Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Θα ήθελα πολύ να το συζητήσουμε. Κυρίως επειδή βλέπω μία τάση να επιχειρείται η αποσάθρωση των βασικών αρχών οι οποίες διέπουν το BDSM, και τις διέπουν από τότε που άρχισε να εξελίσσεται ως μία ερωτική υπο-κουλτούρα. Οι αρχές αυτές δεν αποτελούν καλούπωμα του ερωτισμού, πράγμα που επικαλούνται όσοι δεν έχουν αρχές, αλλά για την ίδια την ραχοκοκκαλιά του εναλλακτικού ερωτισμού, ενός ερωτισμού που στόχο έχει να μας πηγαίνει σε σκοτεινά ταξίδια με ασφάλεια και στυλ. Ο αμφίβολος ερωτισμός που επικαλείται ο κάθε λιγούρης που χώθηκε εδώ μέσα ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ για να εγκαταλείψουμε την αισθητική που πρέπει να συνοδεύει την ηθική προσταγή "απόλαυσε". (Είτε Λακανική προσταγή, με την έννοια της επιθυμίας, είτε αρχαιοελληνική, με την έννοια του Επίκουρου, ποσώς ενδιαφέρει, άπαξ και κάποιος την νιώθει στο μεδούλι του.)

Απόλαυσε λοιπόν, ναι, αλλά όχι ως γύφτος, μέσα στο τσαντήρι της λογικής "όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω". Το BDSM δεν είναι γρήγορες πίπες και φάπες μέσα στο χιουντάι. Αυτή δεν είναι η επαφή με την σκοτεινή πλευρά μας αλλά μία γρήγορη κωλοτούμπα στα σκατά, μπας και δροσιστούν αμφότεροι, από την έλλειψη αυτογνωσίας. Διαφωνείτε αγαπητή μου Uther; Θαρρώ πως όχι.

Στη σημερινή κοινωνία δεν ενθαρρύνεται η αυτοπραγμάτωση του ανθρώπου, παρά μόνο η παραγωγή και ο καταναλωτισμός. Μπορεί κάποιος να επιβιώσει χωρίς να έχει καμία από αυτές τις αρχές και να ζήσει μία εύκολη, επιδερμική ζωή, σαν ένα ζώο, που τρώει, αφοδεύει, κοιμάται και αναπαράγεται. Από τη στιγμή όμως που κάποιος αρχίσει και το ψάχνει περισσότερο, και αναζητήσει ένα είδος ομορφιάς στη ζωή του, έτσι ώστε να είναι περήφανος και ευγνώμων που έζησε, θα έρθει αντιμέτωπος με την ουσία της ύπαρξης, την οποία ο αγαπημένος μου ποιητής συνόψισε ως εξής: "an infinitely gentle, infinitely suffering thing". Αυτό δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις χωρίς τις αρχές που αναφέραμε εδώ. Δεν αντιμετωπίζεται ούτε με τις κωλοτούμπες στο χιουντάι, ούτε με την πιστωτική. Απαιτείται ψυχή.

Είναι απαραίτητο ένας Κυρίαρχος να διαθέτει αυτές τις αρετές; Ή μπορούμε να αποκαλέσουμε Κυρίαρχο κάποιον ο οποίος απλά έχει το πάνω χέρι στο σεξ; Αυτή είναι η μόνη ερώτηση η οποία τίθεται ξανά και ξανά στις μέρες μας. "Είμαι Μάστερ ρε;" είναι η ερώτηση.

Ας την επαναλάβουμε την απάντηση: μπορεί οποιοσδήποτε να έχει το πάνω χέρι στο σεξ. Το μόνο που απαιτείται είναι κάποιος που γουστάρει να είναι από την κάτωθε πλευρά στο σεξ. Δεν είναι απαραίτητο να κάνεις BDSM γι αυτό και δεν βλέπω και πού κολλάει το BDSM σ' αυτό, εδώ που τα λέμε.

Στην κουλτούρα του BDSM όμως βρίσκουμε κάποιες πρακτικές που δεν μπορούν να εφαρμοστούν άνευ αρχών. Όταν προσπεράσουμε τις σκηνές του (ελαφρώς) βίαιου σεξ, θα βρεθούμε μπροστά στην ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΣΧΕΣΗ. Εκεί, πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν μπορεί οποιοσδήποτε να κάνει ασύμμετρη σχέση (ούτε από πάνω, ούτε από κάτω). Απαιτείται ψυχή (και όχι μόνο καυλί και καύλες από την μία, και στέρηση και όνειρα προς τσαλάκωμα, από την άλλη).

Πιστεύω πως οι αρετές που προσδίδουν στους μπιντιεσέμερς το απαιτούμενο ψυχικό σθένος για να χτίσουν και να διατηρήσουν μία ασύμμετρη σχέση, απαιτούνται και από το Κ μέρος και από το Υ. Απλά, ο Κ "την έχει μεγαλύτερη". 

Όταν δω ότι εγώ "την έχω μεγαλύτερη", φεύγω (μία φορά με διώξαν κιόλας, λολ). Αυτό είπα.

ΥΓ. Αφιερώνεται στη θεά της αυτογνωσίας.

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Συνήθως οι άνθρωποι αρέσκονται να αρνούνται αρχές όταν αδυνατούν να τις φτάσουν ή όταν αυτές εναντιώνονται στο προσωρινό συμφέρον.
Μέλημα μάλλον ενός Κ θα ήταν η επιλογή ή ο τρόπος χρήσης ορισμένων αρχών και όχι η ακύρωση τους. Η Ακύρωση είναι συζητήσιμη αν η αντίληψη και η χρήση των αρχών αυτών έχουν οδηγήσει σε αποτέφρωση του ίδιου του ατόμου.

Αν έχω καταλάβει σωστά σε γενικές γραμμές συμφωνούμε.Είναι όμως τόσο υποκειμενικό που είναι αδύνατον να τεθεί ουσιαστικά. Η ουσιαστική διαφορά έγκειται στο πλαίσιο εφαρμογής της όποιας αρετής με αποτέλεσμα, ακόμα κι αν πρεσβεύουμε το ίδιο πράγμα ,να είναι αμφίβολο το κατά πόσο θα μπορούσαμε να βρούμε κοινό έδαφος συνεννόησης.. Είναι άλλωστε τόσο εύκολο να απαρνηθεί κανείς οποιαδήποτε αρετή που αμφιβάλω αν υπάρχουν αρκετοί, αρκετά θαρραλέοι ώστε να τις πρεσβεύουν , αν και εφόσον τις έχουν επιλέξει ως αποτέλεσμα ενδοσκόπησης.

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

ΜΕτά από μέρες που διάβασα και ξαναδιάβασα το κείμενο σού, καταλήγω στο ότι θίγεις πολλά θέματα αλλά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ τον κοινό παρονομαστή.

Η βασική μου ερώτηση σε σχέση με το θέμα είναι η εξής:

Αντιλαμβάνομαι ότι βιωνεις οτιδήποτε σε θυμώνει ή σε δυσκολεύει, χρησιμοποιώντας σαν παράμετρο, το αν θίγει τον ένα βασικό σου φόβο. Αν δεν κατάλαβα σωστά διόρθωσε με. Απο όσο κατάλαβα, αυτός ο φόβος είναι της εγκατάλειψης.

Επίσης απο όσο αντιλαμβάνομαι αυτό ισχύει για όλους μας. Μονίμως στην αντίληψή μας, λειτουργεί ένας συγκριτικός παράγοντας που μας βοηθάει στο να κάνουμε επιλογές και να παίρνουμε αποφάσεις.

Αν όμως ο συγκριτικός παράγοντας εξαλείψει εν προκειμένω, θα μπορούσαμε να υπερβούμε τον θυμό μας, μόνο και μόνο επειδή η "τιμωρία" καλύπτει την πλευρά του εαυτού μας που αρέσκεται να βιώνει την επιβολή κάποιου; Ή μήπως είναι ο συγκριτικός παράγοντας του φόβου που κάνει μία σκλάβα ικανή να εκπαιδευτεί στα θέλω του Αφέντη της; Ή μήπως αυτά τα δύο είναι ουσιαστικά ένα; Η ορμή της επιθυμίας με τη μάσκα της προτεραιότητας;

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Καλημέρα Uther και λοιποί συνταξιδιώτες αυτού του νήματος.

Ρωτάς: "Αν όμως ο συγκριτικός παράγοντας εξαλείψει εν προκειμένω, θα μπορούσαμε να υπερβούμε τον θυμό μας, μόνο και μόνο επειδή η "τιμωρία" καλύπτει την πλευρά του εαυτού μας που αρέσκεται να βιώνει την επιβολή κάποιου; Ή μήπως είναι ο συγκριτικός παράγοντας του φόβου που κάνει μία σκλάβα ικανή να εκπαιδευτεί στα θέλω του Αφέντη της; Ή μήπως αυτά τα δύο είναι ουσιαστικά ένα; Η ορμή της επιθυμίας με τη μάσκα της προτεραιότητας;"...

Ως σκλάβα, η βαθειά, μόνη και ουσιαστική επιθυμία μου, αυτό που με καυλώνει κι αυτό που με καταξιώνει στα δικά μου μάτια σε σχέση με τη σχέση μου με τον Κύριο μου, είναι να είμαι το απόλυτο αντικείμενο της Ηδονής Του. Εκείνη που όχι μόνο θα καλύψει τις επιθυμίες του αλλά θα "ανοίξει" σε τέτοιο βαθμό που θα "ξεφύγει" κι Εκείνος σπάζοντας και τους όποιους δικούς του "φραγμούς"... Που θα λειτουργήσει μαζί μου ελεύθερα, όχι μέσω της επιβολής που φυσικά από τη θέση του την έχει, αλλά επειδή νιώθει έμπρακτα ότι μπορεί να καλπάσει όπου και όσο θέλει μαζί μου καθώς απελευθερώνω κι εγώ τα πεδία μου...

Η άφιξη δηλαδή σε ένα συνεχώς διευρυνόμενο πεδίο απενοχοποιημένης ελευθερίας στην ερωτική έκφραση.

Αυτή είναι η βούληση και η επιθυμία. Ως προς τη βούληση αυτή προκύπτουν διάφορα "εμπόδια". Δε φοβάμαι καθόλου την περίπτωση της εγκατάλειψης από τον Κύριο μου. Ως προς αυτό, η εμπιστοσύνη, η αγάπη, ο σεβασμός, η διαρκής καθημερινή προτεραιότητα που έχει η μεταξύ μας επικοινωνία και ο έρωτας που υπάρχει αναμεταξύ μας, έχει καλύψει αυτού του είδους τις "τρύπες".

Τί είναι τα εμπόδια και τί είναι η αναπάντεχη τιμωρία, ή μία τιμωρία που βιώνεται ως αναπάντεχη;

Εμπόδια χαρακτήρα/ υποσυνείδητου: εγωισμός, ευθιξία, κακή σχέση με την έννοια της "αποτυχίας" (δεν κατάφερα συγκεκριμμένη επιθυμία ή task), δεν μου αρέσει καθόλου να χρειάζομαι να ζητήσω συγνώμη, (να μην είμαι τέλεια, δηλαδή), προηγούμενες "τραυματικές" εμπειρίες που εισβάλλουν προκαλώντας αντιδράσεις που στη συγκεκριμμένη σχέση δεν έχουν λόγους να υφίστανται, ένας "άλογος" φόβος εμπρός στο άγνωστο, ο φόβος της αποτυχίας από τη μία αλλά και μία σταθερή ροπή στη ζωή μου να με τραβάει η "φωτιά" και να μπαίνω "κι ας καώ" - αυτοκαταστροφικότητα.

Ως προς τη βύθιση λοιπόν, εγώ προσωπικά χρειάζομαι ρυθμούς που να μου επιτρέπουν να γίνονται συνειδητές οι επιλογές και τα αφήματα. Το πρόβλημα μου δεν είναι να "αφεθώ / βυθιστώ". 'Εχω στη μέχρι τώρα ζωή μου, κατααφεθεί και καταβυθιστεί σε τρελές, έντονες κι ενίοτε κι επικίνδυνες καταστάσεις... Το πρόβλημά μου είναι να σπάσω τον κύκλο της αυτοκαταστροφής, να γνωρίζω το γιατί, με ποιόν και για ποιούς λόγους κάνω κάτι κλπ, κλπ. Εδώ μπαίνει λοιπόν το πολύ προσωπικό στοιχείο. Άλλοι άνθρωποι έχουν άλλα προβλήματα.

Ο θυμός λοιπόν που προκύπτει ως προς την τιμωρία, λόγω των παραπάνω, αρχικά και παράλογα στρέφεται προς τον Κύριο μου (εκείνος φταίει για τη δυσαρέσκεια που βιώνει το σύστημα μου εκείνη τη στιγμή). Είναι το πρώτο στάδιο. Όσο περνάει η ώρα, κι αφού δεν λογοκρίνω τον εαυτό μου με ενοχικές διαδικασίες (στις οποίες κάλλιστα θα μπορούσα να αφεθώ), αφού βιώσω αυτόν τον θυμό, στη συνέχεια αντιλαμβάνομαι ότι είναι θυμός προς τον εαυτό μου... Αρχίζει δηλαδή το τοπίο και καθαρίζει από τον θυμό και διάφορα τύπου αισθήματα ότι υφίσταμαι μια κάποια "αδικία"... Μετά τη συναισθηματική δίνη, αρχίζει η εκλογίκευση... Αυτή η εκλογίκευση αποτελεί και σπάσιμο εκείνου του ορίου/περιορισμού από πλευράς μου και άρα, αυτή η μύηση τελειώνει και η επόμενη ξεκινάει...

Δεν έχω το φόβο του Κυρίου μου, που με υποχρεώνει σε οτιδήποτε και ο ίδιος δε λειτουργεί μέσα από το φόβο για να με "σπάσει" - "εκπαιδεύσει"...

Την επιβολή, τη δύναμη και την Κυριαρχία Του την αισθάνομαι ακριβώς στο σημείο που:

Με βλέπει ξεκάθαρα. Διαπιστώνει, δεν κρίνει. Αφαιρεί τα εμπόδια.

Η τιμωρία είναι ένα εργαλείο σημαντικό στα χέρια Του ως προς την αφαίρεση των εμποδίων. Εμποδίων που πρωτίστως εγώ θέλω να φύγουν από τη μέση. Είναι ο κενός χώρος, το "εργαστήρι" εκλογίκευσης, στοχοθέτησης, αποδοχής...

Σε καμμία περίπτωση, για εμένα, δεν έχει να κάνει με κάποιου τύπου "γονεϊκής" σχέσης όπου εγώ ως παιδί κάνει ζαβολιές και ο Κύριος - "γονέας" τιμωρεί. Θα είμαι ευτυχής αν κάποια στιγμή δε χρειάζεται να με τιμωρήσει ο Κύριος μου, ούτε να βρίσκομαι στη θέση να εκλιπαρώ να με τιμωρήσει - εξευτελίσει επειδή είναι ο μόνος τρόπος να ξεπεράσω την αίσθηση "αχρηστείας" και ότι αυτή μου προκαλεί...

Η ικανοποίηση που μου προσφέρει κάθε στιγμή, μικρή ή μεγάλη, η γνώση ότι Τον ικανοποίησα - ευχαρίστησα άρα ικανοποίησα την πρωταρχική μου ανάγκη με στέλνει στους ουρανούς και η αχρηστεία όταν μπλοκάρω κάπου, στην κόλαση.

Όπως και να έχει, ο Κύριος μου είναι πάντα εκεί, τρυφερά, με χιούμορ και σαρκασμό αλλά και ακλόνητη αυστηρότητα όσο εγώ στριφογυρίζω μέσα στις δίνες μου. Με ένα πελώριο χαμόγελο όταν μετά από αυτές, βγαίνω πιο συνειδητοποιημένη, πιο ελεύθερη, έχοντας μοιραστεί ένα ακόμα δικό μου "άρρητο" κομμάτι...

Ελπίζω να σου απάντησα.

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

@angel42
Η απάντηση σου μου ήταν πραγματικά χρήσιμη και σε ευχαριστώ πολύ. Ξεκαθάρισες σημαντικές παραμέτρους.

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

(1) Η τιμωρία, για εμένα τουλάχιστον, αποτελεί ένα από τα βασικά συστατικά μιάς σχέσης στην οποία αυτός που έχει το πάνω χέρι θέλει να συνεχίσει να κάνει αισθητό αυτό το δικαιώμα που του έχω παραχωρήσει. Όσο με ξάφνιαζε ευχάριστα η εισαγωγή της τιμωρίας στην αρχή της σχέσης μου, συνεχίζει να με εξιτάρει στον ίδιο βαθμό όταν γίνονται πράγματα που δεν τα περιμένω.

(2)/ (3) Το να μη γνωρίζω το γιατί γίνεται όλο αυτό με «βασανίζει» περισσότερο από την τιμωρία που λαμβάνω... Και το να παίζεις με το μυαλό του άλλου αποτελεί μία πολύ διεγερτική μέθοδο.

(4) Χμμμ... κατά περίπτωσή μόνον μπορεί να κριθεί αυτό.

Ο Κ κρίνει αυτό που κρίνει και πράττει αναλόγως. Επίσης αυτός που δέχεται την τιμωρία, ακόμα και αν θεωρεί ότι έχει αδικηθεί, είναι μια καλή αφορμή να δει πως βλέπει και ο σύντροφός του κάτι που αυτός βλέπει σωστό. Αντικειμενικό/υποκειμενικό, δεν έχει σημασία πως θα το επισημάνουμε. Πολλές φορές θεώρησα ότι αδικήθηκα, αλλά δεν σκέφτηκα πως δεν είμαι μόνη σε μία σχέση. Θέλει δουλειά αυτό μέχρι να το συνειδητοποιήσεις.

(5) Μια καινούργια τιμωρία δε θα ήταν ικανή να με κάνει να χάσω την εμπιστοσύνη μου απέναντι στον σύντροφό μου. Μάλλον θα εκτιμούσα την «εφευρετικότητά» του. Παρ’όλο που δε μου αρέσουν πάντα τα όσα παθαίνω   αλλά όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα.

(6) Φόβο μόνο σε ένα βαθμό που είναι επιθυμητός από τη στιγμή που υπάρχει εμπιστοσύνη.

(7) Σέβομαι τον εαυτό μου και τις επιλογές μου και δε θα άλλαζα τίποτα από όσα έχω κάνει, γιατί έχω μάθει πολλά από τις ξεροκεφαλίες μου. Μια τιμωρία ή η υπενθύμιση των σφαλμάτων μου μπορούν μόνον βοηθητικά να λειτουργήσουν.

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Δύο φορές τιμωρήθηκα αναπάντεχα.

Ως τιμωρία.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ τιμωρία, συνεπώς με φόβο  

Εννοείς να ζητήσει εξήγηση και να μην της δοθεί άμεσα?
Αν ναι, τότε απλά περιμένει μέχρι να της δοθεί, αν χρειάζεται βέβαια.
Γιατί και τις δύο φορές την πρώτη αμέσως και τη 2η λίγο αργότερα συνειδητοποίησα με ποιο τρόπο παράβηκα τους κανόνες.

Δεν έχω ποτέ τιμωρηθεί άδικα.
Το δεν είναι στο χέρι κανενός να με κρίνει, έρχεται σε άμεση σύγκρουση με την έννοια σκλάβας κατά τη γνώμη μου.
Η σκλάβα αυτό κάνει ανάμεσα σε άλλα. Θέτει εαυτό προς κρίση συνέχεια. ο Κριτής της είναι ο Κύριος της.

Υποθέτω μπορεί, αν είναι καινούρια η σχέση και δεν έχει πεισθεί γενικότερα.

Πάντα η σκέψη της τιμωρίας μου προκαλεί φόβο.

εννοείς να νιώσει πως είναι μια άχρηστη σκλάβα?  

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Νομίζω ότι όταν έγραψα το νήμα, είχα στο μυαλό μου κατα βάσιν άτομα, τα οποία δεν έχουν ακόμα αναγνωρίσει την πηγή των αισθημάτων τους με αποτέλεσμα να τα φορτώνουν είτε στον εαυτό τους είτε στον σύντροφο. Συμπλεγματικές καταστάσεις που δεν υπάρχει αποδοχή ότι απλά ζούμε και κάνουμε λάθη ως άνθρωποι. Ότι απλά μπορούμε να βιώνουμε όλα όσα μας αρέσουν χωρίς να χρειαζόμαστε ή να κρεμόμαστε από μία αυτοεικόνα και την πραγμάτωση των προδιαγραφών της. Νομίζω ότι όταν το έγραψα το νήμα, κρεμόμουν εγώ κυρίως απο το απαιτούμενο (από εμένα) "κάλος" της εικόνας μου. Το οποίο προκαλεί τα συμπλέγματα τύψεων και αυτοτιμωρίας.
Δεν ξέρω αν τα προέβαλα στη σύντροφό μου ή τα άτομα τα οποία σχετίζόμουν. Ξέρω πως ο,τι γινόταν το περνούσα απο το πρίσμα της κριτικής αυτοπραγμάτωσης και δημιουργίας των παραμέτρων του "κάλους" όπως το είχα ορίσει και επιβάλει στον εαυτό μου.

Δεν ξέρω ακριβώς αυτή τη στιγμή να εξηγήσω αυτό που με ρωτάς. Ξέρω όμως πως αν αφαιρέσουμε την ανάγκη να πληρούμε προδιαγραφές τέτοιου είδους, η τιμωρία δεν είναι παρά μία έκφραση , μία συμφωνία , που θυμίζει στον/στην υποτακτικό/υ ότι πως ενδιαφερόμαστε για αυτόν/ην και για την σχέση την ίδια.

Η εμπιστοσύνη που πρέπει να έχει χτιστεί, κατάλαβα εν καιρώ, δεν είναι μόνο θέμα προδιαγραφών. Δεν είναι μόνο θέμα χρόνου, αλλά κυρίως επιθυμίας να ζήσεις αυτό που έχεις επιλέξει. (Κ και υ)

Μία υποτακτική που δεν δέχεται συνολικά τον σωφρονισμό αλλά προτιμά την αυτοτιμωρία με αποτέλεσμα την τιμωρία και του Κυριάρχου (καθώς η αυτοτιμωρία του/της σκλάβου/ας είναι ιδιαίτερα οδυνηρή και για τον/την συντροφό της όπως και αντίστροφα, η τιμωρία που επιβάλει ο/η Κυρίαρχος/η είναι οδυνηρή και για τον/την ίδιο/α) είναι απλά η άρνησή του να παραδώσει τον έλεγχο του πόνου. Σε αυτή την περίπτωση, εγώ απέτυχα να πάρω τον έλεγχο που δεν ήθελαν να μου δώσουν. Και έτσι αυτή τη στιγμή δεν θεωρώ έγκυρο το ερώτημα. Όλα τα ευτράπελα ξεκινάνε και τελειώνουν στην πραγματική θέληση κάποιου να παραδώσει αυτόν τον έλεγχο, ανεξάρτητα με το τί δηλώνει ή τι πιστεύει οτι θα επιθυμούσε.

Η γνώμη μου δηλαδή είναι ότι ΑΝ η πραγματική αυτοπεποίθηση κάποιου βασίζεται στην εκτέλεση μίας εντολής, τότε καλά θα κάνει, ο/η Κ πριν αρχίσουν να επιβάλλουν περίεργες τιμωρίες, να βοηθήσουν (αν ειναι εφικτό) τον/την υ να ανακτήσουν την αυτοπεποίθησή τους σε άλλα πεδία. Και όταν αυτή έχει πραγματωθεί τότε και μόνο τότε τέτοιου είδους τιμωρίες μπορούν να συνεισφέρουν στο D/s.

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Αυτά τα κρατάω  

Από τα πρώτα πράγματα που μου Απαγόρευσε, ήταν η αυτοτιμωρίες σε φυσικό επίπεδο.
Ο πόνος -ο Έλεγχος του Πονου- είναι δικός Του για να τον δώσει με όποια μορφή κρίνει, όταν κρίνει και όχι δικαιωματικά αναφαίρετο δικό μου δικαίωμα.

Όποιος απορρίπτει επιβολή του πόνου υπό οποιαδήποτε μορφή κάνει ακριβώς αυτό που λες.
Απορρίπτει την παράδοση του Ελέγχου του Πόνου σε μορφές που δεν γουστάρει ο ίδιος, άρα μιλάμε για μη απόλυτη παράδοση ελέγχου, άρα δεν μιλάμε για T.P.E.

 

1) ΝΟΙΩΘΕΙ ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΑΘΟΣ;;;
2) ΒΙΩΝΕΙ ΜΙΑ ΛΥΠΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ
3)ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΓΙΑΤΙ Ο Κ ΤΗΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ Κ ΤΙ ΚΑΚΟ ΓΙΑΥΤΗΝ.... ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΘΑ ΤΗΣ ΠΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΑΝ ΟΧΙ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΡΩΤΑ ΠΟΤΕ ΑΠΛΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΚΑΙ ΣΙΩΠΑ.
4)ΟΧΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΣΚΛΑΒΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ Ο Κ ΤΗΝ ''ΑΓΑΠΑ'' ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ...ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΝΟΙΩΘΕΙ ''ΩΡΑΙΑ'' ΠΟΥ Ο Κ ΤΗΣ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΚΛΑΒΑ..!!!!

 

...

 

Πριν λιγο καιρο. Ηρθε σπιτι απο τη δουλεια κ ηταν παρα πολυ θυμωμενος μαζι μου. Με εδεσε στο κρεβατι και με μαστιγωσε παρα πολυ. Μου ειπε οτι ειναι τιμωρια οχι παιχνιδι. Για μια εβδομαδα δεν μου μιλουσε με εδειρε με μαστιγιο αλλες 3 φορες σε επτα μερες. Ειχα χασει τον εαυτο μου, εκλαιγα μονος μου, δεν καταλαβαινα γιατι. Μου εξηγησε τους λογους κ ηθελα να ανοιξει η γη να με καταπιει. Εφταιγα πολυ. Δεν τον φοβαμαι, τον σεβομαι περισσοτερο απο εκεινη τη μερα. Τον ευχαριστω που με εφερε στον ισιο δρομο παλι. Οσο για μενα πλεον καταλαβαινω πως να ειμαι καλυτερος οχι γιατι διαφορετικα θα με μαστιγωσει, αλλα για να του ειμαι χρησιμος.