Αναφορά

Συνήθως οι Κ παροτρύνουν και ενθαρρύνουν το υ να ανοιχτεί στην αναφορά.
Ας μου επιτραπεί να πω και γω δύο λόγια για αυτήν.
Η αναφορά πρέπει να είναι ειλικρινής και να μην φοβάται το υ να αποτυπώσει τις πραγματικές του σκέψεις.
Ούτε να υπερβάλλει θέλοντας να ευχαριστήσει τον Κ.
Όταν έγραφα αναφορά ή για άλλους ημερολόγιο, μου είχε οριστεί να την γράφω στο τέλος της ημέρας.
Διάλεγα μια ήσυχη ώρα, συνήθως ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και χαλαρή και ήρεμη αποτύπωνα όσα έπραξα μέσα στην ημέρα και όσα ένιωσα.
Ήταν η δική μου ώρα.
Η ώρα που μπορούσα να γράψω ελεύθερα, με τον σωστό τρόπο πάντα, ό,τι ήθελα να εκφράσω, χαρά, λύπη, θυμό, οτιδήποτε.
Άλλοτε περιεκτική και άλλοτε πιο αναλυτική, σε περιόδους έντασης.
Τρεις σελίδες βέβαια, δεν νομίζω να έφτασα ποτέ, δεν είμαι δα και τέτοιο συγγραφικό ταλέντο  

 

Δεν ξεκίνησε ποτέ θα έλεγα...

 

Πάντα αγαπούσα αυτό το νήμα, το επαναφέρω και θα απαντήσω αργότερα λόγω έλλειψης χρόνου αυτή τη στιγμή  

 

Όσο χρήσιμο το αξιολογεί ο Κ σε συνδιασμό με θέλω του και τα αποτελέσματα που αυτή η διαδικασία φέρνει.
Προσωπικά αξιολογώ πως ο διάλογος φέρνει καλύτερα αποτελέσματα αλλά την χρησιμότητα την αποφασίζει άλλος.

Το δικαίωμά του στα πάντα ή έστω στα προσυμφωνημένα είναι αδιαμφισβήτητο. Το ίδιο και σε αυτό.
Από εκεί και πέρα δεν είναι θέμα δικαιώματος αλλα κρίσης του σχετικά με το αν η τιμωρία θα προσφέρει κάτι.

Δεν με ελκύει ιδιαίτερα ως ιδέα. Είμαι άνθρωπος που αγαπώ τον διάλογο και την επαφή με το βλέμμα του άλλου κατα τη διάρκεια αυτου. Νομίζω όμως, πως θα μπορούσε να είναι τόσο ευχάριστο όσο και δυσάρεστο αναλόγως των συνθηκών.

Πιθανόν στην υλοποίηση των στόχων - πλάνων που έχει στο μυαλό του.

 

Είναι η πιο πολύτιμη στιγμή της τυπικής καθημερινότητάς μου. Σίγουρα υπάρχουν πολλές άλλες υπέροχες στιγμές κάθε ημέρα αλλά η ώρα της αναφοράς είναι σταθερή, προσδοκώμενη και αγαπημένη.

Είναι η ώρα που βλέπω ως τρίτος την ημέρα που πέρασε και πώς ήμουν σε αυτήν και επικοινωνώ ό,τι αποκόμισα, συνειδητά, στον Αφέντη.

Γράφω κανονική αναφορά, η οποία θεωρείται ως αναφορά, δεν είναι ρομαντική αλληλογραφία, δεν είναι σημείωμα για ψώνια και για δουλειές ή σχέδια της επόμενης ημέρας. Γράφω με κάποια πειθαρχία στις σκέψεις και τα λόγια μου, έτσι έχουμε συμφωνήσει, να υπάρχει πειθαρχία στο περιεχόμενο και στη μορφή και γράφω για αυτά που μου έχει επιτραπεί και για αυτά που μου έχει οριστεί. Αν χρειάζεται ρωτώ για οδηγίες και εντολές, πάνω σε κάποιο θέμα. Φέρνω σε προσοχή του Αφέντη πράγματα που χρειάζεται να γνωρίζει και αλλιώς μπορεί να του διέφευγαν.

Μερικές φορές είναι και λίγο δυσκολότερα πράγματα που χρειάζεται να γραφτούν. Λέω μέσα μου "το γράφω και ας μην το διαβάσει αυτό, μα καλά, είναι ανάγκη να διαβάζει κάθε μέρα τι του γράφω; Δεν μπορεί να περάσει και τίποτα ντούκου; Άλλωστε τα πιο πολλά βαρετά είναι!" Δεν Του ξεφεύγουν πράγματα, όμως. Το βρίσκω συναρπαστικό, πραγματικά συναρπαστικό.

Δεν έχω ανησυχήσει για το αν θα τιμωρηθώ, έχω ανησυχήσει ισχυρά για το αν θα πέσω στα μάτια του.

Δεν έχω πει ποτέ

αλλά έχω πει λάθος πράγματα, σε λάθος τόνο, έχω ρωτήσει κουλά πράγματα, κ.ά. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχω βοηθηθεί να δω τα πράγματα όπως κρίνει ο Αφέντης, δεν έχω τιμωρηθεί - άλλωστε δεν έχουμε τιμωρίες. Δεν είναι συναισθηματικά ανόητη μια σκλάβα, γνωρίζει ότι ο Αφέντης είναι ένας άνθρωπος, γιατί να τον προσβάλλει, πού είναι ο σεβασμός, πού είναι η ευγνωμοσύνη τότε και στο κάτω κάτω στο βανίλα ταίρι έτσι θα μιλούσε ο οποιοσδήποτε ή η οποιαδήποτε; Και μετά θα ρωτούσε γύρω γύρω "πού πήγε ο ερωτισμός";

Όπως μια σκλάβα που ακριβώς την ώρα που έκανε ό,τι της είχε πει ο Κ της να μην κάνει μου έλεγε "νιώθω πολύ απογοητευμένη που δεν με ελέγχει πια";

Θα μου πείτε, ποτέ δεν έχω αρνητικά συναισθήματα, εντάσεις, αμφιβολίες, αμφισβητήσεις; Όταν γράφω αναφορά είμαι σε μια ιδιαίτερη συναισθηματική κατάσταση, σε mode που δεν αφήνει περιθώρια να νιώσω αλλιώς. Όταν ξαναδιαβάζω την αναφορά, πριν την στείλω, σκέπτομαι αν ήταν πράγματι έτσι η μέρα μου, όπως ακούγεται πίσω από τις γραμμές μου, και αν δεν ήταν, αν ήταν πολύ πιο άγριες οι καταστάσεις, τότε καλιμπράρω με ένα υστερόγραφο μορφής "ξέρετε, μακάρι να ήταν έτσι ακριβώς τα πράγματα ή και αν ήταν δεν το ένιωθα εκείνη την ώρα αλλά ήμουν πολύ πιο αγριεμένη από τώρα και συγκεκριμένα παρέλειψα να σας πω ότι ένιωσα έτσι, σκέφτηκα έτσι και έκανα αυτό και αυτό."

Τώρα αν είναι εργαλείο ή δεν είναι και τι κάνει ή τι δεν κάνει, δεν γνωρίζω. Μπορώ να υποθέσω ότι όπως και τα task είναι κατά ένα μέρος για τον Αφέντη, κατά ένα μέρος για το Μ/s και κατά ένα μέρος για την σκλάβα.
Για μένα αυτή η αναφορά είναι ένα θερμό και ισχυρό μέσο επικοινωνίας που ταιριάζει πάρα πολύ με την θέση της σκλάβας και την βοηθάει να έχει επίγνωση και να βιώνει πιο βαθιά το M/s που της έχει ορίσει ο Αφέντης.

Καθώς συγκεντρώνονται οι αναφορές, το σύνολο γίνεται σαν ένα φωτογραφικό άλμπουμ, σαν μια ιστορία που εκτυλίσσεται στο παρασκήνιο της πραγματικής ιστορίας και προσθέτει αποχρώσεις με τρόπο που να φαίνονται όλο και πιο ευκρινείς με τον χρόνο που περνάει και είναι εκεί όλα και λένε αυτά που έγιναν και - με κάποιο τρόπο - αυτά που είναι να έρθουν.

 

Είναι μια αφορμή για το υ μέλος, να κάνει την ανασκόπηση της μέρας και να επικεντρωθεί στα πιο σημαντικά, να αναλογιστεί τα λάθη και τα σωστά, τις όμορφες και άσχημες στιγμές της μέρας.
Αυτά όμως είναι η επιφάνεια, ο σκοπός της αναφοράς τουλάχιστον για μένα, ειδικά στην αρχή της σχέσης, είναι η βαθύτερη επικοινωνία με τον Κ. Μου έχει συμβεί πολλές φορές να διαβάζω σκέψεις ,
που ποτέ δεν μου έχει πει σε συζητήσεις που κάνουμε από κοντά.

Το περιεχόμενο των αναφορών δεν το σχολιάζω ποτέ, ούτε καν το συζητάμε, οπότε με τον καιρό γίνεται η ευκαιρία να εκφράσει πράγματα που δεν θα μου έλεγε κατά πρόσωπο, π.χ. παράπονα, σχόλια,
ευσεβείς πόθους, σκεπτόμενη την όποια αντίδραση.

Οι αναφορές που ζητάω δεν είναι καθημερινές, αυτές γίνονται προφορικά. Γραπτές αναφορές ζητάω σε συγκεκριμένες μέρες που η συναισθηματική φόρτιση είναι υψηλή, ή έχει συμβεί κάτι εξαιρετικό.
Προτρέπω να μην είναι του στυλ : ξύπνησα , ήπια καφέ, πήγα στη δουλειά κτλ, αλλά να επικεντρώνονται σε σκέψεις και συναισθήματα πάνω στα γεγονότα της ημέρας.

Είναι μια εξομολόγηση που αξιολογείται από μένα και ξαλαφρώνει την υ , σε βάθος δε χρόνου δείχνει την εξελικτική της πορεία.