απορρίπτει σαν σκουπίδι (απορρίπτω, απορρίματα δηλ σκουπίδα έχουν την ίδια ρίζα) αλλά ο ο άλλος έστω και σαν εξευτελισμένος εξακολουθεί να υπάρχει μέσα σου.

Αν όμως διαισθάνεσαι ότι η sub υποσυνείδητα οδηγείται στο να σε οδηγεί στο αίσθημα του να την απορρίψεις, τότε ανοίγεται η ευκαιρία για ένα πολύ ενδιαφέρον mindgame.
Να οδηγηθείς δηλαδή στο βάθος εκείνο του υποσυνείδητου της sub που προκαλεί αυτή την κατάσταση.
Κατά την γνώμη αυτό το ταξίδι είναι πολύ ενδιαφέρον.
Αν πετύχει, τότε, καυτό υλικό από τις σκοτεινές περιοχές της sub, θα βγει στην επιφάνεια (όπως η λάβα βγαίνει από τα έγκατα της γης). Το υλικό αυτό θα δημιουργήσει νέες πτυχώσεις στην προσωπικότητα της sub. Θα έχουμε δηλαδή ένα εμπλουτισμένο πρόσωπο και μια ανανέωση στη σχέση.
Βέβαια αυτό το ταξίδι στο υποσυνείδητο δεν σταματά ποτέ!

 

Απάντηση: Ανάγκη απόρριψης

Πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγιση σου...

Θα έλεγα πως πολύ λίγοι άνθρωποι προτίθενται να μπουν σε αυτές τις καταστάσεις, τις οποίες εσυ χαρακτηρίζεις ως Mindgames,
όμως αυτοί τις βλέπουν κυριολεκτικά σαν ανεπιθύμητες περιπετειες...

για τον απλούστατο λόγο οτι δεν μπορούν να κατανοήσουν τέτοιου είδους συμπεριφορές

 

Απάντηση: Ανάγκη απόρριψης

Και εγώ το έχω νοιώσει αυτό και το νοιώθω συχνά. Σ αυτή την περίπτωση όμως, καταλαβαίνω ότι έχω φθάσει σε ένα δικό μου όριο.
..και προφανώς κάτι πρέπει να κάνω μ αυτό. Πρέπει να χειριστώ τον εαυτό μου δηλαδή!
...και πάλι το παιχνίδι (mindgame) έχει ενδιαφέρον, μόνο που εδώ παίζεται ανάποδα.
Αλλιώς κανείς μπορεί να χειριστεί τα όρια της sub, αλλιώς μπορεί να χειριστεί τα δικά του όρια.
Παιχνίδι διπλής κατεύθυνσης δηλαδή!
Οι πιο δυνατές καταστάσεις (κατά την γνώμη μου πάντα), είναι αυτές που η φάση απαιτεί και από τους δύο να υπερβούν τα όρια τους.
Τότε όμως νοιώθεις σαν να πατάς επάνω σε τεντωμένο σχοινί. Μερικές φορές την πατάς! Ολοι νομίζω έχουμε εμπειρία απ αυτό.
Από την άλλη όμως, μπορεί κάτι να έχει ενδιαφέρον αν δεν έχει το αντίστοιχο ρίσκο;  

 

Απάντηση: Ανάγκη απόρριψης

Συμφωνώ μαζί σου και συχνά αυτός που του δείχνουν το φεγγάρι δαγκώνει το δάχτυλο!

Από την άλλη μεριά όμως..
...ίσως όλοι να έχουμε μέσα μας "πραγματάκια" που δεν αντέχουμε να τα δούμε!
Μερικές φορές η αλήθεια δεν αντέχεται.
Τότε όμως αντί να βλέπουμε (ή να δαγκώνουμε) το δάκτυλο, είναι προτιμότερο να την πλησιάζουμε σιγά-σιγά.
Για να αντέξουμε τον πόνο!!!