Ανακρίβεια έκφρασης, αστοχία προσδιορισμού, παράλειψη παραμέτρων

Το να συναντήσεις ένα τέτοιο άτομο που να ταιριάζετε και να υπάρχει πιο εύκολη επικοινωνία μεταξύ εντολής και εκτέλεσης, δεν είναι θέμα τύχης;

 

@-Volt-

Έχω την εντύπωση - άστοχη ίσως - πως και το νήμα σας ενέχει αυτό που σας προβληματίζει: αστοχία προσδιορισμού, ή ανακρίβεια έκφρασης.

Σε μένα προσωπικά δεν είναι σαφές αυτό που επιδιώκετε να περιγράφετε ως προβληματισμό. Είναι πώς να δώσετε στο απέναντι άτομο μια πλήρη περιγραφή ενός τασκ; Μιας σκηνής παιχνιδιού; Μιας και μόνο εντολής; Έτσι και αλλιώς την ακολουθία που αναφέρατε στην αρχή, καθολικών κανόνων και καθημερινών εντολών, δεν είναι δυνατόν να δοθεί μονομιάς, ούτε σε λίγες φορές, και χρειάζεται άφθονα αυτό που ανέφερε γλαφυρά η @χάντρα: χρόνος και ταίριασμα.

Σας απασχολούν οι αστάθμιστοι παράγοντες (τύχης) τη στιγμή μιας σχεδιασμένης σκηνής; Παράδειγμα, ένα απρόβλεπτο τσίμπημα μέλισσας στο μπαλκόνι;
Ή γενικότερα δεν καταφέρνετε να αποφασίσετε πού έχει ολοκληρωθεί η μεγάλη εικόνα που σχεδιάζετε; Και δεν το καταφέρνετε από "απληστία" - να προσθέσω και αυτό και εκείνο - ή από "καταναγκασμό", να ελέγξετε κάθε δυνατή διακλάδωση κάθε πιθανής εξέλιξης; Επίσης, τι περιμένετε από το απέναντι άτομο; Ή ο προβληματισμός σας έχει να κάνει αποκλειστικά με εσάς τον ίδιο;

Δεν μου είναι σαφές επίσης ποιές μπορεί να είναι οι αρνητικές επιπτώσεις και δη στην εμπιστοσύνη, πιθανόν γιατί δεν κατάλαβα σε τι αναφέρεστε.

Γενικά, νομίζω είναι χρήσιμο να έχει κανείς υπόψη ότι αλληλεπιδράει με άλλο άτομο, οπότε αυτό που θα ζητήσει ο πρώτος θα είναι ούτως ή άλλως φιλτραρισμένο και ερμηνευμένο, έστω με ατελή τρόπο, από το δεύτερο άτομο - το οποίο μου φαίνεται πως είναι και το ζητούμενο, αλλιώς γιατί όχι ο καθένας μόνος του;

Αλλά ίσως απλά δεν κατάλαβα.  

 

Μου έχει συμβεί, όχι σαν Κ, αν και έχω να θυμηθώ πράγματα από περιστατικά που έκανα service Topping. Σπαρταριστά πράγματα, αλησμόνητα. Εγώ έμαθα μέσα από αυτά, πώς να δίνω εντολές και να ελέγχω αν έγιναν αντιληπτές, το άλλο πρόσωπο όμως δεν έμαθε ποτέ να ακούει σωστά και στα μάτια μου είναι στιγματισμένο για πάντα. Επειδή, όταν σου δίνουν εντολή, που είχες λαχταρήσει να πάρεις εντολή και τα φίλτρα είναι τέτοια που δεν καταλαβαίνεις τελικά την εντολή, το πρόβλημα το έχεις εσύ με τα φίλτρα και όχι ο εντολέας.

Όταν ως υ, ελάμβανα εντολή και καταλάβαινα άλλ' αντ' άλλων, από ενθουσιασμό, από άγχος, επειδή έπαιρνα πολλά για δεδομένα και δεν άκουγα το πραγματικό, για χίλιους λόγους, τότε έπαιρνα μια τιμωρία του τύπου να πάω στις τουαλέτες του γραφείου μου και να κατουρήσω το μεσημεριανό μου, να το τινάξω να στεγνώσει και μετά να το φάω και λίγο επειδή με έθιγε στο φιλότιμο, λίγο επειδή άρχισα να σοβαρεύομαι, λίγο επειδή δεν μου άρεσε το κατουρημένο μεσημεριανό, έμαθα να ακούω αυτό που πραγματικά λεγόταν και όχι αυτό που νόμιζα εγώ.

Βοηθάτε το άλλο πρόσωπο να μάθει να σας ακούει, να σας αφουγκράζεται.

Εξάσκηση, εξάσκηση, εξάσκηση. Και πάλι θα παραμείνουν κάποια που δεν γράφουν καλά στο χαρτί. Αυτά, εκ του σύνεγγυς  

Αυτό είναι ένα πρώτο στάδιο. Μετά εξάσκηση πώς αποδίδεται αυτό που έχουμε πια μπροστά μας τι είναι.

Αυτό είναι όλο το παιχνίδι ή έστω ένα μεγάλο μέρος του, γίνεται και ξαναγίνεται, υπάρχουν πολλοί τρόποι, κανένας εγγυημένος. Ανοίγει πολύ το θέμα, δεν μπορώ να πω και νομίζω ότι όταν έχετε πια, σε γενικούς όρους, κατανοήσει αυτό που θέλετε, από κει και πέρα είναι και θέμα τύχης ή υπομονής και σωστής αναζήτησης να βρείτε το κατάλληλο πρόσωπο και ώσμωσης με αυτό για να το υλοποιήσετε.

Πώς το έλεγε ο Μπέκετ; “Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail again. Fail better.” Στο λιγότερο δραματικό, όμως.

 

Τι εννοείς με το "μουσάτος"..;
...
Αποφεύγω να ερμηνεύω, οπότε το 13, 33, 103, δεν μού λέει κάτι, στον ίδιο ακριβώς βαθμό που αν κάποιος βρίσκει κάπου κάτι που να του "κολλάει" σε ό,τι γράφεται από οποιονδήποτε, δεν με αφορά, πώς θα μπορούσε άλλωστε;
...
Δεν θα προτιμούσα κάτι, (ξανά) πώς θα μπορούσα άλλωστε;
Για το τι μού κάνει κέφι να σχολιάσω, επίσης είναι θέμα που δεν αφορά κανένα, (ξανά) πώς θα μπορούσε άλλωστε;
...
Πού στο καλό έγραψα πως το 3 στοχεύει στο 2..; Επαναλαμβάνω, για να μη σκρολάρεις:
..."Και για να καταλάβουμε μια και καλή πως αν σε ένα πεδίο είμαστε στο 3% και ένα άλλο πεδίο 2%, χρειάζεται 50% περισσότερο προσπάθεια και δουλειά με την πάρτη μας (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας) για να πάει από το 2 στο 3..."...
...
Να επιλέγεις ό,τι γεύση θες, για τους άλφες και τους βήτες και τους γάμες να έχεις ό,τι οπτική θες -μού είναι άγνωστοι ως πηγές/αφορμές- οπότε και ιρέλεβαντ, π' λέμε και στα ρομέικα (εδώ πάντα με ο το ρο)...
Μπι γουέλ...
___________________________________________________________
Η απάντηση στο μουσάτος να δοθεί περικαλώ, έτσι για την περιέργεια...

 

@estelwen το τασκ το ανέφερα μαζί με τους κανόνες και τις εντολές προσδιοριστικά για να γίνει περισσότερο κατανοητό σε τι αναφέρομαι. Δε με απασχολεί πως θα μεταφέρω στο άλλο μέλος την εικόνα της σκηνής.
Με ενδιαφέρει περισσότερο πως αυτό που έχω στο νου μου θα αποδίδεται πλήρως και όχι μερικά.
Δεν προσθέτω συστατικά, ούτε είμαι υπέρ των εκ των υστέρων αυτοσχεδιασμών, κατά προέκταση.

Με απασχολεί μόνο αφ' ενός πως όταν έχω στο νου μου Ι Α Ι μπορώ να ζητάω Ι Α Ι και όχι Α. Αφ' ετέρου, όταν σκέφτομαι Ι Α Ι και ζητάω Ι Α Ι πως μπορώ να εκφράσω καλύτερα και συνοπτικά αυτό το Ι Α Ι και να μη χάνομαι μέσα σε υπερβολικούς προσδιορισμούς που αντί να βοηθούν στην κατανόηση, μπλοκάρουν, είτε λόγω μεγέθους, είτε λόγω πολυπλοκότητας. Μπορώ να ζητήσω κάτι με τον απλούστερο δυνατό τρόπο, λιτά και περιεκτικά. Αυτό όμως δεν οδηγεί πάντα το άλλο μέλος να κατανοήσει τι ζητάω ακριβώς.

Όσο για την εμπιστοσύνη νομίζω πως όταν ο άλλος συνεχώς σε ''πιάνει'' να μη λες ακριβώς αυτό που θες, ή πως έχεις ''ξεχάσει'' να προσδιορίσεις κάτι με τον τρόπο που ευθύς εξ' αρχής το ήθελες, αυτομάτως αυτό δημιουργεί την ιδέα πως είσαι μπερδεμένος και αυτό θεωρώ πως βλάπτει το κομμάτι της εμπιστοσύνης. Σα να μην είσαι σίγουρος.

Δέχομαι τέλος, τη συμβουλή σας, που είναι και αρκετά επεξηγηματική ως προς αυτό που εννοούσε η @χάντρα και η @MauveDelastrange σε ό,τι αφορά το χρόνο, τόσο στο να μάθει το άλλο μέλος πως εκφράζομαι, όσο και στο να εκφράζομαι εγώ με μεγαλύτερη άνεση και λιγότερο συγκεχυμένα.

@cadpmpc δέχομαι πως μπορεί να μην αντιλήφθηκα ακριβώς ό,τι γράφτηκε, ωστόσο και εσύ κατάλαβες κάτι λάθος. Δε σου έγραψα να μη σχολιάσεις, το αντίθετο. Έγραψα πως το έκανες. Όπως αντίστοιχα κι εγώ άνοιξα το νήμα. Καθένας μας έκανε αυτό που ήθελε. Κατά τ' άλλα, μπορεί να άνοιξα εγώ το νήμα, αλλά αυτό δεν το κάνει ιδιοκτησία μου.

Στην απάντηση μου ξεκινάω έτσι ''θα σε ευλογήσω'' κατά την παροιμία με την ευλογία και τα γένια. Ένα λογοπαίχνιο. Τίποτα περισσότερο.

**
Κατά τ' άλλα, η @gaby_m αντιλήφθηκε πλήρως αυτό που ρωτούσα.

 

@-Volt-

Αγγλιστί: buck up, baby steps, keep it simple, take it easy. Ενδεχομένως, μέχρι και fake it till you make it.

Kαλή επιτυχία