Ανήκω χωρίς συναίσθημα ( ; )

αυτό ακριβώς εννοούσα... ξέρεις, είναι άλλο το εμπνέω έρωτα και άλλο το πουλάω έρωτα... το δεύτερο κρύβει χαμερπή κίνητρα

τι ακριβώς σημαίνει ανταποδίδω τον έρωτα;
πώς είσαι σίγουρος ότι αυτό που έχει στο μυαλό του ο πομπός είναι το ίδιο με αυτό που έχει στο μυαλό του ο δέκτης; μπορεί ο έρωτας να μην ανταποδίδεται -οπως λες- αλλά να καλύπτονται ανάγκες που είναι πιο σημαντικό... ποια είμαι εγώ να κρίνω;

μιλώντας για τον εαυτό μου, έχει μεγαλύτερη σημασία να Τον βλέπω παθιασμένο παρά ερωτευμένο

 

Ότι ερωτεύονται και οι δύο.

Δεν είμαι, μόνο αντιδράσεις μπορώ να κρίνω και με βάση αυτές να βγάλω συμπεράσματα, με την παραδοχή ότι οι αντιδράσεις αυτές είναι αυθεντικές.

Δεν ξέρω και για αυτό ρώτησα αν είναι σημαντικό το να υπάρχει ανταπόδοση.

 

Ο έρωτας που οδηγεί στην υποταγή δεν είναι παρά μια συνιστώσα του έρωτα που προκύπτει για κάποιους χαρακτήρες, υπό ορισμένες συνθήκες. Η υποταγή που οδηγεί στον ''έρωτα'' αντικρίζει τον πραγματικό άνθρωπο, στις πραγματικές του διαστάσεις. Ένα τυφλό, ωμό συναίσθημα, απέναντι σε ένα που έχει στη βάση του την αναγνώριση και την αξιολόγηση, δε θα μπορούσαν ποτέ να συγκριθούν. Ούτε το πρώτο είναι κατακριτέο, ούτε το δεύτερο.

 

@Arioch

Τα συναισθήματα είναι δυναμικά υπό την έννοια ότι δε βιώνονται και δεν εκφράζονται με τον ίδιο τρόπο από όλους... Οπότε δεν ξέρω αν έχει νόημα να μιλάμε για ανταπόδοση (άσε που δεν είμαι και εξειδικευμένη ψυ επί του θέματος)

 

Το όλο θέμα ξεκίνησε από άλλο μέλος το οποίο έγραψε ότι ο έρωτας δεν είναι συναίσθημα αλλά κατάσταση. Σα να λέμε ότι οι εκφράσεις "νιωθω ερωτευμένος" και "είμαι "άνεργος" έχουν κάποια σύνδεση. Αποτελείωσε δε το θέμα προσθέτοντας ότι ο έρωτας είναι για το cosmopolitan. Ίσως να το βιώνει ο ίδιος έτσι, δεν γνωρίζω.

Έρχεσαι έπειτα εσύ να προσθέσεις σε αυτό ότι ο έρωτας είναι νοητική κατάσταση, μα τι άλλο μπορεί να είναι; Όλα από το μυαλό προέρχονται, δεν παίρνει κανείς κυριολεκτικά την έκφραση ότι ερωτευόμαστε με την καρδιά. Το ότι ο έρωτας μπορεί να περιλαμβάνει ένα εύρος συναισθημάτων δεν τον καθιστά μη συναίσθημα όπως γράφτηκε παραπάνω, μην τα μπερδεύουμε.

Πετάς και ένα τι ξέρουν οι αρχαίοι που απέδωσαν τον κεραυνο στον Δία εννοοντας τι; Ότι δεν ήξεραν τι τους γίνεται επειδή κάποτε δεν είχαν τα μέσα να εξηγήσουν τα φυσικά φαινόμενα και επομένως να μην τους παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά; Παιδιά ακυρώστε την φιλοσοφία των αρχαίων επειδή δεν ήξεραν για τους κεραυνούς...
Και το προχωράς κι εσύ γράφοντας ότι ο έρωτας είναι μονο για τα κοριτσοπουλα που πιστεύουν στα παραμύθια και στους πρίγκιπες, υποτιμοντας ποιόν τελικά; Τους πάντες;

Όταν η @karamel αναφέρεται σε αδαη κοριτσοπουλα μάλλον εννοεί αυτές που πιστεύουν στους ανθρώπους που δεν μπορούν να εμπνεύσουν έρωτα και καταφεύγουν στην υποτίμηση του και όχι στην ποιότητα των ανθρώπων που ερωτεύονται.

Για να καταλήξω, το αν είναι κατάσταση ή συναίσθημα ή τραχανάς ο έρωτας είναι εκτός θέματος, δεν έβαλα έκθεση με τιτλο "τι είναι ο έρωτας". Η υποτίμηση του δε ως κινητήριος δύναμη είναι, για εμένα, τουλάχιστον αστεία.
Με όλη αυτή την υποτίμηση του έρωτα, η οποία φοβόμουν ότι θα γίνει, δεν αφήνετε να εκφραστει και να συζητηθει η σημασια του έρωτα στην υποταγή.

Το αν κάποιοι Κ δεν μπορούν να τον εμπνεύσουν είναι ατυχές για τους ίδιους αλλά δεν μας αφορά.

Παρεμπιπτόντως Arioch εσύ δεν υποστηρίζεις σε άλλα νήματα ότι σημασία έχει η επιβολή και το αποτέλεσμα της; Γιατί να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας Κ τον έρωτα του υ του; Είναι ανήθικο; Αυτό είναι το θέμα σου; Η ηθική του πράγματος;

 

Αυτά που γράφεις βασίζονται σε δική σου προβολή και όχι σε αυτά που έχω γράψει. Και για να το κάνω δεκάρικα με το παράδειγμα του κεραυνού, η αναφορά ότι ο κεραυνός είναι ηλεκτρική εκκένωση και όχι όπλο του Δία είναι αναφορά στη φύση του κεραυνού και όχι στην ισχύ του.

Ο ισχυρισμός -σωστός ή λάθος είναι τελικά άνευ σημασίας- ότι ο έρωτας δεν είναι συναίσθημα αλλά νοητική κατάσταση που προκαλείται από σύνθεση πολλών συναισθημάτων αφορά στη φύση του και όχι στην ισχύ του. Ο ισχυρισμός ότι η παραπάνω θέση ποιεί υποτίμηση του έρωτα είναι προβολή και δεν προκύπτει από αυτό που έχει γραφτεί.

Η ερώτησή μου είναι αν στο BDSM context είναι θεμιτή η χρήση του έρωτα ως ένα από τα μέσα κατίσχυσης. Εκτός του BDSM context δεν έχω ουδεμία αμφιβολία ότι τα μέσα αγιάζονται από το σκοπό.

 

Έτσι όπως το ορίζεις εν προκειμένω ποιο συναίσθημα δεν είναι νοητική κατάσταση;

Θες αλήθεια να με πείσεις ότι έτσι όπως το έθεσες σε αυτό το σημείο μιλούσες για την ισχύ του κεραυνού;

Πες μου ένα λόγο γιατί να μην είναι.

 

Εδώ

και εδώ

Δεν κάνεις ερωτήσεις στην πραγματικότητα. Τοποθετείσαι πλαγίως, πετώντας συγχρόνως δύο κόκκινες ρέγκες με δόντια μάλιστα, τουλάχιστον για τους ηθικολογούντες.

Πες μας εσύ, αφού έτσι και αλλιώς τοποθετείσαι, για ποιον λόγο θα μπορούσε να μην είναι θεμιτή η χρήση του έρωτα ως μέσο κατίσχυσης, πες μας αν υπάρχει κάποιο άλλο μέσο κατίσχυσης, που να μην καθιστά τον Κ εξυπηρετητή των αναγκών, έστω, του υ, και εν τέλει αν είναι θεμιτή η ίδια η κατίσχυση, εφόσον θέτεις θέμα τι είναι θεμιτό.

Γιατί αυτό που δεν σκέπτεσαι, φαίνεται δεν έχει γραφτεί αρκετά καθαρά για τα δεδομένα σου, και έτσι νομίζεις ότι μπορείς να το αποπέμπεις - αν είναι ποτέ δυνατό! - ως τάχα μου "προβολή", είναι ότι και όσοι εκ των Κ ξεκαθαρίζουν εξ' αρχής στο υπό εξέταση υ ότι δεν επιθυμούν να είναι ο έρωτας του υ κίνητρο υποταγής και δέχονται τον έρωτα μόνον ως ένα από τα αποτελέσματα της υποταγής και αυτό μόνον ως αναπόφευκτο, και αυτοί οι Κ, δεν εξετάζουν το θεμιτό του πράγματος αλλά περισσότερο το οργανωτικό, με την έννοια ότι όταν ένα υ που ακόμα εμφορείται από βανίλλα λογικές ερωτευτεί τον Κ, μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα, ασυνεννοησίες, παρεξηγήσεις, κλάματα κλπ κλπ. Και αυτοί οι Κ έχουν αυτή την στάση ως κομμάτι της πολιτείας τους και όχι απαραίτητα του βίου τους, εντός του οίκου τους, με την σκλάβα τους.

Όσο για το υ, "που δεν μπορεί να μείνει στη θέση του" αν δεν ερωτευτεί, επειδή αναφέρεσαι σε συνεισφορά δική μου στη συζήτηση, μπορώ να σου πω ότι σε μια ανοιχτή κοινωνία οι επιλογές είναι ανοιχτές και στο πιο σκλαβωμένο υ, οι επιλογές περιλαμβάνουν και πολυδιαφημίζουν τον έρωτα και εφόσον αυτό το υ νιώσει ότι με κάποιον άλλο Κ μπορεί να έχει και υποταγή και έρωτα, λέει "χαίρεται", στον πρώτο Κ, και "καλώς ορίσατε Αφέντη" στον επόμενο. Δεν είναι ότι δεν μπορεί, είναι ότι δεν έχει κανέναν λόγο να μείνει. Αν έχει λόγο να μείνει και μπορώ να σκεφτώ πολλούς αλλά καθαρά προσωπικούς και όχι γενικής αναφοράς, τότε μένει. Μέχρι να θελήσει να ερωτευτεί, τουλάχιστον. Η ανταπόκριση, πολλώ δε η απαίτηση για ανταπόκριση, είναι τελείως out of context για υ σε σχέση D/s. Μισοπεθαμένη αυτή η μικρή κόκκινη ρέγκα.

Εσύ που τα θέλεις όλα εμφανή και συγκεκριμένα και ει δυνατόν μετρήσιμα, έχεις δει πουθενά κανένα μαντρί που να γράφει "BDSM περιοχή"; Ότι γίνεται εκτός BDSM γίνεται και εντός, εντός γίνονται και κάποια πράγματα ακόμα που δεν γίνονται εκτός ή τουλάχιστον εγώ έτσι έχω καταλάβει.

Κλείνοντας, αυτό που λες ότι είσαι υπεύθυνος για αυτό που γράφεις και όχι για αυτό που καταλαβαίνουν οι άλλοι είναι τελείως εκτός κάθε λογικής που διέπει την επικοινωνία. Ασφαλώς και είσαι υπεύθυνος αν αυτό που γράφεις δεν είναι σαφές, είναι παραπλανητικό ως προς το επίπεδο αφαίρεσης, υποκρύπτει σκοπιμότητες, είναι άσχετο με το θέμα, έχει γνωσιακά προβλήματα και προβλήματα επίγνωσης, απευθύνεται σε λάθος ακροατήριο, απευθύνεται σε απρόθυμο ακροατήριο και άλλα πολλά. Ο άλλος που σε ακούει είναι υπεύθυνος για τα φίλτρα του, αλλά εσύ δεν τα γνωρίζεις και δεν μπορείς να τον ψέξεις για αυτά, εσύ ένα μήνυμα μεταδίδεις και αν αυτό δεν μεταδίδεται είναι δική σου ευθύνη και δικό σου πρόβλημα, όχι των άλλων  

 

Το ότι όλα τα συναισθήματα είναι νοητικές καταστάσεις δεν σημαίνει ότι όλες οι νοητικές καταστάσεις είναι συναισθήματα.

Καθόλου, αυτό που προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις είναι ότι αναφέρομαι στην *φύση* του κεραυνού.

Ερώτηση έκανα, δεν διατύπωσα θέση. Όποιος απαντήσει στην ερώτηση πρέπει να γράψει αν είναι θεμιτό ή όχι και για ποιο λόγο.

 

Στην πραγματικότητα κάνω ερωτήσεις. Όλα τα υπόλοιπα είναι προσωπικές σου προβολές.

Δεν έκανα τοποθέτηση, έκανα ερώτηση. Όποιος θέλει απαντάει, όποιος δε θέλει δεν απαντάει.

(edit)
Παραιτούμαι, δεν υπάρχει ελπίδα συνεννόησης, είναι ξεκάθαρο ότι απαντάς σε πράγματα που *νομίζεις* ότι εννοώ και όχι σε αυτά που γράφω.

 

Well done stating the obvious. Δεν απαντάει όμως αυτό στην ερώτηση μου.

Κοροιδευομαστε αγριως εδώ μέσα, έγραψες ότι το τι λέει ο Σοφοκλής για τον έρωτα έχει τόση αξία όσο το ότι πίστευαν ότι ο Δίας δημιουργεί του κεραυνούς. Εννοοντας ότι δεν έχει αξία. Έθεσες δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα και κατέληξες σε τόσο λογικό συμπέρασμα όσο το ότι ο αστυνομικός είναι μπουζούκι. Τα άλλα για την ηλεκτρική εκκένωση ήταν σαφέστατη ρεγκα.

Βασικά εσύ την μπερδέψες καθώς έγινε αναφορά στην Αντιγονη (αρχαία τραγωδία) και εσύ έβαλες τον Δία (μυθολογία) στην κουβέντα.


Όπως και να έχει σε ρωτάω ξεκάθαρα όπως και πριν:
1. το ότι ο έρωτας μπορεί να περιλαμβάνει ένα εύρος συναισθημάτων τον καθιστά μη συναίσθημα;
2. Ο έρωτας είναι συναίσθημα του cosmopolitan? Δεν είδα καμία ένσταση σου επί του θέματος εκτός κι αν συμφωνείς.

Η ερώτηση αυτή από μόνη της αφορά ηθικολογία, δεν τα συνηθίζεις αυτά.

 

Απάντησα *ακριβώς* την ερώτηση που έκανες. Κράτα ό,τι θέλεις.

Έγραψα αυτά ακριβώς. Υπέδειξέ μου παρακάτω που υπάρχει αναφορά στο Σοφοκλή.

1. Ο έρωτας είναι νοητική κατάσταση που προκύπτει από συνδυασμό πολλών συναισθημάτων. Για μένα είναι νοητική κατάσταση, όχι συναίσθημα και όπως είπα και πριν το γεγονός ότι κάθε συναίσθημα είναι και νοητική κατάσταση δε σημαίνει ότι ισχύει εν γένει και το αντίστροφο.
2. Ανεξαρτήτως του τι ισχυρίζομαι για τη φύση του δε νομίζω ότι χρειάζεται να πάρω θέση στο πόσο σημαντικό βρίσκω τον έρωτα, το κάνω σχεδόν σε κάθε μου ιστορία που καταριέμαι την τύχη μου που μου το κάνει τόσο δύσκολο να τον βιώσω.

Μα δεν διαφωνώ ότι η ερώτηση είναι ηθικολογική, ρωτάω όλους τους υπόλοιπους πως το βλέπουν. Εγώ *ξέρω* πως το βλέπω.