Ανακρίβεια έκφρασης, αστοχία προσδιορισμού, παράλειψη παραμέτρων

Θα υποθέσω, μπορεί και εσφαλμένα, πως οι περισσότεροι έχουν βρεθεί μπροστά σ’ εκείνη την αμήχανη στιγμή που ζητούν κάτι, είτε αυτό είναι ένα μεμονωμένο task, είτε μια ακολουθία καθολικών κανόνων και καθημερινών εντολών, όπου αυτό που θεώρησαν στην αρχή ως άριστα εκφρασμένο και πλήρες, αποδεικνύεται ελλιπές.


Προσωπικά, δε γνωρίζω άλλο τρόπο που αυτό να μπορεί να διορθώνεται παρά μόνο με μια γενική παραδοχή πως το άλλο μέλος δεν είναι ο εαυτός μας και άρα το απολύτως κατανοητό για εμάς , δε συνεπάγεται πως είναι πλήρες νοήματος και εξηγήσεων για το δέκτη. Πέραν αυτής της παραδοχής όμως, ο μόνος τρόπος που γνωρίζω ότι λειτουργεί είναι κάνοντας λάθη και διορθώνοντας τα. Υπάρχουν άλλοι τρόποι που να λειτούργησαν στην περίπτωση σας;


Όμως, υπάρχει και η περίπτωση που αυτό που έχουμε ανάγκη και αυτό που θέλουμε είναι ωραιότατα σχηματοποιημένο στο νου μας, προσπαθώντας όμως να βάλουμε τις λέξεις στο χαρτί, ποτέ η αρχική εικόνα δεν αποδίδεται πλήρως.


Έχω προσπαθήσει να εκμαιεύσω από τον εαυτό μου την εικόνα με ερωτήσεις και δεν λειτουργεί πάντα, όπως έχω προσπαθήσει και όταν σκέφτομαι την εικόνα, κάθε σκέψη να τη γράφω οπουδήποτε κι αν βρίσκομαι σ’ ένα κομμάτι χαρτί και μετά να τα συγκεντρώνω όλα μαζί. Σε συνδυασμό με τις ερωτήσεις, αυτό με φέρνει πλησιέστερα στην αρχική εικόνα, αλλά όχι σε πλήρη ταύτιση. Γνωρίζετε άλλους τρόπους που να έχουν λειτουργήσει για εσάς;



Πώς παίρνουμε αυτό:

<< It is a widely-held dream among Leatherfolk and one that manifests itself in many ways both in fantasy and in reality. It is our subculture's expression of love and support, a beautiful variant on the ideal biological family combined with flavors of hippy communal living, an Arabian Nights harem, a pirate ship, and grandma's house all rolled into one >> ( Jack Rinella ) και το μετατρέπουμε σε κάτι που μας εκφράζει και μας γεμίζει απόλυτα και είναι κατανοητό παράλληλα απ’ το άλλο μέλος;


Τέλος, θα ήθελα να ρωτήσω, εφ’ όσον σας έχει συμβεί, αυτή η αστοχία προσδιορισμού, ή ανακρίβεια έκφρασης, ή ακόμη και η παράλειψη ορισμένων παραμέτρων, πως προλαμβάνονται οι αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει, σε αυτό που επιδιώκετε να χτίσετε;


Σε όλα τα παραπάνω, δεν αναφέρομαι στην περίπτωση που οι ερωτήσεις που γίνονται απ’ το άλλο μέλος αποτελούν μιας μορφής, topping from the bottom.

 

Αυτό που αναφέρεις είναι συχνό φαινόμενο και εγώ τουλάχιστον με ένα τρόπο έχω βρει να το αντιμετωπίσω, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό: Ανακεφαλαίωση με διαφορετική από την αρχική διατύπωση και ερωτήσεις, κάμποσες εκ των οποίων είναι απλά επανάληψη προηγούμενης ερώτησης με διαφορετική διατύπωση.

Αυτά φυσικά στην περίπτωση που με ενδιαφέρει να εξασφαλίσω ότι υπάρχει κοινή κατανόηση. Αν όχι, ότι κατάλαβε ο καθένας.

 

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη ότι καταλαβαίνω ακριβώς όλες τις ερωτήσεις οπότε θα σταθώ σε αυτό για τώρα.

Νομίζω ότι λείπει μια παράμετρος από την τοποθέτηση, και αυτή είναι η παράμετρος του χρόνου. Όλα όσα αναφέρει ο υπέροχος Jack είναι συνάρτηση του χρόνου. Και όσα αναφέρετε στη συνέχεια είναι και αυτά συνάρτηση του χρόνου, και συνάρτηση του 'άλλου μέλους'. Οπότε όλη η διαδικασία είναι συνεχής, και πολλά από τα πράγματα δεν μπορούν να καθοριστούν και να γίνουν άπαξ. Οπότε υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια και ένα συνεχές χτίσιμο που καμιά φορά το αντιλαμβανόμαστε ως 'αποτυχία' γιατί δεν βιώνουμε την κατάσταση με σταθερότητα.

Ίσως επανέλθω.

 

Σαφής διατύπωση της εντολής και παραχώρηση δικαιώματος διατύπωσης απορίας.

 

Χρόνος και ταίριασμα!

Δεν έχουμε το ίδιο κλικ με όλους, και το κλικ δεν αφορά μόνο μυρωδιές, χημεία κτλ στα δικά Μ/μας το κλικ αφορά το ταίριασμα στην ιδεολογία, ηθική αν θες, κατανόηση, ταίριασμα Κ/υ . . " I understand deep inside τι λες, πως θες και γιατί..", χωρίς πολλά πολλά ή να δυσκολεύομαι. Και στις δύο περιπτώσεις ίσως υπάρχει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα ανάλογα την δουλειά ( που στην ουσία αυτό ρωτάς αν σε πιάνω καλά) αλλά για μένα σαν το πηγαία ( όσο το δυνατόν γιατί τέλειο και χωρίς ζόρι δεν υπάρχει ) είναι το αγάπημενο μου, να υπάρχει
ταίριασμα.

Τώρα αν θεωρείς ότι το πρόβλημα ξεκινά από εσένα, δηλαδή δίνεις ελλειπής πληροφορίες στο από κάτω, επειδή εσύ ο ίδιος δεν μπορείς να βάλεις σε τάξη το θέλω σου, ή δεν έχεις κατασταλάξει στην εικόνα που θες και συνεχώς αλλάζει ή έχει κενά τα οποία περιμένεις να γεμίσουν στην πράξη... Τοτε είναι άλλο θέμα και η γνώμη μου ειναι πως δύσκολα το υ θα το κάνει αυτό. Εκείνο εμπνέεται να γίνει αυτό που θες, άρα το τι θες πρέπει κάπως να του περαστεί ( να έχεις ξεκαθαρη την εικόνα ) ή να μπορεί να σε νοιώσει ( ταίριασμα & τύχη )

 

εκτιμώ ότι για να εκφραστεί με τρόπο κατανοητό αυτό που έχεις στο μυαλό σου, πρέπει αρχικά να έχει προσδιοριστεί απόλυτα και ξεκάθαρα μέσα σου, να ξέρεις επακριβώς τι θέλεις... από κει και πέρα θα λάβεις υπόψην μια σειρά παραμέτρων που μπορεί να προκύψουν, και σίγουρα δεν μπορείς να τα προβλέψεις όλα, έστω όμως τα βασικά... τέλος, παίρνε πάντα ανατροφοδότηση σχετικά με το τι έχει καταλάβει ο άλλος και δώσε το περιθώριο ερωτήσεων

χωρίς καμία πρόθεση να μειώσω την αγωνία σου, ένα παράδειγμα: είναι διαφορετικό να πεις "βγες στο μπαλκόνι και πήδα" όταν αυτό που θέλεις να κάνει είναι επιτόπια αλματάκια στο μπαλκόνι... αφού έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου το θέλω σου το εκφράζεις ολοκληρωμένα, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα παρερμηνείας: "βγες στο μαλκόνι και πήδα επιτόπου Χ φορές"... αλλιώς φοβάμαι πως το δράμα είναι αναπόφευκτο

 

Όχι δεν εννοούσα αυτό. Η εικόνα δεν μεταβάλλεται,σα να προσθέτω ''συστατικά'' ή να την εμπλουτίζω με άλλα. Αλλά πως όταν την εκφράζω περνάω τη μεγάλη εικόνα, χάνομαι όμως στις λεπτομέρειες που το προσδιορίζουν. Κατά κάποιο τρόπο σαν το παράδειγμα που χρησιμοποιεί η @sapfw . Μπορεί στο μυαλό μου η εικόνα να είναι καθιστή στα γόνατα στο μπαλκόνι, με τη μέση ίσια, τους ώμους πίσω, χωρίς μπλούζα, χωρίς σουτιέν, με διπλά μανταλάκια πάνω στις ρώγες για μισή ώρα, ακριβώς στις 12 το μεσημέρι, με το κινητό σε βιντεοκλήση ακριβώς απέναντι ώστε να συμπεριλαμβάνει το χώρο, το άτομο, την πλήρη εικόνα και αυτό να μη μπορώ να το εκφράσω εντελώς, με αποτέλεσμα να προκύπτουν είτε πολλές διευκρινιστικές ερωτήσεις, είτε παρερμηνείες.
Θεωρώ αφ' ενός πως εγώ δε θέλω να το δίνω ανολοκλήρωτο, γιατί δεν παίρνω αυτό που θέλω κι αφ' ετέρου, πιστεύω πως αυτό ενδεχομένως να προκαλεί μια ''ζημιά'' στη δυναμική και κυρίως στο κομμάτι της εμπιστοσύνης. Παρόλ' αυτά, δεν καταλαβαίνω πως ο παράγοντας ''τύχη'' ( αν είναι παράγοντας η τύχη ) συμπεριλαμβάνεται.

 

Αυτό που κατάλαβα εγώ ως προς την τύχη είναι το άλλο άτομο να καταλαβαίνει επακριβώς τι ζητάτε από αυτό, χωρίς να χρειάζεται να περιγράψετε την κάθε λεπτομέρεια.
Κατά τα άλλα νομίζω πως μία λύση (όπως ανέφεραν και παραπάνω) θα ήταν να γίνει εξαρχής μία περιγραφική αποτύπωση του θέλω, και μετά είτε να δεχτείτε ερωτήσεις σχετικά με αυτό που ζητήσατε, είτε να κάνετε εσείς τις ερωτήσεις (κάτι σαν ερωτήσεις κατανόησης κειμένου δλδ).

 

Κάτι που είναι ξεκάθαρο στο μυαλό σου είναι κάτι που μπορείς και ξεκάθαρα να εξηγήσεις και αυτό ακριβώς σου έγραψε η @sapfw. Στο εν λόγω παράδειγμα που είναι ξεκάθαρο ακριβώς τι επιθυμείς δε νομίζω ότι θα είχες δυσκολία να το ζητήσεις με τρόπο που δεν δέχεται παρερμηνείες. Δεν αμφιβάλλω πως υπάρχουν και πράγματα που είναι ξεκάθαρα στο μυαλό σου και τα οποία μπορεί να υπάρξει δυσκολία έκφρασης ή κατανόησης από άλλους ωστόσο εκτός και αν αυτά έχουν προαπαιτούμενα για την πλήρη κατανόησή τους αργά ή γρήγορα βρίσκεις τον τρόπο.

Αν από την άλλη υπάρχουν προαπαιτούμενα τότε πριν τα καλύψεις το να προσπαθήσεις να εξηγήσεις στον άλλο σχεδόν πάντα καταλήγει άσκηση στην ματαιοπονία.

 

Αλήθεια συγγνώμη αλλά δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα. Ότι δεν μπορείς να προβλέψεις τις αντιδράσεις των απέναντι μπαλκονιών; Σε ενοχλεί ο παράγοντας ' έξω ' σου χαλάει την εικόνα; Δηλαδή δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι μου λες με το παραπάνω

 

Η επικοινωνία ιστορικώς είναι πράγμα ζόρικο, πολύ ζόρικο, πάααρα πολύ ζόρικο.

Αν η επικοινωνία ήταν μηχανή, θα λέγαμε πως έχει πολύ χαμηλή απόδοση, κατά μέσον όρο βρίσκεται λίιιιιγο παραπάνω από το 3%, κάτι δεκατάκια.
Άσε που η εξάτμιση του "κωλομήχανου" κουκουλώνει ακόμα και αυτά που καταφέραμε να επικοινωνήσουμε, φούμο σας λέω, κάτι σαν τον καπνό που αφήνουν τα πολεμικά παπόρια για να τη σκαπουλάρουν στα δύσκολα, ένα πράμα.
(Για να γίνει πιο σαφές, ένας -οποιουδήποτε τύπου κινητήρας- σε ένα τουτού σήμερα, έχει απόδοση που δεν ξεπερνάει το 33%),

Σε κάθε περίπτωση, πέρα από την προφανή "λαχτάρα" να πούμε τον πόνο μας "γιατί δεν..." σε κάποιο πεδίο της που μας απασχολεί, εκτιμώ πως χρειάζεται να είναι στοιχειωδώς αντιληπτό πως η ενασχόληση με κάποιο της πεδίο (υποσύνολό της) δεν οδηγεί πουθενά, ούτε κάν ως "υπόθεση εργασίας", συνολικό είναι το θέμα...
Και για να καταλάβουμε μια και καλή πως αν σε ένα πεδίο είμαστε στο 3% και ένα άλλο πεδίο 2%, χρειάζεται 50% περισσότερο προσπάθεια και δουλειά με την πάρτη μας (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας) για να πάει από το 2 στο 3...

Δράμα, δράμα, θα μου πείτε, αλλά με αυτήν την απόδοση έφτασε αυτό που λέμε ανθρώπινος πολιτισμός, εδώ που έφτασε, με τα καλά και τα στραβά του, δεν το συνεχίζω είναι σόκιν...

 

@χάντρα ας πούμε πως δεν καταλαβαίνω τη σύνδεση με την τύχη. Μπορώ να δεχτώ το σωστό ''διάβασμα'' της απέναντι πλευράς, όχι όμως την έννοια της τύχης.

@cadpmpc θα σε ευλογήσω για αρχή, ακόμη κι αν δεν είσαι μουσάτος, πάντα περνάς το μήνυμα με πολύ γλαφυρό και ιδιότυπο τρόπο και που γενικά μου είναι αρεστός, ωστόσο δεν ισχυρίστηκα πως εγώ είμαι στο 13 ή στο 33 ή στο 103% και επειδή δεν είμαι γι' αυτό το συζητάω. Θα προτιμούσες να μην το κάνω ίσως, από την άλλη το έκανα. Όπως κι εσύ θα μπορούσες να μην απαντήσεις, από την άλλη βέβαια το έκανες.

Κατά τ' άλλα βρίσκω ενδιαφέρουσα τη θεωρία πως το 3 στοχεύει στο 2, όπως και ο alpha κάποιες φορές αντί να στοχεύει στο alpha επιλέγει το ''Β''. Ενδιαφέρουσα μεν, αλλά όχι η γεύση που θα επέλεγα εγώ.