Ανήκω χωρίς συναίσθημα ( ; )

Έχω παρατηρήσει ότι σπάνια αναφέρεται ο έρωτας ως ένα από τα κίνητρα υποταγής μέσα στο φόρουμ.

Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί έχουν την άποψη ότι αν κάποια δεν απολαμβάνει το καθεστώς της Κυριαρχίας και υποτάσσεται μόνο επειδή είναι ερωτευμένη καταλήγει σε μη μακροημέρευση της υποταγής της καθώς πάει συνέχεια κόντρα σε αυτό που θα ήθελε κατά βάθος να ζήσει.

Αν πάρουμε όμως ως δεδομένο ότι μια υποτακτική βρίσκεται στη θέση της επειδή έχει επικυριαρχηθει, επειδή έχει συναντήσει έναν άνθρωπο που δεν της έχει δώσει περιθώριο να λειτουργεί διαφορετικά, επειδή βιώνει απόλαυση μέσω της ικανοποίησης του ανθρώπου αυτού και επειδή δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή της χωρίς όλο αυτό, πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μην νιώσει έρωτα για τον άνθρωπο αυτό;
Οι πιθανότητες στο δικό μου μυαλό είναι ελάχιστες αλλά παρ'ολα αυτά έχω ακούσει για υποταγή δίχως έρωτα.

Και εδώ έρχεται η απορία μου.
Αν η υποτακτική έχει παραδώσει το μυαλό της και το σώμα της αλλά δεν έχει εναποθέσει το συναίσθημα μπορούμε να μιλάμε για πλήρης επικυριαρχία;
Αν η υ έχει κρατήσει κάτι τόσο σημαντικό για τον εαυτό της έχει υποταχθεί πραγματικά;

 

ο έρωτας που περιγράφετε είναι εκδήλωση της υποταγής.
έρωτα διάφοροι άνθρωποι ονομάζουν τελείως διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα.
εύστοχα περιγράψατε τον έρωτα των υποτακτικών.

 

Αν και η λέξη έρωτας δεν έχει μία ερμηνεία, κατ εμε δεν μπορει να αποτελεί κίνητρο υποταγής.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η υποταγή δεν γεννά συναισθήματα.
Ο έρωτας είναι μια εκδήλωση της υποταγής. Όπως και η αγάπη, η λατρεία, κτλ προς το πρόσωπο του αφεντικού.

Δεν θεωρώ πως μπορεί να υπάρξει ασύμμετρη σχέση χωρίς συναισθήματα και από το κ προς το υ, αλλά και από το υ προς το κ. Η ίδια η υποταγή εξ άλλου είναι σαν ένα μπαλόνι γεμάτο τρελά συναισθήματα. Εγώ τουλάχιστον, έτσι το βιώνω.

Κάποιοι τα βαφτίζουν έρωτα, κτλ. Κάποιοι αλλιώς. Και άλλοι αλλιώς τα εκδηλώνουν. Παραμένουν όμως συναισθήματα.

 

Σε αυτή τη θέση μπορεί να κάνει αλλιώς; Αν όχι, έχεις την απαντησή σου. Αν ναι, θέλει να κάνει αλλιώς; Αν όχι έχεις την απάντησή σου.

 

Θεωρώ καταρχήν, ότι ο έρωτας δεν είναι κίνητρο για την υποταγή.
Η υποταγή είναι φύση των υ και η φύση δεν χρειάζεται κίνητρο για να υφίσταται.
Υφίσταται ούτως ή άλλως.
Ανθεί ωστόσο, όταν κι εφόσον βρει την Κυριαρχία.

Προσωπικά δεν βίωσα τον έρωτα από την αρχή.
Οι εσωτερικές μου αντιστάσεις ήταν τόσο δυνατές που επισκιάζαν οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα.
Μόνο όταν κόπασαν και μετριάστηκαν μέσα μου οι εσωτερικές συγκρούσεις, άρχισα να συνειδητοποιώ τι εστί υποταγη και να παρεισφρύουν σιγά σιγά και άλλα συναισθήματα.
Έρωτας, νοιαξιμο ή ότι άλλο, ήρθαν αρκετά αργότερα ομολογώ.

Τα όποια μετέπειτα συναισθήματα της υ πέραν της υποταγής της, δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι επιθυμητά από το Κ μέλος.
Πιστεύω όμως, ότι στην πορεία είναι αναπόφευκτα από το υ μέλος.

Εξάλλου η υποταγη του σώματος και μόνο, θα δήλωνε μεν Κυριαρχία( σε ένα βαθμό), αλλά χωρίς συναίσθημα (ψυχή), πέρα και πάνω από όποια λογική διεργασία (μυαλό), θα μιλούσαμε άραγε για Κατίσχυση;
Σκέψεις..

Τείνω να πιστεύω λοιπόν πως ο έρωτας ειναι περισσότερο αποτέλεσμα και όχι κίνητρο, τόσο της υποταγής, όσο και της Κατίσχυσης.

Τα βαθιά συναισθήματα αναδύονται μόνο κατόπιν εξίσου βαθιάς εσωτερικής διεργασίας , ενδοσκόπησης και συνειδητότητας.

(Ενδιαφέρον νήμα..)

 

Ο έρωτας είναι περιορισμένης χρονικής διάρκειας.
Υπό εντελώς διαφορετικές, όμως κατάλληλες για τον κάθε άτομο, προϋποθέσεις μετεξελίσσεται και μπορεί να εξακολουθεί να λειτουργεί, αλλά με διαφορετικά πλέον ερείσματα...
Μπορεί να καταλήξει σε αυτό που αναφέρεται/βιώνεται ως αγάπη...
Αφετηρίες, βιώματα, λειτουργίες και διαδρομές διαφέρουν, λογικά πράματα...
Οι περιγραφές τους και οι αποτυπώσεις τους ομοίως...
Ααα, ξέχασα...! Η μηδενική παρουσία συναισθήματος εξ αντικειμένου δεν μπορεί να υπάρχει.
Οι κατά καιρούς εκπεφρασμένες προσεγγίσεις/περιγραφές καταστάσεων "συναισθηματικής αναπηρίας" δεν συνιστούν απουσία συναισθήματος, απλώς μιας διαφορετικότητας.

 

Κατά τη γνώμη μου μπορεί να υφίσταται υποταγή χωρίς έρωτα. Η έκφραση όμως "χωρίς συναίσθημα" με πάει αλλού. Αν η υποταγή δεν γεννά συναισθήματα, ποιό είναι το νόημα;

 

Ο έρως, πέρα από εκδήλωση ορμεμφύτου σε μεγάλο ποσοστό, είναι και παραγωγός συναισθημάτων, πώς λέμε διπλοθεσίτης ένα πράμα..;
Tα υπόλοιπα επαγωγικώς είναι προφανή και χιλιοειπωμένα, εκτός από τα εμμονικά προσκεκολλημένα στον κατακερματισμό άτομα, από κολλημενάκια έως OCDιάρικα, συνηθέστατα ελεγχόμενης δυνατότητας επεξεργασίας.

 

Ναι, δεν αναφέρομαι σε έναν έρωτα με βανιλα όρους.  
Ακόμα κι αν ξεκινήσει κάποια έτσι λόγω της άπειριας της έπειτα διαμορφώνεται στο αλλιώς.

 

Σε μια τέτοια περίπτωση, όπου μια γυναίκα δέχεται να γίνε υ χωρίςνα ήταν το ζητούμενό της, το συναίσθημα της υποταγής είναι κατά πολύ πιο έντονο, από μια γυναίκα που αναζητεί συνειδητά την υποταγή.

Οπότε, η κυριαρχία πάνω της αποχτάει και μια πολύ πιο ουσιαστική διάσταση. Από την άποψη ότι συνειδητά παραδίδεται. Ενώ σε άλλη περίπτωση, ο κυριαρχός (μπορούμε να πούμε) απλά κρατάει το μαστίγιο όπου το υ επιθυμεί.

 

@Seras Victoria εξαιρετικό θέμα

έχω υπάρξει σε D/s συσχέτιση ως αποτέλεσμα κατίσχυσης
έχω υπάρξει σε D/s συσχέτιση χωρίς να προηγηθεί κατίσχυση
έχω υπηρετήσει χωρίς να υπάρχει κανένα απολύτως συναίσθημα
έχω υπηρετήσει επειδή ερωτεύτηκα παράφορα

σε όλες τις περιπτώσεις υπήρχε αρχικά ένας ενθουσιασμός... δε θα τον έλεγα έρωτα, έμοιαζε με τα συναισθήματα που έχει κάποιος όταν είναι να πάει ένα ταξίδι σε νέο προορισμό
μία φορά ένιωσα το ανήκειν, όταν είχα κατισχυθεί... στην πορεία της σχέσης δημιουργήθηκαν συναισθήματα που έμοιαζαν με έρωτα αλλά δεν ήταν... ήταν κάτι πιο βαθύ, πιο απόλυτο, πιο ολοκληρωτικό

τρέφω αισθήματα για όλους με τους οποίους συσχετίστηκα
όμως Ένας άφησε ανεξίτηλο το σημάδι Του

 

Υπάρχει υποταγή από έρωτα, υποταγή και μετά έρωτας και επίσης υπάρχει και η περίπτωση το Κ να μην αφήσει να αναπτυχθεί συναίσθημα (ορίζει ΚΑΙ αυτό).

Για εμένα το πρώτο δεν αξίζει. Τσάμπα ταλαιπωρια για όλους. Τα υπόλοιπα, καλό πνίξιμο   σας περιμένουμε στην ακτή.