Ανδρες μονοι, γυναικες μονες....τι φταιει?

ναι, αλλα εξακολουθω να μην καταλαβαινω ποιο ρολο υποδυεται καποια που δινει εντολες απ τα τεσσερα...  

 

Δεν αμφισβητώ ότι είναι κουραστικό να περιμένεις χρόνια για να δεις τον άλλον...αλλά και το πολύ 2 εβδομάδες και μετά το χάος, εμένα μου φαίνεται πολύ βιαστικό και πολύ περιοριστικό. Ακόμα και σε καθαρά φιλικές σχέσεις και μάλιστα με γυναίκες, πέρασαν 2-3 μήνες, όχι ότι αν γινόταν πριν θα είχε μεγάλη σημασία, αλλά θες να γνωρίσεις και λίγο τον άλλον, πριν προχωρήσεις στην προσωπική επαφή. Βέβαια αυτό ισχύει για μένα, για σένα είναι απόλυτα σεβαστό το ότι λειτουργεί το όλο πράγμα αλλιώς. Κάποιες φορές οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν επιτρέπουν την τόσο σύντομη συνάντηση, θα το αφήσεις να σβήσει μόνο και μόνο γι' αυτόν τον λόγο;

 

Τον ρόλο "είμαι μπερδεμένη και δεν ξέρω τι θέλω, αλλά ψάχνω να το βρω" ή τον ρόλο "ας βάλω λίγο απ' όλα μέσα στο παιχνίδι για ποικιλία".

 

Μα στην φιλία ο χρόνος είναι διαφορετικός, απλά γιατί τα θέλω είναι διαφορετικά...Φίλους μπορώ να τους συναντήσω και μετά από χρόνια...φίλους η φίλες και έχω φίλη στην Ιταλία που συναντηθήκαμε μετά από 3 χρόνια ιντερνετικής επαφής και είμαστε σαν αδέρφια τώρα...και μιλάω για γυναίκα, όχι άντρα...και μάλιστα πολύ ωραία γυναίκα...πάντα για τα γούστα μου...Αλλά για μένα είναι φιλαράκι...Δεν την σκέφτηκα ποτέ ερωτικά...ούτε για μια στιγμή...

Αν το ενδιαφέρον είναι άλλο...Ότι θα συναντούσα κάποια μετά από δυο εβδομάδες δεν σημαίνει ντε και καλά ότι θα τα "φτιάχναμε" που λέγαμε και παιδιά...Από εκεί θα προχωρούσε η γνωριμία...

Ναι ρε φιλαράκι fly θα το άφηνα να σβήσει γιατί είδα ότι όταν παρατραβάει το θέμα "μπλέκεται" χοντρά...

Γιατί εκείνες τις σπάνιες φορές που μου είχε τύχει...έφτασα στο σημείο που το είχα ζήσει όλο στο κεφάλι μου πριν καν το ζήσω στ' αλήθεια ( και όχι γιατί "έπλασα" την άλλη )...Γιατί από το πολύ "ένα φιλί", "μια αγκαλιά", θα μου άρεσε να τα πούμε" εκεί" κτλ κτλ...Εγώ τα είχα "ζήσει" όλα ήδη μόνος μου για να νικήσω την αναμονή...και όταν ήρθε η στιγμή η "άγια" είχαν χάσει το γούστο τους όλα σε σημείο που να μην με ενδιαφέρουν πια...

Ίσως και να είμαι υπερβολικά γρήγορος εγώ....Προσωπικό παράδειγμα....Την γυναίκα με την οποία έφτασα ένα βήμα από την εκκλησία και με την οποία ήμασταν μαζί για έξι χρόνια...την είχα γνωρίσει σε μια έκθεση ζωγραφικής...Είχα βρεθεί εκεί από σπόντα ένα απόγευμα που είχα φύγει νωρίτερα από την δουλειά...Στις ώρες 17 της την "έπεσα" στις ώρες 18 και κάτι είχαμε πάει για καφέ...στις 20 και βάλε ήμασταν ήδη σπίτι μου και πηδιόμασταν...Την επόμενη ξυπνήσαμε μαζί...ήμασταν ήδη ζευγάρι χωρίς να δώσουμε ετικέτα ο ένας στον άλλον...χωρίς σχέδια...Εγώ ήμουν 33 και εκείνη 29...δεν ήμασταν μωρά...Ξέραμε ότι ακόμα θα γνωριζόμασταν για καιρό...όπως κι έγινε...Τι θα κερδίζαμε αν το "ζαλίζαμε" με τους μήνες? Φαινόταν από την πρώτη στιγμή...μετά από 5 λεπτά που μιλάγαμε ότι υπήρχε μια χημεία απίθανη μεταξύ μας...Αν δεν τράβαγε, δεν θα τράβαγε, απλά...Αλλά θέλαμε να ζήσουμε ο ένας τον άλλον και το κάναμε...μέχρι ένα σημείο μας βγήκε καλό...μετά χάλασε και χωρίσαμε...

 

Αυτό με τις ώρες, σαν πρόγραμμα εκδρομής μου ακούγεται.   
Καταλαβαίνω τι θες να πεις, αλλά το ότι αυτή η συγκεκριμένη σχέση εξελίχθηκε τόσο γρήγορα, δεν σημαίνει σίγουρα ότι ήταν λάθος, αλλά από την άλλη δεν σημαίνει ότι όλα θα γίνονται πάντα έτσι. Όπως έγραψες, δεν το ζαλίσατε και καλά κάνατε, αλλά αυτό ίσχυε για εκείνη την περίπτωση. Κάποια πράγματα θέλουν τον χρόνο τους, κάποια άλλα σε χτυπάνε μπαμ και κάτω και δεν καταλαβαίνεις από που σου ήρθε. Σκέψου απλά ότι δεν λειτουργούνε όλοι όπως εσύ και κάποιοι άνθρωποι έχουν ανάγκη ένα μεγαλύτερο μεταβατικό στάδιο από τη γνωριμία στην σχέση. Και αυτό δεν σου το λέω για κανένα άλλο λόγο, παρά μόνο για να σκεφτείς ότι ίσως κάποια στιγμή η βιασύνη σου σε κάνει να χάσεις κάτι που θα αξίζει. Φιλική συμβουλή και τίποτα παραπάνω. 

 

o κινδυνος να ερωτευθει καποιος την φαντασιωση του αν παρατραβηξει χρονικα το πραγμα ειναι υπαρκτος και φανταζομαι πολυσυζητημενος. μου εχει συμβει πριν χρονια. οταν γινεται η γνωριμια, νομιζεις οτι ειναι αλλο ατομο. εγω μετα τη γνωριμια την ειχα στο κεφαλι μου διχασμενη για λιγο καιρο, σαν δυο ατομα, μεχρι να καταφερω να τα ενωσω. lol

 

Ισχύει, αλλά στην αρχή μιας γνωριμίας συνήθως εξιδανικεύουμε όπως και να 'χει τον άλλον (ίσως να το έχουμε ανάγκη), οπότε δεν είναι κάτι που σίγουρα θα αποφύγεις εκτός διαδικτύου. Και στις άλλες σχέσεις έρχεται κάποιες φορές μια στιγμή που βλέπεις μπροστά σου έναν άλλον άνθρωπο (συνήθως τον πραγματικό) και απορείς ποιός διάολος σε καβάλησε και δεν τον σούταρες από καιρό.
Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι, αν δεν συμβούν και αυτά, τι θα έχουμε να θυμόμαστε στα 100 μας;  

 

Τρεις σοβαρές ( η βαθιές ) σχέσεις είχα πες τες όπως θέλεις ( τα πηδήματα...τις σχέσεις τις "χαλαρές" η γιαλατζί...τις περιπέτειες...τις αφήνω όλες εκτός...ας πούμε ότι δεν έλειψαν...και ότι έκανα "βιογραφικό"...τίποτε άλλο...)...οι δυο αληθινά μακροχρόνιες η άλλη έληξε πριν κλείσουμε χρόνο λόγω άλλων αιτιών που δεν μου πάει να πω...ας πούμε ότι "έφυγε" και αν ήταν ακόμα "εδώ" πιθανότατα οι άλλες δυο να μην υπήρχανε ποτέ...Και οι τρεις με τον ίδιο τρόπο γίνανε..."γρήγορα"...Δεν είπα ποτέ ότι εγώ είμαι ο σωστός και οι άλλοι λάθος...Ίσως και να χάσω κάτι πολύ καλό...Αλλά δεν μπορώ να λειτουργήσω ενάντια στη φύση μου...Το "σωστό" για μένα θα ήταν κάποια που θα είχε τους ίδιους "χρόνους" με μένα...έτσι απλά...Αυτό που για σένα είναι βιασύνη, για μένα είναι φυσιολογική μου λειτουργία...Μπλέκομαι γρήγορα με κάποια δεν σημαίνει ότι έχασα γρήγορα το φως μου...αλλά τη ζω...και την γνωρίζω...Πάω αργά δεν σημαίνει ότι πρέπει πρώτα κάποια να την αγαπήσω πριν μπλεχτώ μαζί της...Να την ερωτευτώ ναι...Αλλά δεν είναι ότι αγαπούμε σώνει και καλά όλους με τους οποίους μπλεκόμαστε...Σε αυτό είμαι ακόμα πιο περίεργος...Και τι θα μου δώσει να πάω "αργά" ? Αν το μυαλό μου "έφυγε" ? Αλλάζει κάτι που αργώ να βάλω ετικέτα? Αν κάποια τη "γουστάρω" και με "γουστάρει" δεν χρειάζομαι μήνες για να το καταλάβω...το νιώθω εξ' αρχής...Και κάποτε κάποιος μου είχε πει να αρχίσω να αισθάνομαι περισσότερο και να σκέφτομαι λιγότερο...Τότε με ήξερε ακόμα ελάχιστα...μετά με γνώρισε καλύτερα ( μιλάω για φίλο μου άντρα )...με είδε με γυναίκες...με γνώρισε μαζί τους...και κατάλαβε ότι σκέφτομαι ενώ αισθάνομαι και όσο πιο πολύ αισθάνομαι για κάποια...όσο πιο "μέσα" είμαι...τόσο πιο πολύ "σκέφτομαι" και προσπαθώ να την καταλάβω και τόσο περισσότερο προσπαθώ να την βοηθήσω να καταλάβει εμένα...δεν κρύβω απολύτως τίποτε ούτε θετικό, ούτε αρνητικό......Τώρα τι τρώει για πρωινό η αν έχει κάποιο ελάττωμα θα το δω στην πορεία...Το ξέρω ότι δεν θα είναι τέλεια και ότι σε πολλά σημεία θα πρέπει να συζητήσουμε και να μαλώσουμε ακόμη...Αλλά τα σημαντικά για μένα...φτάνουν 30 λεπτά...μια ώρα...μια μέρα για να τα "δω" ? Αν έκανα λάθος ας πρόσεχα...Τον άλλο όσο και να τον "ξεψυρίσεις" ποτέ δεν είσαι σίγουρος για τίποτε...Ταπεινή γνώμη πάντα...Ενώ την έλξη αν την μπλοκάρεις...πάει το παιχνίδι...και όταν μιλάω για έλξη δεν αναφέρομαι μόνο στην σεξουαλική...Αν κάποια με τραβάει εγκεφαλικά...εννοείται να μου αρέσει και λίγο σαν γυναίκα...Δεν περιμένω...Ξέρω καλά ότι θα έχω δρόμο μπροστά μου...αλλά δεν κάθομαι να περιμένω μπροστά στην πόρτα...

Υ.Γ. Δεν χρειάζεται να υπογραμμίζουμε όταν μιλάμε εμείς οι δύο...γνωριζόμαστε ήδη αρκετά φιλαράκι μου καλό fly...καμία παρεξήγηση και το ξέρεις         

 

Πώς γίνεται να αγαπήσεις κάποια, πριν μπλεχτείς μαζί της; Αφού στην ουσία δεν θα την γνωρίζεις καν. Εκτός και αν μιλάμε για την "αγάπη" όπως παρουσιάζεται στις παλιές ελληνικές ταινίες, που τις βλέπουν από 10 χιλιόμετρα και τις αγαπάνε μετά από μισή ώρα, οπότε εδώ σηκώνω τα χέρια ψηλά.  

 

Συγνωμη για το αδερφάρες το παίρνω πίσω παιδιά ήταν μια στιγμή ατυχούς...υπερρεαλισμού....συγχωρέστε με.

 

Ακριβώς...Τα είπες όλα...Ερωτεύομαι σημαίνει ενθουσιάζομαι..αυτό ναι...Αγάπη...μεγάλη κουβέντα...  

 

Τenebra στο 8έμα του ναρκισσισμού ή το έχει κάποιος ή δεν το έχει δεν έχει να κανει με το ποιος έιναι κρος ή όχι.εγω αναφέρομαι σε αντρες που δεν κροσσάρουν αλλα παιρνουν τις κρεμούλες για να διώξουν ρυτίδες...κια το παίζουν και αντράκλες στις γκόμενες....