Ανελέητα και Χωρίς Οίκτο!

Ρε παιδία (κυρίως προς john_slave96)
τι ψυχικές αναταραχές και αλλα κουλα ο ανθρωπος ήθελα να βιώσει πονο απο γυναικειο χερι (για να δει πως ειναι? γιατι καυλώνει με τον πονο? αγνωστο ακομα αλλά μαλλον κατι απο αυτά τα 2 που ανέφερα ειναι) ούτε ο πρώτος ήταν ούτε και ο τελευταίος και μάλιστα ΜΑΓΚΑΣ, ούτε μεταμφιέστηκε σε σκλάβο η υποτακτικό, ούτε τίποτα. Το ζήτησε ευγενικά και χύμα στο κύμα ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ!!! (ο τύπος εχει αρχίδια στο μέγεθος της υδρογείου) Τουλάχιστον μέχρι το σημείο που τελειώνει το part1 δεν βλέπω κατι παράξενο. Μερικες φορές κάνουμε κατι αναλύσεις εκεί που δεν χρειαζεται. Σαν κατι φιλους μου που βρήκανε κρυφα ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΑ νοήματα σε ταινία του Ταραντίνο (ο Ταραντινο βάζω στοίχημα οτι την ώρα που εγραφε το σεναριο ρευοταν το χαμπουργκερ που περιδρομιασε και εβλεπε PINKU EIGA Aka Roman Porno films). Μερικές φορές ενα χάμπουργκερ είναι μόνο ενα χαμπουργκερ

Panacotta of Doom
βρήκα τη λύση κατά τις αυπνιας. Ξεκίνα να πετάς ότι εχεις πρόχειρο επάνω στο χουλιγκάνι την Sm_Art_Lady  

 

Εννοούσα ότι ο συγκεκριμένος αποδέκτης του πόνου ήταν έξω από τα στερεότυπα. Εξηγώ παρακάτω γιατί μου φάνηκε έτσι.

Ασχέτως του πού βρισκόμαστε, Ελλάδα ή αλλούθε, με όποιο γλωσσάριο και να τον πάρει κανείς, ψυχιατρικό ή του χώρου, ο άνθρωπος μου φαίνεται ότι ήταν ιδιοπερίπτωση και, αν και δεν έχει σημασία για κανέναν αυτό, πολύ καλά έκανε.

Μαζοχιστής ήταν μόνο περιορισμένου εύρους και περιορισμένου χρόνου, γιατί δεν του άρεσε ούτε ο εξευτελισμός / ταπείνωση, ούτε να παραδίδει τον έλεγχο και πλέον στον ορισμό του μαζοχισμού δεν είναι μόνο ο σωματικός και ο ψυχικός πόνος, με τον τελευταίο επίσης δεν τα είχε καλά ο κύριος, αλλά και ο εξευτελισμός, η ταπείνωση, η απώλεια ελέγχου. Και αν ήταν μαζοχιστής, και όχι (ευκαιριακός) αλγόλαγνος.

Bottom, που πήγε αρχικά ο νους μου, επίσης δεν ήταν, γιατί ανέλαβε την ευθύνη και για την σκηνή. Όπως περιγράφει η SM_Art Lady, "αν κάτι πήγαινε στραβά, η σκηνή θα σταματούσε με ευθύνη του".

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όχι ότι μου την ρώτησε ή την έχει ανάγκη κανείς, όχι ότι δε θεωρώ πιθανότατο να με "αδειάσει" η πραγματικότητα στο μεθεπόμενο π.χ. ποστ της Κυρίας SM_Art Lady  , κατά την ταπεινότατη γνώμη μου λοιπόν, ο άνθρωπος μπορεί κάτι να έχει αισθανθεί ότι του ταιριάζει στη θέση του υποτακτικού με την BDSM έννοια και αποφάσισε να το δοκιμάσει ή ίσως εξορκίσει; με τον σκληρό τρόπο, με τον πόνο του σώματός του δηλαδή.

Το ποστ μου αυτό, αφιερώνεται εξαιρετικά σε όσους πιστεύουν ότι το "πονάνε ωρέ τα παλικάρια;" είναι ανέκδοτο και για γέλια...

 

Συμφωνώ 100% με την lilly, απλά εγώ τα είπα πιο "επιστημονικά", η εμμονή με αυτά που ασχολούμαι εδώ και κάτι χρόνια. Μη με παρεξηγήσετε, εκτός και αν με παρεξηγήσει η Εύα οπότε κάτι θα πάει καλά  . (Εγώ πάντως φοβάμαι περισσότερο το άδειασμα της Εύας παρά το μαστίγιό της. Αμαρτία ομολογουμένη ουκ έστι αμαρτία!!).

 

Τι ειπα ωστε να αξιζω τετοια απαντηση δεν το καταλαβα.

 

Έχεις συναντήσει υποτακτικούς που ενδιαφέρονται για σκηνές τιμωρίας, ή η γενική προτίμηση είναι για σκηνές πιο «ήρεμες», όπου ο υποτακτικός είτε κάνει κάποιο λάθος είτε προκαλεί την τιμωρία στα πλαίσια του παιχνιδιού; Αυτό που αποκαλείς «δικαιολογία» (και πολύ σωστά, γιατί αυτό είναι, χωρίς να χρειάζεται να έχει κακή σημασία η λέξη).

Πουθενά δεν υπάρχει παράξενο! Αυτά είναι προσωπικές προτιμήσεις. Όλοι τις έχουμε, και αυτές είναι που κάνουν τη σκηνή τόσο πλουραλιστική. Απορία εξέφρασα, όχι κρίση.

Οι προκλήσεις είναι πάντα καλές. Ελπίζω να κατάφερες να κερδίσεις κάτι από την εμπειρία και να έμαθες κάτι καινούριο. Αλίμονό μας αν η σκηνή του BDSM γίνει ρουτίνα.

Ακριβό αυτό!   (εννοείται ότι κάνεις πλάκα) Είμαστε εκτός Ελλάδας αυτή τη στιγμή (χμ, αυτό το μήνα). Να σε βάλουμε στις ατζέντες μας για τα τέλη Σεπτεμβρίου; (τώρα κάνουμε εμείς πλάκα)

Υπερβολική δόση καφεΐνης και δουλειάς.

 

Σύμφωνοι! Γιατί η αλήθεια είναι ότι οι καθαροί μαζοχιστές σπανίζουν. Βέβαια υποθέτουμε με περιορισμένα δεδομένα. Κανείς δε μας λέει ότι ο άνθρωπος είναι 24/7 μαχοζιστής χωρίς άλλα ενδιαφέροντα στο χώρο. Μπορεί να είχε ιδιαίτερες ανάγκες εκείνη τη μέρα, μπορεί να είχε ιδιαίτερες ανάγκες με το συγκεκριμένο άτομο τη συγκεκριμένη μέρα.

Γιατί πρέπει να υπάρχουν όλα αυτά τα γνωρίσματα σ'ένα μαζοχιστή, όμως; Ή, καλύτερα, γιατί πρέπειν να υπάρχουν όλα αυτά τα γνωρίσματα, στην ίδια ένταση, σε κάθε στιγμή και περίπτωση, και απέναντι σε κάθε άτομο;

Ένας bottom που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του δεν είναι bottom με τον οποίο θες να παίξεις. Η συναισθηματική ασφάλεια και του top και του bottom είναι ευθύνη και των δύο. Αν ο top δε νιώθει άνετα να κάνει κάτι, αλλά προτίθεται να πειραματιστεί, τότε ένας καλός bottom μπορεί να αναλάβει κάποια από την ευθύνη της σκηνής. Προφανώς, το ιδανικό είναι να μην κάνεις τίποτα με το οποίο δε νιώθεις άνετα, αλλά κάπως πρέπει να σπρώξεις και τα όριά σου! Είναι ζήτημα εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο.

Πάντως έχω χρησιμοποιήσει την καθαρά σωματική τιμωρία αρκετές φορές, σχεδόν τελετουργικά. Με το κατάλληλο άτομο στην άλλη άκρη, η εμπειρία είναι άκρως διδακτική, και πολύ καθαρκτική συναισθηματικά. Οι συνθήκες που οδηγούν σε κάτι τέτοιο είναι πολύ ιδιάζουσες (και προσωπικές), αλλά το αποτέλεσμα είναι περίεργα καλό.

 

tender lilly δηλαδή θεωρείς πως ο μαζοχιστής δεν μπορεί να υπάρξει απλά σε καθαρή μορφή?
Δεν μπορεί κάποιος απλά να λυτρώνεται μέσα από τον πόνο, χωρίς να έχει ανάγκη οτιδήποτε άλλο?

 

Δεν μπορώ να ξέρω, για να είμαι ειλικρινής.

Αμφιβάλλω όμως αν θα διαγνωνόταν κάποιος ως μαζοχιστής ή ερωτικός μαζοχιστής αν ήθελε παροδικά να ικανοποιεί κάποια ανάγκη να πονέσει χωρίς οποιεσδήποτε άλλες προεκτάσεις. Αν είναι μόνο αυτό.

Χαίρομαι πάντως που έμαθα κάτι παραπάνω για τους bottom από τους Panacotta_of_Doom γιατί είχα την εντύπωση ότι οι πρώτοι παραδίδουν τον έλεγχο στα πλαίσια της σκηνής η οποία όμως είναι προσυμφωνημένη σε αρκετό βάθος λεπτομερειών.

 

να διαγνωσθει απο ποιον?
αν καποιος δεν αρεσκεται στον εξευτελισμο και την υποταγη μπορει να θελει τον πονο μονο παροδικα?

γνωριζω αρκετα ατομα που τους λεμε καθαρους μαζοχιστες - πιθανον τωρα που ειδα την εννοια αλγολαγνος να εννοουμε αυτο- εννοωντας πως απλα απολαμβανουν τον πονο και υπαρχουν αντιστοιχα οι καθαροι σαδιστες που απλα απολαμβανουν να προσφερουν μονο πονο και τιποτα παραπερα. αυτο δεν ειναι κατι παροδικο και εντασσονται στην bdsm σκηνη σαν σαδιστες και μαζοχιστες αντιστοιχα.

 

παίρνοντας την ιδέα απο το ''κβαντικό παράδοξο της Γάτας'' του Schrondiger,
η όλη ιστορία θα μπορούσε να πάρει τον τίτλο, το κβαντικό παράδοξο του κυρ.Γιώργου.

Διευκρινίζω...

Ας υποθέσουμε ότι σε ένα δωμάτιο βάζουμε τον κυρ.Γιώργο, την φίλτατη SM_Art_Lady και μια ποσότητα ραδιενεργού υλικού. Το δωμάτιο είναι απόλυτα κλειστό και δεν υπάρχει δυνατότητα να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει μέσα.

το ραδιενεργό υλικό από την φύση του διασπάται (μεταστοιχείωση). έχουμε φτιάξει έτσι το συστημα, ώστε με την διάσπαση ενός ατόμου να παράγεται ένα σήμα και να ενεργοποιείται η
SM_Art_Lady, ας πούμε η μηχανή που δέρνει.

τότε ο κυρ.Γιώργος είτε θα τις φάει είτε δεν θα τις φάει σύμφωνα με τα λεγόμενα της, τα οποία ταριάζουν απόλυτα με τις αρχές της κβαντομηχανικής.(δυική φύση του ηλεκτρονίου, είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει)

δηλαδή ταυτόχρονα έχουμε δύο ενδεχόμενα. είτε είναι , είται δεν είναι δαρμένος ο κυρ.Γιώργος.

ό μόνος τρόπος να μάθουμε τι συμβάινει είναι να ανοίξουμε το δωμάτιο και να δούμε , αλλά αυτό απαγορεύεται γιατί έτσι επεμβαίνουμε στο πείραμα μας και τα αποτελέσματά μας θα είναι υποκειμενικά, άρα καταρέει όλο το σύστημα.

ο μόνος τρόπος είναι να βγεί από το δωμάτιο η SM_Art_Lady και να κουβαλάει και τον κυρ.Γιώργο ώστε να δούμε τι συναίβει, αλλά αυτό πάλι θα είναι ένα άλλο παράδοξο...οπότε αφήστε το.

 

μάλλον θα έπρεπε να το συνδέσουμε με το νήμα για αλγολαγνεία ...

 

Βγήκα από το δωμάτιο ... δοκίμασα μαζί με τις απεριόριστες αντοχές του κυρίου Γιώργου και τις δικές Μου...
Πήρα ένα μπουκάλι νερό... δίψαγα πολύ ....
Μια ώρα και μισή με το μαστίγιο στο χέρι και χωρίς ανάσα. Ήταν για μένα πολύ.
Είχα γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα.
Το παιχνίδι ξεκίνησε αργά και οι κινήσεις μου στην αρχή ήταν συγκρατημένες ...
Η ανάσα του Γιώργου ακουγόταν στο χώρο μετά από τα αγγίγματα των λωρίδων του μαστιγίου μου. Είχα ξεκινήσει με ενα μοβ φτιαγμένο από σουέτ μαστίγιο να του ζεσταίνω το κορμί...
Εγώ δεν μίλαγα καθόλου απλά παρατηρούσα τις κινήσεις του όσο τον είχα στον σταυρό με την πλάτη του γυρισμένη προς τα εμένα.
Άρχισα να βαριέμαι το σκηνικό και θέλοντας να αλλάξω τους ήχους και την ένταση πήρα το άλλο το μαύρο μαστίγιο με τις πολλές ουρές...
Η κινήσεις μου άρχισαν να γίνονται πιο έντονες και πιο δυνατές.
Ο παλμός του άρχισε να ανεβαίνει. Το έβλεπα στο κορμί του που παλλόταν στους ρυθμούς του μαστίγιου μου ...Κάτι με έκανε να εντείνω τις κινήσεις μου και να κτυπάω το κορμί του πιο δυνατά...
Ανέβασα τα όρια Μου... πήρα στα χέρια μου το δυνατότερο μαστίγιο που έχω με λιγότερες αλλά και πιο μακριές ουρές.
Τον άκουσα να παίρνει βαθιές ανάσες ....
Αντέχω Εύα μου λεει έντονα...
Και Εγώ του αντιλέγω....
Άρχισε το δυνατό παιχνίδι...
Ο ήχος του μαστίγιου δυνατός έσκιζε εκτός από την ησυχία στο χώρο και το κορμί του πια...
Στην αρχή δεν άκουγα ήχο από το στόμα του εκτός από ένα βογκητό που πίστευα και αυτό ότι θέλει να το πνίξει.
Έβλεπα να του ζωγραφίζει το μαστίγιο την πλάτη και αυτός να περιμένει την επόμενη κίνηση μου..
Το Μαστίγωμα γινόταν όλο και πιο έντονο Ένιωθα ότι έχω αρχίσει να χάνω την αίσθηση του τόπου και του χώρου.
Κτύπα μου φώναζε και το έκανα ... μια μανία με είχε πιάσει με αυτό το κορμί...
Τα βογκητά του άρχισαν να γίνονται κοφτές κραυγές.
Και εγώ όμως μάνιαζα στην κίνηση...
Παρασύρθηκα εντελώς και χάθηκα μέσα στο πάθος στο να του προκαλώ πόνο.
Συναίσθημα δεν υπήρχε πια... ο ιδρώτας μου άρχισε να τρέχει σε όλο μου το κορμί...
Ένιωθα να καιω από την ένταση και να μην υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο παρά μόνο εγώ το μαστίγιο και αυτό το κορμί που μου είχε παραδοθεί και αλύπητα, ανελέητα κτύπαγα....
Τον είδα να λυγίζει πια στα πόδια του...
Στην πλάτη του είχαν σχηματιστεί λωρίδες με κόκκινα ρυάκια από αίμα .
Τον άφησα να χαλαρώσει λίγο και τον γύρισα μπροστά ....
Τον έδεσα ξανά με δυσκολία πλέον όρθιο στο σταυρό.
Έβλεπα πια το πρόσωπο του...
Το μαστίγιο άρχισε ξανά την συνηθισμένη πορεία του προς το κορμί του...
Κοιλιά, θώρακας και μπούτια στην διάθεση μου και στην υπηρεσία του μαστίγιου μου...
Το πρόσωπο αυτό δεν θα το ξεχάσω ...Δεν θα ξεχάσω τις εκφράσεις πόνου αλλά και ηδονής μαζί που μου χάριζε.
Δεν θα ξεχάσω τα δάκρυα που έτρεχαν στο πρόσωπο του. Ήταν δάκρυα χαράς και υπέρτατης ευτυχίας που ζούσε εκείνες τις στιγμές.
Ούτε μια φορά δεν μου ζήτησε έλεος ...Ούτε μια φορά δεν με παρακάλεσε να σταματήσω στην διάρκεια του βασανισμού του...Ούτε μια φορά δεν είδα στο πρόσωπο του να ζωγραφίζετε η έκφραση του οίκτου.
Αντίθετα γινόταν σκληρό για να αντέξει την επόμενη κίνηση μου.
Όταν κατάλαβα ότι δεν παει άλλο αφού το κορμί του είχε κρεμαστεί εντελώς στο σταυρό Σταμάτησα...δεν άντεχα και εγώ άλλο την κίνηση...
Τον άφησα κρεμασμένο να ηρεμήσει και να χαλαρώσει λίγο...κάθισα απέναντι του κοιτάζοντας τις αντιδράσεις του...Με έβλεπε με μισάνοιχτα τα μάτια...παραδομένος...
Ευχαριστώ ψιθύρισε...
Σηκώθηκα ... αγκάλιασα αυτό το ματωμένο κορμί ....Ήθελα να νιώσω την φλόγα του...
Ήθελα να νιώσω την καρδιά αυτού του ανθρώπου να κτυπάει αργά και δυνατά...

Έπεσε το κεφάλι του βαρύ στον ώμο μου....Του χάιδευα τα μαλλιά...
Τον άφησα εκεί για λίγο.

Το δωμάτιο είχε γεμίσει ενδορφίνες ...η ατμόσφαιρα βαριά.
Τον έλισσα σιγά σιγά και κατέρρευσε σχεδόν στα πόδια μου.
Τα φίλησε...και επανέλαβε....
- Δεν είμαι σκλάβος Εύα.... Αλλά τα πόδια σου μόνο φτάνω να φιλήσω τώρα.

Έζησα μια μοναδική εμπειρία ...Ναι δεν είχα ξαναζήσει κάτι παρόμοιο.
Είδα τον εαυτό μου να παρασύρεται από τον σαδισμό που μπορεί να κρύβει μέσα του...
Ένα ίσως καλά κρυμμένο συναίσθημα....πρωτόγνωρο, πρωτόγονο, ζωώδες,
Είχαμε πάψει και οι δυο να είμαστε άνθρωποι.
Ήμουν συγκλονισμένη...προβληματισμένη και σοκαρισμένη...

* * Γιώργο ξέρω ότι θα με διαβάσεις και θα καταλάβεις ότι μιλώ για σένα....

Θέλω να σου πω ότι γνωρίζω ότι αυτές οι στιγμές είναι απερίγραπτες, με φοβερά έντονα συναισθήματα και εικόνες που δεν ομολογούνται, αλλά προσπάθησα να το κάνω όσο μπόρεσα και αυτό να μου το αναγνωρίσεις.

- Όχι τελικά Γιώργο.... δεν είσαι σκλάβος δικός μου....Ούτε και καμιάς Κυριας σκλάβος δεν είσαι. Μη φοβάσαι .... Αυτό είναι το σίγουρο...
Εισαι ομως ΣΚΛΑΒΟΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ σου, όπως είμαστε άλλωστε και όλοι εμείς.

Την αγάπη μου.