Αναδομειται η μοναδικοτητα;

Απάντηση: Αναδομειται η μοναδικοτητα;

Πολυ σωστα το θετεις το ζητημα Λαρα ,Ο καθενας μας ωριμαζει και αλλαζει μεσα απο τις εμπειριες του,η ερωτικη δε σχεση ειναι απο τις πιο δυνατες εμπειριες που επηρεαζουν την ζωη και την προσωπικοτητα μας.Αναμφισβητητα το ενδιαφερον και η αγαπη που νιωθουμε για τον συντροφο μας -αγαπη που θεωρω φυσιολογικο να αναπτυσσεται και σε βδσμικες σχεσεις- μας ωθει να προσπαθουμε να τον επηρεασουμε και να τον βοηθησουμε να βελτιωθει,να ωριμασει.
Εγω τις οποιες ενστασεις μου τις εστιαζω στην περιπτωση που αυτο ενυπαρχει σαν project μεσα στο πλαισιο μιας σχεσης , σαν ασκηση κυριαρχιας ,και οχι σαν αποτελεσμα διαδρασης .

 

Απάντηση: Αναδομειται η μοναδικοτητα;

Εμένα η μεγάλη μου ένσταση αφορά εκείνο που τόνισες πιο πάνω, το θέμα της αλαζονείας κάποιων που πειραματίζονται ασύστολα πάνω στις υποτακτικές, με τρόπους που μπορούν να βλάψουν τον ψυχισμό κάποιων εξ αυτών. Άτομα που δεν έχουν ούτε τις ικανότητες, ούτε τις γνώσεις και απλά μεθυσμένοι από την εξουσία που τους δίνεται, αρχίζουν και συμπεριφέρονται ως Θεοί.
Πως λέει κι η παροιμία, δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ ανέβει στο κρεβάτι.

Αν δε, σε κάποια σχέση, επιθυμούν και οι δύο να δουλέψουν πάνω σε συγκεκριμένα θέματα και τεθεί ως στόχος, δεν βλέπω κάτι κακό.
Θεωρώ πολύ σημαντικό αυτός που προσεγγίζει την δυνατότητα επίδρασης στο ψυχισμό της σκλάβας να έχει ξεπεράσει το Θεϊκό σύνδρομο και να έχει καταλαγιάσει μέσα του ο ενθουσιασμός και το μεθύσι της εξουσίας, γιατί κακά τα ψέματα, στις αρχές όλοι πάνω κάτω μεθάνε. Πρέπει να είναι καταπληκτική αίσθηση αλλά είναι και μεγάλη ευθύνη που πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια και όχι ως παιγνιδάκι.

Στο νήμα https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t5913/#post71658
Ο MasterJp γράφει στο εξαιρετικό κατά την άποψη μου ποστ, ανάμεσα σε άλλα πως:

O Κύριος μου επανεκπαίδευσε σε πολλούς τομείς, έχουν αλλάξει πολλές από τις απόψεις και αντιλήψεις και νοοτροπίες μου και συμπεριφορές μου.
Αλλά ήταν αλλαγές που η ίδια καλωσόριζα και επιθυμούσα, ακόμα και τις φορές που κλωτσούσα αντιδρώντας σαν πεισματάρικο μουλάρι. (Και ήταν πολλές αυτές  )
Στόχος πέρα από την καλύτερη ικανοποίηση Του, ήταν η προσπάθεια να με βοηθήσει να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να μάθω να αξιοποιώ καλύτερα τις δυνατότητες μου με τον περιορισμό του ηθικού μαζοχισμού και της αυτοκαταστροφικότητας μου.
Οπότε στόχοι είχαν τεθεί, αλλά στόχοι προσιτοί, και πάντα μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων και ικανοτήτων μου.

Θα μπορούσα να μιλώ ώρες για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά ο χρόνος και η συμπόνια μου για όσους θα με διαβάσουν δεν μου το επιτρέπουν  

 

Ναι. Το πώς είναι διαφορετικό σε/για κάθε Κυρίαρχο ή/και υποτακτικό, υποθέτω.

Εξαρτάται πόσο δεκτικός είναι ο εκάστοτε υποτακτικός και πόσο "φιλόδοξος" ο εκάστοτε Κυρίαρχος.

 

Εάν ενας κυριάρχος θελήσει να αναδομήσει το εγώ της υποτακτικής του ολοκληρωτικά, τότε δεν την σέβεται...
Εκείνη αφήνει το εγώ της για εκείνον, είναι η επιλογή της, δηλώνει την υποταγή της και είναι δικό του καθήκον να την διαχειρίζεται αυτη την επιλογή με σεβασμό.

 

Είμαστε πάντα απολύτως βέβαιοι ότι υπάρχει "εγώ" και ότι υπάρχει επίσης, "μοναδικότητα"; Βρίσκω το ερώτημα του νήματος πολύ γενικό, βασισμένο σε όχι κατ' ανάγκη πλανητικά αποδεκτές αλήθειες περί εγώ και μοναδικότητας του καθενός και την απάντηση ολίγον καθοδηγούμενη, δηλαδή πόσο πιο φανερό έπρεπε να γίνει ότι και καλά έπρεπε να προκύπτει πως τα Κ είναι τα "κακά παιδιά" της υπόθεσης;

Όσον αφορά εμένα, αν ο διάλογος μεταξύ Κ και υ αφορά τα "εγώ" τους χωρίς κανέναν προβληματισμό για το αν έχει νόημα γενικότερα το "εγώ" και ειδικότερα στη σχέση τους, νομίζω ότι απλά οι άνθρωποι αλληλοτρώγονται και δεν δίνει η σχέση ώθηση σε κανέναν από τους δύο. Αν μοιράζονται έναν ευρύτερο προβληματισμό για το εγώ και θέλουν να φτιάξουν τη σχέση τους πάνω σε αυτόν, τότε είναι άλλο.

Τουλάχιστον στο M/s η εστίαση δεν είναι στην αναδόμηση του εγώ κανενός, η εστίαση είναι στις επιθυμίες του Αφέντη. Αυτό δεν συμβαίνει, κατά τη γνώμη μου, επειδή είναι το "εγώ" τόσο πολύτιμο και μοναδικό που δεν κάνει να πειραχτεί, λες και δεν θα μπορούσε αφού πειραχτεί να κάνει τη ρελάνς του και να συνέλθει, σα να είναι νευρικός ιστός που δεν αντικαθίσταται ένα πράγμα, συμβαίνει επειδή δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Αν για να δώσει την ψυχή της στην ικανοποίηση των επιθυμιών του Αφέντη της μια σκλάβα χρειάζεται να αναδομηθεί το εγώ της τότε δεν ξέρω αν κάνει για σκλάβα - συγνώμη κιόλας. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να εξοικειωθεί κάποιος με αυτή την βασική ιδέα για το πώς λειτουργεί το M/s αλλά και πάλι πρέπει να έχει την τάση από μόνος του, να το αγαπάει και να του ταιριάζει αυτό που θέλει να κάνει, ας μην το ξέρει ή καταλαβαίνει από την αρχή. Άλλο να ξεφορτωθεί μερικές συνήθειες στον τρόπο που σκέπτεται, μερικές απόψεις που υιοθέτησε εύκολα στο διάβα της ζωής της και δεν είναι συμβατές ούτε με την εσωτερική της πραγματικότητα ουτε με τη ζωή της ως σκλάβα αλλά αυτό απέχει από το να δικαιούται να αποκαλείται "αναδόμηση του εγώ" και της "μοναδικότητας".

Βρήκα ένα κάπως σχετικό κείμενο, το αφήνω εδώ για προβληματισμό και την ευχαρίστηση του διαβάσματος, για όποιον θέλει  

Μισέλ Ουελμπέκ για την "Αναλυμένη γυναίκα"

"Η Βερονίκ έκανε ψυχανάλυση∙ σήμερα μετανιώνω που τη συνάντησα. Μιλώντας γενικότερα, δεν υπάρχει τίποτε να βγάλεις από τις γυναίκες που ψυχαναλύονται. Η γυναίκα που πέφτει στα χέρια των ψυχαναλυτών γίνεται αναπόδραστα ακατάλληλη για οποιαδήποτε χρήση, το έχω διαπιστώσει άπειρες φορές. Αυτό το φαινόμενο δεν πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται ως δευτερεύον αποτέλεσμα της ψυχανάλυσης, αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ ως ο πρωταρχικός σκοπός της. Υπό το πρόσχημα της αναδόμησης του εγώ, οι ψυχαναλυτές προβαίνουν στην πραγματικότητα σε μία σκανδαλώδη καταστροφή της ανθρώπινης ύπαρξης. Αθωότητα, γενναιοδωρία, αγνότητα... όλα αυτά αλέθονται ταχύτητα μες τα χοντροκομμένα χέρια τους. Οι ψυχαναλυτές, που αμείβονται πλουσιοπάροχα, είναι υπερφίαλοι και ανόητοι και εκμηδενίζουν αμετάκλητα στους υποτιθέμενους ασθενείς τους κάθε ικανότητα για αγάπη, τόσο πνευματική όσο και σωματική. Συμπεριφέρονται εν ολίγοις σαν αληθινοί εχθροί της ανθρωπότητας. Αδυσώπητη σχολή του εγωισμού, η ψυχανάλυση επιτίθεται με τον μεγαλύτερο κυνισμό σε μια χαρά κορίτσια που τα 'χουν λιγάκι χαμένα, για να τα μεταμορφώσει σε ελεεινές ασημαντότητες που παραληρούν εγωκεντρικά, και δεν καταφέρνουν παρά να προκαλούν μία καθ’ όλα δικαιολογημένη απέχθεια. Δεν πρέπει να έχετε καμιά εμπιστοσύνη, σε καμία περίπτωση, σε γυναίκα που έχει περάσει από χέρια ψυχαναλυτών. Μικροπρέπεια, εγωισμός, υπεροπτική ηλιθιότητα, παντελής απουσία ηθικής αντίληψης, χρόνια ανικανότητα ν’ αγαπήσει: αυτό είναι το ολοκληρωμένο πορτρέτο μιας' αναλυμένης' γυναίκας" (Michel Houellebecq, Extension du domaine de la lutte, μτφ Αλέξη Εμμανουήλ, 131 επ.)

 

Κάποια στοιχεία του καθενός από εμάς - θετικά ή αρνητικά - είναι αποτέλεσμα βιωμάτων και πορείας χρόνων.
Είναι τόσο βαθειά ριζωμένα μέσα μας, που η οποιαδήποτε προσπάθεια ν' αφαιρεθούν, θα ήταν το λιγότερο τρομερά επίπονη ( και με αμφίβολα αποτελέσματα ) έως μάταια.
Ο κύριος παράγοντας θα ήταν η θέληση του υ ν' αλλάξει κάποια πράγματα για τον εαυτό του.
Και απ' τ' όποιο Κ, να ζητούσε/περίμενε μια συνδρομή σε κείνη του την προσπάθεια.
Αν βέβαια τ' όποιο Κ θα ήταν ικανό να το συνδράμει.

Δεν μιλάω για παρεμβάσεις από μεριάς Κ, που θα είχαν σαν στόχο την όποια προσφορά υπηρεσιών από μεριάς του υ.

Μετά και υποθετικά πάντα διαλέγουμε και μας διαλέγει κάποιος/α, που πάνω κάτω θα τα βρίσκαμε.
Κάποιος/α που - ξανά υποθετικά - θα μας έλκυε και για "έξωbdsmικά" στοιχεία του/της.
Σ' αυτή πάντα την περίπτωση, δεν βλέπω για ποιο λόγο το Κ, να έπρεπε να δοκιμάσει καν, να επέμβει στον χαρακτήρα του υ του.
Εκτός και αν πίστευε στην όποια τελειότητα ή θα υπερτιμούσε σε τέτοιο σημείο τις δυνατότητες του/της.

"Αναδόμηση", ίσως και να κάνω λάθος, αλλά θα προϋπέθετε και μια "κατεδάφιση".
Αλλά αν κάποια εξ αρχής σε σημαντικά για μένα πράγματα δεν θα μου έκανε.
Γιατί να έμπαινα καν στην διαδικαδία, στην ζωή μου να της έδινα χώρο?

Με τον χρόνο και την τριβή οι άνθρωποι στις "γεμάτες" σχέσεις γνωρίζονται όλο και περισσότερο.
Δίνουν ο ένας στον άλλο ( ο καθένας με τον τρόπο του ), εμπλουτίζονται αμφότεροι και σαν αποτέλεσμα της μεταξύ τους ροής.

Η "βίαια" αφαίρεση ή πρόσθεση τούβλων στο οικοδόμημα του/της άλλου/ης, δεν φτουράει για πολύ.
Σαν το μόσχευμα που ο οργανισμός θ'απέβαλε σαν μη συμβατό.

 

@gaby προκαταβαλεις τις επιθυμες του Α στο s/m
Πολλες φορες αυτες οι επιθυμιες δεν ειναι ας πουμε μεταφορικα "ποσοτικες" αλλα "ποιοτικες" και στο ποιοτικες τοποθετω την εν μερη αναδομηση.

Αλλωστε ενας ανθρωπος που απο υποτακτικος γινεται σκλαβος, τοτε εχει υποστει ηδη μια αναδομηση.
Εκτος και αν μου πεις οτι εισαι σκλαβος απο την αρχη, αν ισχυει αυτο διαφωνω πληρως.

 

Μας τελείωσαν οι αναδομήσεις. Αν δεν κάνει τη δουλειά της η κυβέρνηση, την αλλάζεις.
Το ίδιο και την υποτακτική σου  

 

Οχι βιαιη, ουτε κατ αναγκαστικη. Το σ πρεπει να επιθυμει την αναδομηση του. Απο τις λιγες επιθυμιες που μπορουν να επιτρεπονται στα σ.

 

Το ερώτημά μου είναι άλλο, το ξαναλέω, είμαστε τόσο βέβαιοι ότι υπάρχει εγώ και ότι το εγώ είναι η βάση της υποτιθέμενης μοναδικότητας του καθένα;

 

Μου χτυπάνε όλες οι καμπάνες του Αγίου Μάρκου και της Νότρ Νταμ μαζί όταν ακούω για αναδόμηση προσωπικότητας.
Υπάρχουν τόσες λεξούλες όμορφες και εύηχες: Εξέλιξη, βελτίωση, αυτογνωσία, μερεμέτι, σοβάντισμα, καλιμπράρισμα...

 

Η υπαρξη του εγω ειναι ενα μεγαλο ερωτημα, με πολλες υποστασεις. Προσωπικα κρατω για την ωρα το εγω της νοησης, απο το ομοτιτλο βιβλιο. Η μοναδικοτητα ομως δεν εχει μονον εναν δομικο λιθο, αλλα τα εγω αποτελουν τετοιους λιθους.

@peleas αν σε συγχυζει τοσο η κουβεντα περι αναδομησης μην την ακολουθεις