Ανησυχίες, αμφιβολίες, πισωγυρίσματα

δεν ξερω αν ισχυει αυτο. η εμπειρια η δικη μου ειναι οτι αν δεν κουνησω εγω τον κωλο μου, απο μονο του δεν ερχεται τιποτα...

 

Αν τους αγαπησεις τους αφήνεις ελεύθερους παύει να σε φοβίζει το "κενό" που θα υπάρχει ( μεγάλη συζήτηση ανοιξαμε )

 

Υποθέτω(και ας με διορθώσει αν κάνω λάθος),εννοεί να αποδεχτούμε,αγαπήσουμε όλα τα κομμάτια μας..

 

Μα αυτό το κενό πρέπει να γεμίσει με άλλα πράγματα...
Αν επιτρέψεις στους δαίμονες να το γεμίσουν τότε είσαι δούλα τους....

 

Άλλο τα κομμάτια,τα θέλω,τα μπορώ,οι αδυναμίες....Και άλλο οι δαίμονες.....

 

Όχι,όχι αλλιώς το εννοούσα...
Είναι σαν αυτό που λέμε ότι κ δίπλα σου να είναι κάτι,αν δεν είσαι έτοιμος να το δείς,τότε δε θα γίνει!
Δε μιλάω για το να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για όσα θέλουμε...

 

όλοι έχουμε ""κακά"" κομμάτια εγώ απλά τα λεω δαίμονες ...

 

Να τα λες"κακά"κομμάτια.....
Σου εύχομαι να μην αντιμετωπίσεις τους δαίμονες....

 

Παρακαλώ!  
Αλλά από περιέργεια, γτ σε ξάφνιασε?

 

Θα απαντήσω σε προσωπικό μύνημα ώστε να μη βγω εκτός εδώ!

 

Η βασική διερώτηση/ανησυχία που αναδύθηκε πολύ νωρίς από όταν μπήκα στο D/s και που ενίοτε έπαιρνε συγκρουσιακό χαρακτήρα είναι το κατά πόσον ο τρόπος ζωής μου (κυρίως όσον αφορά στον επαγγελματικό τομέα) μπορεί να υπάρξει σε ένα πλαίσιο ανταλλαγής ελέγχου 24/7. Η ανάγκη μου για υποταγή ήταν σαφής, δεν υπήρχε ποτέ κανένας φόβος ή αμφισβήτηση ως προς αυτό από τη στιγμή που το συνειδητοποίησα. Αυτό που με απασχολούσε και με απασχολεί πάντα είναι η ειλικρίνεια της πρόθεσής μου να αντικατοπτρίζεται το ίδιο και στην πράξη. Όμως μέχρι να φανεί αν αυτό μπορεί να γίνει, και πισωγυρίσματα υπήρξαν και έντονη αμφιβολία όσον αφορά στο κατά πόσον μπορώ να υποστηρίξω την ύπαρξή μου σε πλαίσιο ανταλλαγής ελέγχου.

Η αντιμετώπιση των Κ σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα ήταν πάντα ευθυγραμμισμένη με τα δικά Τους "θέλω", το δικό Τους "σύμπαν", τη δική Τους θεώρηση των πραγμάτων και γνώση - γεγονός που θεωρώ απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο σε μια ασύμμετρη σχέση. Αυτό άλλωστε είναι που δείχνει σεβασμό στην ίδια τη σχέση και στο πλαίσιο. Από εκεί και πέρα είναι στο χέρι Του/Της Κ να Ορίσει αν Βάζει ή όχι ένα ερωτηματικό σε μια κατάσταση που ενδεχομένως να Συναντά πρώτη φορά και να τη Θέτει under consideration και υπό ποιους όρους. Και αυτό δεν συνιστά κάποιου είδους κατανόηση ή διαπραγμάτευση, κατά την άποψή μου, αλλά τον τρόπο που Ο/Η Κ Επιλέγει να Διαχειριστεί κάτι για το μεγιστό δικο Του/Της όφελος.

 

Αντιλαμβάνομαι μέρα με τη μέρα πως ένας Κ παίζει "τρομακτικά" σημαντικό ρόλο,όσον αφορά στο να εξαλείψει ο/η υ τις όποιες ανασφάλειες,αμφιβολίες!
Ίσως μια λανθασμένη επιλογή να αφήνει μια "κακή γεύση".....