Ανδρες μονοι, γυναικες μονες....τι φταιει?

Να σου πω ότι θίχτηκα, θα ήμουν μαλάκας...Εδώ δε με ζορίζει να βάλω φούστα, το αδερφάρες θα με ζόριζε? Πόσο μάλλον από την στιγμή που ανήκω στην κατηγορία των Κρεοπωλών/Χυλοπιτάκιδων....Κατάλαβα πως το είπες και συγνώμη αν σου "έβαλα χέρι"...το έκανα με συμπάθεια...κάποιος άλλος μπορεί να το έκανε γιατί θα θιγόταν   

 

Ο έρωτας απέχει κι αυτός πολύ από τον απλό ενθουσιασμό των πρώτων ημερών. Για την αγάπη δεν το συζητάμε καν.
Και σου το λέει κάποια που σε πιο μικρή ηλικία (νόμιζε πως) είχε ερωτευτεί πάρα πολλές φορές.

 

Βρε Fallen ούτε οι κρεμούλες είναι κακές...Εγώ 40ισα και έχω γίνει σα πατσαβουρόπανο από την "καλή ζωή"...κρεμούλες δεν βάζω επειδή βαριέμαι, όχι επειδή είναι τζιζ...Το αντριλίκι είναι σε πολλά άλλα σημεία...Αντριλίκι είναι να κρατάς το λόγο σου, να είσαι ειλικρινής, να "μπαίνεις μπροστά" όταν χρειάζεται για να υπερασπιστείς τους ανθρώπους σου η αυτά που πιστεύεις και πολλά άλλα μεταξύ των οποίων και η εμφάνιση...μεταξύ των οποίων, όχι μόνο...Αντριλίκι δεν είναι ούτε η τρίχα κάγκελο, ούτε το μούσι, ούτε ο πέοντας...και μούσι έχω και πέοντα έχω και τρίχα κάγκελο έχω...Είμαι άντρας μόνο για αυτά?

 

Δίκιο κι εδώ...Σιχαίνομαι τον εαυτό μου όταν σου δίνει τόσο συχνά δίκιο σήμερα  

Το λοιπόν...Στάδιο 1. Ενθουσιασμός....Που ίσως κάποτε και να οδηγήσει στο στάδιο 2. Έρωτας....Που ίσως και κάποτε οδηγήσει στο στάδιο 3. Αγάπη...

 

Εντάξει οκ πιστεύω οτι ξέρουμε όλοι την έννοια του τι σημαίνει να είσαι ανδρας,απλά για να μην ξεφύγουμε απο το θέμα της συζήτησης γιατί μένουν οι γυναίκες μόνες επαναλαμβάνω οτι κάποιος που αγοράζει κρέμες..... ως μέσο καλλωπισμού.....Κατα τη δική μου άποψη ....... αυξάνει ή τελοςπάντων ενδυναμώνει τον ναρκισσισμό του.Και όπως προείπα........ ο ναρκισσιμός του.......... τον κάνειι.........να περιμένει........ να του την πεσουν.Τωρα τι ειναια νδρας και τι δεν είναι αυττο σε αλλο νημα το συζητάμε.

 

ΟΚ, και συγνώμη αν εκτροχίασα το νήμα όσο και να μην συμφωνώ σε αυτό το σημείο...

 

Δεν χρειάζονται ούτε στάδια, ούτε καλούπια. Κάποιες φορές τα πράγματα συμβαίνουν πολύ γρήγορα, κάποιες άλλες αρκετά πιο αργά. Η κατάληξη δεν έχει σχέση με τον χρόνο που χρειαστήκαμε για να περάσουμε στο επόμενο βήμα, αλλά εξαρτάται από πολλούς άλλους παράγοντες.
Εσύ βιάσου όσο θες. Αλλά σκέψου πως, καλό και το σίδερο που κολλάει στη βράση, όμως από την άλλη, chi va piano, va sano e va lontano. Από κάθε άποψη.  

 

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Ο ναρκισσισμός δεν έχει να κάνει τόσο με τις κρέμες ή την αποτρίχωση. Είναι καθαρά στο μυαλό του καθενός και πολλές φορές δεν έχει ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα. Οι μεγαλύτεροι νάρκισσοι που έχω γνωρίσει ήταν άντρες αντικειμενικά κάτω του μετρίου, αντιθέτως κάποια πολύ όμορφα παιδιά, δεν είχαν συναίσθηση της απίστευτης γοητείας τους.
Επίσης, μια κρέμα δεν μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί κάποιος ερωτικά και ένας άντρας γεννημένος κυνηγός, δεν μπορεί να αλλάξει έστω και χωρίς να το επιδιώκει την τακτική του μόνο και μόνο επειδή ανακάλυψε την χαρά του να βγαίνει κανείς φορτωμένος από το γνωστό πολυκατάστημα με προϊόντα ομορφιάς.

 

Μα δεν σημαίνει ντε και καλά ότι θα τα διασχίσεις όλα τα στάδια...Αλλά χωρίς το πρώτο...δεν υπάρχει τίποτα...Μιλάω για μένα και φαίνεται ότι είμαι εξωγήινος...Αν δεν ενθουσιαστώ από την άποψη κάποια να με τραβήξει...δεν έχω λόγο καν να μπω στην διαδικασία να την γνωρίσω καλύτερα...Και δεν μιλάω για φιλία και πιστεύω ότι μέχρι εδώ καταλαβαινόμαστε...Για μένα το πολύ αργά δεν υπάρχει...δεν διαφωνώ με αυτό που λες απλά για μένα το αργά ισοδυναμεί με το έχασα το ενδιαφέρον μου..εγώ το έχασα..κάποιος άλλος μπορεί και να το βλέπει αλλιώς..Γιατί με το αργά εγώ "σβήνω"...ξενερώνω...Άραγε...πάω αργά...και αν ποτέ η άλλη "ανάψει" να μου είναι καλά γιατί εγώ στο εν τω μεταξύ θα την βλέπω απλά σαν μια καλή φίλη...( γιατί αν σαν άνθρωπος κάποια δεν μου αρέσει έστω και λίγο...σε σχέση μαζί της ούτε που το σκέφτομαι να μπω )...Fly αν καθίσουμε να αραδιάσουμε όλους τους πιθανούς και απίθανους συνδυασμούς που μπορούν να δώσουν όλες τις πιθανές καταλήξεις δεν θα τελειώσουμε ποτέ...Το θέμα είναι απλό...Υπάρχει έλξη? Σωματική και εγκεφαλική? Πρωτίστως εγκεφαλική αν μιλάμε για γνωριμία μέσω δικτύου? Εγώ θέλω να δω αν υπάρχει και η σωματική...άρα χρειάζομαι το live...Δεν σημαίνει ότι θα ορμήξω στην άλλη ούτε ότι πρέπει να βγάλει ντε και καλά κάπου...Βρε με τους μήνες να μιλάω με κάποια...δεν μου αλλάζει τίποτε...Πάλι δεν θα μου φτάνει για να πω ότι την γνώρισα...δίκτυο η μη δίκτυο....Με τραβάει αρκετά κάποια για να ρισκάρω? Γιατί να χάνω χρόνο άσκοπα? Δεν είμαι αθάνατος και σήμερα είμαι εδώ, αύριο ίσως κάτω από το χώμα...Γιατί να σπαταλάω καιρό πίσω από ψευδαισθήσεις ελέγχου? Οι άνθρωποι δεν είναι πέτρες να μένουν πάντα οι ίδιοι...

Και όποιος πάει αργά, δεν πηγαίνει πάντα μακριά, ούτε φτάνει σώος πάντα...Ma a delle volte chi piano ci va, è semplicemente perchè ha paura di andare veloce, o si autoinganna che andando piano arriverà sano ed a destinazione...Per restare tante volte a secco di carburante e rimanere a metà strada...

Διαφορετική οπτική φιλαράκι...εγώ προτιμώ να τρέχω και να σκέφτομαι ταυτοχρόνως...η ταχύτητα μου δεν αποκλείει την σκέψη αλλά την εμπλουτίζει και μου δίνει νέες παραμέτρους προς ανάλυση...

 

Εντάξει, τώρα με τάπωσες. Το μόνο που με σώζει είναι να βρω καμιά φοβερή ατάκα στα κινέζικα, μήπως και μπορέσω να ισοφαρίσω.  

 

Δεν ήθελα να σε ταπώσω Μπρε...αυτό μας έλειπε...μεταξύ δυο ανθρώπων που συζητούν δεν υπάρχουν τάπες...πόσο μάλλον μεταξύ φίλων...Αλλά ρε Farfallina ...είναι να μην γίνεται η απουσία συνήθεια...ούτε η παρουσία...Και εγώ στην πρώτη συνηθίζω εύκολα...Ίσως γιατί έχω ήδη χάσει σημαντικότατους ανθρώπους και δεν θα τους ξαναδώ ποτέ όσο και να το θέλω...Και κατάλαβα ότι η ζωή είναι γαμημένα μικρή για να χάσεις την "στιγμή"...το δάκρυ του αποχωρισμού και το γέλιο της χαζομάρας με κάποια η κάποιον που ίσως...και λέω ίσως να ήταν ένα κομμάτι δικό σου...Και αυτό γιατί? Επειδή θα έπρεπε να αναλύσω τα πάντα? Στα τσακίδια οι πολλές σκέψεις...έχω τη δουλειά μου...τα προβλήματα μου...το γράψιμο για πολλές σκέψεις...Την καρδιά μου θέλω να ζεστάνω και ας πονέσει μετά...το κορμί μου να το γδάρω...την αγκαλιά να με τσακίσει...Και δεν μου το ξυπνάει η κάθε τυχάρπαστη...και αν τύχει...Το νιώθω "γρήγορα" ο μαλάκας...Και ας φάω "σφαλιάρα"....Είμαι κυνηγός στιγμών...πάντα έτσι ήμουνα γιατί καλές οι αιωνιότητες...αλλά διαρκούν όλες για όσο διαρκούν...και στην ζωή δεν υπάρχουν ούτε εγγυήσεις, ούτε οδηγίες χρήσεως για τα αισθήματα και για το ποιους "γλιστράμε"...καλά να είμαστε...μια κάποια εμπειρία την έχουμε στις ηλικίες μας...Σε εμένα αρέσουν οι "άγνωστοι δρόμοι"...δίχως χάρτες...και αν είναι να "χαθώ", προτιμώ να το κάνω "περπατώντας"...

Υ.Γ. Η ατάκα στα ιταλικά είναι δική μου..αν την θέλεις έχει royalties να μου δώσεις χαχαχα   
Y.Γ.2. Περιμένω την ατάκα στα κινέζικα και το πότε θα έρθει η νηματοθέτρια να μας κουτουλήσει χαχαχα

 

Τι φταίει?
Οτι ακούμε χωρίς ν' αφουγκραζόμαστε
Οτι βλέπουμε χωρίς να θωρούμε
Οτι ακουμπάμε χωρίς να αγγίζουμε
Οτι μιλάμε χωρίς να ιστορούμε
Οτι λέμε χωρίς να εννοούμε
Οτι ξέρουμε χωρίς να γνωριζουμε

Οτι ζούμε χωρίς να ζούμε...