Αναδομειται η μοναδικοτητα;

Σατανικο!!

 

Θα κάνω μία ερώτηση bear with me για λίγο ναι?

Αν ξυπνήσω εγώ το πρωί και πω στη σκλάβα μου "Σήμερα, σιχαμένη Κατακουζίνα, δεν έχει eye contact, δεν θα μου μιλήσεις και το μόνο που θα κάνεις θα είναι το σκαμπο για τα πόδια μου. Θα σηκώνομαι, θα σηκώνεσαι και θα τσακίζεσαι να με ακουλουθείς για να ξεκουράσω τα πόδια μου", το κάνω γιατί νιώθω ανασφάλεια?
(Μπορείς να πεις κ ναι νιωθεις ανασφάλεια δεν θα παρεξηγηθώ είναι υποθετική η ερώτηση ενιγουει)

 

Το κάνω γιατί έχω τα νεύρα μου  

Θα μιλήσω για σχέση d/s, γιατί η m/s είναι εκτός των ενδιαφερόντων μου.
Διαχωρίζω το έκτακτο ("σήμερα") από το συστηματικό. Υπάρχουν συμπεριφορές που ξεφεύγουν ακόμα και από το πλαίσιο σαδισμού/μαζοχισμού, όχι λόγω της έντασης ή της σκληρότητας από τη μεριά του κ, αλλά λόγω σκοπιμότητας και επαναληψιμότητας. Ας πούμε, μπορώ να καταλάβω τη σκοπιμότητα της πράξης που περιγράφεις στο παράδειγμά σου, δυσκολεύομαι όμως να καταλάβω τι εξυπηρετεί τον κ να έχει απέναντί του μια υ χωρίς προσωπικότητα (γιατί Εγώ και προσωπικότητα πάνε παρέα), αν όχι την έλλειψη εμπιστοσύνης στην ικανότητά του να επιβληθεί.

 

@peleas

Καταρχάς και εγώ να ξεκαθαρίσω ότι δεν μιλάω για μία ό,τι νάναι σχέση του κώλου αλλά για μία πραγματικά αφοσιωμένη σχέση με βασικό στοιχείο το power exchange.
Το άλλο που πρέπει να θεωρήσουμε αξιωματικό σε αυτήν την συζήτηση είναι ότι ο Α έχει *πάντα* στο νου του το καλό του σ. Αλλιώς πάλι δεν μιλάμε για σοβαρή φάση.

Μου φαίνεται λίγο tricky η σκέψη ότι "Ο Α πρέπει να ενεργήσει μέσα σε κάποιους αφηρημένους a priori περιορισμούς" οι οποίοι ίσως να εχουν άλλες ρίζες (κοινωνικές κλπ).
Δεν έχει να κάνει με το ότι δεν θέλει το σ να έχει προσωπικότητα είναι ότι η προσωπικότητά της είναι στην δική του ευχέρεια να διαχειριστεί...Δεν προσπαθείς να την καταργήσεις σαν σύνολο.
Καταλαβαίνεις πως το εννοώ? (Είναι και λίγο πρωί)

 

Τελικα αυτα τα Κ ειναι εγωιστικα/εγωκεντρικα πλασματα ή εχουν μια υπερφυσικη υποσταση και ότι κανουν το κανω *παντα* για το καλο του υπο;
Ειλικρινα δεν εχω καταλαβει.
Ποια γραμμη ακολουθουν γιατι μπερδευτηκα η καψερη;
 

 

@Eleni

Προσπαθώ να καταλάβω. Ας το δούμε λοιπόν όπως το περιγράφεις. Ας δεχτούμε ότι ο αφέντης θεωρεί παραχωρημένο σε αυτόν δικαίωμα να διαχειριστεί την προσωπικότητα της σκλάβας του. Ο τρόπος που θα το κάνει δείχνει:
α) Πόσο νοιάζεται για τη σκλάβα του
β) Πόσο εμπιστεύεται τις δυνάμεις του.

Μπορεί να τη χειριστεί είτε ευθέως, είτε ύπουλα. Ευθέως κατ' εμέ σημαίνει "σου δίνω αξία, σε αποδέχομαι, αλλά θα κάνεις αυτό που σου λέω". Της ανυψώνει το ηθικό δείχνοντάς της πόσο την υπολογίζει, οπότε οποιαδήποτε δοκιμασία είναι θέμα καύλας και εξουσίας, όχι προϊόν έλλειψης εκτίμησης του αφέντη για τη σκλάβα του. Ύπουλα σημαίνει "προσπαθώ να πριονίσω τον αυτοσεβασμό σου, να σου κόψω τα πόδια, για να είσαι πιο εύκολα χειρίσιμη".

Ελπίζω να έγινα κατανοητός.

 

Η φάση είναι ότι συμφωνούμε απόλυτα.

Αυτό που ήθελα να πω πλαγίως είναι αυτό ακριβώς που είπες και εσύ απλά βάζοντας μέσα τον παράγοντα ότι "το να της ζητήσει να μιλάει στον τρίτο ενικό μπορεί να είναι ένα ακόμα εργαλείο και όχι κατανάγκη δήλωση ανασφάλειας" και με καμία πρόθεση να περιορίσει τον αυτοσεβασμό και να την χειριστεί (κατά του χειριστκός άνθρωπος).

ΥΓ - Εαν δεν έχει στο μυαλό του το να νοιάζεται τότε περνάμε σε άλλες φάσεις πολύ δυσάρεστες που δεν είναι ούτε bdsm-ικες ούτε τίποτα, απλά μιλάμε για έναν ωραιότατο παπάρα

ΥΓ2 - Το ότι νοιαζομαι όμως, δεν θα έπρεπε να μου περιορίσει τους τρόπους που θέλω να σαδίσω, εκπαιδεύσω, γλεντήσω το υ.

 

Να σου πω εγώ την γνώμη μου, σαν κάποιος που λέει ότι είναι Κ.
Είμαι εγωιστικό πλάσμα και αν με νοιάζει κάτι εδώ και χρόνια, είναι να μην κάνω κακό στην όποια υ μου.
Για το καλό της, ειλικρινά μ' ένοιαξε σπανίως.
Και όταν τύχαινε, γινόταν επειδή είχα φουμάρει αναθυμιάσεις έρωτα - σαν την Πυθία χαχα -, για κανένα άλλο λόγο.

Σε λίγο τα Κ θα πούμε ότι είναι και ερυθροσταυρίτες/ισες.
Εντάξει, δεν είναι όλοι/ες παρτάκηδες/ισες σαν τα μούτρα μου.
Αλλά μην το παρατραβάμε το σκοινί.
Καλά τα συννεφάκια, αλλά που και που ν' ανάβουμε και κανά ανεμιστήρα, να τα παραμερίζει.  

 

Εμπειρικά μιλώντας, θα σου πω, πως είναι αρκετές εκείνες οι περιπτώσεις που ο Κ προσπαθεί να "πλάσει" τον υποτακτικό του, κατά τα δικά του πρότυπα και τα δικά του "θέλω" και σε αρκετές των περιπτώσεων, το έχει καταφέρει κιόλας. Σε άλλες πάλι, όχι.

Όλα έχουν να κάνουν με το πόσο δεκτικός είναι ο υποτακτικός, σε αυτή τη διαδικασία "αναδόμησης"..κατά πόσο θέλει να αφήσει κατά μέρους, τα στοιχεία εκείνα που τον κάνουν μοναδικό, άρα διαφορετικό, και να μπει στο τρυπάκι του "αχ, θα κάνω τα πάντα για Εσάς.. λιώστε με σας παρακαλώ, βάλτε με σε νέο καλούπι και πλάστε με όπως Εσείς επιθυμείτε", να ταιριάξει δηλαδή, στην γενική εικόνα που ο Κ έχει για έναν υποτακτικό.

Σε μια ουτοπική K/υ σχέση, ο Κ θα αποδεχόταν και θα σέβονταν την διαφορετικότητα | μοναδικότητα του υποτακτικού του. Διάολε, αν δεν του έκανε εξ'αρχής, γιατί να ασχοληθεί περαιτέρω; γιατί να μην αναζητήσει αυτό που θα συνάδει με τα πρότυπά του; Χαμένος κόπος και χρόνος, κατ'εμέ..

Με βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετη, η όλη διαδικασία, αφ'ενός γιατί μου γκρεμίζει την άποψή μου, περί μοναδικότητας του ατόμου, μιας και έλκομαι από την διαφορετικότητα του καθενός, αφ'εταίρου, θεωρώ το όλο εγχείρημα, μέγα λάθος με καταστρεπτικές συνέπειες. Δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή κι αν αυτή υπάρξει, θα είναι περιορισμένου χρόνου, όπου σε αυτόν τον χρόνο, ο υποτακτικός θα εξαρτάται πλήρως από τον Κ (κοινώς θα κρέμεται από τους όρχεις του). Αυτό, θα μου πεις είναι ένα από τα ζητούμενα..ναι, ίσως. Όμως τι θα γίνει όταν ο Κ επιλέξει να αποχωρήσει από αυτήν την σχέση, για τους Α, Β λόγους; τι θα απογίνει το ζυμαράκι που τόσο περίτεχνα έπλασε για να έχει να παίζει;
Από όπου κι αν το δω, λοιπόν, ο χαμένος-υποτακτικός, τα παίρνει όλα. Την απόρριψη, την εγκατάλειψη, την απογοήτευση και πάει λέγοντας.. και ο Κ συνεχίζει την αναζήτηση για μια νέα κάμπια, που επιθυμεί να την μετατρέψει σε πεταλούδα, γιατί στην ουσία, αυτό που τον εξιτάρει είναι αυτό που τραγουδούσε ο συγχωρεμένος ο Lemmy "the chase is better than the catch"  

(ανοίγω παρένθεση, για να ξεχωρίσω τον μοναδικό λόγο που θα αποδεχόμουν μια τέτοια "αναδόμηση" και αυτός δεν είναι άλλος, από όλα εκείνα που θα γίνονταν για το καλό του υποτακτικού του, με στοργή, φροντίδα, σεβασμό και αγάπη..)

Anyways, είπα πολλά και ελπίζω όχι πολύ κουραστικά. Το νόημα το πιάσατε  

Δράττομαι της ευκαιρίας (και να με συγχωρήσει ο αγαπητός μου @underherfeet ) να εκφράσω με μια εικόνα, αυτά για τα οποία μάχομαι και υπερασπίζομαι, στην καθημερινότητά μου.
 

 

Μην ψαρωνετε αγαπητε.
Οι γενικευσεις και οι αφορισμοι δεν ταιριαζουν με την "αισθητικη" μου.

 

Φίλε μου, δες ένα επιχείρημα που θα σου αρέσει.
Έχω ένα αυτοκίνητο. Του κάνω τα σέρβις, το φροντίζω για να το έχω και αύριο και να είμαι ασφαλής.
Το ότι φροντίζω τη σκλάβα μου και νοιάζομαι, μπορεί να υποκρύπτει ένα καθαρά εγωιστικό στοιχείο: Νοιάζομαι για την περιουσία μου.
Ακόμα και έτσι να το δεις, με συμφέρει να έχω δίπλα μου ένα ζωντανό και ενδιαφέρον πλάσμα που με ιντριγκάρει, παρά ένα φυτό. Αν επιλέγω φυτά, μπορεί να είμαι καλός κηπουρός, είμαι όμως ανασφαλής αφέντης ή κυρίαρχος.

Παρ' όλα αυτά, μου είναι αδύνατο να σχετίζομαι με μια γυναίκα από τη θέση του κυρίαρχου και να μη μου προκαλεί το ανθρώπινο, έστω, ενδιαφέρον. Έτσι είμαι, ή μάλλον, έτσι επιλέγω να είμαι, γιατί βρίσκω πως η ζωή μου έχει χρώμα, ενδιαφέρον. Ο καθένας με τον τρόπο του.. 

 

Προχωρώντας λοιπόν με γνώμονα ότι συμφωνούμε, ας έρθουμε στο προκείμενο. Προσωπική μου θέση είναι ότι ο συγκεκριμένος τρόπος (τρίτο ενικό) δε με τιμά ως αφέντη ή κυρίαρχο. Ο λόγος είναι ότι παραπέμπει σε προπαγανδιστικού τύπου φτηνά κόλπα. Δεν είναι το νοιάξιμο μόνο που με περιορίζει. Είναι η αυτοεκτίμησή μου.
Αλλά έκαστος με την άποψή του