Ανασκόπηση, αναδιάταξη, to do list, not to do list

Φενριρ.... · 31 Δεκεμβρίου 2019

οφηλία said: ↑

Γειά σε όλους,
είχα στο μυαλό μου να γράψω τις αποφάσεις και τους στόχους μου για το νέο έτος, to be honest, είχα στο μυαλό μου να το κάνω από τις αρχές του 2019 αλλά δεν...
βλέποντας το νήμα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μετά από τρια περίπου χρόνια είμαι σε μια φάση της ζωής μου που το καθημερινό μου ''Δεν ξέρω'' έχει μειωθεί κατα πολύ ( μην είμαστε πλεονέκτες, δεν νομίζω ότι θα σταματήσω παντελώς αλλά οκ..) είπα να μοιραστώ μαζί σας, όλα!

Να ξεκινησώ από το φόρουμ, σας αγαπάω όλους. Αγαπάω αυτό το φόρουμ, αν σκεφτείτε πόσα μοιραζόμαστε ο ένας με τον άλλον καθημερινά, επι χρόνια, πόσα πράγματα ντρόμπρα ή και μη, σπόντες, χαρές, λίγο show off ή και πολύ..όλα! Είστε πλέον κομμάτι της καθημερινότητας μου, έτσι είναι, ακόμα και εσείς που μου σπάτε τα νεύρα, ή που διαφωνώ με τις απόψεις σας, ακόμα και εσείς που με ξενυχτάτε καμιά φορά να πρέπει να ''μαζεύω'' τα σκόρπια και off topic σας, ακόμα και εσείς που ενώ εχω φουλ νεύρα και δουλειά με ''αναγκάζετε'' να είμαι δίκαιη και σωστή, we all do our best να είμαστε, να το ξέρετε αυτό, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ εσάς τους λίγους που γνωρίζω και από κοντά, εσάς που συμπαθώ πολύ, εσάς που έχω μοιραστεί πράγματα!

Για εμένα η ιστορία ξεκινά, ή μάλλον θα την ξεκινήσω, από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο φόρουμ.
Τρία χρόνια σε μια Ντι/ες σχέση, την πρώτη μου και μοναδική έως τώρα, που δεν θα πω τα κλασσικά, ένοιωσα ερωτεύτηκα μπλα μπλα, δεν έχει σημασία για κανέναν αυτό, μόνο για Ε/εμάς που το ζήσαμε ( για αυτό και δεν θα επιλέξω να πω πολλά, και γιατί σέβομαι το πόσο διακριτικό ήταν πάντα το Αφεντικό και γιατί όσοι ήσασταν εδώ τότε τα ''ζούσατε'' μαζί μου), αυτό που έχει σημασία ( πιστεύω ) είναι πως για εμένα ήταν κάτι σημαντικό, κάτι που πίστεψα, προσπάθησα και τίμησα όσο ήταν δυνατόν, μέσα από την ψυχή μου.
Ήταν κάτι που σε ηλικία 24 τότε, με ρούφηξε, θετικά, ήμουν σίγουρη, ήξερα, ήξερα τι είμαι, τι θέλω να είμαι και ποιος είναι ο στόχος. Και πέρασα όμορφα, πόσο όμορφα, με ζόρια και ένα σωρό αλλά το να φτάνεις σε επίπεδα να σε έχουν, σε σημείο που δεν νοιώθεις ίχνος άγχους για το τι θα συμβεί, δεν σε αφορά δεν σε ενδιαφέρει, ήταν και είναι ο,τι πιο λυτρωτικό και μαγικό **** έχω ζήσει. - Kinsha no onna

Φτάνοντας τα 27 σχεδόν, με χτύπησε ένα σοκ, άρχισα να αμφιβάλλω, άρχισα να ανακαλύπτω ριζομένα, κρυμμένα θέλω που δεν είχα σκεφτεί μέχρι τότε πως υπήρχαν. Άρχισα να θέλω...( πωπω βανίλα πράγματα) άγχος, στρες, ''δεν ξέρω'', φωνές, κοινωνία, οικογένεια, βανίλα περιβάλλον, φίλες, προσδοκίες, παντού από όλους σε συνδυασμό με επαγγελματικές φιλοδοξίες και ακόμη περισσότερες προσδοκίες, ένα μείγμα φωτιά, έπαθα σοκ. Μα είχα αποφασίσει, τι δεν ξέρω και μαλακίες είναι αυτά τώρα, τι με έχει πιάσει;
Mην τα πολυλογώ, έχασα την μπάλα ή και την βρήκα, ακόμη δεν ξέρω. Όπως και να έχει τέρμα Ντι/ες , τέρμα όλα, αλλαγές τρομερές σε όλους τους τομείς, μετακομίσεις, δουλειές, στόχοι, επιστροφές... δύο χρόνια σε μια κατάσταση πλήρης άρνησης σε ο,τι αφορά τον χώρο, ναι κομπλέ έμεινα εδώ, ναι κομπλέ συνεχίζω να έχω άποψη ( σε πράγματα που με αφορούν ) αλλά μέχρι εκεί, το αγάπησα πολύ για να κοροιδεύω, εγώ ΔΕΝ ΚΑΝΩ. Θέλω άλλα πράγματα, και θα παλέψω για αυτά, θα τα δοκιμάσω και τι έγινε, θα δω, δεν γίνεται να μην τα έχω, δεν μου λείπει τίποτα, εμένα, είμαι φοβερή, σιγά μην πάω πίσω την ζωή μου. Τα εννοώ ε! τα εννοώ αυτά που λεώ, τα πιστεύω, δεν τα λεώ για να τα πω. Και πάμε λοιπόν, βανίλα περιβάλλον, βανίλα άντρες, όλων των ηλικιών, όλων των φάσεων, ούτε θυμάμαι ακριβώς στην αρχή με ενθουσιασμό, μετά με συνειδητοποιήση ότι έχω ξεχάσει πως πάει ... πως φέρεσαι ;
Δηλαδή τι τώρα πρέπει να αγχωθείς για το αν αρέσει αυτό που κάνεις; Κανείς δεν θα σου πει αν είναι οκ η όχι, πρέπει να πάρεις την ευθύνη και ή να σου κάτσει ή όχι, τι είναι αυτά;;; Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να αγχωθώ για το αν με δουλεύει, αν λέει αλήθεια ; αν έχει εμένα και αλλες πεντε κρυφά; αν θα με ξεμαλλιάσει καμια από το πουθενά, τι είναι αυτα;;; fuck. Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να κρύβω πράγματα; τι έχω κάνει, τι μου αρέσει, με τι καυλώνω, μην πω πολλά, μην πω λίγα; τι είμαι; μπερδέυομαι, ποιός είναι ο στόχος; ποιος θα μου πει τον στόχο; εγώ μπορώ να είμαι τα πάντα, πως θα ξέρω τι ;

Ξεκίνησα, ασυνείδητα να επιλέγω μόνο άντρες που δεν μπορούσα να έχω, με τίποτα όμως, είτε επείδη δεν με ήθελαν αρκετά, είτε επειδή ήταν δεσμευμένοι, ήταν κοσμάρα είτε είτε, τα μόνα στοιχεία που με γοήτευαν ήταν άντρες που δεν φοβόντουσαν να είναι ο εαυτός τους, άντρες που δεν είχαν μπει σε καλούπι, άντρες που μου έδιναν αυτή την αίσθηση ελευθερίας που συνειδητά είχα ( και έχω; ) χάσει. πανωλεθρία, αφήστε... χαχα

Μέσα σε όλο αυτό, για να μην το παίζω και η σουπερ βανιλίτσα και μου ζητάτε γάμους, Ένας, πάντα εκεί, ο Μόνος που μπορούσα να μιλήσω και να είμαι ο εαυτός μου σε όλο το μεγαλείο της παράνοιας, ο Μόνος που μέσα σε όλα αυτά και με τον τρόπο Του με κρατούσε με ένα πολύ χαλαρό, συνειδητά, ελεγχόμενο λουρί, ο Μόνος που πιέζει χωρίς να χρειάζεται να πιέσει και ο Μόνος που θες να του δώσεις χωρίς να ζητήσει. Σε μια φάση απόλυτης και υπέρτατης προσπάθειας μου για βανιλοποίηση, ο Μόνος που όταν του μιλούσα με έκανε να αμφιβάλλω για την τόσο σίγουρη επιλογή μου. Δεν θα κάτσω να βάλω ταμπέλες, για να δώσω νόημα, ούτε φίλος, ούτε Αφεντικό μου, ούτε μέντορας ούτε εραστής ούτε, ούτε, αλλά και όλα! για εμένα πάντα μιλάω!
Η μόνη μου ουσιαστική ( και όχι να κάνω για να κάνω) επαφή με το χώρο, στα δύο χρόνια αυτά! - περσεφόνη

Και φτάνουμε στο τώρα, λίγο πριν τα 29 και λίγο πριν το νέο έτος, σε μια κατάσταση με τρομερά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα από την απόλυτη σιγουριά ''εγώ κοιτάω τον εαυτό μου, προσέχω τον εαυτό μου, εξελίσσομαι επαγγελματικά και θα μείνω σε αυτό '' στο απόλυτο κενό του '' δεν με καταλαβαίνει κανείς γύρω μου στην καθημερινότητα μου, τι δουλειά έχω εγώ εδώ, γιατί είναι έτσι οι άνθρωποι, Χριστέ μου θα μείνω για πάντα μόνη, βαριέμαι τα πάντα, έχω νεκρώσει, δεν με συγκινεί τίποτα, είναι όλοι καρμπόν ίδιοι, πως δεν πεθαίνει ο κόσμος από βαρεμάρα και τέλος, γιατί δεν μου κάθεται έστω αυτή η βαρεμάρα; ώστε να είμαι σίγουρη ότι δεν την θέλω , άρα κάνω κάτι λάθος
'' Βγαίνω έξω, κενό, παιδικές φίλες, κενό, γάμοι, μωρά γύρω μου, κενό, ποτά ξενύχτια γαμήσια, κενό. Δεν τα ζω εγώ, κάποια άλλη τα ζει...και φτάνουμε σε μια γνωριμία που δεν ήταν γνωριμία. Ποτέ δεν γνωρίζεις κάποιον πραγματικά ότι και να ξέρεις για αυτόν.. όπως και να έχει.. μετά από τρία σχεδόν χρόνια κάποιος που με κάνει να μην μου φαίνεται τόσο τραγικό, το να μην ζήσω τα βανίλα θέλω μου.
Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί είναι κάτι που θέλω να το ζήσω και όχι να με προϊδεάσω, σημασία έχει πως είναι κάτι που θέλω να το ζήσω. Against all odds. και ας φάμε κανα κεφάλι και αποχή ξανά, το πολύ πολύ να τελειώνω μια και καλή με την παράνοια του '' είμαι/δεν είμαι, τι θέλω, δεν ξέρω'' - οφηλία

Οι στόχοι μου λοιπόν για το 2020 είναι
Α. Τέλος η αναποφασιστικότητα, και όλος ο βασανισμός που προκύπτει από αυτήν. Δεν έχει σημασία τι αποφάσισα ότι είμαι, θα φανεί. Δεν έχει σημασία τι θα ήθελα να είμαι, θα φανεί. Μου ξύπνησε η επιθυμία να είμαι κάτι, Κάποιου, θα το ζήσω όσο μπορώ, όσο βγαίνει και όσο είμαι αληθινή. Και ας είναι αυτός ο στόχος, να είμαι ο εαυτός μου είτε αυτός είναι μια βανίλα, είτε μια υποτακτική. Δεν θέλω να είμαι μπερδεμένη.

Β. Τέλος το να προσπαθώ απεγνωσμένα, να εξηγήσω, να με καταλάβουν και να με νοιώσουν, άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικές πλευρές. Δεν γίνεται να περιμένω να με καταλάβει το βανίλα περιβάλλον μου πλήρως, αν σταματήσω να έχω αυτή τη προσδοκία ίσως και να περνάω καλύτερα μαζί τους. Χαλαρά, να περνάμε και λίγο καλά, και δεν χρειάζεται να ξεβρακώνομαι ( μεταφορικά ε ) στον καθένα, απλά επειδή μου βαράει η ανάγκη να ανήκω και να τα λέω όλα, και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν είναι οι κολλητές και οι γκόμενοι, Κυριάρχοι χαχα
@espimain σαρέσει η παραλλαγή του famous quote σου; χαχα

Γ. Μην γελιόμαστε ζούμε σε μια εποχή με τρομερά ζόρια για όλους μας, και δεν μιλάω για τα γκομενικά, και τις σχέσεις, τα βίτσια και τις κυριαρχίες, ζούμε σε μια εποχή που οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά μας κάνουν το μεγαλύτερο Ντι/ες που έχει ζήσει η ανθρωπότητα, θέλει κουράγιο, πολύ δύναμη, πολύ πάθος, πολύ πείσμα, πολύ υπομονή ( και είμαι τυχερή που τα έχω ) αλλά...θέλει και πολύ πολύ πειθαρχία, και συνέπεια. Παιδιά μην το βάζουμε κάτω, εγώ δεν θα το βάλω, έρχεται μια χρονιά που πρέπει να είμαι στρατιώτης και αυτό με την ελπίδα οτι θα καταφέρω το 20% από τα όνειρα μου, μπορεί να μην κάνω και τίποτα, αλλά θα προσπαθήσω και για να έχω αυτοπειθαρχία και συνέπεια σημαίνει πως πρέπει να είμαι και σε μια κατάσταση που θα είμαι καλά ψυχολογικά. Τα Α και Β λοιπόν θα βοηθήσουν.

Αυτά! Καλή Χρονιά, αν έχω ορθογραφικά, και μη καλές παραγράφους, χέστηκα, γράφω δύο ώρες τώρα! - οφηλία
******************************************

View attachment 242097
Click to expand...

απλά

mpaxari · 31 Δεκεμβρίου 2019

οφηλία said: ↑

Γειά σε όλους,
είχα στο μυαλό μου να γράψω τις αποφάσεις και τους στόχους μου για το νέο έτος, to be honest, είχα στο μυαλό μου να το κάνω από τις αρχές του 2019 αλλά δεν...
βλέποντας το νήμα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μετά από τρια περίπου χρόνια είμαι σε μια φάση της ζωής μου που το καθημερινό μου ''Δεν ξέρω'' έχει μειωθεί κατα πολύ ( μην είμαστε πλεονέκτες, δεν νομίζω ότι θα σταματήσω παντελώς αλλά οκ..) είπα να μοιραστώ μαζί σας, όλα!

Να ξεκινησώ από το φόρουμ, σας αγαπάω όλους. Αγαπάω αυτό το φόρουμ, αν σκεφτείτε πόσα μοιραζόμαστε ο ένας με τον άλλον καθημερινά, επι χρόνια, πόσα πράγματα ντρόμπρα ή και μη, σπόντες, χαρές, λίγο show off ή και πολύ..όλα! Είστε πλέον κομμάτι της καθημερινότητας μου, έτσι είναι, ακόμα και εσείς που μου σπάτε τα νεύρα, ή που διαφωνώ με τις απόψεις σας, ακόμα και εσείς που με ξενυχτάτε καμιά φορά να πρέπει να ''μαζεύω'' τα σκόρπια και off topic σας, ακόμα και εσείς που ενώ εχω φουλ νεύρα και δουλειά με ''αναγκάζετε'' να είμαι δίκαιη και σωστή, we all do our best να είμαστε, να το ξέρετε αυτό, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ εσάς τους λίγους που γνωρίζω και από κοντά, εσάς που συμπαθώ πολύ, εσάς που έχω μοιραστεί πράγματα!

Για εμένα η ιστορία ξεκινά, ή μάλλον θα την ξεκινήσω, από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο φόρουμ.
Τρία χρόνια σε μια Ντι/ες σχέση, την πρώτη μου και μοναδική έως τώρα, που δεν θα πω τα κλασσικά, ένοιωσα ερωτεύτηκα μπλα μπλα, δεν έχει σημασία για κανέναν αυτό, μόνο για Ε/εμάς που το ζήσαμε ( για αυτό και δεν θα επιλέξω να πω πολλά, και γιατί σέβομαι το πόσο διακριτικό ήταν πάντα το Αφεντικό και γιατί όσοι ήσασταν εδώ τότε τα ''ζούσατε'' μαζί μου), αυτό που έχει σημασία ( πιστεύω ) είναι πως για εμένα ήταν κάτι σημαντικό, κάτι που πίστεψα, προσπάθησα και τίμησα όσο ήταν δυνατόν, μέσα από την ψυχή μου.
Ήταν κάτι που σε ηλικία 24 τότε, με ρούφηξε, θετικά, ήμουν σίγουρη, ήξερα, ήξερα τι είμαι, τι θέλω να είμαι και ποιος είναι ο στόχος. Και πέρασα όμορφα, πόσο όμορφα, με ζόρια και ένα σωρό αλλά το να φτάνεις σε επίπεδα να σε έχουν, σε σημείο που δεν νοιώθεις ίχνος άγχους για το τι θα συμβεί, δεν σε αφορά δεν σε ενδιαφέρει, ήταν και είναι ο,τι πιο λυτρωτικό και μαγικό **** έχω ζήσει. - Kinsha no onna

Φτάνοντας τα 27 σχεδόν, με χτύπησε ένα σοκ, άρχισα να αμφιβάλλω, άρχισα να ανακαλύπτω ριζομένα, κρυμμένα θέλω που δεν είχα σκεφτεί μέχρι τότε πως υπήρχαν. Άρχισα να θέλω...( πωπω βανίλα πράγματα) άγχος, στρες, ''δεν ξέρω'', φωνές, κοινωνία, οικογένεια, βανίλα περιβάλλον, φίλες, προσδοκίες, παντού από όλους σε συνδυασμό με επαγγελματικές φιλοδοξίες και ακόμη περισσότερες προσδοκίες, ένα μείγμα φωτιά, έπαθα σοκ. Μα είχα αποφασίσει, τι δεν ξέρω και μαλακίες είναι αυτά τώρα, τι με έχει πιάσει;
Mην τα πολυλογώ, έχασα την μπάλα ή και την βρήκα, ακόμη δεν ξέρω. Όπως και να έχει τέρμα Ντι/ες , τέρμα όλα, αλλαγές τρομερές σε όλους τους τομείς, μετακομίσεις, δουλειές, στόχοι, επιστροφές... δύο χρόνια σε μια κατάσταση πλήρης άρνησης σε ο,τι αφορά τον χώρο, ναι κομπλέ έμεινα εδώ, ναι κομπλέ συνεχίζω να έχω άποψη ( σε πράγματα που με αφορούν ) αλλά μέχρι εκεί, το αγάπησα πολύ για να κοροιδεύω, εγώ ΔΕΝ ΚΑΝΩ. Θέλω άλλα πράγματα, και θα παλέψω για αυτά, θα τα δοκιμάσω και τι έγινε, θα δω, δεν γίνεται να μην τα έχω, δεν μου λείπει τίποτα, εμένα, είμαι φοβερή, σιγά μην πάω πίσω την ζωή μου. Τα εννοώ ε! τα εννοώ αυτά που λεώ, τα πιστεύω, δεν τα λεώ για να τα πω. Και πάμε λοιπόν, βανίλα περιβάλλον, βανίλα άντρες, όλων των ηλικιών, όλων των φάσεων, ούτε θυμάμαι ακριβώς στην αρχή με ενθουσιασμό, μετά με συνειδητοποιήση ότι έχω ξεχάσει πως πάει ... πως φέρεσαι ;
Δηλαδή τι τώρα πρέπει να αγχωθείς για το αν αρέσει αυτό που κάνεις; Κανείς δεν θα σου πει αν είναι οκ η όχι, πρέπει να πάρεις την ευθύνη και ή να σου κάτσει ή όχι, τι είναι αυτά;;; Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να αγχωθώ για το αν με δουλεύει, αν λέει αλήθεια ; αν έχει εμένα και αλλες πεντε κρυφά; αν θα με ξεμαλλιάσει καμια από το πουθενά, τι είναι αυτα;;; fuck. Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να κρύβω πράγματα; τι έχω κάνει, τι μου αρέσει, με τι καυλώνω, μην πω πολλά, μην πω λίγα; τι είμαι; μπερδέυομαι, ποιός είναι ο στόχος; ποιος θα μου πει τον στόχο; εγώ μπορώ να είμαι τα πάντα, πως θα ξέρω τι ;

Ξεκίνησα, ασυνείδητα να επιλέγω μόνο άντρες που δεν μπορούσα να έχω, με τίποτα όμως, είτε επείδη δεν με ήθελαν αρκετά, είτε επειδή ήταν δεσμευμένοι, ήταν κοσμάρα είτε είτε, τα μόνα στοιχεία που με γοήτευαν ήταν άντρες που δεν φοβόντουσαν να είναι ο εαυτός τους, άντρες που δεν είχαν μπει σε καλούπι, άντρες που μου έδιναν αυτή την αίσθηση ελευθερίας που συνειδητά είχα ( και έχω; ) χάσει. πανωλεθρία, αφήστε... χαχα

Μέσα σε όλο αυτό, για να μην το παίζω και η σουπερ βανιλίτσα και μου ζητάτε γάμους, Ένας, πάντα εκεί, ο Μόνος που μπορούσα να μιλήσω και να είμαι ο εαυτός μου σε όλο το μεγαλείο της παράνοιας, ο Μόνος που μέσα σε όλα αυτά και με τον τρόπο Του με κρατούσε με ένα πολύ χαλαρό, συνειδητά, ελεγχόμενο λουρί, ο Μόνος που πιέζει χωρίς να χρειάζεται να πιέσει και ο Μόνος που θες να του δώσεις χωρίς να ζητήσει. Σε μια φάση απόλυτης και υπέρτατης προσπάθειας μου για βανιλοποίηση, ο Μόνος που όταν του μιλούσα με έκανε να αμφιβάλλω για την τόσο σίγουρη επιλογή μου. Δεν θα κάτσω να βάλω ταμπέλες, για να δώσω νόημα, ούτε φίλος, ούτε Αφεντικό μου, ούτε μέντορας ούτε εραστής ούτε, ούτε, αλλά και όλα! για εμένα πάντα μιλάω!
Η μόνη μου ουσιαστική ( και όχι να κάνω για να κάνω) επαφή με το χώρο, στα δύο χρόνια αυτά! - περσεφόνη

Και φτάνουμε στο τώρα, λίγο πριν τα 29 και λίγο πριν το νέο έτος, σε μια κατάσταση με τρομερά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα από την απόλυτη σιγουριά ''εγώ κοιτάω τον εαυτό μου, προσέχω τον εαυτό μου, εξελίσσομαι επαγγελματικά και θα μείνω σε αυτό '' στο απόλυτο κενό του '' δεν με καταλαβαίνει κανείς γύρω μου στην καθημερινότητα μου, τι δουλειά έχω εγώ εδώ, γιατί είναι έτσι οι άνθρωποι, Χριστέ μου θα μείνω για πάντα μόνη, βαριέμαι τα πάντα, έχω νεκρώσει, δεν με συγκινεί τίποτα, είναι όλοι καρμπόν ίδιοι, πως δεν πεθαίνει ο κόσμος από βαρεμάρα και τέλος, γιατί δεν μου κάθεται έστω αυτή η βαρεμάρα; ώστε να είμαι σίγουρη ότι δεν την θέλω , άρα κάνω κάτι λάθος
'' Βγαίνω έξω, κενό, παιδικές φίλες, κενό, γάμοι, μωρά γύρω μου, κενό, ποτά ξενύχτια γαμήσια, κενό. Δεν τα ζω εγώ, κάποια άλλη τα ζει...και φτάνουμε σε μια γνωριμία που δεν ήταν γνωριμία. Ποτέ δεν γνωρίζεις κάποιον πραγματικά ότι και να ξέρεις για αυτόν.. όπως και να έχει.. μετά από τρία σχεδόν χρόνια κάποιος που με κάνει να μην μου φαίνεται τόσο τραγικό, το να μην ζήσω τα βανίλα θέλω μου.
Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί είναι κάτι που θέλω να το ζήσω και όχι να με προϊδεάσω, σημασία έχει πως είναι κάτι που θέλω να το ζήσω. Against all odds. και ας φάμε κανα κεφάλι και αποχή ξανά, το πολύ πολύ να τελειώνω μια και καλή με την παράνοια του '' είμαι/δεν είμαι, τι θέλω, δεν ξέρω'' - οφηλία

Οι στόχοι μου λοιπόν για το 2020 είναι
Α. Τέλος η αναποφασιστικότητα, και όλος ο βασανισμός που προκύπτει από αυτήν. Δεν έχει σημασία τι αποφάσισα ότι είμαι, θα φανεί. Δεν έχει σημασία τι θα ήθελα να είμαι, θα φανεί. Μου ξύπνησε η επιθυμία να είμαι κάτι, Κάποιου, θα το ζήσω όσο μπορώ, όσο βγαίνει και όσο είμαι αληθινή. Και ας είναι αυτός ο στόχος, να είμαι ο εαυτός μου είτε αυτός είναι μια βανίλα, είτε μια υποτακτική. Δεν θέλω να είμαι μπερδεμένη.

Β. Τέλος το να προσπαθώ απεγνωσμένα, να εξηγήσω, να με καταλάβουν και να με νοιώσουν, άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικές πλευρές. Δεν γίνεται να περιμένω να με καταλάβει το βανίλα περιβάλλον μου πλήρως, αν σταματήσω να έχω αυτή τη προσδοκία ίσως και να περνάω καλύτερα μαζί τους. Χαλαρά, να περνάμε και λίγο καλά, και δεν χρειάζεται να ξεβρακώνομαι ( μεταφορικά ε ) στον καθένα, απλά επειδή μου βαράει η ανάγκη να ανήκω και να τα λέω όλα, και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν είναι οι κολλητές και οι γκόμενοι, Κυριάρχοι χαχα
@espimain σαρέσει η παραλλαγή του famous quote σου; χαχα

Γ. Μην γελιόμαστε ζούμε σε μια εποχή με τρομερά ζόρια για όλους μας, και δεν μιλάω για τα γκομενικά, και τις σχέσεις, τα βίτσια και τις κυριαρχίες, ζούμε σε μια εποχή που οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά μας κάνουν το μεγαλύτερο Ντι/ες που έχει ζήσει η ανθρωπότητα, θέλει κουράγιο, πολύ δύναμη, πολύ πάθος, πολύ πείσμα, πολύ υπομονή ( και είμαι τυχερή που τα έχω ) αλλά...θέλει και πολύ πολύ πειθαρχία, και συνέπεια. Παιδιά μην το βάζουμε κάτω, εγώ δεν θα το βάλω, έρχεται μια χρονιά που πρέπει να είμαι στρατιώτης και αυτό με την ελπίδα οτι θα καταφέρω το 20% από τα όνειρα μου, μπορεί να μην κάνω και τίποτα, αλλά θα προσπαθήσω και για να έχω αυτοπειθαρχία και συνέπεια σημαίνει πως πρέπει να είμαι και σε μια κατάσταση που θα είμαι καλά ψυχολογικά. Τα Α και Β λοιπόν θα βοηθήσουν.

Αυτά! Καλή Χρονιά, αν έχω ορθογραφικά, και μη καλές παραγράφους, χέστηκα, γράφω δύο ώρες τώρα! - οφηλία
******************************************

View attachment 242097
Click to expand...

Α ρε οφηλία......
Κάθε καλό εύχομαι!
<3 <3 <3

espimain · 1 Ιανουαρίου 2020

@οφηλία
Πολύ ωραίο κείμενο.
Εύχομαι να ευοδωθούν οι προσδοκίες σου και να ικανοποιηθούν οι επιθυμίες σου.
Μου άρεσε η παραλλαγή του "famous quote" μου.

Higita · 31 Δεκεμβρίου 2019

οφηλία said: ↑

Γειά σε όλους,
είχα στο μυαλό μου να γράψω τις αποφάσεις και τους στόχους μου για το νέο έτος, to be honest, είχα στο μυαλό μου να το κάνω από τις αρχές του 2019 αλλά δεν...
βλέποντας το νήμα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μετά από τρια περίπου χρόνια είμαι σε μια φάση της ζωής μου που το καθημερινό μου ''Δεν ξέρω'' έχει μειωθεί κατα πολύ ( μην είμαστε πλεονέκτες, δεν νομίζω ότι θα σταματήσω παντελώς αλλά οκ..) είπα να μοιραστώ μαζί σας, όλα!

Να ξεκινησώ από το φόρουμ, σας αγαπάω όλους. Αγαπάω αυτό το φόρουμ, αν σκεφτείτε πόσα μοιραζόμαστε ο ένας με τον άλλον καθημερινά, επι χρόνια, πόσα πράγματα ντρόμπρα ή και μη, σπόντες, χαρές, λίγο show off ή και πολύ..όλα! Είστε πλέον κομμάτι της καθημερινότητας μου, έτσι είναι, ακόμα και εσείς που μου σπάτε τα νεύρα, ή που διαφωνώ με τις απόψεις σας, ακόμα και εσείς που με ξενυχτάτε καμιά φορά να πρέπει να ''μαζεύω'' τα σκόρπια και off topic σας, ακόμα και εσείς που ενώ εχω φουλ νεύρα και δουλειά με ''αναγκάζετε'' να είμαι δίκαιη και σωστή, we all do our best να είμαστε, να το ξέρετε αυτό, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ εσάς τους λίγους που γνωρίζω και από κοντά, εσάς που συμπαθώ πολύ, εσάς που έχω μοιραστεί πράγματα!

Για εμένα η ιστορία ξεκινά, ή μάλλον θα την ξεκινήσω, από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο φόρουμ.
Τρία χρόνια σε μια Ντι/ες σχέση, την πρώτη μου και μοναδική έως τώρα, που δεν θα πω τα κλασσικά, ένοιωσα ερωτεύτηκα μπλα μπλα, δεν έχει σημασία για κανέναν αυτό, μόνο για Ε/εμάς που το ζήσαμε ( για αυτό και δεν θα επιλέξω να πω πολλά, και γιατί σέβομαι το πόσο διακριτικό ήταν πάντα το Αφεντικό και γιατί όσοι ήσασταν εδώ τότε τα ''ζούσατε'' μαζί μου), αυτό που έχει σημασία ( πιστεύω ) είναι πως για εμένα ήταν κάτι σημαντικό, κάτι που πίστεψα, προσπάθησα και τίμησα όσο ήταν δυνατόν, μέσα από την ψυχή μου.
Ήταν κάτι που σε ηλικία 24 τότε, με ρούφηξε, θετικά, ήμουν σίγουρη, ήξερα, ήξερα τι είμαι, τι θέλω να είμαι και ποιος είναι ο στόχος. Και πέρασα όμορφα, πόσο όμορφα, με ζόρια και ένα σωρό αλλά το να φτάνεις σε επίπεδα να σε έχουν, σε σημείο που δεν νοιώθεις ίχνος άγχους για το τι θα συμβεί, δεν σε αφορά δεν σε ενδιαφέρει, ήταν και είναι ο,τι πιο λυτρωτικό και μαγικό **** έχω ζήσει. - Kinsha no onna

Φτάνοντας τα 27 σχεδόν, με χτύπησε ένα σοκ, άρχισα να αμφιβάλλω, άρχισα να ανακαλύπτω ριζομένα, κρυμμένα θέλω που δεν είχα σκεφτεί μέχρι τότε πως υπήρχαν. Άρχισα να θέλω...( πωπω βανίλα πράγματα) άγχος, στρες, ''δεν ξέρω'', φωνές, κοινωνία, οικογένεια, βανίλα περιβάλλον, φίλες, προσδοκίες, παντού από όλους σε συνδυασμό με επαγγελματικές φιλοδοξίες και ακόμη περισσότερες προσδοκίες, ένα μείγμα φωτιά, έπαθα σοκ. Μα είχα αποφασίσει, τι δεν ξέρω και μαλακίες είναι αυτά τώρα, τι με έχει πιάσει;
Mην τα πολυλογώ, έχασα την μπάλα ή και την βρήκα, ακόμη δεν ξέρω. Όπως και να έχει τέρμα Ντι/ες , τέρμα όλα, αλλαγές τρομερές σε όλους τους τομείς, μετακομίσεις, δουλειές, στόχοι, επιστροφές... δύο χρόνια σε μια κατάσταση πλήρης άρνησης σε ο,τι αφορά τον χώρο, ναι κομπλέ έμεινα εδώ, ναι κομπλέ συνεχίζω να έχω άποψη ( σε πράγματα που με αφορούν ) αλλά μέχρι εκεί, το αγάπησα πολύ για να κοροιδεύω, εγώ ΔΕΝ ΚΑΝΩ. Θέλω άλλα πράγματα, και θα παλέψω για αυτά, θα τα δοκιμάσω και τι έγινε, θα δω, δεν γίνεται να μην τα έχω, δεν μου λείπει τίποτα, εμένα, είμαι φοβερή, σιγά μην πάω πίσω την ζωή μου. Τα εννοώ ε! τα εννοώ αυτά που λεώ, τα πιστεύω, δεν τα λεώ για να τα πω. Και πάμε λοιπόν, βανίλα περιβάλλον, βανίλα άντρες, όλων των ηλικιών, όλων των φάσεων, ούτε θυμάμαι ακριβώς στην αρχή με ενθουσιασμό, μετά με συνειδητοποιήση ότι έχω ξεχάσει πως πάει ... πως φέρεσαι ;
Δηλαδή τι τώρα πρέπει να αγχωθείς για το αν αρέσει αυτό που κάνεις; Κανείς δεν θα σου πει αν είναι οκ η όχι, πρέπει να πάρεις την ευθύνη και ή να σου κάτσει ή όχι, τι είναι αυτά;;; Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να αγχωθώ για το αν με δουλεύει, αν λέει αλήθεια ; αν έχει εμένα και αλλες πεντε κρυφά; αν θα με ξεμαλλιάσει καμια από το πουθενά, τι είναι αυτα;;; fuck. Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να κρύβω πράγματα; τι έχω κάνει, τι μου αρέσει, με τι καυλώνω, μην πω πολλά, μην πω λίγα; τι είμαι; μπερδέυομαι, ποιός είναι ο στόχος; ποιος θα μου πει τον στόχο; εγώ μπορώ να είμαι τα πάντα, πως θα ξέρω τι ;

Ξεκίνησα, ασυνείδητα να επιλέγω μόνο άντρες που δεν μπορούσα να έχω, με τίποτα όμως, είτε επείδη δεν με ήθελαν αρκετά, είτε επειδή ήταν δεσμευμένοι, ήταν κοσμάρα είτε είτε, τα μόνα στοιχεία που με γοήτευαν ήταν άντρες που δεν φοβόντουσαν να είναι ο εαυτός τους, άντρες που δεν είχαν μπει σε καλούπι, άντρες που μου έδιναν αυτή την αίσθηση ελευθερίας που συνειδητά είχα ( και έχω; ) χάσει. πανωλεθρία, αφήστε... χαχα

Μέσα σε όλο αυτό, για να μην το παίζω και η σουπερ βανιλίτσα και μου ζητάτε γάμους, Ένας, πάντα εκεί, ο Μόνος που μπορούσα να μιλήσω και να είμαι ο εαυτός μου σε όλο το μεγαλείο της παράνοιας, ο Μόνος που μέσα σε όλα αυτά και με τον τρόπο Του με κρατούσε με ένα πολύ χαλαρό, συνειδητά, ελεγχόμενο λουρί, ο Μόνος που πιέζει χωρίς να χρειάζεται να πιέσει και ο Μόνος που θες να του δώσεις χωρίς να ζητήσει. Σε μια φάση απόλυτης και υπέρτατης προσπάθειας μου για βανιλοποίηση, ο Μόνος που όταν του μιλούσα με έκανε να αμφιβάλλω για την τόσο σίγουρη επιλογή μου. Δεν θα κάτσω να βάλω ταμπέλες, για να δώσω νόημα, ούτε φίλος, ούτε Αφεντικό μου, ούτε μέντορας ούτε εραστής ούτε, ούτε, αλλά και όλα! για εμένα πάντα μιλάω!
Η μόνη μου ουσιαστική ( και όχι να κάνω για να κάνω) επαφή με το χώρο, στα δύο χρόνια αυτά! - περσεφόνη

Και φτάνουμε στο τώρα, λίγο πριν τα 29 και λίγο πριν το νέο έτος, σε μια κατάσταση με τρομερά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα από την απόλυτη σιγουριά ''εγώ κοιτάω τον εαυτό μου, προσέχω τον εαυτό μου, εξελίσσομαι επαγγελματικά και θα μείνω σε αυτό '' στο απόλυτο κενό του '' δεν με καταλαβαίνει κανείς γύρω μου στην καθημερινότητα μου, τι δουλειά έχω εγώ εδώ, γιατί είναι έτσι οι άνθρωποι, Χριστέ μου θα μείνω για πάντα μόνη, βαριέμαι τα πάντα, έχω νεκρώσει, δεν με συγκινεί τίποτα, είναι όλοι καρμπόν ίδιοι, πως δεν πεθαίνει ο κόσμος από βαρεμάρα και τέλος, γιατί δεν μου κάθεται έστω αυτή η βαρεμάρα; ώστε να είμαι σίγουρη ότι δεν την θέλω , άρα κάνω κάτι λάθος
'' Βγαίνω έξω, κενό, παιδικές φίλες, κενό, γάμοι, μωρά γύρω μου, κενό, ποτά ξενύχτια γαμήσια, κενό. Δεν τα ζω εγώ, κάποια άλλη τα ζει...και φτάνουμε σε μια γνωριμία που δεν ήταν γνωριμία. Ποτέ δεν γνωρίζεις κάποιον πραγματικά ότι και να ξέρεις για αυτόν.. όπως και να έχει.. μετά από τρία σχεδόν χρόνια κάποιος που με κάνει να μην μου φαίνεται τόσο τραγικό, το να μην ζήσω τα βανίλα θέλω μου.
Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί είναι κάτι που θέλω να το ζήσω και όχι να με προϊδεάσω, σημασία έχει πως είναι κάτι που θέλω να το ζήσω. Against all odds. και ας φάμε κανα κεφάλι και αποχή ξανά, το πολύ πολύ να τελειώνω μια και καλή με την παράνοια του '' είμαι/δεν είμαι, τι θέλω, δεν ξέρω'' - οφηλία

Οι στόχοι μου λοιπόν για το 2020 είναι
Α. Τέλος η αναποφασιστικότητα, και όλος ο βασανισμός που προκύπτει από αυτήν. Δεν έχει σημασία τι αποφάσισα ότι είμαι, θα φανεί. Δεν έχει σημασία τι θα ήθελα να είμαι, θα φανεί. Μου ξύπνησε η επιθυμία να είμαι κάτι, Κάποιου, θα το ζήσω όσο μπορώ, όσο βγαίνει και όσο είμαι αληθινή. Και ας είναι αυτός ο στόχος, να είμαι ο εαυτός μου είτε αυτός είναι μια βανίλα, είτε μια υποτακτική. Δεν θέλω να είμαι μπερδεμένη.

Β. Τέλος το να προσπαθώ απεγνωσμένα, να εξηγήσω, να με καταλάβουν και να με νοιώσουν, άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικές πλευρές. Δεν γίνεται να περιμένω να με καταλάβει το βανίλα περιβάλλον μου πλήρως, αν σταματήσω να έχω αυτή τη προσδοκία ίσως και να περνάω καλύτερα μαζί τους. Χαλαρά, να περνάμε και λίγο καλά, και δεν χρειάζεται να ξεβρακώνομαι ( μεταφορικά ε ) στον καθένα, απλά επειδή μου βαράει η ανάγκη να ανήκω και να τα λέω όλα, και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν είναι οι κολλητές και οι γκόμενοι, Κυριάρχοι χαχα
@espimain σαρέσει η παραλλαγή του famous quote σου; χαχα

Γ. Μην γελιόμαστε ζούμε σε μια εποχή με τρομερά ζόρια για όλους μας, και δεν μιλάω για τα γκομενικά, και τις σχέσεις, τα βίτσια και τις κυριαρχίες, ζούμε σε μια εποχή που οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά μας κάνουν το μεγαλύτερο Ντι/ες που έχει ζήσει η ανθρωπότητα, θέλει κουράγιο, πολύ δύναμη, πολύ πάθος, πολύ πείσμα, πολύ υπομονή ( και είμαι τυχερή που τα έχω ) αλλά...θέλει και πολύ πολύ πειθαρχία, και συνέπεια. Παιδιά μην το βάζουμε κάτω, εγώ δεν θα το βάλω, έρχεται μια χρονιά που πρέπει να είμαι στρατιώτης και αυτό με την ελπίδα οτι θα καταφέρω το 20% από τα όνειρα μου, μπορεί να μην κάνω και τίποτα, αλλά θα προσπαθήσω και για να έχω αυτοπειθαρχία και συνέπεια σημαίνει πως πρέπει να είμαι και σε μια κατάσταση που θα είμαι καλά ψυχολογικά. Τα Α και Β λοιπόν θα βοηθήσουν.

Αυτά! Καλή Χρονιά, αν έχω ορθογραφικά, και μη καλές παραγράφους, χέστηκα, γράφω δύο ώρες τώρα! - οφηλία
******************************************

View attachment 242097
Click to expand...

Keep walking
Όλα να σου πηγαίνουν πάντα καλά..

D Q Juls · 31 Δεκεμβρίου 2019

οφηλία said: ↑

Γειά σε όλους,
είχα στο μυαλό μου να γράψω τις αποφάσεις και τους στόχους μου για το νέο έτος, to be honest, είχα στο μυαλό μου να το κάνω από τις αρχές του 2019 αλλά δεν...
βλέποντας το νήμα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μετά από τρια περίπου χρόνια είμαι σε μια φάση της ζωής μου που το καθημερινό μου ''Δεν ξέρω'' έχει μειωθεί κατα πολύ ( μην είμαστε πλεονέκτες, δεν νομίζω ότι θα σταματήσω παντελώς αλλά οκ..) είπα να μοιραστώ μαζί σας, όλα!

Να ξεκινησώ από το φόρουμ, σας αγαπάω όλους. Αγαπάω αυτό το φόρουμ, αν σκεφτείτε πόσα μοιραζόμαστε ο ένας με τον άλλον καθημερινά, επι χρόνια, πόσα πράγματα ντρόμπρα ή και μη, σπόντες, χαρές, λίγο show off ή και πολύ..όλα! Είστε πλέον κομμάτι της καθημερινότητας μου, έτσι είναι, ακόμα και εσείς που μου σπάτε τα νεύρα, ή που διαφωνώ με τις απόψεις σας, ακόμα και εσείς που με ξενυχτάτε καμιά φορά να πρέπει να ''μαζεύω'' τα σκόρπια και off topic σας, ακόμα και εσείς που ενώ εχω φουλ νεύρα και δουλειά με ''αναγκάζετε'' να είμαι δίκαιη και σωστή, we all do our best να είμαστε, να το ξέρετε αυτό, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ εσάς τους λίγους που γνωρίζω και από κοντά, εσάς που συμπαθώ πολύ, εσάς που έχω μοιραστεί πράγματα!

Για εμένα η ιστορία ξεκινά, ή μάλλον θα την ξεκινήσω, από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο φόρουμ.
Τρία χρόνια σε μια Ντι/ες σχέση, την πρώτη μου και μοναδική έως τώρα, που δεν θα πω τα κλασσικά, ένοιωσα ερωτεύτηκα μπλα μπλα, δεν έχει σημασία για κανέναν αυτό, μόνο για Ε/εμάς που το ζήσαμε ( για αυτό και δεν θα επιλέξω να πω πολλά, και γιατί σέβομαι το πόσο διακριτικό ήταν πάντα το Αφεντικό και γιατί όσοι ήσασταν εδώ τότε τα ''ζούσατε'' μαζί μου), αυτό που έχει σημασία ( πιστεύω ) είναι πως για εμένα ήταν κάτι σημαντικό, κάτι που πίστεψα, προσπάθησα και τίμησα όσο ήταν δυνατόν, μέσα από την ψυχή μου.
Ήταν κάτι που σε ηλικία 24 τότε, με ρούφηξε, θετικά, ήμουν σίγουρη, ήξερα, ήξερα τι είμαι, τι θέλω να είμαι και ποιος είναι ο στόχος. Και πέρασα όμορφα, πόσο όμορφα, με ζόρια και ένα σωρό αλλά το να φτάνεις σε επίπεδα να σε έχουν, σε σημείο που δεν νοιώθεις ίχνος άγχους για το τι θα συμβεί, δεν σε αφορά δεν σε ενδιαφέρει, ήταν και είναι ο,τι πιο λυτρωτικό και μαγικό **** έχω ζήσει. - Kinsha no onna

Φτάνοντας τα 27 σχεδόν, με χτύπησε ένα σοκ, άρχισα να αμφιβάλλω, άρχισα να ανακαλύπτω ριζομένα, κρυμμένα θέλω που δεν είχα σκεφτεί μέχρι τότε πως υπήρχαν. Άρχισα να θέλω...( πωπω βανίλα πράγματα) άγχος, στρες, ''δεν ξέρω'', φωνές, κοινωνία, οικογένεια, βανίλα περιβάλλον, φίλες, προσδοκίες, παντού από όλους σε συνδυασμό με επαγγελματικές φιλοδοξίες και ακόμη περισσότερες προσδοκίες, ένα μείγμα φωτιά, έπαθα σοκ. Μα είχα αποφασίσει, τι δεν ξέρω και μαλακίες είναι αυτά τώρα, τι με έχει πιάσει;
Mην τα πολυλογώ, έχασα την μπάλα ή και την βρήκα, ακόμη δεν ξέρω. Όπως και να έχει τέρμα Ντι/ες , τέρμα όλα, αλλαγές τρομερές σε όλους τους τομείς, μετακομίσεις, δουλειές, στόχοι, επιστροφές... δύο χρόνια σε μια κατάσταση πλήρης άρνησης σε ο,τι αφορά τον χώρο, ναι κομπλέ έμεινα εδώ, ναι κομπλέ συνεχίζω να έχω άποψη ( σε πράγματα που με αφορούν ) αλλά μέχρι εκεί, το αγάπησα πολύ για να κοροιδεύω, εγώ ΔΕΝ ΚΑΝΩ. Θέλω άλλα πράγματα, και θα παλέψω για αυτά, θα τα δοκιμάσω και τι έγινε, θα δω, δεν γίνεται να μην τα έχω, δεν μου λείπει τίποτα, εμένα, είμαι φοβερή, σιγά μην πάω πίσω την ζωή μου. Τα εννοώ ε! τα εννοώ αυτά που λεώ, τα πιστεύω, δεν τα λεώ για να τα πω. Και πάμε λοιπόν, βανίλα περιβάλλον, βανίλα άντρες, όλων των ηλικιών, όλων των φάσεων, ούτε θυμάμαι ακριβώς στην αρχή με ενθουσιασμό, μετά με συνειδητοποιήση ότι έχω ξεχάσει πως πάει ... πως φέρεσαι ;
Δηλαδή τι τώρα πρέπει να αγχωθείς για το αν αρέσει αυτό που κάνεις; Κανείς δεν θα σου πει αν είναι οκ η όχι, πρέπει να πάρεις την ευθύνη και ή να σου κάτσει ή όχι, τι είναι αυτά;;; Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να αγχωθώ για το αν με δουλεύει, αν λέει αλήθεια ; αν έχει εμένα και αλλες πεντε κρυφά; αν θα με ξεμαλλιάσει καμια από το πουθενά, τι είναι αυτα;;; fuck. Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να κρύβω πράγματα; τι έχω κάνει, τι μου αρέσει, με τι καυλώνω, μην πω πολλά, μην πω λίγα; τι είμαι; μπερδέυομαι, ποιός είναι ο στόχος; ποιος θα μου πει τον στόχο; εγώ μπορώ να είμαι τα πάντα, πως θα ξέρω τι ;

Ξεκίνησα, ασυνείδητα να επιλέγω μόνο άντρες που δεν μπορούσα να έχω, με τίποτα όμως, είτε επείδη δεν με ήθελαν αρκετά, είτε επειδή ήταν δεσμευμένοι, ήταν κοσμάρα είτε είτε, τα μόνα στοιχεία που με γοήτευαν ήταν άντρες που δεν φοβόντουσαν να είναι ο εαυτός τους, άντρες που δεν είχαν μπει σε καλούπι, άντρες που μου έδιναν αυτή την αίσθηση ελευθερίας που συνειδητά είχα ( και έχω; ) χάσει. πανωλεθρία, αφήστε... χαχα

Μέσα σε όλο αυτό, για να μην το παίζω και η σουπερ βανιλίτσα και μου ζητάτε γάμους, Ένας, πάντα εκεί, ο Μόνος που μπορούσα να μιλήσω και να είμαι ο εαυτός μου σε όλο το μεγαλείο της παράνοιας, ο Μόνος που μέσα σε όλα αυτά και με τον τρόπο Του με κρατούσε με ένα πολύ χαλαρό, συνειδητά, ελεγχόμενο λουρί, ο Μόνος που πιέζει χωρίς να χρειάζεται να πιέσει και ο Μόνος που θες να του δώσεις χωρίς να ζητήσει. Σε μια φάση απόλυτης και υπέρτατης προσπάθειας μου για βανιλοποίηση, ο Μόνος που όταν του μιλούσα με έκανε να αμφιβάλλω για την τόσο σίγουρη επιλογή μου. Δεν θα κάτσω να βάλω ταμπέλες, για να δώσω νόημα, ούτε φίλος, ούτε Αφεντικό μου, ούτε μέντορας ούτε εραστής ούτε, ούτε, αλλά και όλα! για εμένα πάντα μιλάω!
Η μόνη μου ουσιαστική ( και όχι να κάνω για να κάνω) επαφή με το χώρο, στα δύο χρόνια αυτά! - περσεφόνη

Και φτάνουμε στο τώρα, λίγο πριν τα 29 και λίγο πριν το νέο έτος, σε μια κατάσταση με τρομερά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα από την απόλυτη σιγουριά ''εγώ κοιτάω τον εαυτό μου, προσέχω τον εαυτό μου, εξελίσσομαι επαγγελματικά και θα μείνω σε αυτό '' στο απόλυτο κενό του '' δεν με καταλαβαίνει κανείς γύρω μου στην καθημερινότητα μου, τι δουλειά έχω εγώ εδώ, γιατί είναι έτσι οι άνθρωποι, Χριστέ μου θα μείνω για πάντα μόνη, βαριέμαι τα πάντα, έχω νεκρώσει, δεν με συγκινεί τίποτα, είναι όλοι καρμπόν ίδιοι, πως δεν πεθαίνει ο κόσμος από βαρεμάρα και τέλος, γιατί δεν μου κάθεται έστω αυτή η βαρεμάρα; ώστε να είμαι σίγουρη ότι δεν την θέλω , άρα κάνω κάτι λάθος
'' Βγαίνω έξω, κενό, παιδικές φίλες, κενό, γάμοι, μωρά γύρω μου, κενό, ποτά ξενύχτια γαμήσια, κενό. Δεν τα ζω εγώ, κάποια άλλη τα ζει...και φτάνουμε σε μια γνωριμία που δεν ήταν γνωριμία. Ποτέ δεν γνωρίζεις κάποιον πραγματικά ότι και να ξέρεις για αυτόν.. όπως και να έχει.. μετά από τρία σχεδόν χρόνια κάποιος που με κάνει να μην μου φαίνεται τόσο τραγικό, το να μην ζήσω τα βανίλα θέλω μου.
Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί είναι κάτι που θέλω να το ζήσω και όχι να με προϊδεάσω, σημασία έχει πως είναι κάτι που θέλω να το ζήσω. Against all odds. και ας φάμε κανα κεφάλι και αποχή ξανά, το πολύ πολύ να τελειώνω μια και καλή με την παράνοια του '' είμαι/δεν είμαι, τι θέλω, δεν ξέρω'' - οφηλία

Οι στόχοι μου λοιπόν για το 2020 είναι
Α. Τέλος η αναποφασιστικότητα, και όλος ο βασανισμός που προκύπτει από αυτήν. Δεν έχει σημασία τι αποφάσισα ότι είμαι, θα φανεί. Δεν έχει σημασία τι θα ήθελα να είμαι, θα φανεί. Μου ξύπνησε η επιθυμία να είμαι κάτι, Κάποιου, θα το ζήσω όσο μπορώ, όσο βγαίνει και όσο είμαι αληθινή. Και ας είναι αυτός ο στόχος, να είμαι ο εαυτός μου είτε αυτός είναι μια βανίλα, είτε μια υποτακτική. Δεν θέλω να είμαι μπερδεμένη.

Β. Τέλος το να προσπαθώ απεγνωσμένα, να εξηγήσω, να με καταλάβουν και να με νοιώσουν, άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικές πλευρές. Δεν γίνεται να περιμένω να με καταλάβει το βανίλα περιβάλλον μου πλήρως, αν σταματήσω να έχω αυτή τη προσδοκία ίσως και να περνάω καλύτερα μαζί τους. Χαλαρά, να περνάμε και λίγο καλά, και δεν χρειάζεται να ξεβρακώνομαι ( μεταφορικά ε ) στον καθένα, απλά επειδή μου βαράει η ανάγκη να ανήκω και να τα λέω όλα, και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν είναι οι κολλητές και οι γκόμενοι, Κυριάρχοι χαχα
@espimain σαρέσει η παραλλαγή του famous quote σου; χαχα

Γ. Μην γελιόμαστε ζούμε σε μια εποχή με τρομερά ζόρια για όλους μας, και δεν μιλάω για τα γκομενικά, και τις σχέσεις, τα βίτσια και τις κυριαρχίες, ζούμε σε μια εποχή που οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά μας κάνουν το μεγαλύτερο Ντι/ες που έχει ζήσει η ανθρωπότητα, θέλει κουράγιο, πολύ δύναμη, πολύ πάθος, πολύ πείσμα, πολύ υπομονή ( και είμαι τυχερή που τα έχω ) αλλά...θέλει και πολύ πολύ πειθαρχία, και συνέπεια. Παιδιά μην το βάζουμε κάτω, εγώ δεν θα το βάλω, έρχεται μια χρονιά που πρέπει να είμαι στρατιώτης και αυτό με την ελπίδα οτι θα καταφέρω το 20% από τα όνειρα μου, μπορεί να μην κάνω και τίποτα, αλλά θα προσπαθήσω και για να έχω αυτοπειθαρχία και συνέπεια σημαίνει πως πρέπει να είμαι και σε μια κατάσταση που θα είμαι καλά ψυχολογικά. Τα Α και Β λοιπόν θα βοηθήσουν.

Αυτά! Καλή Χρονιά, αν έχω ορθογραφικά, και μη καλές παραγράφους, χέστηκα, γράφω δύο ώρες τώρα! - οφηλία
******************************************

View attachment 242097
Click to expand...

blonde mermaid · 31 Δεκεμβρίου 2019

Λίγο πιο αληθινοί.
Λίγο πιο άνθρωποι.
Λίγο πιο ευαίσθητοι.
Λίγο από αυτά... Χρειάζεται ο κόσμος.
Τότε γιορτάζουμε...

Ας φέρει στον καθέναν ότι επιθυμεί .
Καλή χρονιά .

ἀστράρχη · 1 Ιανουαρίου 2020

Φενριρ.... said: ↑

     απλά
Click to expand...

Mpaxari said: ↑

Α ρε οφηλία......
Κάθε καλό εύχομαι!
<3 <3 <3
Click to expand...

espimain said: ↑

@οφηλία
Πολύ ωραίο κείμενο.
Έύχομαι να ευοδωθούν οι προσδοκίες σου και να ικανοποιηθούν οι επιθυμίες σου.
Μου άρεσε η παραλλαγή του "famous quote" μου.
Click to expand...

Higita said: ↑

Keep walking
Όλα να σου πηγαίνουν πάντα καλά..
Click to expand...

D Q Juls said: ↑


Click to expand...

   καλή χρονιά! Ευχαριστώ! Όλους, πολύ.

KASEFI · 1 Ιανουαρίου 2020

οφηλία said: ↑

Γειά σε όλους,
είχα στο μυαλό μου να γράψω τις αποφάσεις και τους στόχους μου για το νέο έτος, to be honest, είχα στο μυαλό μου να το κάνω από τις αρχές του 2019 αλλά δεν...
βλέποντας το νήμα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μετά από τρια περίπου χρόνια είμαι σε μια φάση της ζωής μου που το καθημερινό μου ''Δεν ξέρω'' έχει μειωθεί κατα πολύ ( μην είμαστε πλεονέκτες, δεν νομίζω ότι θα σταματήσω παντελώς αλλά οκ..) είπα να μοιραστώ μαζί σας, όλα!

Να ξεκινησώ από το φόρουμ, σας αγαπάω όλους. Αγαπάω αυτό το φόρουμ, αν σκεφτείτε πόσα μοιραζόμαστε ο ένας με τον άλλον καθημερινά, επι χρόνια, πόσα πράγματα ντρόμπρα ή και μη, σπόντες, χαρές, λίγο show off ή και πολύ..όλα! Είστε πλέον κομμάτι της καθημερινότητας μου, έτσι είναι, ακόμα και εσείς που μου σπάτε τα νεύρα, ή που διαφωνώ με τις απόψεις σας, ακόμα και εσείς που με ξενυχτάτε καμιά φορά να πρέπει να ''μαζεύω'' τα σκόρπια και off topic σας, ακόμα και εσείς που ενώ εχω φουλ νεύρα και δουλειά με ''αναγκάζετε'' να είμαι δίκαιη και σωστή, we all do our best να είμαστε, να το ξέρετε αυτό, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ εσάς τους λίγους που γνωρίζω και από κοντά, εσάς που συμπαθώ πολύ, εσάς που έχω μοιραστεί πράγματα!

Για εμένα η ιστορία ξεκινά, ή μάλλον θα την ξεκινήσω, από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο φόρουμ.
Τρία χρόνια σε μια Ντι/ες σχέση, την πρώτη μου και μοναδική έως τώρα, που δεν θα πω τα κλασσικά, ένοιωσα ερωτεύτηκα μπλα μπλα, δεν έχει σημασία για κανέναν αυτό, μόνο για Ε/εμάς που το ζήσαμε ( για αυτό και δεν θα επιλέξω να πω πολλά, και γιατί σέβομαι το πόσο διακριτικό ήταν πάντα το Αφεντικό και γιατί όσοι ήσασταν εδώ τότε τα ''ζούσατε'' μαζί μου), αυτό που έχει σημασία ( πιστεύω ) είναι πως για εμένα ήταν κάτι σημαντικό, κάτι που πίστεψα, προσπάθησα και τίμησα όσο ήταν δυνατόν, μέσα από την ψυχή μου.
Ήταν κάτι που σε ηλικία 24 τότε, με ρούφηξε, θετικά, ήμουν σίγουρη, ήξερα, ήξερα τι είμαι, τι θέλω να είμαι και ποιος είναι ο στόχος. Και πέρασα όμορφα, πόσο όμορφα, με ζόρια και ένα σωρό αλλά το να φτάνεις σε επίπεδα να σε έχουν, σε σημείο που δεν νοιώθεις ίχνος άγχους για το τι θα συμβεί, δεν σε αφορά δεν σε ενδιαφέρει, ήταν και είναι ο,τι πιο λυτρωτικό και μαγικό **** έχω ζήσει. - Kinsha no onna

Φτάνοντας τα 27 σχεδόν, με χτύπησε ένα σοκ, άρχισα να αμφιβάλλω, άρχισα να ανακαλύπτω ριζομένα, κρυμμένα θέλω που δεν είχα σκεφτεί μέχρι τότε πως υπήρχαν. Άρχισα να θέλω...( πωπω βανίλα πράγματα) άγχος, στρες, ''δεν ξέρω'', φωνές, κοινωνία, οικογένεια, βανίλα περιβάλλον, φίλες, προσδοκίες, παντού από όλους σε συνδυασμό με επαγγελματικές φιλοδοξίες και ακόμη περισσότερες προσδοκίες, ένα μείγμα φωτιά, έπαθα σοκ. Μα είχα αποφασίσει, τι δεν ξέρω και μαλακίες είναι αυτά τώρα, τι με έχει πιάσει;
Mην τα πολυλογώ, έχασα την μπάλα ή και την βρήκα, ακόμη δεν ξέρω. Όπως και να έχει τέρμα Ντι/ες , τέρμα όλα, αλλαγές τρομερές σε όλους τους τομείς, μετακομίσεις, δουλειές, στόχοι, επιστροφές... δύο χρόνια σε μια κατάσταση πλήρης άρνησης σε ο,τι αφορά τον χώρο, ναι κομπλέ έμεινα εδώ, ναι κομπλέ συνεχίζω να έχω άποψη ( σε πράγματα που με αφορούν ) αλλά μέχρι εκεί, το αγάπησα πολύ για να κοροιδεύω, εγώ ΔΕΝ ΚΑΝΩ. Θέλω άλλα πράγματα, και θα παλέψω για αυτά, θα τα δοκιμάσω και τι έγινε, θα δω, δεν γίνεται να μην τα έχω, δεν μου λείπει τίποτα, εμένα, είμαι φοβερή, σιγά μην πάω πίσω την ζωή μου. Τα εννοώ ε! τα εννοώ αυτά που λεώ, τα πιστεύω, δεν τα λεώ για να τα πω. Και πάμε λοιπόν, βανίλα περιβάλλον, βανίλα άντρες, όλων των ηλικιών, όλων των φάσεων, ούτε θυμάμαι ακριβώς στην αρχή με ενθουσιασμό, μετά με συνειδητοποιήση ότι έχω ξεχάσει πως πάει ... πως φέρεσαι ;
Δηλαδή τι τώρα πρέπει να αγχωθείς για το αν αρέσει αυτό που κάνεις; Κανείς δεν θα σου πει αν είναι οκ η όχι, πρέπει να πάρεις την ευθύνη και ή να σου κάτσει ή όχι, τι είναι αυτά;;; Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να αγχωθώ για το αν με δουλεύει, αν λέει αλήθεια ; αν έχει εμένα και αλλες πεντε κρυφά; αν θα με ξεμαλλιάσει καμια από το πουθενά, τι είναι αυτα;;; fuck. Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να κρύβω πράγματα; τι έχω κάνει, τι μου αρέσει, με τι καυλώνω, μην πω πολλά, μην πω λίγα; τι είμαι; μπερδέυομαι, ποιός είναι ο στόχος; ποιος θα μου πει τον στόχο; εγώ μπορώ να είμαι τα πάντα, πως θα ξέρω τι ;

Ξεκίνησα, ασυνείδητα να επιλέγω μόνο άντρες που δεν μπορούσα να έχω, με τίποτα όμως, είτε επείδη δεν με ήθελαν αρκετά, είτε επειδή ήταν δεσμευμένοι, ήταν κοσμάρα είτε είτε, τα μόνα στοιχεία που με γοήτευαν ήταν άντρες που δεν φοβόντουσαν να είναι ο εαυτός τους, άντρες που δεν είχαν μπει σε καλούπι, άντρες που μου έδιναν αυτή την αίσθηση ελευθερίας που συνειδητά είχα ( και έχω; ) χάσει. πανωλεθρία, αφήστε... χαχα

Μέσα σε όλο αυτό, για να μην το παίζω και η σουπερ βανιλίτσα και μου ζητάτε γάμους, Ένας, πάντα εκεί, ο Μόνος που μπορούσα να μιλήσω και να είμαι ο εαυτός μου σε όλο το μεγαλείο της παράνοιας, ο Μόνος που μέσα σε όλα αυτά και με τον τρόπο Του με κρατούσε με ένα πολύ χαλαρό, συνειδητά, ελεγχόμενο λουρί, ο Μόνος που πιέζει χωρίς να χρειάζεται να πιέσει και ο Μόνος που θες να του δώσεις χωρίς να ζητήσει. Σε μια φάση απόλυτης και υπέρτατης προσπάθειας μου για βανιλοποίηση, ο Μόνος που όταν του μιλούσα με έκανε να αμφιβάλλω για την τόσο σίγουρη επιλογή μου. Δεν θα κάτσω να βάλω ταμπέλες, για να δώσω νόημα, ούτε φίλος, ούτε Αφεντικό μου, ούτε μέντορας ούτε εραστής ούτε, ούτε, αλλά και όλα! για εμένα πάντα μιλάω!
Η μόνη μου ουσιαστική ( και όχι να κάνω για να κάνω) επαφή με το χώρο, στα δύο χρόνια αυτά! - περσεφόνη

Και φτάνουμε στο τώρα, λίγο πριν τα 29 και λίγο πριν το νέο έτος, σε μια κατάσταση με τρομερά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα από την απόλυτη σιγουριά ''εγώ κοιτάω τον εαυτό μου, προσέχω τον εαυτό μου, εξελίσσομαι επαγγελματικά και θα μείνω σε αυτό '' στο απόλυτο κενό του '' δεν με καταλαβαίνει κανείς γύρω μου στην καθημερινότητα μου, τι δουλειά έχω εγώ εδώ, γιατί είναι έτσι οι άνθρωποι, Χριστέ μου θα μείνω για πάντα μόνη, βαριέμαι τα πάντα, έχω νεκρώσει, δεν με συγκινεί τίποτα, είναι όλοι καρμπόν ίδιοι, πως δεν πεθαίνει ο κόσμος από βαρεμάρα και τέλος, γιατί δεν μου κάθεται έστω αυτή η βαρεμάρα; ώστε να είμαι σίγουρη ότι δεν την θέλω , άρα κάνω κάτι λάθος
'' Βγαίνω έξω, κενό, παιδικές φίλες, κενό, γάμοι, μωρά γύρω μου, κενό, ποτά ξενύχτια γαμήσια, κενό. Δεν τα ζω εγώ, κάποια άλλη τα ζει...και φτάνουμε σε μια γνωριμία που δεν ήταν γνωριμία. Ποτέ δεν γνωρίζεις κάποιον πραγματικά ότι και να ξέρεις για αυτόν.. όπως και να έχει.. μετά από τρία σχεδόν χρόνια κάποιος που με κάνει να μην μου φαίνεται τόσο τραγικό, το να μην ζήσω τα βανίλα θέλω μου.
Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί είναι κάτι που θέλω να το ζήσω και όχι να με προϊδεάσω, σημασία έχει πως είναι κάτι που θέλω να το ζήσω. Against all odds. και ας φάμε κανα κεφάλι και αποχή ξανά, το πολύ πολύ να τελειώνω μια και καλή με την παράνοια του '' είμαι/δεν είμαι, τι θέλω, δεν ξέρω'' - οφηλία

Οι στόχοι μου λοιπόν για το 2020 είναι
Α. Τέλος η αναποφασιστικότητα, και όλος ο βασανισμός που προκύπτει από αυτήν. Δεν έχει σημασία τι αποφάσισα ότι είμαι, θα φανεί. Δεν έχει σημασία τι θα ήθελα να είμαι, θα φανεί. Μου ξύπνησε η επιθυμία να είμαι κάτι, Κάποιου, θα το ζήσω όσο μπορώ, όσο βγαίνει και όσο είμαι αληθινή. Και ας είναι αυτός ο στόχος, να είμαι ο εαυτός μου είτε αυτός είναι μια βανίλα, είτε μια υποτακτική. Δεν θέλω να είμαι μπερδεμένη.

Β. Τέλος το να προσπαθώ απεγνωσμένα, να εξηγήσω, να με καταλάβουν και να με νοιώσουν, άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικές πλευρές. Δεν γίνεται να περιμένω να με καταλάβει το βανίλα περιβάλλον μου πλήρως, αν σταματήσω να έχω αυτή τη προσδοκία ίσως και να περνάω καλύτερα μαζί τους. Χαλαρά, να περνάμε και λίγο καλά, και δεν χρειάζεται να ξεβρακώνομαι ( μεταφορικά ε ) στον καθένα, απλά επειδή μου βαράει η ανάγκη να ανήκω και να τα λέω όλα, και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν είναι οι κολλητές και οι γκόμενοι, Κυριάρχοι χαχα
@espimain σαρέσει η παραλλαγή του famous quote σου; χαχα

Γ. Μην γελιόμαστε ζούμε σε μια εποχή με τρομερά ζόρια για όλους μας, και δεν μιλάω για τα γκομενικά, και τις σχέσεις, τα βίτσια και τις κυριαρχίες, ζούμε σε μια εποχή που οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά μας κάνουν το μεγαλύτερο Ντι/ες που έχει ζήσει η ανθρωπότητα, θέλει κουράγιο, πολύ δύναμη, πολύ πάθος, πολύ πείσμα, πολύ υπομονή ( και είμαι τυχερή που τα έχω ) αλλά...θέλει και πολύ πολύ πειθαρχία, και συνέπεια. Παιδιά μην το βάζουμε κάτω, εγώ δεν θα το βάλω, έρχεται μια χρονιά που πρέπει να είμαι στρατιώτης και αυτό με την ελπίδα οτι θα καταφέρω το 20% από τα όνειρα μου, μπορεί να μην κάνω και τίποτα, αλλά θα προσπαθήσω και για να έχω αυτοπειθαρχία και συνέπεια σημαίνει πως πρέπει να είμαι και σε μια κατάσταση που θα είμαι καλά ψυχολογικά. Τα Α και Β λοιπόν θα βοηθήσουν.

Αυτά! Καλή Χρονιά, αν έχω ορθογραφικά, και μη καλές παραγράφους, χέστηκα, γράφω δύο ώρες τώρα! - οφηλία
******************************************

View attachment 242097
Click to expand...

Καλή χρονιά κατ’αρχην!!! Σε όλους!!!
Κορίτσι ευχαριστώ για το ποστ σου!!! Ήταν πολύ!!!! Και δεν εννοω το μέγεθος του ποστ... αλλά το μέγεθος της αλήθειας σου!!! Εύχομαι τα καλύτερα!!!

MindFeeder · 2 Ιανουαρίου 2020

To Do: Να συνεχίσω να πατάω πολύ γερά στα πόδια μου. Και ξεκαθάρισμα των αληθινών από τους fake γύρω μου.
Not to Do: έρωτες κι αγάπες, δράματα και μελοδράματα, και παρόμοιες μαλακίες.

andreasbear · 2 Ιανουαρίου 2020

οφηλία said: ↑

Γειά σε όλους,
είχα στο μυαλό μου να γράψω τις αποφάσεις και τους στόχους μου για το νέο έτος, to be honest, είχα στο μυαλό μου να το κάνω από τις αρχές του 2019 αλλά δεν...
βλέποντας το νήμα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μετά από τρια περίπου χρόνια είμαι σε μια φάση της ζωής μου που το καθημερινό μου ''Δεν ξέρω'' έχει μειωθεί κατα πολύ ( μην είμαστε πλεονέκτες, δεν νομίζω ότι θα σταματήσω παντελώς αλλά οκ..) είπα να μοιραστώ μαζί σας, όλα!

Να ξεκινησώ από το φόρουμ, σας αγαπάω όλους. Αγαπάω αυτό το φόρουμ, αν σκεφτείτε πόσα μοιραζόμαστε ο ένας με τον άλλον καθημερινά, επι χρόνια, πόσα πράγματα ντρόμπρα ή και μη, σπόντες, χαρές, λίγο show off ή και πολύ..όλα! Είστε πλέον κομμάτι της καθημερινότητας μου, έτσι είναι, ακόμα και εσείς που μου σπάτε τα νεύρα, ή που διαφωνώ με τις απόψεις σας, ακόμα και εσείς που με ξενυχτάτε καμιά φορά να πρέπει να ''μαζεύω'' τα σκόρπια και off topic σας, ακόμα και εσείς που ενώ εχω φουλ νεύρα και δουλειά με ''αναγκάζετε'' να είμαι δίκαιη και σωστή, we all do our best να είμαστε, να το ξέρετε αυτό, ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ εσάς τους λίγους που γνωρίζω και από κοντά, εσάς που συμπαθώ πολύ, εσάς που έχω μοιραστεί πράγματα!

Για εμένα η ιστορία ξεκινά, ή μάλλον θα την ξεκινήσω, από την στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο φόρουμ.
Τρία χρόνια σε μια Ντι/ες σχέση, την πρώτη μου και μοναδική έως τώρα, που δεν θα πω τα κλασσικά, ένοιωσα ερωτεύτηκα μπλα μπλα, δεν έχει σημασία για κανέναν αυτό, μόνο για Ε/εμάς που το ζήσαμε ( για αυτό και δεν θα επιλέξω να πω πολλά, και γιατί σέβομαι το πόσο διακριτικό ήταν πάντα το Αφεντικό και γιατί όσοι ήσασταν εδώ τότε τα ''ζούσατε'' μαζί μου), αυτό που έχει σημασία ( πιστεύω ) είναι πως για εμένα ήταν κάτι σημαντικό, κάτι που πίστεψα, προσπάθησα και τίμησα όσο ήταν δυνατόν, μέσα από την ψυχή μου.
Ήταν κάτι που σε ηλικία 24 τότε, με ρούφηξε, θετικά, ήμουν σίγουρη, ήξερα, ήξερα τι είμαι, τι θέλω να είμαι και ποιος είναι ο στόχος. Και πέρασα όμορφα, πόσο όμορφα, με ζόρια και ένα σωρό αλλά το να φτάνεις σε επίπεδα να σε έχουν, σε σημείο που δεν νοιώθεις ίχνος άγχους για το τι θα συμβεί, δεν σε αφορά δεν σε ενδιαφέρει, ήταν και είναι ο,τι πιο λυτρωτικό και μαγικό **** έχω ζήσει. - Kinsha no onna

Φτάνοντας τα 27 σχεδόν, με χτύπησε ένα σοκ, άρχισα να αμφιβάλλω, άρχισα να ανακαλύπτω ριζομένα, κρυμμένα θέλω που δεν είχα σκεφτεί μέχρι τότε πως υπήρχαν. Άρχισα να θέλω...( πωπω βανίλα πράγματα) άγχος, στρες, ''δεν ξέρω'', φωνές, κοινωνία, οικογένεια, βανίλα περιβάλλον, φίλες, προσδοκίες, παντού από όλους σε συνδυασμό με επαγγελματικές φιλοδοξίες και ακόμη περισσότερες προσδοκίες, ένα μείγμα φωτιά, έπαθα σοκ. Μα είχα αποφασίσει, τι δεν ξέρω και μαλακίες είναι αυτά τώρα, τι με έχει πιάσει;
Mην τα πολυλογώ, έχασα την μπάλα ή και την βρήκα, ακόμη δεν ξέρω. Όπως και να έχει τέρμα Ντι/ες , τέρμα όλα, αλλαγές τρομερές σε όλους τους τομείς, μετακομίσεις, δουλειές, στόχοι, επιστροφές... δύο χρόνια σε μια κατάσταση πλήρης άρνησης σε ο,τι αφορά τον χώρο, ναι κομπλέ έμεινα εδώ, ναι κομπλέ συνεχίζω να έχω άποψη ( σε πράγματα που με αφορούν ) αλλά μέχρι εκεί, το αγάπησα πολύ για να κοροιδεύω, εγώ ΔΕΝ ΚΑΝΩ. Θέλω άλλα πράγματα, και θα παλέψω για αυτά, θα τα δοκιμάσω και τι έγινε, θα δω, δεν γίνεται να μην τα έχω, δεν μου λείπει τίποτα, εμένα, είμαι φοβερή, σιγά μην πάω πίσω την ζωή μου. Τα εννοώ ε! τα εννοώ αυτά που λεώ, τα πιστεύω, δεν τα λεώ για να τα πω. Και πάμε λοιπόν, βανίλα περιβάλλον, βανίλα άντρες, όλων των ηλικιών, όλων των φάσεων, ούτε θυμάμαι ακριβώς στην αρχή με ενθουσιασμό, μετά με συνειδητοποιήση ότι έχω ξεχάσει πως πάει ... πως φέρεσαι ;
Δηλαδή τι τώρα πρέπει να αγχωθείς για το αν αρέσει αυτό που κάνεις; Κανείς δεν θα σου πει αν είναι οκ η όχι, πρέπει να πάρεις την ευθύνη και ή να σου κάτσει ή όχι, τι είναι αυτά;;; Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να αγχωθώ για το αν με δουλεύει, αν λέει αλήθεια ; αν έχει εμένα και αλλες πεντε κρυφά; αν θα με ξεμαλλιάσει καμια από το πουθενά, τι είναι αυτα;;; fuck. Και δηλαδή τι, τώρα πρέπει να κρύβω πράγματα; τι έχω κάνει, τι μου αρέσει, με τι καυλώνω, μην πω πολλά, μην πω λίγα; τι είμαι; μπερδέυομαι, ποιός είναι ο στόχος; ποιος θα μου πει τον στόχο; εγώ μπορώ να είμαι τα πάντα, πως θα ξέρω τι ;

Ξεκίνησα, ασυνείδητα να επιλέγω μόνο άντρες που δεν μπορούσα να έχω, με τίποτα όμως, είτε επείδη δεν με ήθελαν αρκετά, είτε επειδή ήταν δεσμευμένοι, ήταν κοσμάρα είτε είτε, τα μόνα στοιχεία που με γοήτευαν ήταν άντρες που δεν φοβόντουσαν να είναι ο εαυτός τους, άντρες που δεν είχαν μπει σε καλούπι, άντρες που μου έδιναν αυτή την αίσθηση ελευθερίας που συνειδητά είχα ( και έχω; ) χάσει. πανωλεθρία, αφήστε... χαχα

Μέσα σε όλο αυτό, για να μην το παίζω και η σουπερ βανιλίτσα και μου ζητάτε γάμους, Ένας, πάντα εκεί, ο Μόνος που μπορούσα να μιλήσω και να είμαι ο εαυτός μου σε όλο το μεγαλείο της παράνοιας, ο Μόνος που μέσα σε όλα αυτά και με τον τρόπο Του με κρατούσε με ένα πολύ χαλαρό, συνειδητά, ελεγχόμενο λουρί, ο Μόνος που πιέζει χωρίς να χρειάζεται να πιέσει και ο Μόνος που θες να του δώσεις χωρίς να ζητήσει. Σε μια φάση απόλυτης και υπέρτατης προσπάθειας μου για βανιλοποίηση, ο Μόνος που όταν του μιλούσα με έκανε να αμφιβάλλω για την τόσο σίγουρη επιλογή μου. Δεν θα κάτσω να βάλω ταμπέλες, για να δώσω νόημα, ούτε φίλος, ούτε Αφεντικό μου, ούτε μέντορας ούτε εραστής ούτε, ούτε, αλλά και όλα! για εμένα πάντα μιλάω!
Η μόνη μου ουσιαστική ( και όχι να κάνω για να κάνω) επαφή με το χώρο, στα δύο χρόνια αυτά! - περσεφόνη

Και φτάνουμε στο τώρα, λίγο πριν τα 29 και λίγο πριν το νέο έτος, σε μια κατάσταση με τρομερά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα από την απόλυτη σιγουριά ''εγώ κοιτάω τον εαυτό μου, προσέχω τον εαυτό μου, εξελίσσομαι επαγγελματικά και θα μείνω σε αυτό '' στο απόλυτο κενό του '' δεν με καταλαβαίνει κανείς γύρω μου στην καθημερινότητα μου, τι δουλειά έχω εγώ εδώ, γιατί είναι έτσι οι άνθρωποι, Χριστέ μου θα μείνω για πάντα μόνη, βαριέμαι τα πάντα, έχω νεκρώσει, δεν με συγκινεί τίποτα, είναι όλοι καρμπόν ίδιοι, πως δεν πεθαίνει ο κόσμος από βαρεμάρα και τέλος, γιατί δεν μου κάθεται έστω αυτή η βαρεμάρα; ώστε να είμαι σίγουρη ότι δεν την θέλω , άρα κάνω κάτι λάθος
'' Βγαίνω έξω, κενό, παιδικές φίλες, κενό, γάμοι, μωρά γύρω μου, κενό, ποτά ξενύχτια γαμήσια, κενό. Δεν τα ζω εγώ, κάποια άλλη τα ζει...και φτάνουμε σε μια γνωριμία που δεν ήταν γνωριμία. Ποτέ δεν γνωρίζεις κάποιον πραγματικά ότι και να ξέρεις για αυτόν.. όπως και να έχει.. μετά από τρία σχεδόν χρόνια κάποιος που με κάνει να μην μου φαίνεται τόσο τραγικό, το να μην ζήσω τα βανίλα θέλω μου.
Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί είναι κάτι που θέλω να το ζήσω και όχι να με προϊδεάσω, σημασία έχει πως είναι κάτι που θέλω να το ζήσω. Against all odds. και ας φάμε κανα κεφάλι και αποχή ξανά, το πολύ πολύ να τελειώνω μια και καλή με την παράνοια του '' είμαι/δεν είμαι, τι θέλω, δεν ξέρω'' - οφηλία

Οι στόχοι μου λοιπόν για το 2020 είναι
Α. Τέλος η αναποφασιστικότητα, και όλος ο βασανισμός που προκύπτει από αυτήν. Δεν έχει σημασία τι αποφάσισα ότι είμαι, θα φανεί. Δεν έχει σημασία τι θα ήθελα να είμαι, θα φανεί. Μου ξύπνησε η επιθυμία να είμαι κάτι, Κάποιου, θα το ζήσω όσο μπορώ, όσο βγαίνει και όσο είμαι αληθινή. Και ας είναι αυτός ο στόχος, να είμαι ο εαυτός μου είτε αυτός είναι μια βανίλα, είτε μια υποτακτική. Δεν θέλω να είμαι μπερδεμένη.

Β. Τέλος το να προσπαθώ απεγνωσμένα, να εξηγήσω, να με καταλάβουν και να με νοιώσουν, άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικές πλευρές. Δεν γίνεται να περιμένω να με καταλάβει το βανίλα περιβάλλον μου πλήρως, αν σταματήσω να έχω αυτή τη προσδοκία ίσως και να περνάω καλύτερα μαζί τους. Χαλαρά, να περνάμε και λίγο καλά, και δεν χρειάζεται να ξεβρακώνομαι ( μεταφορικά ε ) στον καθένα, απλά επειδή μου βαράει η ανάγκη να ανήκω και να τα λέω όλα, και όποιον πάρει ο χάρος. Δεν είναι οι κολλητές και οι γκόμενοι, Κυριάρχοι χαχα
@espimain σαρέσει η παραλλαγή του famous quote σου; χαχα

Γ. Μην γελιόμαστε ζούμε σε μια εποχή με τρομερά ζόρια για όλους μας, και δεν μιλάω για τα γκομενικά, και τις σχέσεις, τα βίτσια και τις κυριαρχίες, ζούμε σε μια εποχή που οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά μας κάνουν το μεγαλύτερο Ντι/ες που έχει ζήσει η ανθρωπότητα, θέλει κουράγιο, πολύ δύναμη, πολύ πάθος, πολύ πείσμα, πολύ υπομονή ( και είμαι τυχερή που τα έχω ) αλλά...θέλει και πολύ πολύ πειθαρχία, και συνέπεια. Παιδιά μην το βάζουμε κάτω, εγώ δεν θα το βάλω, έρχεται μια χρονιά που πρέπει να είμαι στρατιώτης και αυτό με την ελπίδα οτι θα καταφέρω το 20% από τα όνειρα μου, μπορεί να μην κάνω και τίποτα, αλλά θα προσπαθήσω και για να έχω αυτοπειθαρχία και συνέπεια σημαίνει πως πρέπει να είμαι και σε μια κατάσταση που θα είμαι καλά ψυχολογικά. Τα Α και Β λοιπόν θα βοηθήσουν.

Αυτά! Καλή Χρονιά, αν έχω ορθογραφικά, και μη καλές παραγράφους, χέστηκα, γράφω δύο ώρες τώρα! - οφηλία
******************************************

View attachment 242097
Click to expand...

Οφηλια, θαυμάσιο κείμενο άγγιξες ενα μεγάλο μέρος και των δικό μου σκέψεων. Ελπίζω να καταφέρεις .

ἀστράρχη · 2 Ιανουαρίου 2020

KASEFI said: ↑

Καλή χρονιά κατ’αρχην!!! Σε όλους!!!
Κορίτσι ευχαριστώ για το ποστ σου!!! Ήταν πολύ!!!! Και δεν εννοω το μέγεθος του ποστ... αλλά το μέγεθος της αλήθειας σου!!! Εύχομαι τα καλύτερα!!!
Click to expand...

Ήταν και τεράστιο το ποστ, να το πούμε χαχα και σόρρυ, αλλά που να το μαζέψω σε πιο μικρό;
Ευχαριστώ.πολυ. Καλό 2020 !!!

@andreasbear ευχαριστω!

Kentavros · 3 Ιανουαρίου 2020

KASEFI said: ↑

Ο παππούς μου έλεγε μια παρτίδα χαρτιά και θα δεις τι κουμάσι είναι... αλλά νομίζω ότι όλα τα παραπάνω θα την κάνουν την δουλειά... αλλά τι να λέμε τώρα... τους προσθέτω όλους αυτούς στα μαθήματα... και γεροί να ‘μαστε να τους θυμόμαστε...
Αγάπη μόνο!!!
Click to expand...

Εμενα ο παππους μου ελεγε " οι πουτανες δεν ειναι πάντοτε γυναικες".

Υ.Γ. Ασχετο με το νημα, απλως μου ηρθε συνειρμικά...

Εγγραφή ή σύνδεση

Ανασκόπηση, αναδιάταξη, to do list, not to do list

Φενριρ.... Regular Member

mpaxari Regular Member

espimain Contributor

Higita Brain_alcoholic

D Q Juls Αρχή...Διαδρομή...Ηδονή...

blonde mermaid Contributor

ἀστράρχη an asteroid ☆•○•°¤●° Contributor

KASEFI New Member

MindFeeder Η ζωή Μου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη. Contributor

andreasbear Regular Member

ἀστράρχη an asteroid ☆•○•°¤●° Contributor

Kentavros Owned by Mistress Kits

Εγγραφή ή σύνδεση

Ανασκόπηση, αναδιάταξη, to do list, not to do list

Φενριρ.... Regular Member

mpaxari Regular Member

espimain Contributor

Higita Brain_alcoholic

D Q Juls Αρχή...Διαδρομή...Ηδονή...

blonde mermaid Contributor

ἀστράρχη an asteroid ☆•○•°¤●° Contributor

KASEFI New Member

MindFeeder Η ζωή Μου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη. Contributor

andreasbear Regular Member

ἀστράρχη an asteroid ☆•○•°¤●° Contributor

Kentavros Owned by Mistress Kits

Έτοιμες Αναζητήσεις