Ανησυχίες, αμφιβολίες, πισωγυρίσματα

Σκέφτομαι με ποιόν τρόπο να ξεκινήσω αυτό το νήμα
Γράφω,σβήνω κ ξανάμανα απο την αρχή
Ας μπω στο ψητό λοιπόν πριν το μετανιώσω
Το νήμα αναφέρεται στους/στις υποτακτικούς/ες όσον αφορά στα ερωτήματα:
Πόσο συγκρουστήκατε με τον εαυτό σας μέχρι να αποδεχτείτε την ανάγκη σας για υποταγή κ ο,τι αυτή συνεπάγεται;
Ποιοί οι τρόποι που αντιμετωπίσατε τους όποιους φόβους στο ξεκίνημα σας;
Η αντιμετώπιση των πρώτων Κ ήταν με σεβασμό κ κατανόηση απέναντι στις όποιες αμφιβολίες σας;
Τέλος,είχατε πισωγυρίσματα μέχρι τελικά να πείτε: you can do it! ?
Όσον αφορά στους Κ,πως λειτουργείτε όταν έχετε να αντιμετωπίσετε έναν/μία υποτακτικό/κή με τις όποιες αμφιβολίες,φόβους του/της;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο και τις απαντήσεις σας

 

Καθόλου...Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό δεν ξέρω..☺

Κάποιοι ναι και κάποιοι όχι...Δεν είμαστε όλοι για όλους άλλωστε,σωστά?

Ίσως αυτόν να οφείλεται σε Εκεινον,ισως κ λιγο σε μενα,δεν ξερω,μα δεν ειχα,οχι πισωγυρίσματα,αλλά ούτε καν δευτερες σκεψεις!☺

Για μένα πιστεύω,παίζει μεγάλο ρόλο και το σε τι φάση της ζωης σου βρίσκεσαι κ εσυ κ κατα ποσο το εχεις αποδεχτεί αυτο μεσα σου.Αλλοι μπαινοντας εδω νομιζουν οτι α οκ,εδω θα γαμησουμε καλα κ θα ριξουμε κ ξυλο...αλλοι παλι νομιζουν οτι ειναι "αρρωστοι" κ μονο που γουσταρουν κατι τετοιο..
Το θεμα ειναι μετα την συγκρουση θα ερθει η αποδοχη και η συμφιλιωση με τον εαυτο σου κ τα θελω σου ή θα μπεις σ εναν φαυλο κυκλο αεναων συγκρουσεων?☺

 

Θεωρώ πως όταν αποδέχεσαι κάτι,το βιώνεις και σε γεμίζει δεν υπάρχει πλέον λόγος για συγκρούσεις!
Είσαι απλά εσύ...
Σε ευχαριστώ @ellianna  

 

Κάθε φορά που ζορίζομαι συγκρούομαι με εμένα, καθε φορά που θα στεναχωρηθώ έχω αμφιβολίες και φόβους. Δεν έχω καταφέρει ακόμη να μην έχω φόβους ή αμφιβολίες για το τι κάνω και επιλέγω, άλλωστε είμαι 25 και άπειρες φορές έχω σκεφτεί " μα..έχεις πόσες επιλογές, πόση ζωή, πόσες σοβαρές αποφάσεις μπροστά σου να πάρεις, θα Του τις δώσεις;"


Η μόνη απάντηση είναι ότι, ο,τι και να σκέφτεσαι αννν τελικά καταλήγεις να το κάνεις τότε δεν έχει σημασία τίποτα άλλο. Αν δεν το κάνεις, σημαίνει οτι η επιθυμία σου να το ζήσεις είναι πιο μικρή σε σχέση με τους φόβους σου ή τις ανασφάλειες σου, και δατς οκ! ίσως είναι και ένα δείγμα του μέχρι που θα πας.

Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να σε κάνει να το θες και να πεις "πάμε"! απο την άποψη οτι δεν νομίζω οτι μπορεί να σου πει ή να σου κάνει κάτι που ξαφνικα θα συνειδητοποιησεις ή δεν θα φοβάσαι. Μπορει μόνο να σου δημιουργήσει τέτοια επιθυμία να πεις "παμε Μ/μαζί" που απλά να το κάνεις, την αρχή.

Τωρα, στα θέματα που προκύπτουν, έχει τύχει να φοβαμαι τόσο για το "που θα πάει αυτό και πως γίνομαι έτσι" που χρειάστηκε να με ταρακουνήσει με ένα απλό "διάλεξε με ποιον θες D/s με εμένα ή με τον φόβο σου" ε και διάλεξα.
Έχει τύχει να περνάω "κρίση" (δεν αναλύω τι θα πει αυτό για μένα) και να το μαζεύω απο μόνη μου, γνωρίζοντας και εχοντας την ψυχραιμια να μην μπερδέψω το ζόρι που βιωνα με την επιθυμία μου να φύγω ή να αλλάξω Εκείνον. Ποιος ο λόγος λοιπόν να φέρω αντίσταση; αφου πιο πολύ ήθελα να γίνει το δικό Του, ακόμη και όταν ευχόμουν να ήταν άλλο, κάτι άλλο.
Και τέλος, έχω και φάση που απλά μπαίνω σε ένα ρομποτ mode δεν νοιώθω δεν τίποτα, εκεί είναι το πιο περίεργο μου γιατί ενώ δεν κάνω τίποτα "κακό στα χαρτιά" είμαι μακριά, εκεί πάλιι με επαναφέρει η επιθυμία να είμαι κοντά Τουυυ και όχι μακριά, οπότε απο ένα σημείο και μετα συνέρχομαι.

Στο δικό μου χαρακτήρα, λοιπόν, όλο το κλειδί παντα είναι η επιθυμία μου να είμαι σκυλί Του, μαζί Του, ζωντανό και καλό. Κάποιες φορές η επιθυμία αυτη ζορίζεται, κάποιες καθυστερεί , κάποιες την πνίγουν φόβοι και άλλα.. σο φαρ πάντα όμως βγαίνει στην επιφάνεια αήττητη! πιο δυνατή απο πριν και τα σαρώνει όλα!

Αλήθεια, αν χάσω αυτή, δεν θα μπορέσω να κάνω βήμα παρακάτω!

Δεν ξέρω τι μπορεί να λειτουργεί για άλλους.
Όπως δεν θέλω να μιλήσω και για μεθόδους Κ.

Hope i helped

 

Αυτο ακριβως θελω να πω κ εγώ!Απλά ήθελα να εγειρω το ερώτημα..
Έχεις αναλογιστεί το βαθυτερο νόημα των συγκρούσεων αυτών?
Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγουμαι☺
Οι συγκρούσεις αυτές είναι επειδή βρίσκεσαι μπροστά σε κάτι καινούργιο για σένα και ακόμα μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι?ο φοβος του αγνωστου δλδ..
Ή πολύ απλά σε καυλωνει σαν ιδέα αλλα το απορρίπτεις ως πράξη?

 

Στη διαχείρηση βρίσκεται το κομμάτι της σύγκρουσης!όπως το είπες!
Όσο για την καύλα κ την πράξη όχι!
Είναι καθαρά θέμα ποιός θα στο βγάλει πιστεύω
Βοήθησες κ σε ευχαριστώ @kinsha no onna  

 

Με αντιπροσωπεύει πολύ η φράση της Καραπάνου στο μυθιστότημά της "Rien ne va plus":

Είναι η στιγμή, στο παιχνίδι, που δεν μπορείς
να επηρεάσεις πια το μέλλον, είτε θετικά είτε αρνητικά.
Τότε είναι που ακούγεται από τον κρουπιέρη το περίφημο
«Rien ne va plus». Ή χάνεις ή κερδίζεις ό,τι έχεις μιζάρει.
Συνήθως χάνεις...


Πάντοτε με συγκινεί αυτό το απόσπασμα. Έχει τόσες σκέψεις από πίσω.
Είναι δύσκολο να προβλέψεις μια κατάσταση, πόσο μάλλον μια ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Αν σπαταλάς άδικα τον χρόνο σου ή αν δίδεις περιθώρια να τα βρει με τον εαυτό του και να προχωρήσει το πράμα.
Θέλει και λίγο ρίσκο αλλά η διαίσθησή μου υπολειτουργεί. Κάποια πράγματα φαίνονται εκ των υστέρων ότι δεν χρειάζονταν τόση υπομονή κι επιμονή. Αλλά μαθαίνεις και τραβάς την ρότα σου.

 

οπως βλεπεις και απ' το ποστ της κινσα οι συγκρουσεις δεν ειναι κατι που συμβαινει στην αρχη, το ξεπερνας και τερμα. οι συγκρουσεις αρχιζουν τη στιγμη που πρεπει να βγεις απ αυτο που λενε comfort zone και να κανεις expand. το μυαλο παντα φοβαται το αγνωστο. παντα εχει μια λιστα ετοιμη με λογους για να μην το κανεις, με πραγματα που μπορει να πανε στραβα. προσωπικα πιστευω οτι αυτο ειναι σε ενα βαθμο καρφωμενο στο dna μας, με επιφυλαξη βεβαια...

ο τροπος που ξεπερνιεται αυτο ειναι με το να δειξεις εμπιστοσυνη. και στον εαυτο σου και στον ανθρωπο που ειστε μαζι. βοηθαει επισης αν αισθανεσαι οτι το Κ ειναι μαζι σου και οχι απεναντι σου. δηλαδη ναι μεν σε ζοριζει αλλα ειναι εκει.

ειναι δυσκολο να σου δωσει καποιος συνταγη γι αυτα τα θεματα, ειδικα αν δεν σε ξερει. αυτο γιατι τα ζορια δεν τα βλεπουν ολοι με τον ιδιο τροπο. αλλοι τα βλεπουν σαν challenges, αλλοι θελουν να αποδειξουν οτι θα τα καταφερουν, αλλοι καβλωνουν, αλλοι θελουν να ευχαριστησουν το Κ, αλλοι θελουν να πανε παρακατω κλπ κλπ

καλα κανεις και ρωτας γνωμες, αλλα ειναι σημαντικο να βρεις ενα τροπο που να ταιριαζει στον χαρακτηρα σου και στο στυλ σου. ο τροπος του αλλου μπορει να μην σου ταιριαζει. ο πιο κοντινος για να σε βοηθησει σε τετοια θεματα ειναι ο Κ. εναλλακτικα μπορεις σε συννενοηση με τον Κ να βρεις καποιον που να μπορεις να συζητας τετοια θεματα. μεντορινγκ δηλαδη. δεν χρειαζεται να ειναι κατι επισημο, μπορει να ειναι στο επιπεδο φιλικης κουβεντας. η διαφορα με το μεντορινγκ ειναι οτι η βοηθεια ειναι customized στο στυλ σου, στον τροπο σου, στις δυνατοτητες σου. αντιθετα, γνωμες αλλων για το τι θα εκαναν στην καθε περιπτωση, ακομα και με καλη προθεση, μπορει να σε καψουν.

 

@lizard_ ευχαριστώ για την απάντηση!
Ξέρεις,είναι πολλά που ο ανθρώπινος νους κατασκεύαζει προκειμένου να μείνει σε αυτό το "comfort zone"
Και σίγουρα η δουλειά με τον εαυτό μας δε τελειώνει "ποτέ"
Εξάλλου λένε,πως ό,τι πραγματικά θες έρχεται στην κατάλληλη στιγμή που είσαι έτοιμος να το ζήσεις....
Καλημέρα σε όλους/ες

 

Ναι, ήταν. Παρατήρηση προσεκτική, σεβασμός, κατανόηση, ανοχή, φροντίδα, χώρος και χρόνος όσος χρειαζόμουν, ενθάρρυνση και πολύ επικοινωνία, διάλογος, καθοδήγηση, παρότρυνση να πάω πιο βαθιά, απαίτηση να δω τον εαυτό μου κατά πρόσωπο και άλλα. Όλα αυτά δεν τα αντιλαμβανόμουν πάντα ότι έτσι ήταν και πολύ συχνά τα διακρίνω τώρα, όπως διαβάζω τα ημερολόγια των εποχών εκείνων, και η μεθοδολογία ήταν πολλές φορές αρκούντως σαδομαζοχιστική και μερικές φορές συγκρουσιακή - ανατρεπτική - αποκαλυπτική σε σαδομαζοχιστικό πλαίσιο, αλλά η βάση ήταν αυτή.

 

Συγκρούσεις πολλές, όπως και ανάλυση. Έχω πει πολλές φορές ότι ώρες ώρες θα ήθελα να πατήσω για λίγο το off στο μυαλό μου να το ξεκουράζω.
Όλα περνάνε από φίλτρο. Γιατί έκανα αυτή την επιλογή; Τι σημαίνει; Τι κρύβει;
Ακόμα και στις παλαιότερες βανιλοσχέσεις μου ίσχυε αυτό. Οι επιλογές είναι θησαυρός αποκαλύψεων. Σχεδόν τίποτα τυχαίο κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Δεν είναι για παράδειγμα, μου έτυχε αυτός ο άνθρωπος αυτό το διάστημα. Είναι αλυσιδωτό αποτέλεσμα καταστάσεων που έχουμε φέρει στη ζωή μας. Η τύχη παίζει ρόλο αλλά όχι μεγάλο.
Έτσι και τώρα που μπηκα εδώ και λίγους μήνες στον βδσμόκοσμο βρίσκομαι σε μία ενδοσκόπηση του τι σημαίνει. Είναι "υγιείς" οι προθέσεις μου; Καλύπτει καλές ή κακές προθέσεις; Από που προέκυψε αυτή η ανάγκη; Τι σημαίνει κάτι τέτοιο για μία γυναίκα (ούσα μεγάλη φεμινίστρια παίζει κι αυτό στο μυαλό μου). Από που βγήκε αυτός ο εθισμός στον έλεγχο; Είναι πάτερν στη ζωή μου με άλλους τρόπους; Πώς θα το ισορροπήσω με την υπόλοιπη ζωή μου; Γιατί με καυλώνουν αυτά που με καυλώνουν; Έχω τη τόλμη να ζήσω αυτά που θέλει ο Κ μου και που έχω κι εγώ στο μυαλό μου;
Τα ερωτήματα πολλά. Σε κάποια έχω δώσει απαντήσεις, σε κάποια άλλα πλησιάζω και σε κάποια έχω ακόμα πολύ δρόμο να κάνω.
Ξέρω μόνο ότι η απόφαση εισόδου σε αυτό το χώρο είναι μη αναστρέψιμη και νιώθω πολύ καλά γι' αυτήν.

 

Σα να μίλησες μέσα απο το μυαλό μου
Σε ευχαριστώ!