Ανδρικές και γυναικείες υποθέσεις

Απάντηση: Ανδρικές και γυναικείες υποθέσεις

Γυναικείες υποθέσεις είναι αυτές με τις οποίες μου πιπιλάνε το μυαλό μερικές γυναίκες λες και λίγες σκοτούρες έχω στο κεφάλι μου.

 

Ωραίο και ζόρικο θέμα...

Υπάρχουν οι φυλικές διαφορές ασφαλώς. Και όχι μόνο στη φυσιολογία αλλά και ορμονικά και ψυχολογικά. Ενώ μπορεί να γίνει κάποια γενίκευση, υπάρχουν και οι διαφορές από άτομο σε άτομο, όπως λέμε η "θηλυκή πλευρά του άντρα" και η "αρσενική πλευρά" της γυναίκας, και δεν τις εννοώ υποτιμητικά. Υπάρχουν και διαφορές στα στιγμιότυπα. Φυσικά και τα στερεότυπα, και η παράδοση... Μπέρδεμα...

Οι εξαιρέσεις είναι για να αναδεικνύουν τις άπειρες δυνατότητές μας, ευτυχώς. Έχω γνωρίσει αρσενικότατο βρεφονηπιοκόμο, πατεράδες που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά, ανορεξικούς άντρες και θηλυκότατες μηχανόβιες, γυναίκες ψάλτες, επιτυχημένες επιχειρηματίες και στελέχη ικανότατες ασφαλώς...

Από την άλλη, ο κόσμος είναι αντρικός προς το παρόν και προς το αχανέστατο μέλλον... Οι άντρες έχουν το προβάδισμα στον επαγγελματικό στοίβο, όλοι, ακόμα και οι γυναίκες, τους παίρνουμε σοβαρότερα. Οι γυναίκες κρίνονται πάντα από την εξωτερική τους εμφάνιση πρωτίστως. Δεν πρέπει να είναι ούτε άσκημη ούτε υπερβολικά όμορφη - η πρώτη χλευάζεται και η δεύτερη θεωρείται εκ προοιμίου βλήτο. Επαγγλεματικά το ΄χουν το προβάδισμα οι άντρες, με ότι και να ασχοληθούν. (Εξ' ου και τα Nobel...) Επαγγελματικά η γυναίκα πρέπει να δουλέψει διπλά για να αποδείξει τη σοβαρότητά της, εκτός από ορισμένους τομείς, όπως ο γνωστός μου βρεφονηπιοκόμος, που δεν γίνεται, με τη σειρά του, εύκολα αποδεκτός.

Τα τσιγάρα slim, οι κρέμες για τα χέρια και το λικέρ θεωρούνται γυναικεία... Τι βλακεία...

Τα στερεότυπα πνίγουν συχνά τις δυνατότητες... Δεν απορρίπτω με στεγανά τις επιλογές και εξαρτάται και από τα άτομα και τις ιδιαιτερότητές τους. Σε τελική ανάλυση, σέβομαι τη διαφορετικότητα των φύλων, σε κάποιο βαθμό και κοινωνικά. Και την απολαμβάνω.


​

 

με καλυψες απολυτα.........

 

Αφήνω status και ταμπέλες απέξω και θα μιλήσω ανοιχτά σαν μια απλή καθημερινή γυναίκα όσο σκληρά και αν είναι αυτά που θα πω. Χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν και καμία από τους/τις παρόντες/παρούσες.


Εσείς, ποιες πιστεύετε ότι είναι αποκλειστικά ανδρικές ή γυναικείες υποθέσεις στην αυγή του 21ου αιώνα, και γιατί;

(Αποκλειστικά Αντρική Υπόθεση για μένα είναι μόνο το ότι εκσπερματώνουν!!!)
Όλα τα άλλα τα κάνει και μια γυναίκα.


H κοινωνία μας έχει υποστεί αλλαγές και οι ρόλοι ούτως η άλλως είναι μπερδεμένοι
κανένα από τα παραπάνω που αναφέρθηκαν δεν είναι αποκλειστικά αντρική η γυναικεία υπόθεση αυτή την στιγμή...σε όλα μπορούν να ανακατευτούν και τα δυο φύλα άρα έχουν σχέση με την προσωπικότητα του ατόμου και όχι με το φύλο του... παρόλα αυτά...τα κλισέ που έχουν δημιουργηθεί εδώ και αιώνες με σκοπό την εκμετάλλευση της γυναίκας δεν έχουν αλλάξει ούτε εμείς τα έχουμε πετάξει εντελώς οπότε και όλα να τα κάνουμε...αν δεν καλύπτουμε κάποια κλισέ...δεν θεωρούμαστε γυναίκες….συμπέρασμα είμαστε ακόμα υπό «στο μυαλό τον άλλον»



Πέραν τούτου το θέμα είναι ότι η ελληνική κοινωνία δεν το έχει αποδεχτεί και η γυναίκα μπορεί να νομίζει ότι κέρδισε την ισότητα αλλά δεν κατάφερε να το επιβάλει.

Για πιο λόγο πιστεύω ότι δε τα κατάφερε?

Γιατί βλέπε μια γυναίκα εργαζόμενη με παιδιά...η οποία πέραν τις δουλειάς έχει και όλα τα άλλα.. και ο άνδρας δεν βοηθάει γιατί πιστεύει πως δεν χρειάζεται, δηλαδή οι δουλειές του σπιτιού δεν είναι τίποτα. Κοινώς νομίζουν ότι καθόμαστε! Γιατί δεν του είπε ποτέ η μάνα του κάτσε συμμάζεψε η πλύνε τα πιάτα..!!!!!


Τώρα θα μου πεις "βιώνεις ισότητα?"

Εγώ πιστεύω ότι είμαστε ανώτερες απλά το αρσενικό είδος δε θέλει να παραδεχτεί για να μη χάσει έστω την κυριαρχία τις «ταμπέλας» γιατί στην ουσία το χουν χάσει το game..




Γιατί το λέω αυτό?

Απλά λόγο καταστάσεων (βλέπε ισχύ αντρών πολιτικών) δεν το δέχονται.
ʽΊσως να έχουν αυτή την ψευδαίσθηση λόγο σωματότυπου θεωρώντας ότι από τι φύση τους είναι πιο ισχυροί έχουν μυϊκή δύναμη...που όμως πια δεν είναι απαραίτητη για επιβίωση…. (το ξέρουν.. απλά δε θέλουν να "το δεχτούν"..)
Ποιος θα επιβιώσει? ένας "μπρατσαρας" που σκέφτεται μόνο τα μούσκουλα του η ένας με μυαλό?
Όλα είναι θέμα taboo τελικά και από εκεί ξεκίνησαν όλα..



Και τώρα αναρωτιέμαι.. Έχουν δύναμη τελικά οι άντρες?

Ουσιαστικά ναι. Εμείς είμαστε η δύναμη τους, απλά ως γνωστόν κανείς δεν το παραδέχεται.




Όλα όμως απ ʽόσα γράφονται παραπάνω μέσο του google καθοδηγεί πάλι στο ότι η γυναίκα είναι "υπό" τον 21ο πρώτο αιώνα τουλάχιστον έτσι το έλαβα και νομίζω ότι αυτό θέλει να περαστεί προς τα έξω..

Εγώ λέω ότι "είναι" και μάλιστα τα καταφέραμε και μόνες μας αυτή τι φορά. Πριν από το φεμινισμό τι ήταν οι γυναίκες? ποίες ευθύνες είχαν? να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά, να είναι υπάκουες και καλοί σύζυγοι..
Έρχεται ο φεμινισμός τα καίμε τα σουτιέν για λίγο και στο τέλος βρισκόμαστε... και να πρέπει να κάνουμε τα πιο πριν και να πρέπει όμως να βγούμε στην αγορά εργασίας κι εκεί άρχισαν τα δύσκολα… γιατί δεν έφτανε να έχει πτυχίο έπρεπε να δουλέψει διπλά για να αποδείξει ότι αξίζει.
Οι άντρες ήταν δεδομένο ότι άξιζαν οι γυναίκες έπρεπε να το αποδείξουν.. αποτέλεσμα.. να δουλεύουν διπλά και τριπλά περισσότερο..



Μετά πάμε παρακάτω..


Επιβάλλεται να είμαστε και ωραίες, όμορφες, έρχονται οι επιταγές τις μόδας και σου λένε : Aκου δεν φτάνει να μαγειρεύεις να πλένεις να ξεσκατίζεις και να δουλεύεις υπερωρίες πρέπει να βρεις χρόνο να γυμνάζεσαι, να στερείσαι, να ντύνεσαι ακριβά, κι επώνυμα γιατί αλλιώς δε θα αρέσεις και θα σε παρατήσουν!!
Πείτε μου λοιπόν είμαστε υπό η όχι??? κι από μόνες μας όχι γιατί μας το επιβάλλουν..



Ο "φεμινισμός" μίλαγε για ένα κόσμο που θα τον έφτιαχναν οι γυναίκες
σχεδόν μια επιστροφή στην μητριαρχία.. σκατά.. όχι μόνο δεν φτιάξαμε νέο κόσμο αλλά μας ρούφηξε κι αυτός όλο και περισσότερο.. αλλά στην τελική, ναι
ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΛΙΘΙΕΣ! Προσπαθούμε να αποδείξουμε το "αυταπόδειχτο" και
πέφτουμε καθημερινά στην παγίδα τους και το ευχαριστιόμαστε κιόλας…
Ε, ναι γιατί για να χωρέσω εγώ σε ένα versace πρέπει να μείνω "νηστικιά" ένα χρόνο!!!!!!!!! Και να δουλεύω επίσης για ένα χρόνο κι όταν τα καταφέρω νιώθω και περήφανη κι έρχονται οι άλλες κότες, οι παρούσες εξαιρούνται, και σου λένε «μπράβο ρε, τι όμορφη που έγινες» «πάρτα…!!!!!»


(και που καταλήγουμε? «Μαζοχισμός»)



Αμ το άλλο?????????? πριν δεν μας άφηναν να ψηφίσουμε να πάει στα κομμάτια.. Μετά μας δώσανε και ψήφο τρομάρα μας και τi κάναμε???????????????
πάλι τους ίδιους μαλακες ψηφίζουμε και όχι μόνο τους ψηφίζουμε τους μαλακες
αλλά έπρεπε να επιβάλουν τον ποσόστωση για να "αξιωθεί" γυναίκα να μπει στην πολιτική!!!!!!!!!
Ε, είμαστε η όχι ΗΛΙΘΙΕΣ?



Και Ερωτώ?


Με πιο τρόπο πιστεύετε ότι μπορούμε να αναδειχθούμε και να σβηστεί η ταμπέλα "υπό" από πάνω μας?



Και απαντώ :

H επανάσταση αρχίζει από το σπίτι μας και κυρίως από μέσα μας. Κόψτε να υιοθετείτε το ρόλο των τότε Μανάδων!

Γιατί κόψανε τις μεταθέσεις? Μη χάσει η μάνα το γιόκα της και πάθει τίποτα?
ΔΕΝ παθαίνει απολύτως τίποτα!!!
Εμείς συνεχίζουμε και διατηρούμε την ταμπέλα «υπό» πάρτε το χαμπάρι! Μας τελείωσαν τα άλλοθι. Έχουμε μια κοινωνία με αρσενικά εντελώς μπερδεμένα.



Επίσης, εκτιμάτε ότι το BDSM (σας) τείνει να βασίζεται και να ενισχύει τα στερεότυπα σχετικά με τους ρόλους των φύλων ή να τα ανατρέπει και να επαναπροσδιορίζει σε ριζικά άλλη βάση αυτούς τους ρόλους;

Μετά από τόσα Νομίζω ότι έγινα κατανοητή και να σε κάλυψα. 

(Ανέπτυξα κάποια θέματα παραπάνω αλλά ήταν λόγο ίστρου. Πάνω κάτω μια αλυσίδα είναι όλα.)​

 

Μαζί σου 

 

Όταν σπούδαζα έκανα πολλές μετακομίσεις. Μόλις έμπαιναν τα συμπράγκαλά μου στο νέο σπίτι και πριν αρχίσω να τακτοποιώ, ξετύλιγα με προσοχή την καταπληκτικότερη αφίσα που έχω δει ως σήμερα και την αναρτούσα πάνω από την πόρτα του υπνοδωματίου μου. Ήταν οριζόντια, σχετικά μικρή, κατάμαυρη και έγραφε με λευκά καλλιτεχνικά γράμματα «Ούτε γαρ άρχειν, ούτε άρχεσθαι εθέλω», Ηρόδοτος. Επρόκειτο για έκδοση μιας αναρχικής ομάδας της εποχής. Την έχω ακόμα, λίγο φθαρμένη στις άκρες από το blue tack, αλλά κατά τ’ άλλα καλοδιατηρημένη.

Υποθέτω ότι ακούγεται προκλητικό να γράφω τέτοια πράγματα σε BDSM forum ενώ έχω δηλώσει sub στο status. Επιπλέον, γνωρίζω ότι ξεστρατίζω κάπως από το ίδιο μου το νήμα. Επιλέγω να μιλήσω έτσι με αφορμή τη φράση της Lady_in_Black «Εγώ πιστεύω ότι είμαστε ανώτερες απλά το αρσενικό είδος δε θέλει να παραδεχτεί για να μη χάσει έστω την κυριαρχία τις «ταμπέλας» γιατί στην ουσία το χουν χάσει το game..» με την οποία διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως. Η άποψη αυτή –όπως και η αντιδιαμετρική της, πάντως σε μικρότερο βαθμό- εκφράζεται από καιρού εις καιρόν στο παρόν forum. Η αντιμετώπιση της διαφοράς (του φύλου, της φυλής, της σωματικής, κοινωνικής ή οικονομικής ευρωστίας, κτλ) τείνει ιστορικά να αντιμετωπίζεται αξιολογικά, δηλαδή να δημιουργείται μια ιεραρχική δομή με όρους «ανώτερων» και «κατώτερων» όντων. Δε θα συζητήσω πού οδηγούν τέτοιες αντιλήψεις, γιατί αυτά είναι πασίγνωστα. Όσο δε για τις πηγές του φαινομένου, νομίζω ότι ο Dolmance δε θα αποφύγει τον πειρασμό να μας δώσει μια περιεκτική και άκρως ζουμερή ως συνήθως περίληψη και ορισμένοι άλλοι να επισημάνουν ειδικότερες παραμέτρους του.

Θα αρκεστώ στο να υπογραμμίσω τον κοινό τόπο των απανταχού αντιρατσιστών: ισότητα δε σημαίνει ομοιότητα, πόσο δε μάλλον ταυτότητα. Οι άντρες και οι γυναίκες έχουν απαράγραπτες διαφορές σε οργανικό και ψυχολογικό επίπεδο. Κατ’ εμέ, ο βασικός λόγος που φαλίρισε ο φεμινισμός, ήταν ακριβώς η περιφρόνηση απέναντι σε αυτές τις διαφορές. Έτσι, το φεμινιστικό κίνημα όχι μόνο δεν κατόρθωσε να αρθρώσει έναν συλλογικά ριζοσπαστικό λόγο, αλλά οδήγησε στο απεχθές και επαχθές μόρφωμα της Μαίρης Παναγιωταρά.

Ξαναγυρνάω στο BDSM. Αν δεχτούμε την ιεράρχηση με όρους ανώτερου-κατώτερου, τα πράγματα είναι εύκολα ως προς τη διαχείριση της εξουσίας. Και απλοϊκά, και στατικά, και αντιδραστικά και δυνάμει επικίνδυνα. Ευχαριστώ, δε θα πάρω. Η προσωπική μου αντίληψη περί BDSM είναι ότι πρόκειται για έναν πειραματικό χώρο για τη διερεύνηση των σχέσεων εξουσίας. Την αφίσα δεν την είχα για πλάκα, δεν την είχα για να αυτοσυγχαίρομαι με το πόσο προχωρημένη είμαι. Την είχα σαν μια διαρκή υπενθύμιση του δρόμου που πρέπει να διανύσω για να πραγματώσω εκείνο το «εθέλω». Οι σχέσεις εξουσίας πάνε πακέτο με τη δημιουργία ενός κοινωνικού συστήματος, από τα στοιχειώδη (σχέση μητέρας-βρέφους) ως τα πιο σύνθετα (οργανωμένες κοινωνίες). Είναι φαιδρό να νομίζεις ότι θα φτάσεις σε μια μη εξουσιαστική κατάσταση εκατέρωθεν (ούτε γαρ άρχειν, ούτε άρχεσθαι) καίγοντας το σουτιέν σου ή γινόμενος metrosexual. Είναι επίσης λυπηρό να αποδεχόμαστε τη μετατροπή της πάλης των τάξεων σε ζάλη των τάξεων. Οι δομές είναι βαθύτερες από τις σπασμωδικές οντολογικές μας εξεγέρσεις. Κι αν θέλουμε έστω να τις γαργαλήσουμε, οφείλουμε να τρίψουμε τους μεταξωτούς μας κώλους πάνω στα διόλου μεταξωτά κάρβουνα.

ΥΓ. Καιρό τώρα τρωγόμουνα να ανασκαλέψω αυτό το παλιό εξαιρετικό νήμα https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=5348

 

Απάντηση: Ανδρικές και γυναικείες υποθέσεις

Μια και το ανασκάλεψε η camera obscura αναρτώ και εδώ το παλαιό εκείνο δημοσίευμα, όχι για να εκτρέψω το σημερινό, αλλά για να δώσω μια φευγαλέα γεύση των διαπλοκών ιστορικού και νεόκοπου σαδομαζοχισμού (bdsm, με τις υποχονδρίες του SSC) με το φαινόμενο της Εξουσίας in concreto

 

Απάντηση: Ανδρικές και γυναικείες υποθέσεις

Θα συμφωνησω με τους περισσοτερους εδω.Δεν υπαρχουν "αντρικες" δουλειες που δε μπορει να κανει μια γυναικα! Κι εκτος αυτου, εμενα με συμφερει μια γυναικα να ξερει και να μπορει να κανει τα παντα....  και δε με χαλαει καθολου 

 

Nα με δείτε εμένα,Master_Pier,να χειρίζομαι σιδηροτροχό,σεγα και λοιπά εργαλεία,να πάθετε την πλάκα σας!  

 

Απάντηση: Ανδρικές και γυναικείες υποθέσεις

Γυναικειες υποθεσεις ειναι το νοικοκυριο και ο καλλωπισμος μας. Τι ωραια θα ηταν να ειχαμε μεινει στην κουζινα μας και στην ανεμελια μας. Ατιμος φεμινισμος!! Μας εφαγε τη ζωη.

 

Στην ζωή Μου έχω κάνει ότι θα μπορούσε να έχει κάνει ένας άντρας.
Δυστυχώς δεν ήταν ρόδινη αφού αναγκάστηκα να παλέψω για τα πάντα, σκουπίζοντας το ιδρώτα από το μέτωπο Μου κάθε στιγμή.

Σπούδασα και πήρα το πτυχίο μου σε μια αντρική έως τότε υποτίθεται ειδικότητα... Εργάστηκα με φοβερούς ανταγωνιστές άντρες που με παραδέχθηκαν και διέπρεψα ως εργαζομένη...Αγωνίστηκα μόνη Μου βασιζομένη στην αξία Μου, με περίσσια δύναμη και θάρρος κερδίζοντας τα προς το ζην, διεκδικώντας τα πάντα στην ζωή μου... Ποτέ δεν βασίστηκα σε κάποιον άντρα για να πετύχω ή για στηριχθώ ή και για να νοιώσω κυρία κάποιου που θα με «κουκούλωνε».

Δεν είμαι φεμινίστρια…Θεωρώ τους άντρες ισάξιους με μένα (εκτός ΒDSM). Μου αρέσει το σπίτι Μου, να φιλοξενώ φίλους, να μαγειρεύω γι αυτούς και τους αγαπημένους μου. Δεν αγανάκτησα ποτέ και δεν αναθεμάτισα που γεννήθηκα γυναίκα, αντίθετα απήλαυσα όλες τις πτυχές της γυναικείας Μου υπόστασης.
Οι μόνες στιγμές που βροντοφώναξα «Θεέ γιατί δεν έχω αρχίδια?» (εννοώντας μύες) ήταν όταν για κάποιους σοβαρούς λόγους, έπρεπε να δώσω κλοτσωμπουνίδια σε κάτι αντράκια, που έπεσαν στο διάβα μου και που φυσικά τα άξιζαν.

Οπότε δεν ένοιωσα ποτέ ότι υπάρχουν ανδρικές ή γυναικείες υποθέσεις…
Ίσως και ο τρόπος της ζωής Μου να συνέβαλε στην διαμόρφωση του χαρακτήρα Μου, καλλιεργώντας ακόμα περισσότερο το status Μου, ως Κυρίαρχης

 

Εγώ πάλι ούτε μια λάμπα δεν μπορώ να αλλάξω γμτ...