Αναμνήσεις

.....η βέργα υψώθηκε ξανά, τα μάτια της ανοίξαν την κοίταξε, ούρλιαξε πριν την χτυπήσει, είδε το χαμόγελο της ηδονής, όταν την χτύπησε νόμισε ότι οι ρόγες θα κοβόταν.

"Τώρα θα λιποθυμήσει, πρέπει να λιποθυμήσει, κοίταξε με, κοίτα τις ερεθισμένες ρώγες μου, το μουνί μου στάζει, το μαντεύεις έτσι? Κοίτα τον Θεατή. Γλυκέ μου έρωτα, λατρεύω το σώμα σου, τα μάτια σου, τα δάχτυλα σου που με αγγίζουν τοσο δειλά, φοβισμένα, θα πονέσεις αγάπη μου, θα πονέσεις πολύ, μην φοβάσαι"

Γονάτισε μπροστά της, αυτή ξαπλωμένη με ανασηκωμένα γόνατα, δεμένη ακίνητη, ακούμπησε την βέργα δίπλα της, άπλωσε τα χέρια της, άγγιξε το μουνάκι της, ξεχώρισε τα υγρά χείλη, τα έπιασε με τα νύχια της, άρχισε να τα μπήγει. Εσκυψε γλείφωντας τα δόντια της. Εμπηξε τα νύχια απότομα, δυνατά, τα δάχτυλα γλιστρούσαν , τάχωσε πιο βαθιά, τράβηξε τα μουνόχειλα προς τα έξω, έκπληκτη είδε το λευκό υγρό να αναβλύζει σιγά σιγά, ένιωσε το δικό της μουνί έτοιμο να χύσει.
Δεν ήθελε ακόμη, όχι τόσο γρήγορα, αν έσφιγγε τους μηρούς της ήξερε όι θα τελειώσει.

Σηκώθηκε απότομα με τα πόδια της σε διάσταση, έσκυψε και την χαστούκισε στο πρόσωπο όσο δυνατά μπορούσε, ξανά, ξανά, ένιωσε το χέρι της να μουδιάζει. Τα δάχτυλα είχαν αφήσει σημάδια. Της χαιδεψε το μουνί, πήρε όσα υγρά μπορεσε και τα άλειψε στα μάγουλα, γονάτισε δίπλα στο κεφάλι και άρχισε να γλύφει. Ενιωσε το καυτό μάγουλο, τα έπαιρνε με την άκρη της γλώσσα της και τα κατάπινε αργά, Δάκρυα ανάκατα με καυτά γλυκόπιοτα υγρά. Υπέροχη γεύση, κρίμα που το κοκτέιλ αυτό γίνεται με τόσο κόπο. Αξίζει όμως, πάντα άξιζε.

Είχε αρχίσει να ιδρώνει, Ελυσε....................

 

στιγμες ανεπαναληπτες..που κρατανε στην ψυχη για παντα ισως..

 

Απάντηση: Re: Αναμνήσεις

Μερικές φορές γίνονται δαίμονες που σε κυνηγάν.

 

Ο χρόνος περνούσε και δεν ήθελαν να χάσουν άλλον. Την ώρα που ήπιε μία ακόμα γουλιά κρασί και προσπάθησε να ξεκινήσει να του μιλάει, την άρπαξε απ' τα μαλλιά και την φίλησε έντονα. Φυσικά, εκείνη δεν αντιστάθηκε, το ήθελε... Σηκώθηκε μπροστά της και ακούμπησε το σώμα του πάνω της. Κατέβασε τα χέρια του πάνω στο σώμα της, την χούφτωσε ολόκληρη.. Την φιλούσε και την χούφτωνε. Κι εκείνη δεν κάθισε έτσι: Έκανε ακριβώς το ίδιο, τον χούφτωνε και τον κολλούσε πάνω της.... Της έπιασε τα πόδια και την τύλιξε πάνω του, να νιώθουν την τριβή των σημείων που θα γίνονταν ένα... Την ανέβασε πάνω στο γραφείο του και στάθηκε μπροστά της. Έβαλε τα χέρια του κάτω απ' την μπλούζα της χωρίς να σταματήσει ούτε στιγμή να την φιλάει. Έπιασε το σουτιέν της και το τράβηξε προς τα πάνω για να απελευθερώσει το μικρό της στήθος. Της σήκωσε τα χέρια ψηλά και της έβγαλε την μπλούζα, δεν την χρειάζονταν πλέον... Της τράβηξε τα μαλλιά προς τα πίσω για να τεντώσει το κεφάλι της. Της κρατούσε τα μαλλιά και την έγλειφε στον λαιμό... Πήγε και στις ρώγες της και τις δάγκωσε. Όχι απαλά, τις δάγκωσε. Την εξερευνούσε και ανακάλυπτε τι της αρέσει... Προσπάθησε με τα δυο του χέρια να ενώσει το στήθος της για να πάρει και τις δύο ρώγες της ταυτόχρονα στο στόμα του. Εκείνη ήξερε ότι θα την δαγκώσει και γι αυτό του τράβηξε το κεφάλι για να την φιλήσει. Την χαστούκισε. Κι έκανε αυτό που ήθελε: Της ένωσε τις ρώγες και τις πήρε και τις δύο στο στόμα του. Φώναξε απ' την έκπληξη, όχι απ' τον πόνο. Της άρεσε...

Τον έσπρωξε με τα χέρια της, τον κοίταξε στα μάτια και του είπε "Να με πάρεις δεν θέλεις? Γιατί δεν το κάνεις? Τι περιμένεις, να σου το ζητήσω?". Την χαστούκισε και πάλι, την κατέβασε απ' το γραφείο, την γύρισε και την έβαλε να σκύψει μπροστά του, όρθια... Την έσπρωξε απ' την πλάτη και την κόλλησε πάνω στο γραφείο: Όρθια μπροστά του, πεσμένη πάνω στο γραφείο, υποχείριό του... Προσπάθησε να ακουμπήσει τα χέρια της για να σηκωθεί αλλά ήταν πιο δυνατός και την κόλλησε πάλι πάνω στο γραφείο... Εκείνη δεν έκανε δεύτερη προσπάθεια...

Παρ' ότι ήταν και οι δύο ντυμένοι απ' την μέση και κάτω, ήταν σαν να την έπαιρνε πάνω απ' τα ρούχα.... Έβγαλε με γρήγορες κινήσεις το πουκάμισό του και τις τράβηξε γι' άλλη μια φορά τα μαλλιά. Της σήκωσε το κεφάλι, έφτασε το αυτί στο στόμα του και της ψιθύρισε ότι θα της κάνει ό,τι θέλει, όπως το θέλει. Όταν θέλει. Και την ξαναέριξε μπροστά... Την χούφτωνε.. Αναπαριστούσε αυτό που θα ακολουθούσε. Τραβήχτηκε λίγο πίσω και γδύθηκε τελείως, ήταν σκληρός εδώ και ώρα... Άνοιξε το συρτάρι του κι έβγαλε τα προφυλακτικά... Τα πέταξε με δύναμη δίπλα της για να τ' ακούσει και να τα δει. Εκείνη κατάλαβε αλλά, περιφρονητικά, δεν γύρισε να κοιτάξει. Την χαστούκισε γι άλλη μια φορά και της είπε: "Έτσι θέλεις? Έτσι θα γίνει λοιπόν." Της κατέβασε απότομα το κολλάν μέχρι τα γόνατα, την είχε πλέον έτοιμη, δική του. Δεν του αρκούσε όμως. Άνοιξε το συρτάρι του, πήρε τις χειροπέδες και τις έδεσε τα χέρια πίσω απ' την πλάτη, εκείνη δεν μπορούσε να κάνει πλέον και πολλά.... Μόνο να τον περιμένει... Εκείνος έκανε κάτι που μάλλον εκείνη δεν περίμενε: Της ανέβασε πάλι το κολλάν και της είπε: "Δεν θα γίνει τίποτα, θα μείνεις εδώ, έτσι, μέχρι να μου το ζητήσεις". Τον έβρισε και του είπε ότι είχε κάνει λάθος που πήγε σπίτι του. Δεν σκέφτηκε τίποτα, καρφώθηκε μέσα της.... Δυνατά. Δεν μιλούσαν πλέον....

Την πήρε με όλη του την δύναμη, με όση δύναμη ήθελαν και οι δύο.... Του είπε ότι έχυνε κι εκείνος αύξανε τον ρυθμό και την ένταση. Ήταν θέμα χρόνου να χύσει κι εκείνος. Αγνώστης διάρκειας.... Όταν ένιωθε ότι πλησιάζει, την ρώτησε που το θέλει κι εκείνη του έδωσε την πρώτη της ξεκάθαρη απάντηση: "Στο στόμα μου".... Τραβήχτηκε απότομα από μέσα της, την γύρισε και την έριξε στα γόνατα.... Έβγαλε το προφυλακτικό και της το έδωσε.... Ήταν δικό της, για εκείνη. Το πήρε λαίμαργα, συνέχισε να το ρουφάει ακόμα και όταν είχε τελειώσει... Την σήκωσε όρθια και την πέταξε πάνω στο κρεβάτι του για να ηρεμήσει, να βρει τις ανάσες της...

Μετά από λίγο, ντύθηκαν και ξανακάθισαν - αγκαλιά πλέον- μαζί. Ήπιαν αρκετό νερό και λίγο ακόμα κρασί. Εκείνη έπρεπε να φύγει.

Φεύγοντας, του έστειλε ένα sms: "Είσαι η αγαπημένη μου γεύση. Μέχρι την τελευταία σταγόνα σου. Καλό σου απόγευμα."

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Αναμνήσεων συνέχεια

.......... Είχε αρχίσει να ιδρώνει. Ελυσε το σουτιέν της, τα στήθη βαριά και ελαφρώς πεσμένα, οι ρώγες της αυθάδικα τεντωμένες. Δεν φορούσε μπλούζα. Ποτέ δεν φορούσε όταν <εργαζόταν>, μόνο φούστα μακριά ως τον αστράγαλο χωρίς εσώρουχο και πάντα ξυπόλητη.
Σήκωσε το βλέμμα από το ξαπλωμένο κορμί και κοίταξε τον χώρο γύρω της, τον δικό της χώρο. Ολα εκεί μέσα αγορασμένα με μεράκι, η κουζίνα απο κερασιά, το τζάκι, τα έπιπλα τα βιβλία της που τα λάτρευε.
Κοίταξε προκλητικά τον Θεατή ξέρωντας ότι και αυτός γνωρίζει.
Πήρε βαθιές ανάσες, πάντα έπιανε αυτό, Οταν καταλάβαινε ότι δεν άντεχε άλλο έκανε αυτές τις παύσεις.
ένιωσε ότι μπορούσε να συνεχίσει χωρίς να κινδυνεύει να χύσει.
Κοίταξε την κοιλιά της "ίσια, ακόμα επίπεδη παρά τα 45 μου". Ο Θεατής χαμογέλασε.
Φευγαλέα κοίταξε την <Α>. Τα δάκρυα είχαν στεγνώσει, τα μάτια της κλειστά απέφευγαν να την κοιτάξουν, η αναπνοή αργή, μόνο η κοιλίτσα της τρεμούλιαζε δείγμα αναμονής.
Σήκωσε την φούστα της κοίταξε τις γάμπες της, όμορφες, κοίταξε τους μηρούς της. Ο Θεατής την κατάλαβε που νευρίασε, <χοντρά μπούτια>, < όμορφα> ανταπάντησε αυτός,
Μετακινήθηκε κρατώντας ανασηκωμένη την φούστα της, ανέβηκε πάνω από το κεφάλι της <Α>, άφησε την φούστα να πέσει και να της καλύψει το πρόσωπο.
Ενιωσε την ανάσα στο μουνί της καυτή. Δεν λύγισε τα γόνατα, έτσι της άρεσε, απλά να νιώθει την ανάσα σε 10 πόντους μακριά από το μουνί της. Επιασε την βέργα, μετάνιωσε, την άφησε, έσκυψε το κορμί της για να φτάσει τις ρόγες της σκλάβας της.
Τις χάιδεψε με αγάπη και τρυφερότητα, ζούληξε τα βυζάκια, γάλα ξεπρόβαλε, σαν διαμαντάκια, πάνω στις ρόγες. Τα έσφιξε και άλλο σαν πηγή ανάβλυσαν, τασφιξε κι άλλο μαλάζωντας τα, το γάλα ξεπετάχτηκε σαν κρουνός κ έπεσε πάνω στο στέρνο και στην κοιλιά. Δεκατρείς μήνεςέχε που είχε γενήσει κ ακόμα βύζαινε το παιδί της.
Ενιωθε τυχερή, εδώ και 3 μήνες βύζαινε και η ίδια , και πολλές φορές δεν βύζαινε μόνο γάλα...........................

.................αλλά πλέον αυτά είναι όλα παρελθόν, τώρα είναι πάλι μαζί, θα την κάνει να πληρώσει.
"Πουτανίτσα μου, σκύλα, θα σε κάνω να ουρλιάξεις"
Τα νύχια της χώθηκαν μέσα στις ρόγες και τις τράβηξε προς τα πάνω όσο γινόταν. Τα πνιχτά βογγητά που ακουγόταν κάτω από την φούστα της άρχισαν να γίνονται κραυγές πόνου κοφτές και σύντομες. Ενιωσε το σώμα από κάτω της να προσπαθεί να ξεφύγει και το κεφάλι της σκλάβας της να χτυπιέται πέρα δώθε ανάμεσα από τα γόνατα της. Εσφιξε τα γόνατα ακινητοποιώντας το κεφάλι ανάμεσα τους.΄.
Εκλεισε τα μάτια της, πήρε βαθειά αναπνοή, φαντασιώθηκε για λίγο αυτό που θα επακολουθούσε, χαμογέλασε , και άρχισε να σφίγει και να τραβάει, να σφίγει, να τραβάει, να μπήγει, να σφίγει, να τραβάει και να στρίβει τις ρώγες, ώσπου ένιωσε μικρές σταγονίτσες αίμα στις άκρες των δαχτύλων της και ένα κρεσέντο ουρλιαχτών κάτω από την φούστα της. Φαντάστηκε να κόβει τις ρώγες με τα νύχια της και το χαμόγελό της έγινε ακόμα πιο έντονο.

Ηταν το σινιάλο για τον Θεατή.
Αυτός σηκώθηκε, ντυμένος με γραβάτα και κουστούμι, πλησίασε, γονάτισε μπροστά στα ανοιγμένα πόδια της <Α>.

"Μόνο τα χέρι σου" τουπε "μόνο αυτό, ΜΕΣΑ, ΤΩΡΑ"...................................................