Ανασκόπηση, αναδιάταξη, to do list, not to do list

Είθισται στο τέλος της χρονιάς να κάνουμε μια ανασκόπηση... να χαιρόμαστε για κάτι... να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο για κάτι άλλο... όπως επίσης να κάνουμε σχέδια για την χρονιά που θα έρθει...
Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια δεκαετία που αλλάζει... πολλά να χαρούμε, μπορεί πολλά περισσότερα για να χτυπάμε το κεφάλι μας... σίγουρα όμως κάνουμε σχέδια για το μέλλον...
Με καλή διάθεση, χιουμορ και ακόμη καλύτερα με πολλές ευχές για το μέλλον οποίος θέλει αφήνει ότι θέλει εδώ... από αυτοκριτική μέχρι ευχές...
Από μένα... μετά από αρκετό καιρό που παρακολουθούσα από μακριά... ήταν μια πολύ επιμορφωτική δεκαετία, με πολλά λάθη, πολλά χτυπήματα στον τοίχο αλλά σίγουρα πολλά και χρήσιμα μαθήματα... εύχομαι σε όλους τα καλύτερα και να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα μαθήματα γι’αυτό που είναι... μαθήματα για το μέλλον και όχι λάθη...
Καλές γιορτές και ακόμη καλύτερο μέλλον όπως μας αξίζει!!!

 

Φιλτατη,

πιστεψε με, αυτος/αυτη που ΘΕΛΕΙ να μαθει απ τα λαθη του, και να τα παραδεχτει, δεν περιμενει την 31η Δεκεμβριου.
Αυτος ή αυτη που δεν θελει, και 31 Φεβρουαριου να παει, δε πα να ανθισει η Ανταρκτικη ή να σβησει ο Ηλιος, το χαβα του/της.
Ασε, που θα σου ζηταει και το βόιδι απο πανω, προφανως για να της κανει παρεα.

 

Κάθε μέρα είναι καλή μέρα για αυτοπαρατήρηση, αυτομαστίγωμα και κανάκεμα. Κάθε μέρα είναι ακατάλληλη για να στρέφουμε τη σιωπή προς τα μέσα.

 

Ψυχολογικά μιλώντας, οι περισσότεροι άνθρωποι τις γιορτές προβαίνουν σε μια ανασκόπηση. Θεωρείται χρονικά από άποψη ψυχολογίας για πολλούς στιγμή βασική για αυτοκριτική και μάλιστα αν γράψει κανείς σε μια λίστα όσα θέλει να κάνει το νέο έτος, το υποσυνείδητο τα καταγράφει και "ωθεί" τη νέα χρονιά το πρόσωπο στο να τα κάνει.

 

Θα συμφωνήσω μαζί σας αγαπητέ... υπάρχουν πολλές στιγμές, που αν θέλεις να κάνεις την αυτοκριτική σου, θα την κάνεις... αν δεν θες, θα σφυρίζεις κλέφτικα μέχρι να παγώσει η κόλαση...
Αυτοί μπορούν κάλλιστα να πουν ένα χρόνια πολλά και καλά στους υπόλοιπους...
Για την ακρίβεια μπορούν κάποιοι να κάνουν και την αυτοκριτική τους κεκλεισμένων των θυρών και να πουν πάλι ένα χρόνια πολλά...
Το νήμα αυτό θα επιθυμούσα πρωτίστως να είναι εορταστικό και αν κάποιος/ κάποια αισθάνεται ότι θέλει να πει κάτι παραπάνω να το κάνει...
Χρόνια πολλά ξανά σε όλους!!!

 

Να θυμάσαι αγαπητη, ο άνθρωπος είναι το μόνο.... Ζώο που λέει ψέματα.ΑΆλλο δεν υπάρχει. Ούτε τ ασπόνδυλα, ούτε τα έντομα ούτε τα μαλάκια λένε ψέμματα.

Αν θες να μάθεις την αλήθεια για κάποιον, ποτισε τον ένα μπουκάλι τζωνη, καυγαδισε η ακόμα καλύτερα, χώρισε τον έστω για λίγο.

Συνήθως βγαίνει όλη η βρώμα με κάτι τέτοιο. Αν περάσει το τεστ, ευχαρίστως μιλάμε για αυτοκριτικη.

Καλή Χρονιά σε όλους, όλες και όλα.

 

Ο παππούς μου έλεγε μια παρτίδα χαρτιά και θα δεις τι κουμάσι είναι... αλλά νομίζω ότι όλα τα παραπάνω θα την κάνουν την δουλειά... αλλά τι να λέμε τώρα... τους προσθέτω όλους αυτούς στα μαθήματα... και γεροί να ‘μαστε να τους θυμόμαστε...
Αγάπη μόνο!!!  

 

Σοφός ο παππούς σου αν δεν ξέρω χαρτιά.
Έμεινα μακρυά τους για κάποιους λόγους.
Πιθανώς, επειδή δεν μου αρέσει ο παράγοντας "η τύχη".
Θέλω να ορίζω εγώ. Πιο εύκολα πηδαω από αεροπλάνο με αλεξιπτωτο, παρά από γέφυρα με μπαντζι. Η ιδέα να κρέμομαι με το κεφάλι κάτω και να περιμένω από άλλους, μπλιαχ με ξενερώνει. Άσχετο. Αληθινό.
Ξανά, καλή χρονιά.

 

Αγαπητή @KASEFI το ρητό λέει ότι :
Στο παιχνίδι και στο μεθύσι φαίνεται το πραγματικό πρόσωπο ενός ανθρώπου.
@-Volt- αυτό που αναφέρεις σχετικά με την κάθε μέρα το είχαν εφαρμόσει οι πυθαγόρειοι και κάθε νύχτα πριν κοιμηθούν έλεγαν την πρόταση που έχω στο άβαταρ

 

Όσον αφορά στους Πυθαγόριους:

Απέδειξαν ότι η τετραγωνική ρίζα του 2 δεν είναι ρητός

Φόνο για να το κρύψουν.

Suck it up ότι υπάρχουν άρρητοι and keep going.

 

 

 

Αυτό!

Καλή χρονιά!!!

 

Γειά σε όλους,
είχα στο μυαλό μου να γράψω τις αποφάσεις και τους στόχους μου για το νέο έτος, to be honest, είχα στο μυαλό μου να το κάνω από τις αρχές του 2019 αλλά δεν...
βλέποντας το νήμα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μετά από τρια περίπου χρόνια είμαι σε μια φάση της ζωής μου που το καθημερινό μου ''Δεν ξέρω'' έχει μειωθεί κατα πολύ ( μην είμαστε πλεονέκτες, δεν νομίζω ότι θα σταματήσω παντελώς αλλά οκ..) είπα να μοιραστώ μαζί σας, όλα!

Να ξεκινησώ από το φόρουμ, σας αγαπάω όλους. Αγαπάω αυτό το φόρουμ, αν σκεφτείτε πόσα μοιραζόμαστε ο ένας με τον άλλον καθημερινά, επι χρόνια, πόσα πράγματα ντρόμπρα ή και μη, σπόντες, χαρές, λίγο show off ή και πολύ..όλα! Είστε πλέον κομμάτι της καθημερινότητας μου, έτσι είναι, ακόμα και εσείς που μου σπάτε τα νεύρα, ή που διαφωνώ με τις απόψεις σας, ακόμα και εσείς που με ξενυχτάτε καμιά φορά να πρέπει να ''μαζεύω'' τα σκόρπια και off topic σας, ακόμα και εσείς που ενώ εχω φουλ νεύρα και δουλειά με ''αναγκάζετε'' να είμαι δίκαιη και σωστή, we all do our best να είμαστε, να το ξέρετε αυτό, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ εσάς τους λίγους που γνωρίζω και από κοντά, εσάς που συμπαθώ πολύ, εσάς που έχω μοιραστεί πράγματα!

Για εμένα η ιστορία ξεκινά, ή μάλλον θα την ξεκινήσω, από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο φόρουμ.
Τρία χρόνια σε μια Ντι/ες σχέση, την πρώτη μου και μοναδική έως τώρα, που δεν θα πω τα κλασσικά, ένοιωσα ερωτεύτηκα μπλα μπλα, δεν έχει σημασία για κανέναν αυτό, μόνο για Ε/εμάς που το ζήσαμε ( για αυτό και δεν θα επιλέξω να πω πολλά, και γιατί σέβομαι το πόσο διακριτικό ήταν πάντα το Αφεντικό και γιατί όσοι ήσασταν εδώ τότε τα ''ζούσατε'' μαζί μου), αυτό που έχει σημασία ( πιστεύω ) είναι πως για εμένα ήταν κάτι σημαντικό, κάτι που πίστεψα, προσπάθησα και τίμησα όσο ήταν δυνατόν, μέσα από την ψυχή μου.
Ήταν κάτι που σε ηλικία 24 τότε, με ρούφηξε, θετικά, ήμουν σίγουρη, ήξερα, ήξερα τι είμαι, τι θέλω να είμαι και ποιος είναι ο στόχος. Και πέρασα όμορφα, πόσο όμορφα, με ζόρια και ένα σωρό αλλά το να φτάνεις σε επίπεδα να σε έχουν, σε σημείο που δεν νοιώθεις ίχνος άγχους για το τι θα συμβεί, δεν σε αφορά δεν σε ενδιαφέρει, ήταν και είναι ο,τι πιο λυτρωτικό και μαγικό **** έχω ζήσει. - Kinsha no onna

Φτάνοντας τα 27 σχεδόν, με χτύπησε ένα σοκ, άρχισα να αμφιβάλλω, άρχισα να ανακαλύπτω ριζομένα, κρυμμένα θέλω που δεν είχα σκεφτεί μέχρι τότε πως υπήρχαν. Άρχισα να θέλω...( πωπω βανίλα πράγματα) άγχος, στρες, ''δεν ξέρω'', φωνές, κοινωνία, οικογένεια, βανίλα περιβάλλον, φίλες, προσδοκίες, παντού από όλους σε συνδυασμό με επαγγελματικές φιλοδοξίες και ακόμη περισσότερες προσδοκίες, ένα μείγμα φωτιά, έπαθα σοκ. Μα είχα αποφασίσει, τι δεν ξέρω και μαλακίες είναι αυτά τώρα, τι με έχει πιάσει;
Mην τα πολυλογώ, έχασα την μπάλα ή και την βρήκα, ακόμη δεν ξέρω. Όπως και να έχει τέρμα Ντι/ες , τέρμα όλα, αλλαγές τρομερές σε όλους τους τομείς, μετακομίσεις, δουλειές, στόχοι, επιστροφές... δύο χρόνια σε μια κατάσταση πλήρης άρνησης σε ο,τι αφορά τον χώρο, ναι κομπλέ έμεινα εδώ, ναι κομπλέ συνεχίζω να έχω άποψη ( σε πράγματα που με αφορούν ) αλλά μέχρι εκεί, το αγάπησα πολύ για να κοροιδεύω, εγώ ΔΕΝ ΚΑΝΩ. Θέλω άλλα πράγματα, και θα παλέψω για αυτά, θα τα δοκιμάσω και τι έγινε, θα δω, δεν γίνεται να μην τα έχω, δεν μου λείπει τίποτα, εμένα, είμαι φοβερή, σιγά μην πάω πίσω την ζωή μου. Τα εννοώ ε! τα εννοώ αυτά που λεώ, τα πιστεύω, δεν τα λεώ για να τα πω. Και πάμε λοιπόν, βανίλα περιβάλλον, βανίλα άντρες, όλων των ηλικιών, όλων των φάσεων, ούτε θυμάμαι ακριβώς στην αρχή με ενθουσιασμό, μετά με συνειδητοποιήση ότι έχω ξεχάσει πως πάει ... πως φέρεσαι ;
Δηλαδή τι τώρα πρέπει να αγχωθείς για το αν αρέσει αυτό που κάνεις; Κανείς δεν θα σου πει αν είναι οκ η όχι, πρέπει να πάρεις την ευθύνη και ή να σου κάτσει ή όχι, τι είναι αυτά;;; Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να αγχωθώ για το αν με δουλεύει, αν λέει αλήθεια ; αν έχει εμένα και αλλες πεντε κρυφά; αν θα με ξεμαλλιάσει καμια από το πουθενά, τι είναι αυτα;;; fuck. Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να κρύβω πράγματα; τι έχω κάνει, τι μου αρέσει, με τι καυλώνω, μην πω πολλά, μην πω λίγα; τι είμαι; μπερδέυομαι, ποιός είναι ο στόχος; ποιος θα μου πει τον στόχο; εγώ μπορώ να είμαι τα πάντα, πως θα ξέρω τι ;

Ξεκίνησα, ασυνείδητα να επιλέγω μόνο άντρες που δεν μπορούσα να έχω, με τίποτα όμως, είτε επείδη δεν με ήθελαν αρκετά, είτε επειδή ήταν δεσμευμένοι, ήταν κοσμάρα είτε είτε, τα μόνα στοιχεία που με γοήτευαν ήταν άντρες που δεν φοβόντουσαν να είναι ο εαυτός τους, άντρες που δεν είχαν μπει σε καλούπι, άντρες που μου έδιναν αυτή την αίσθηση ελευθερίας που συνειδητά είχα ( και έχω; ) χάσει. πανωλεθρία, αφήστε... χαχα

Μέσα σε όλο αυτό, για να μην το παίζω και η σουπερ βανιλίτσα και μου ζητάτε γάμους, Ένας, πάντα εκεί, ο Μόνος που μπορούσα να μιλήσω και να είμαι ο εαυτός μου σε όλο το μεγαλείο της παράνοιας, ο Μόνος που μέσα σε όλα αυτά και με τον τρόπο Του με κρατούσε με ένα πολύ χαλαρό, συνειδητά, ελεγχόμενο λουρί, ο Μόνος που πιέζει χωρίς να χρειάζεται να πιέσει και ο Μόνος που θες να του δώσεις χωρίς να ζητήσει. Σε μια φάση απόλυτης και υπέρτατης προσπάθειας μου για βανιλοποίηση, ο Μόνος που όταν του μιλούσα με έκανε να αμφιβάλλω για την τόσο σίγουρη επιλογή μου. Δεν θα κάτσω να βάλω ταμπέλες, για να δώσω νόημα, ούτε φίλος, ούτε Αφεντικό μου, ούτε μέντορας ούτε εραστής ούτε, ούτε, αλλά και όλα! για εμένα πάντα μιλάω!
Η μόνη μου ουσιαστική ( και όχι να κάνω για να κάνω) επαφή με το χώρο, στα δύο χρόνια αυτά! - περσεφόνη

Και φτάνουμε στο τώρα, λίγο πριν τα 29 και λίγο πριν το νέο έτος, σε μια κατάσταση με τρομερά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα από την απόλυτη σιγουριά ''εγώ κοιτάω τον εαυτό μου, προσέχω τον εαυτό μου, εξελίσσομαι επαγγελματικά και θα μείνω σε αυτό '' στο απόλυτο κενό του '' δεν με καταλαβαίνει κανείς γύρω μου στην καθημερινότητα μου, τι δουλειά έχω εγώ εδώ, γιατί είναι έτσι οι άνθρωποι, Χριστέ μου θα μείνω για πάντα μόνη, βαριέμαι τα πάντα, έχω νεκρώσει, δεν με συγκινεί τίποτα, είναι όλοι καρμπόν ίδιοι, πως δεν πεθαίνει ο κόσμος από βαρεμάρα και τέλος, γιατί δεν μου κάθεται έστω αυτή η βαρεμάρα; ώστε να είμαι σίγουρη ότι δεν την θέλω , άρα κάνω κάτι λάθος
'' Βγαίνω έξω, κενό, παιδικές φίλες, κενό, γάμοι, μωρά γύρω μου, κενό, ποτά ξενύχτια γαμήσια, κενό. Δεν τα ζω εγώ, κάποια άλλη τα ζει...και φτάνουμε σε μια γνωριμία που δεν ήταν γνωριμία. Ποτέ δεν γνωρίζεις κάποιον πραγματικά ότι και να ξέρεις για αυτόν.. όπως και να έχει.. μετά από τρία σχεδόν χρόνια κάποιος που με κάνει να μην μου φαίνεται τόσο τραγικό, το να μην ζήσω τα βανίλα θέλω μου.
Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί είναι κάτι που θέλω να το ζήσω και όχι να με προϊδεάσω, σημασία έχει πως είναι κάτι που θέλω να το ζήσω. Against all odds. και ας φάμε κανα κεφάλι και αποχή ξανά, το πολύ πολύ να τελειώνω μια και καλή με την παράνοια του '' είμαι/δεν είμαι, τι θέλω, δεν ξέρω'' - οφηλία

Οι στόχοι μου λοιπόν για το 2020 είναι
Α. Τέλος η αναποφασιστικότητα, και όλος ο βασανισμός που προκύπτει από αυτήν. Δεν έχει σημασία τι αποφάσισα ότι είμαι, θα φανεί. Δεν έχει σημασία τι θα ήθελα να είμαι, θα φανεί. Μου ξύπνησε η επιθυμία να είμαι κάτι, Κάποιου, θα το ζήσω όσο μπορώ, όσο βγαίνει και όσο είμαι αληθινή. Και ας είναι αυτός ο στόχος, να είμαι ο εαυτός μου είτε αυτός είναι μια βανίλα, είτε μια υποτακτική. Δεν θέλω να είμαι μπερδεμένη.

Β. Τέλος το να προσπαθώ απεγνωσμένα, να εξηγήσω, να με καταλάβουν και να με νοιώσουν, άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικές πλευρές. Δεν γίνεται να περιμένω να με καταλάβει το βανίλα περιβάλλον μου πλήρως, αν σταματήσω να έχω αυτή τη προσδοκία ίσως και να περνάω καλύτερα μαζί τους. Χαλαρά, να περνάμε και λίγο καλά, και δεν χρειάζεται να ξεβρακώνομαι ( μεταφορικά ε ) στον καθένα, απλά επειδή μου βαράει η ανάγκη να ανήκω και να τα λέω όλα, και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν είναι οι κολλητές και οι γκόμενοι, Κυριάρχοι χαχα
@espimain σαρέσει η παραλλαγή του famous quote σου; χαχα

Γ. Μην γελιόμαστε ζούμε σε μια εποχή με τρομερά ζόρια για όλους μας, και δεν μιλάω για τα γκομενικά, και τις σχέσεις, τα βίτσια και τις κυριαρχίες, ζούμε σε μια εποχή που οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά μας κάνουν το μεγαλύτερο Ντι/ες που έχει ζήσει η ανθρωπότητα, θέλει κουράγιο, πολύ δύναμη, πολύ πάθος, πολύ πείσμα, πολύ υπομονή ( και είμαι τυχερή που τα έχω ) αλλά...θέλει και πολύ πολύ πειθαρχία, και συνέπεια. Παιδιά μην το βάζουμε κάτω, εγώ δεν θα το βάλω, έρχεται μια χρονιά που πρέπει να είμαι στρατιώτης και αυτό με την ελπίδα οτι θα καταφέρω το 20% από τα όνειρα μου, μπορεί να μην κάνω και τίποτα, αλλά θα προσπαθήσω και για να έχω αυτοπειθαρχία και συνέπεια σημαίνει πως πρέπει να είμαι και σε μια κατάσταση που θα είμαι καλά ψυχολογικά. Τα Α και Β λοιπόν θα βοηθήσουν.

Αυτά! Καλή Χρονιά, αν έχω ορθογραφικά, και μη καλές παραγράφους, χέστηκα, γράφω δύο ώρες τώρα! - οφηλία
******************************************