Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

αν μου συνεβαινε κατι τετοιο,θα θυμωνα μετην τιμωρια,αλλα θα την εκτελουσα οπως θα εκτελουσα κ αλλες τιμωριες που μπορει να επαναλαμβανοντουσαν. αλλα αν το 'αναπαντεχο' συνεχιζοταν σε 'αναπαντεχες' δοσεις κ χωρις επεξηγηση,απλα θα κατεληγε να ισοπεδωθει η θεληση μου κ να εκτελω σαν ζομπι. μεχρι να συνειδητοποιησω οτι δεν εμπιστευομαι πλεον το ατομο που κυριρχει. το πιθανοτερο ειναι οτι θα ζητουσα release κ θα εφευγα.

 

Στο δικό μου μπιντιεσεμικό σύμπαν όπως το διδάχθηκα και όπως το έζησα και το ζω, τα πράγματα εκτυλίσσονται ομαλά και ήρεμα και "βουκολικά". Ξεκάθαροι κανόνες, ξεκάθαρες επιπτώσεις, ξεκάθαρες ποινές. Δεν έχω επικριτική διάθεση προς τις διαφορετικές πρακτικές του "αναπάντεχου" ή του φλου, de gustibus non est disputandum...Σε ένα κλασικό M/s σύμπαν, τις κατακρίνω ασφαλώς, λόγω της συγκεκριμένης ιδεολογίας η οποία διέπει τον συγκεκριμένο χώρο.

Θα συμφωνήσω με τον δεύτερο λόγο κυρίως, αναλογιζόμενη τις περιστάσεις όπου υπήρξα ανυπάκουη.

Indeed. Γιατί άραγε; Θα τολμούσα να πω ότι ο Σαδιστής επιχειρεί να μεταφέρει το μέσα έξω (αίμα, εσωτερικό του σώματος, διεύρυνση των οπών του σώματος, με κολποσκόπια και πρωκτοσκόπια, ψυχισμός σε πλήρη διαφάνεια), έτσι ώστε να το ΔΕΙ με τα μάτια του, ενώ η μαζοχίστρια επιχειρεί να μεταφέρει το έξω μέσα (το βλέμμα του άλλου, την βούλησή του, τον έλεγχο, το χτύπημα ως εσωτερικό βίωμα δικό της), ώστε να το βιώσει με τις αισθήσεις της και να το ερμηνεύσει εσωτερικά. Ηδονοβλεψίας ο ένας, επιδειξιμανής ο άλλος. Είναι προφανές ότι ο ένας γαμεί και ο άλλος γαμιέται, αλλά αντί να το κάνουν με την μέθοδο της τριβής, βάζουν τις ψυχές τους να γαμιούνται...

Πράγματι. Η εμπιστοσύνη της σκλάβας καταστρέφεται μόλις αυτή αντιληφθεί την υπεροχή της.

Πόσο αληθινό...

Κάποτε διαφωνούσα. Τώρα θα πω...πόσο αληθινό... 

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

@dora επειδή βιάζομαι γιατί γράφω από ξένο υπολογιστή:
Δεν κατάλαβα ακριβώς τι θες να πεις. Αποκλείεται η σκλάβα να υπερέχει σε κάποιους τομείς; Νόμιζα ότι αναφερόμαστε σε ούτως ή αλλως άτομα τα οποία είναι αξιόλογα (ή κρινουμε εμείς ως αξιόλογα) σε πολλούς τομείς, και ότι η bdsmική συμφωνία είναι συμφωνία μεταξύ πραγματικά ίσων να αναλάβουν ρόλους άνισους.

Αποκλείεται δηλαδη η υποτακτική μου να οδηγεί καλύτερα απο εμένα; Είναι λόγος απόρριψης κατά τη γνώμη σου;

 

Re: Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Πολύ καλό και εποικοδομητικό το ερώτημα.

Είπα ότι η εμπιστοσύνη της σκλάβας καταστρέφεται μόλις αυτή αντιληφθεί την υπεροχή της. Τί εννοώ:

Η υπεροχή δεν αναφέρεται σε επιμέρους δεξιοτεχνίες (ξένες γλώσσες, διοίκηση επιχειρήσεων, γλυπτική, ποίηση, πιάνο, οδήγηση, PR κλπ), αλλά στο ψυχικό σθένος. Εάν εγώ είμαι διατεθειμένη να κάνω τα ΠΑΝΤΑ για μία σχέση, να βάλω όλη μου την ζωή στον πάγο, και ο άλλος μου δίνει κάποια ψιχουλάκια που περισσεύουν από την προσωπική του ζωή (γυναίκα και άλλες 5 bimbo), ε σόρρυ, δεν μπορώ να μην νιώσω την υπεροχή μου και την έλλειψη του άλλου στο μπιντιεσεμικό γίγνεσθαι. Τί να κάτσω να λέω ψέματα σε μένα και στους άλλους ότι έτσι γίνεται η M/s σχέση και να ανέχομαι τον φλούφλη που ήλθε να εκμεταλλευθεί καταστάσεις; Έχω μάτια και βλέπω. Σαφώς και θα χάσω την εμπιστοσύνη μου όταν δω ότι ο άλλος δεν μπορεί να κάνει αυτά που εκείνος ζητάει από μένα να κάνω κι εγώ μπορώ, με τεράστιες προσωπικές θυσίες, τη στιγμή που ο άλλος ζει την dolce vita, που να του πέσει ο ψώλος στο έδαφος με ψώρα. Μήπως γράφει 'Κορόιδο' πουθενά στο μέτωπό μου;

'Η αν ο άλλος νιώθει επιτακτική την λιγούρικη ανάγκη του για S/M, την οποία εγώ χειρίζομαι με αξιοπρέπεια, χωρίς να ενδίδω στον πρώτο τυχόντα και επιλέγοντας να παραμένω άνευ ουσιαστικής απόλαυσης, για διάστημα μηνών, ενώ ο άλλος μόλις του πω ότι έχω μια φιλενάδα που γουστάρει κάπως τα παιχνιδάκια αρχίζουν να του τρέχουν τα σάλια...Ποιος έχει την υπεροχή τότε, ποιος διαχειρίζεται καλύτερα τα βίτσια του και τις επιλογές του;

Ποιος τελικά χαίρει μεγαλύτερης προσωπικής ελευθερίας; Αυτός είναι που μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τις αλήθειες του άλλου.

Ή όταν κάποιος αρχίζει και υποκύπτει στα βίτσια του τόσο πολύ που μου ζητάει να καταρρακώσω την υπόστασή μου και βλέπει ότι αυτό με βλάπτει αλλά δεν μπορεί να το σταματήσει και εγώ βλέπω ότι μας κάνει κακό σαν ανθρώπους, στην αυτοπραγμάτωσή μας ως ζευγάρι, και λέω STOP! Μην το κάνεις αυτό, σώσε μας, μην μας γαμάς...Και τότε χάνω τα πάντα...Ποιος τότε έχει μεγαλώσει την ψυχή του; Και ποιος την άφησε μικρή; Και μπορώ άραγε εγώ να κρίνω εκ των έσω; Αμφιβάλλω...Και όμως, μέσα στο (πραγματικό και όχι θεατρικό) BDSM οι άνθρωποι έρχονται πολύ συχνά αντιμέτωποι με διλήμματα ηθικής (άντε αισθητικής) φύσεως. Εκεί κρίνεται όλο το παιχνίδι (όχι, δεν είμαι λυπημένη...)

Μιλάμε λοιπόν για αυτοκυριαρχία θαρρώ, πρωτίστως. Μετά, και για μεγαλοψυχία, την οποία πολλοί βγάζουν εκτός της εξίσωσης, ακόμη και παλαιότεροι, μεγάλοι του χώρου, αλλά κατ΄ εμέ κακώς την βγάζουν εκτός. Τους έχω μελετήσει και τους έχω παρατηρήσει και δεν είναι εκτός η μεγαλοψυχία. Πάει πακέτο με το σαδίζειν. Εξάλλου, αυτό θέλουμε, αυτό μας δίνουν. Γυναίκα που δεν φιλάει το μαστίγιο που την δέρνει, δεν έχει καμία δουλειά να δηλώνει Υ. Και άρα, γιατί αντιδρούν τα αγοράκια που μου στέλνουν pm, περί μεγαλοψυχίας των Κ; Μήπως δεν έχουν ιδέα ότι πρόκειται περί προσφοράς και ότι οι συνειδητοποιημένες Υ δεν έχουν ίχνος επιθετικότητας vis-a-vis της βίας του άλλου;

Αντιλαμβάνομαι την υπεροχή μου σημαίνει ότι καταλαβαίνω πως με δουλεύει ο ψευδομάστερ, ότι είναι απατεώνας, λιγούρης, μικρόψυχος και δεν έχει μεγαλύτερη αυτοκυριαρχία από μένα, όσον δε αφορά την δοτικότητα και την μεγαλοψυχία, είναι ένας σιχαμένος αρουραίος.

Ελπίζω να απάντησα στην ερώτησή σου.

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Η υπεροχή δηλαδή εστιάζεται σε κάποιες ιδιαιολογικού περιεχομένου "αρετές" που επηρεάζουν τη συμπεριφορά.
-αυτοέλεγχος
-μεγαλοψυχία
Φαντάζομαι ότι αυτά τα δύο επεκτείνονται στο θάρρος, την καλλιέργεια συναισθηματικής νοημοσύνης, την αντιληπτική ικανότητα και σαφώς την αναπτυγμένη αισθητική που εγώ την θεωρώ αποκομμένη από την μεγαλοψυχία.

Μεγαλοψυχία:
πίστη, αρετή, αγνεία, εγκράτεια, χρηστότητα , ελπίδα, πραότητα, μακροθυμία, υπομονή, ελπίδα, σωφροσύνη, σύνεση.

Σε τέτοιου είδους χαρακτηριστικά αναφέρεσαι;

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

@ Igraine.
Θα μπορούσες να μας πεις και τον τρόπο που θα το χειριζόσουν ή τον τρόπο που πιστεύεις ότι θα έπρεπε να το χειριστεί ο έτερος για να μην φτάσεις ή για να ξεπεράσεις την κατάσταση "ζόμπι" που περιέγραψες; Πιστεύεις δηλαδή ότι είναι λάθος του χειρισμού του Κ να φτάσει μία σκλάβα σε αυτή την κατάσταση, το οποίο έχει προέλθει από το γεγονός ότι οι τιμωρίες ήταν αναπάντεχες;

Δηλαδή στην περίπτωση που τις περίμενες δεν θα είχες αυτά τα αποτελέσματα;

Αν κατάλαβα καλά αυτό η tender lilly απάντησε σε αυτό ότι είναι η στιγμή που πρέπει ο Κ να δείξει την αγάπη του;
Ισχύει αυτό tender lilly; Σε αυτο το στάδιο αναφερόσουν ή εγώ δεν έχω καταλάβει σωστα;

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Μόνο το γεγονός ότι η "σκλάβα" διανοήθηκε / διαισθάνθηκε ότι μπορεί να υπερέχει του Αφέντη της υποδηλώνει ότι είτε η "σκλάβα" κακοδιάλεξε Αφέντη του οποίου πράγματι είναι αυταπόδεικτο ότι υπερέχει, αλλά τότε τί δουλειά έχει μαζί του, είτε ότι η "σκλάβα" δεν υπήρξε ποτέ της σκλάβα και ούτε αποδέχεται αυτόν τον τρόπο ζωής γενικά.

Παρενθετικά, δεν συμφωνώ ποικιλοτρόπως με τη δήλωση της dora_salonica. Αγγίζει το θέμα αν κάποιος κυριαρχεί επειδή υπερέχει ή επειδή του ανήκει το άτομο στο οποίο κυριαρχεί. Είναι θέμα άλλου νήματος αυτό, όμως. Δηλαδή, για τα καθ ημάς, ακόμα και να αντιληφθεί η σκλάβα ότι "υπερέχει" δεν είναι διόλου ανάγκη να καταστραφεί η εμπιστοσύνη της. Θα ήταν, αν η σχέση της με τον Αφέντη της ήταν συγκρουσιακή. Πλην όμως, η dora_salonica, μας λέει εδώ πέρα κάτι περί βουκολικού σύμπαντος και στα βουκολικά πράγματα η πιθανότητα σύγκρουσης μηδενίζεται - τα πρόβατα δεν προσφέρονται - εκεί που πιάνει ζενίθ η ενδοσκόπιση και ... η μοναξιά. Κλείνει η παρένθεση.

Την υπεροχή την ορίζω αποκλειστικά και μόνον σε όρους ψυχικής δύναμης, ευφυίας και συναισθηματικής νοημοσύνης. Αν κάποια πιστεύει ότι υπερέχει ενός Κυρίαρχου σε ένα από αυτά τα τρία, τότε αυτός δεν μπορεί να την ελέγχει, πολλώ δε να την πάει στα άκρα, να την "σπάσει" δηλαδή, να την φτάσει και να την σταθεροποιήσει σε επίπεδο συνειδητότητας σκλάβας. Ιδίως αν αυτή η πεποίθησή της είναι βάσιμη και όχι αποτέλεσμα αντίδρασης.

Ναι, έτσι είναι και κατά τη γνώμη μου. Πλην όμως, δεν μίλησα για υπακοή, μίλησα για αποδοχή ή απόρριψη της εμπειρίας τιμωρίας. Πηγαίνει πολύ βαθύτερα από την υπακοή η αποδοχή, το ίδιο και η απόρριψη. Μπορεί η σκλάβα να υπακούει, είναι βέβαιο σχεδόν, διότι το έχει ανάγκη να υπακούει, μέσα της όμως να απορρίπτει την τιμωρία της.

Αν έχει αυτό το θέμα η σκλάβα, τότε δεν της ταιριάζει το είδος της σχέσης που έχει. Το ενδεχόμενο τιμωρίας η σκλάβα το αποδέχεται στην αρχή, όταν συναινεί να είναι σκλάβα κάποιου από τα λίγα που γνωρίζω. Αν διαπιστώσει ότι δεν μπορεί να τιμωρείται ή δεν μπορεί να τιμωρείται από αυτόν τον Κυρίαρχο, τότε τί κάνει αν όχι να ζητήσει αποδέσμευση;

Για μένα η συνειδητότητα της επιλογής έρχεται όταν η σκλάβα παύει να αναρωτιέται για τους λόγους και τις επιλογές του Κυρίαρχου. Το ότι μένει και δέχεται τις αποφάσεις του Κυρίαρχου δεν είναι ακριβώς συνειδητότητα, απλά η σκλάβα κάνει αυτό που της ταιριάζει. Όχι ότι είναι λίγο και αυτό, αλλά δεν είναι συνειδητότητα. Δεν αρκεί.

Η τιμωρία είναι στο πλαίσιο αναφοράς της ως αντίληψη, αλλιώς μια τιμωρία μπορεί να είναι εκτός ορίων της, αν είναι εντός βασίζεται μάλλον στη συναισθηματική πίεση που δέχεται η σκλάβα. Κάνω λάθος; Ουδέν μεμπτόν για μένα, απλώς το εντοπίζω.

Ναι, σε αυτό το στάδιο αναφερόμουν, στις στιγμές που συντρίβεται ένας από τους πυρήνες αντίστασης που έχει μέσα της η εν δυνάμει σκλάβα.

Ως ουδέτερος παρατηρητής κρίνω ότι μια τέτοια στιγμή είναι πολύτιμη σε μια σχέση M/s και προσφέρεται για ουσιαστική παρέμβαση του Κυρίαρχου με μόνιμα αποτελέσματα στην απο τούδε και στο εξής θεώρηση των πραγμάτων από πλευράς σκλάβας.

Ως άνθρωπος που έχει ζήσει τέτοιες καταστάσεις λέω ότι είναι η στιγμή που ορισμένες τουλάχιστον εν δυνάμει σκλάβες έχουν πάρα πολύ ανάγκη να τους δείξει την αγάπη του ο Κυρίαρχος, αυτό όμως είναι υποκειμενική δήλωση επιθυμίας δική μου  
____________

disclaimer: συνειδητοποιώ ότι έχω στο νου μου τιμωρίες - σταθμούς, μεγάλες, σημαντικές, προμελετημένες σοβαρά, όχι μικρούλες για ψιλοπράγματα. Οι τελευταίες δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν είναι αναπάντεχες ή προαναγγελθείσες, είναι θέμα αισθητικής του Κυρίαρχου και μόνον αυτό.

 

Δεν γνωρίζω πολλά για το δεύτερο σκέλος, καθότι τα έχω βρει με τον εαυτό μου και τις επιλογές μου. Για το πρώτο σκέλος όμως γνωρίζω, εξ ιδίας πείρας, ότι πολλές φορές άνθρωποι τους οποίους επιλέγουμε (και μας επιλέγουν) για να συμπορευτούμε, έστω και αν ο άλλος βαδίζει λίγο πιο μπροστά από μας κι εμείς ακολουθούμε, δεν εξελίσσονται παράλληλα με μας. Μένουν πίσω. Η ζωή δεν λειτουργεί πάντα συμμετρικά, αγαπητή μου tender. Μην μου πεις ότι δεν το πρόσεξες κι εσύ... 

Αντιθέτως, εγώ πιστεύω ότι συμφωνούμε πάρα πολύ. Αν δεν υπήρχε η "ερμηνεία" της Uther (μάλλον κάτι παρεξήγησε αλλά θα προσπαθήσω να εξηγήσω παρακάτω) σχετικά με αυτό που προσπάθησα να πω, δεν θα είχες θέμα, όπως βλέπω από αυτά που επισημαίνεις.

Αυτό εννοούσα. Και αναφέρθηκα πρώτα στο ΨΥΧΙΚΟ ΣΘΕΝΟΣ, το οποίο όρισα με όρους ψυχικής επένδυσης στον άλλον, ειλικρίνειας μέσα στη σχέση, ανιδιοτέλειας (στο μέτρο του εφικτού) και δυνατοτήτων. Δεύτερον αναφέρθηκα στην ΑΥΤΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, δηλαδή στην προσωπική ελευθερία που απολαμβάνει ο καθένας, μέσα από τη δύναμη να αντιστέκεται στα προσωπικά του πάθη (όπως η λιγουριά, λολ, ή ο σαδισμός). Τρίτον στη ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ, δηλαδή στην δοτικότητα, όπου επεσήμανα το αυτονόητο, ότι ο Κυρίαρχος δίνει στο Υ αυτό που το Υ θέλει, δεν είναι δυνατόν να πιστεύει κανένας ότι ένα Υ μπορεί και να βαρυγκομάει για τις ξυλιές. Ευγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα, όχι αίσθηση ότι δώσαμε κάτι φοβερό στον Κ μας.

Η ευγνωμοσύνη του Υ δεν προσφέρεται αλλά κερδίζεται. Εάν ο άλλος δεν υπερέχει - φύσει και όχι θέσει - δεν θα μπορέσει να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις ώστε να αρπάξει την ευγνωμοσύνη μου. Ουδόλως βουκολικό το σύμπαν μου επομένως. Είναι τόσο πρακτικό που ακόμη κι εγώ μερικές φορές παγώνω από την ψυχρότητά του.

Πεταχτά να πω ότι δεν κάνω σχέσεις ασυμμετρίας από οίκτο ή χαριστικά. Όποιος μπορεί να κυριαρχήσει σε αυτό που έχει επιλέξει, απλά το κάνει. Θεωρώ ότι η γνώση είναι η προϋπόθεση της Κυριαρχίας. Εκεί κολλάει η ευφυία και η συναισθηματική νοημοσύνη, πιστεύω. Γνωρίζω, άρα ελέγχω. Ελέγχω επειδή γνωρίζω. Και αν ελέγχω κάτι, ΠΛΗΡΩΣ, τότε και μόνο τότε είναι δικό μου.

Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον αυτό. Ακόμη πιο ενδιαφέρον βρίσκω το γεγονός ότι δεν νιώθω ουδεμία τέτοια ανάγκη και δεν την ένιωσα εδώ και χρόνια. Έχω άλλες όμως, πολύ πιο πιεστικές ανάγκες...

Σε λίγο που θα έρθει εδώ και ο Απόστολος Παύλος να μας μιλήσει για την αγάπη, εγώ λέω να τον αρπάξουμε και να τον παλουκώσουμε. 

Όχι βέβαια, δεν αναφέρομαι σε αυτά τα χαρακτηριστικά, αν και μερικά είναι χρήσιμα. Για παράδειγμα, βρίσκω εξαιρετικά διεγερτικό έναν Κύριο που με βασανίζει με απόλυτη πραότητα και ηρεμία... 

Θα ήθελα να επεκταθώ λίγο στην υπεροχή ενός Κυρίου, πριν μου αναθέσετε να μοιράζω αντίδωρα στην εκκλησιά. Θα αναφέρω λοιπόν εδώ ένα απόσπασμα από το βιβλίο που γράφω. Η σκηνή εκτυλίχθηκε πριν αρκετά χρόνια. Υπήρχε κάποιος με τον οποίο είχα κάνει σχέση D/s και είχε φάει τα λυσσακά του να με κάνει να καταλάβω ότι είμαι ένα τίποτα (ασφαλώς είμαι ένα τίποτα, αλλά τουλάχιστον είμαι ωραία, λολ). Όταν λοιπόν "τόπιασα" επιτέλους, το ντουβάρι, του σφύριξα τα εξής, πριν πάω για ανάρρωση:

"Δεν έχω να ανταλλάξω τίποτα με κάποιον ο οποίος έχει πλεόνασμα. Μπορώ μόνο να πάρω, αν μου δοθεί. Αυτό κατάλαβα, μετά τη βραδιά της «αυτοκτονίας» μου, και αυτό του είπα.

Αυτό δεν με έκανε αυτομάτως πιο ασήμαντη. Ίσως, από μία άλλη οπτική γωνία, αυτό να με έκανε σημαντική.

Δεν με ενδιέφερε πλέον το ερώτημα αν ήμουν ή όχι σημαντική. Δεν εμπορευόμουν. Ήμουν αυτή που ήμουν και δεν ήμουν για πούλημα. Αν κάποιος ήθελε να πάρει κάτι από μένα και από την ασημαντότητά μου, και αν μπορούσε, φαντάζομαι πως θα το έπαιρνε. Δεν ήταν θέμα προσφοράς.

Αν όμως κάποιος έχει πλεόνασμα και δεν προσφέρει σε αυτούς που έχουν έλλειμμα, είναι άραγε σημαντικός;"

Σε μία ασύμμετρη σχέση, ο ένας έχει (ψυχικό) πλεόνασμα και ο άλλος έχει ΑΝΑΓΚΗ το πλεόνασμα του άλλου, για να ζήσει (με κάποιο είδος νοήματος και ισορροπίας). Αν ο Κυρίαρχος δεν υπερέχει, αν δεν έχει πλεόνασμα, δεν πα να χτυπά τον κώλο του κάτω και τα 22 εκατοστά ψωλής του (και μην με λέτε τσάμπα ψωλομέτρα, παιδάκια, ξέρω πολύ καλά τί μετράω και κυρίως πώς να το μετρήσω...), δεν θα μπορέσει ούτε να κυριαρχήσει, ούτε να γίνει Ιδιοκτήτης (με πιάνει σύγκρυο και μόνο στην τεράστια ευθύνη που απαιτεί αυτό) ενός άλλου ανθρώπινου πλάσματος.

Αυτή είναι η πρακτική ανάλυση της ασυμμετρίας.

Για την ποιοτική ανάλυση της ασυμμετρίας, θα αναφερθώ σε κάτι που έλεγε η πάλαι ποτέ Μέντοράς μου, πριν κάτι χρονάκια: Καταλαβαίνουμε πότε είμαστε στον σωστό δρόμο όταν αυτό που ακολουθούμε είναι ΦΩΤΕΙΝΟ...

Οι επιλογές μου λοιπόν (τελικά δεν είμαι τόσο ψυχρή όσο φαίνομαι) είναι περισσότερο συναισθηματικές. Νιώθω πότε ο άλλος απέναντί μου έχει έναντι εμού μεγαλύτερα ψυχικά αποθέματα και ότι αν τον ακολουθήσω ακολουθώ κάτι φωτεινό. Αυτό αρκεί για την Κυριαρχία, πιστεύω. Τα υπόλοιπα εμπίπτουν στις λεπτομέρειες της σχέσης.

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

χεχεχε. Το είχα υποψιαστεί ότι θα σου ακουστούν 'κάπως' αυτές οι λέξεις αγαπητή Dora. Παρ'οτι συχνά αναφέρεσαι στο αποτέλεσμα του συνδυασμού των ποιοτήτων που περιέγραψα, η αρετή έχει κάποια ψυχικά χαρίσματα είτε μας αρέσει η ονομασία τους, είτε μας παραπέμπει στον Παύλο. Ήμουν σίγουρη ότι η διατύπωση και ο τρόπος θα είναι αντιδραστικός στη συνείδησή σου και δεν κρατήθηκα να σε τσιγκλίσω.. Ελπίζω να μην σε ενόχλησε. Δεν κρατήθηκα. Άλλα αποδείχτηκε ενδιαφέρουσα η συνέχεια.

Υγ.Αν εμφανιζόταν κάποιος θα ήταν ο Αγ.Βασίλειος.. Στο κείμενο όπως και στο κείμενο της tender lilly θα επανέλθω.

 

Re: Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Εμένα δεν με παραπέμπει στον Παύλο η αρετή, αλλά στον Πλάτωνα. 

 

Απάντηση: Re: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Πολύ μου άρεσε αυτό... και είπα να το επαναλάβω να το ξαναδιαβάσουμε  

Ανδρ(ε)ας

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Σοφία, ανδρεία, σωφροσύνη.

Η παραπομπή στον Παύλο έγινε απο εσένα. Εγώ απλά ανέφερα την παραπομπή σου.

Δεν θα μπορούσα να σε τσιγκλίσω αν αναφερόμουν στον πλάτωνα.Αλλά αν θες να το συζητήσουμε πιο σοβαρά, Υπάρχει κάποια απο τις λέξεις που ανέφερα, ως αρετές που δεν θα μπορούσε να έχει ή δεν χρησιμοποιεί ή δεν θα έπρεπε να έχει ένας Κυρίαρχος; Προσωπικά νομίζω ότι οι αρετές που ανέφερα, είναι μία υπερανάλυση των βασικών αρχών που χρησιμεύουν σε κάθε υγιή άνθρωπο. Η έκφραση τους προφανώς και διαφέρει ανάλογα τους ρόλους που επιλέγουμε.
Η πραότητα για να χρησιμοποιήσω το παράδειγμά σου, δεν χρησιμεύει μόνο στην καλαισθησία, αλλά στην αντιμετώπιση ενός συμπλέγματος όπως αυτό που αναλύεται σε αυτό ή και στο άλλο νήμα που άνοιξα παράλληλα.

Σοφία είναι μάλλον η σωστή επιλογή αυτών των αρετών ανά περίπτωση. Για να τις χρησιμοποιήσεις όμως χρειάζεται να τις κατέχεις. Αν μιλάμε για λέξεις βαλίτσες στο ΒΔΣΜ σε παράπλευρο νήμα, πιθανόν θα ήταν χρήσιμο να μιλήσουμε για λέξεις ταμπού σε κάποιο άλλο.

την καλημέρα μου Και ευχαριστώ για την ενδιαφέρουσα ανάλυση