Ανδρισμός

Τι εννοείς "real men"; Δηλαδή οι σκλάβοι δεν είναι πραγματικοί άντρες; Τσ τσ τσ!

 

Κονδύλης (via Dolmance) +1

Οπωσδήποτε:

α) ο ορισμός του Κονδύλη είναι "εντασιακός" και όχι "εκτατικός", αλλά αυτά έχει η ζωή. (εν ολίγοις: you know it, when you see it, ενώ π.χ. το τρίγωνο προσδιορίζεται πλήρως από μήκος πλευρών, γωνίες κλπ.).

β) η έννοια "άνδρας" είναι δευτερογενής, ουδείς λόγος να ταυτίζεται ιδρυτικά με το φαινοτυπικά βιολογικό αρσενικό (όρχεις, πέος, τρίχες, μήλο του Αδάμ, κλπ.). Το αρσενικό γεννιέται, ο άνδρας γίνεται.

γ) τον άνδρα τον κάνει η ανάγκη (άρα δεν είναι κάτι αυτομάτως ευχάριστο) και δυστυχώς, καμμιά φορά, τον κάνει και η εποχή (εξ ου και τα γκέι τσοντάδικα της Γερμανίας λανσάρουν πλέον την έννοια New Man, προβάλλοντας μιαν άλλη "αρρενωπότητα" - εκεί που παλιά εμείς ρωτούσαμε "χοντρός, το '-ντρός', πώς γράφεται;" - tempora και mores παν' πακέτο)

δ) ένα σωρό μαλακο-καύληδες "άνδρες" έχουν εμπλακεί στην μνημειώδη πολιτισμική μαλακία του gender studies και παράγουν κλανίδι υπό μορφή βιβλίων και διαλέξεων αναρωτόμενοι "τί είναι ο ανδρισμός" και "πού βαδίζομεν κύριοι" (τυχαία ονόματα: Biddulph, Anthony Clare κλπ.) Η μαλακία που τους δέρνει, δικαίως τους έχει κατατάξει στο (άλλο) αυτο-προσδιοριζόμενο κλαμπ "ανδρών" που ακούει στον όρο pro-feminism. Ποιός τους γαμεί; (προφανώς ουδείς).

Dream

 

Απάντηση: Ανδρισμός

Φεμινισμός δεν είναι το ρεύμα προσχώρησης γυναικών στον ανδρισμό;

Το επίθημα -ισμός προσδίδει στον "ανδρ-ισμό" την έννοια συστήματος πεποιθήσεων περί του τι εστί, τι πρεσβεύει και πράττει κάποιος που τον ενστερνίζεται (όπως λέμε εθνικισμός, φεμινισμός, βουδισμός κλπ) ή συμπεριφορών και τάσεων (όπως λέμε χουλιγκανισμός, αλκοολισμός, μαζοχισμός κλπ.).

Υποθέτω πως ένας άνδρας που δεν έχει σοβαρές αμφιβολίες για την υπόστασή του ή δεν νιώθει απειλούμενος, δεν έχει λόγο να επιδεικνύει ανδρισμό, να προσχωρεί σε ανδριστικές απόψεις, να υιοθέτει ανδριστικές συμπεριφορές ή να έχει ανδριστικές τάσεις, με άλλα λόγια να είναι ανδριστής.

 

Ας το πάρουμε ανάποδα.

Μπορεί μία γυναίκα να αποχαιρετήσει για πάντα κάθε ελπίδα και φόβο; Ή είναι φύσει αδύνατο;

 

Βαθυστοχαστο......... προβληματιστηκα:uhh:  

 

Νομιζω οτι ειναι "το μιλω στα ισια, ειμαι ειλικρινης, εχω θαρρος και δεν κολωνω πουθενα, προστατευω και περιφρουρω ο,τι αγαπω, ειμαι κτητικος, κυνηγος, εχω μπεσα,κλπ.κλπ.κλπ".
Ομως ναι, και οι αληθινοι αντρες κλαινε, αλλωστε μην το ξεχναμε...οι αντρες κατα βαθος μενουν παντα παιδια!

 

Υπάρχει μια αρχική διαφοροποίηση, ανάλογα με τη σκοπιά από την οποία προσεγγίζουμε τον όρο «ανδρισμός». Εάν θεωρούμε ότι πλησιάζει την «ανδρεία», πάμε να τον ορίσουμε περισσότερο με βάση την αποτελεσματικότητά του στην υπεράσπιση κοινωνικών ρόλων. Εάν θεωρούμε ότι πλησιάζει την «αρρενωπότητα», τότε μιλάμε περισσότερο για τις αναπαραστάσεις του εαυτού. Αυτά έχουν διαφορά κάτι αιώνων, αλλά ας μην ασχοληθούμε με την ιστορία. Ας συγκρατήσουμε απλώς ότι ο ορισμός του διαφοροποιείται από εποχή σε εποχή.
Ο ανδρισμός είναι μια πολιτισμικά προσδιοριζόμενη έννοια, και ορίζεται σε σχέση με τη θηλυκότητα. Δεν είναι δυνατόν να αποδίδουμε στον ανδρισμό χαρακτηριστικά που είτε μπορεί να υπάρχουν και στη θηλυκότητα (πράγμα που οδηγεί σε αδυναμία διάκρισης) είτε θα ήταν προσβλητικό το αντίθετό τους για τη θηλυκότητα (πράγμα που θα σήμαινε αξιολογικό προσδιορισμό), γιατί αυτό δεν μπορεί να συνιστά ορισμό.
Σταχυολογώ μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ανδρισμού, όπως αναφέρθηκαν σε διάφορα posts:
Γενναιότητα, αξιοπρέπεια, μεγαλοψυχία: άρα θηλυκότητα σημαίνει δειλία, αναξιοπρέπεια, μικροψυχία. Άκυρο.
Ανυπόκριτη και ακομπλεξάριστη έκφραση της αλήθειας του καθενός: άρα η θηλυκότητα σημαίνει την υποκριτική και κομπλεξαρισμένη έκφραση της αλήθειας της καθεμιάς. Εκτός από άτοπο, είναι και οξύμωρο.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ουσιαστικά είναι αδύνατον να ορίσουμε τον ανδρισμό με μια σειρά περιγραφικών επιθετικών (του επιθέτου, όχι της επίθεσης, για να μην παρεξηγηθώ...) προσδιορισμών αν τον εξετάσουμε συγκριτικά με τη θηλυκότητα. Αν πάμε να το παρακάμψουμε αυτό και να μιλήσουμε για ποσότητες, για ιδιότητες δηλαδή τις οποίες το αρσενικό κατέχει σε μεγάλο βαθμό και το θηλυκό σε μικρό (και το αντίστροφο), θα καταλήξουμε ευθεία σε θεωρίες ανωτερότητας και κατωτερότητας των φύλων. Ας δούμε το εξής παράδειγμα: είναι διαφορετικό το να πούμε σε έναν άντρα «Φέρσου σαν άντρας» από το να πούμε «Μη φέρεσαι σα γυναίκα (ή συχνότερα, γυναικούλα)». Στην πρώτη περίπτωση εννοούμε συνήθως ότι ο άλλος δεν είναι επαρκής, δεν αναλαμβάνει δράση στο βαθμό που θα έπρεπε και δεν προβάλλει ικανοποιητικά ορισμένες ποιότητες. Στη δεύτερη εννοούμε ότι η δράση του είναι λανθασμένη ολωσδιόλου και πρέπει ν’ αλλάξει άρδην.
Ορισμένοι θα έλεγαν ότι ίσως μπορούμε να δεχτούμε ορισμένους χαρακτηρισμούς που έχουν να κάνουν με τον βιολογικό φαινότυπο έκαστου φύλου ο οποίος σχετίζεται κυρίως με δραστικές ορμονικές διαφοροποιήσεις. Ο ανδρισμός λοιπόν θα μπορούσε να περιλαμβάνει μπάσα φωνή, αυξημένη τριχοφυΐα και φυσική δύναμη και τα σχετικά. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι ο ανδρισμός δεν αναφέρεται στο βιολογικό, αλλά στο κοινωνικό φύλο. Έτσι, ένας τέτοιος ορισμός δε θα ήταν σε καμιά περίπτωση ικανοποιητικός. Να σημειώσουμε άλλωστε εδώ την ασυμμετρία των όρων «ανδροπρέπεια» και «θηλυπρέπεια». Σύμφωνα με τις τρέχουσες χρήσεις των όρων στην καθομιλουμένη, ανδροπρεπής είναι ο άντρας που φέρει σειρά συγκεκριμένων (συνήθως σεξουαλικά δευτερογενών) γνωρισμάτων. Αντίθετα, θηλυπρεπής δεν είναι η αντίστοιχη γυναίκα –αυτή λέγεται «θηλυκή» γυναίκα- αλλά ο άντρας με χαρακτηριστικά που αρμόζουν σε γυναίκα.
Αυτές δεν είναι παρά μερικές σκόρπιες σκέψεις. Απελπίζομαι με τον όγκο των πραγμάτων που θα έπρεπε να πούμε, αν θέλαμε να τις αναλύσουμε (αυτές και πολλές από αυτές που προηγήθηκαν), πόσο δε μάλλον αν επεκτεινόμασταν π.χ. σε προβληματισμούς σχετικά με την κατασκευή των έμφυλων ταυτοτήτων στις μέρες μας, με την κυριαρχία της ετεροσεξουαλικότητας ως ρυθμιστικού παράγοντα αυτών των εννοιών, με τα στερεότυπα και τον κανονιστικό ρόλο της αποδοχής του φύλου, κτλ, κτλ. Νομίζω ότι όποιος θέλει να εμβαθύνει στο θέμα, είναι καλύτερα ν’ αρχίσει με την Ιστορία της σεξουαλικότητας του (πούστη) Φουκώ παρά να ψάχνει να βρει το φως το αληθινό στα fora.

ΥΓ 1. Για να μην εννοηθεί ότι σνομπάρω τα fora, και μια που δυσκολευόμαστε κομμάτι με τον ανδρισμό, να δηλώσω ότι προσωπικά χαιρετίζω τον εύστοχο ορισμό του fractal για τον άνδρα: «Ανδρας είναι αυτός που άμα φάει μια κλωτσά στα αρχίδια κλαίει.» (post #26).
ΥΓ 2. Για όσους καίγονται να μελετήσουν δημιουργικά το θέμα, έχω το εξής assignment: «Γιατί η ταινία «300» (2006) σημείωσε τέτοια εισπρακτική επιτυχία».

 

Ανδρισμός εμβρύου


 



​

 

Απάντηση: Ανδρισμός

Διαφορετικοί τύποι ανδρισμού...

 

Μήπως πρέπει να ξαναδιαβάσουμε, αν όχι όλη, τουλάχιστον την εικοστή τετάρτη ραψωδία της Ιλιάδας, μαζί με τους δύο πρώτους εισαγωγικούς στίχους;

"μῆνιν ἄειδε θεὰ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
οὐλομένην, ἣ μυρί' Ἀχαιοῖς ἄλγε' ἔθηκεν,"

... εκτός κι αν έχουμε φτάσει να μπερδεύουμε την οργή με το καπρίτσιο. Μῆνιν λέει το κέρατό μου το βερνικωμένο, μῆνιν

 

Re: Απάντηση: Ανδρισμός

Ανάμεικτος....




 


​

 

Re: Απάντηση: Ανδρισμός

Ειναι αυτο που στα τουρκικα το λενε, ¨χανουμ γιαλαντζί"?